วางใจในพระเจ้า

เมื่อเพื่อนและคนที่เรารักมาหาเราพร้อมข้อกังวลเกี่ยวกับศรัทธา ปฏิกิริยาแรกของเราอาจเป็นความวิตกกังวลหรือแม้แต่ความตื่นตระหนก ข้อกังวลของพวกเขาอาจนําท่านให้ถามคําถามที่ตอบยาก “นี่จะมีความหมายต่อครอบครัวฉันอย่างไร?” “ฉันทําผิดหรือเปล่า?”

เมื่อคนใกล้ตัวท่านสงสัยความเชื่อของตน นี่ไม่ได้หมายความว่าท่านช่วยพวกเขาได้ไม่ดีพอ เหตุผลสําหรับข้อกังวลของพวกเขาอาจซับซ้อน เราควรทําสิ่งที่เราทําได้เพื่อช่วยพวกเขา แต่เราควรวางใจพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์เช่นกัน ทั้งสองพระองค์ทรงรักคนที่มีคําถาม ต่อไปนี้เป็นบางสิ่งที่ท่านทําได้เพื่อรักษาสันติสุขในใจและในความคิดขณะท่านสนับสนุนผู้อื่น:

จงวางใจว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงทราบ พระเจ้าทรงปรารถนาให้มนุษย์ทุกคนเติบโตและมีความสุข พระองค์ทรงสนับสนุนคำถามที่จริงใจของเรา พระองค์ทรงทราบถึงความยากลำบากและทรงร้องไห้กับความทุกข์ทรมานของเรา พระองค์จะยังทรงมอบความรักและความช่วยเหลือให้แก่ผู้ที่มีปัญหาหรือออกห่างจากศาสนจักร
ทูลเชิญพระเจ้าเข้ามาในกระบวนการ แม้แต่แหล่งช่วยที่ดีที่สุดและข่าวสารที่ไตร่ตรองอย่างรอบคอบที่สุดก็ไร้ประสิทธิผลหากจังหวะเวลาหรือน้ำเสียงผิด สวดอ้อนวอนขอให้พระเจ้าทรงช่วยท่านปฏิบัติศาสนกิจ พระวิญญาณทรงสามารถช่วยให้ท่านเข้าใจความต้องการเฉพาะของบุคคลและรู้ว่าเมื่อใดควรนั่งกับเขาและฟังแทนที่จะพูดคุยหรือสอน อีกทั้งช่วยให้ท่านเล็งเห็นได้ว่าจะแบ่งปันประจักษ์พยานของท่านหรือเชื้อเชิญให้พวกเขาทําขั้นตอนต่างๆ เพื่อเข้าใกล้พระผู้เป็นเจ้ามากขึ้นอย่างไรและเมื่อใด
เปลี่ยนทัศนะให้ไกลกว่าเดิม ศรัทธาและความรู้สึกของบุคคลหนึ่งเกี่ยวกับพระผู้เป็นเจ้ามักจะเปลี่ยนไปตามกาลเวลา และเราทุกคนจะยังจำเป็นต้องเรียนรู้และเติบโตอีกนานหลังจากเราผ่านเข้าสู่ชีวิตหน้า ท่านจะพบความหวังเมื่อท่านมองปัญหาของคนที่ท่านรักด้วยมุมมองที่กว้างขึ้นนี้ หว่านเมล็ดอย่างอดทนต่อไป โดยรู้ว่าจังหวะเวลาของการเก็บเกี่ยวอยู่ในพระหัตถ์ของพระผู้เป็นเจ้า
พบความหวังในความรู้ของท่านเกี่ยวกับพระลักษณะของพระผู้เป็นเจ้า มุมมองของเราในชีวิตนี้มีจํากัด เรารู้ว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงมีปัญญา อดทน และมีความรัก พระองค์ประทานสิทธิ์เสรีให้เราแต่ละคน พระองค์ทรงทราบว่าเราทุกคนจะมีความท้าทายและการทดลอง และพระองค์ประทานพระผู้ช่วยให้รอดผู้ทรงมีเดชานุภาพดึงเรากลับไปหาพระองค์

ข้อพระคัมภีร์หลัก: สุภาษิต 3:5–6; อิสยาห์ 55:8–9; 2 ทิโมธี 1:7–8; แอลมา 26:11–12