In de naam van Jezus Christus dienen

Afbeelding

handen die kerstcadeaus inpakken

Mijn oma was een kampioen in cadeaus geven. Haar geschenken waren attent, en elk geschenk was in prachtig papier gewikkeld met een bijpassend lint waar keurig een strik in was gemaakt. Op kerstochtend naar haar huis gaan, was alsof je de werkplaats van de Kerstman binnenliep. Haar geschenk was het cadeau waar je met Kerstmis, en elke verjaardag, niet op kon wachten. Toch kan ik me niet alle cadeaus herinneren die ze me heeft gegeven. Maar de manier waarop zij ze gaf, was bijzonder.

Eind 2016 werd bij oma kanker geconstateerd. Deze vrouw die met Kerstmis altijd zo goed gaf, zou op haar favoriete feestdag in het ziekenhuis liggen. Ik maakte me zorgen over het effect daarvan op oma, dus ik belde mijn moeder en vroeg haar hoe ik oma met haar cadeaus kon helpen. Oma kennende, zou ze haar kerstplannen al lang geleden hebben gemaakt, en ze zou erg teleurgesteld zijn als ze die niet kon uitvoeren. En mijn moeder zei dat oma de cadeautjes inderdaad al had gekocht.

Mijn opa gaf ons de taak om de cadeaus voor elk van de 13 kleinkinderen en huwelijkspartners in te pakken en klaar te maken, samen met de cadeaus voor zo’n 27 achterkleinkinderen. Ik koos zorgvuldig de cadeautasjes, het vloeipapier en de enveloppen uit.

Ik scande een kaart van een voorgaand jaar waarop hun jaarlijks terugkerende boodschap stond: ‘Eeuwige liefde, van oma en opa.’ Met toestemming van opa en oma deed ik mijn best om hun boodschap na te bootsen. Ik probeerde in te pakken zoals oma dat deed. Ik wilde dat alles perfect zou zijn – dat ik het zou doen zoals zij het zou hebben gedaan.

Toen ik halverwege de tasjes, glitter en kaarten was, fluisterde de Geest me in: ‘Dit maakt onder andere deel uit van wat het betekent om iemands naam op je te nemen. Dit maakt deel uit van wat het betekent om iets in iemands naam te doen.’ Door mijn pogingen om net als oma te geven, kwam ik dichter tot haar. Ik begon meer na te denken over de vraag wat het betekent om de naam van Jezus Christus op ons te nemen.

Bij de doop verbond ik mij ertoe om de naam van Jezus op mij te nemen en ‘Hem altijd indachtig te zijn’ (Moroni 4:3). Elke week tijdens het avondmaal hernieuw ik dat verbond en begin ik opnieuw. Die uitnodiging is nu veel persoonlijker voor me. Ik begrijp nu beter dat we moeten leven zoals Hij dat doet om zijn naam op ons te nemen.

Ik wist hoe oma gaf omdat ik zo vaak van haar liefde en bedachtzaamheid had genoten. Ik weet hoe onze hemelse Vader en Jezus liefhebben en geven, omdat ik voortdurend hun zegeningen in mijn leven zie.

Ik heb de genade van Christus ontvangen. Ik wil doen wat Hij zou doen. Ik wil dat mijn leven, het hulpbetoon dat ik verricht en de liefde die ik uitdraag op de zijne lijken, alsof ze van Hem afkomstig waren. Ik ben dankbaar dat ik mijn oma heb kunnen dienen, en daardoor de gaven van de Heiland beter ben gaan begrijpen.