มาระโก 5:21–24, 35–43

ในบทเรียนของวันนี้ ท่านจะศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้ศรัทธาในพระเยซูคริสต์แม้ในช่วงเวลาที่มีความไม่แน่นอนและความกลัว นึกถึงสถานการณ์ใดก็ได้ที่อาจก่อให้เกิดความไม่แน่นอนหรือความกลัวในชีวิตท่าน เขียนหนึ่งหรือสองอย่างในสมุดบันทึกการศึกษาของท่าน

• ศรัทธาของท่านระหว่างสถานการณ์เหล่านี้เป็นอย่างไร? เขียนความคิดของท่านในหนึ่งถึงสองประโยค

ขณะท่านศึกษาบทเรียนนี้ ฟังการกระตุ้นเตือนจากพระวิญญาณที่สามารถสร้างแรงบันดาลใจให้ท่านใช้ศรัทธามากขึ้นในพระเยซูคริสต์ในช่วงเวลาแห่งความไม่แน่นอนหรือความกลัว

ภาพ

Jairus coming to Jesus to heal his daughter.

ใน มาระโก 5 นายธรรมศาลาชาวยิวชื่อไยรัสเผชิญความไม่แน่นอนและความกลัวครั้งใหญ่

อ่าน มาระโก 5:22–24 ค้นหาสิ่งที่ไยรัสประสบอยู่

• เหตุใดท่านจึงคิดว่าไยรัสเสาะหาพระผู้ช่วยให้รอด?

ขณะพวกเขาเดินทางไปยังบ้านของไยรัส หญิงที่เป็นโรคโลหิตตกแตะต้องฉลองพระองค์ของพระผู้ช่วยให้รอดและหายจากโรค พระเยซูทรงหยุดเพื่อพูดคุยและปลอบโยนหญิงคนนี้ (ดู มาระโก 5:25–34)

• ท่านจินตนาการว่าไยรัสมีความคิดและความรู้สึกอย่างไรขณะมองดูพระผู้ช่วยให้รอดกับหญิงคนนี้

อ่าน มาระโก 5:35–36 มองหาสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป

• ไยรัสมีทางเลือกอะไรบ้างเมื่อเขาได้รับแจ้งว่าบุตรสาวสิ้นใจแล้ว?

• ท่านคิดว่าพระวจนะของพระผู้ช่วยให้รอดใน ข้อ 36 ช่วยให้ไยรัสเผชิญความกลัวได้อย่างไร?

• ท่านรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับพระเยซูคริสต์ที่จะช่วยให้ท่านเชื่อในพระองค์ แม้ในช่วงเวลาแห่งความกลัว?

ศึกษาส่วนที่เหลือของเรื่องราวด้วยการอ่าน มาระโก 5:37–43 มองหาปาฏิหาริย์ที่ไยรัสเป็นพยานถึงเพราะเขาเลือกที่จะเชื่อ

• เรื่องราวนี้จะทำให้ศรัทธาของท่านในพระเยซูคริสต์เข้มแข็งด้วยวิธีใดบ้าง?

ตลอดทั่วทั้งพระคัมภีร์พระเจ้าทรงแนะนำเราว่า “อย่าวิตกเลย จงเชื่อเท่านั้น” ( มาระโก 5:36) ค้นคว้าพระคัมภีร์หรือการประชุมใหญ่สามัญเพื่อหาข้อพระคัมภีร์หรือข้อความอ้างอิงที่แนะนำเราไม่ให้กลัว ท่านอาจต้องการเชื่อมโยงหรืออ้างโยงข้อพระคัมภีร์และคำปราศรัยการประชุมใหญ่เหล่านี้กับ มาระโก 5:36

• เหตุใดท่านจึงคิดว่าพระเจ้าทรงแนะนำเราบ่อยครั้งว่าไม่ให้กลัว?

• ท่านได้รับพรอย่างไรจากการทำตามพระดำรัสเชื้อเชิญของพระเจ้าว่า “อย่าวิตกเลย จงเชื่อเท่านั้น”?

• สถานการณ์อะไรบ้างในชีวิตท่านที่พระเจ้าอาจตรัสกับท่าน “อย่าวิตกเลย จงเชื่อเท่านั้น”?

• ท่านอาจทำอะไรบ้างเพื่อทำตามพระดำรัสเชื้อเชิญของพระผู้ช่วยให้รอดว่า “อย่าวิตกเลย จงเชื่อเท่านั้น”? การกระทำเหล่านั้นจะช่วยท่านเผชิญความกลัวของท่านอย่างไร?

สร้างรูปภาพที่มีวลี “อย่าวิตกเลย จงเชื่อเท่านั้น” ท่านอาจต้องการเพิ่มวลีอื่นจากพระคัมภีร์หรือคำพูดอ้างอิงที่พบ วางภาพนี้ในที่ซึ่งจะช่วยให้ท่านระลึกว่าท่านจะเชื่อในพระเยซูคริสต์และไม่กลัว

ข้อความอ้างอิงต่อไปนี้จาก Gospel Topics สอนเกี่ยวกับศรัทธาในพระเยซูคริสต์:

การมีศรัทธาในพระเยซูคริสต์หมายถึงการพึ่งพาพระองค์อย่างสมบูรณ์—วางใจในเดชานุภาพอันไม่มีขอบเขต พระปรีชาญาณ และความรักของพระองค์ รวมถึงการเชื่อคำสอนของพระองค์ หมายถึงการเชื่อว่าแม้เราไม่เข้าใจทุกสิ่ง แต่พระองค์เข้าพระทัย เพราะพระองค์ทรงประสบความเจ็บปวด ความทุกข์ และความเจ็บป่วยของเรามาแล้วทั้งหมด พระองค์ทรงทราบวิธีที่จะช่วยให้เราอยู่เหนือความยากลำบากในแต่ละวัน

(Gospel Topics, “Faith in Jesus Christ,” topics.ChurchofJesusChrist.org)

เอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็นแห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองสอนว่า

ภาพ

Official portrait of Elder Neil L. Andersen of the Quorum of the Twelve Apostles, 2010, August.

พระเยซูทรงบอกนายธรรมศาลาว่า “อย่าวิตกเลย จงเชื่อเท่านั้น” ( มาระโก 5:36) การเป็นสานุศิษย์คือการเชื่อพระองค์ในยามสงบและเชื่อพระองค์ในยามยากลำบาก เมื่อความเจ็บปวดและความกลัวของเราบรรเทาได้ด้วยการเพียงแต่เชื่อมั่นว่าพระองค์ทรงรักเราและทรงรักษาสัญญาของพระองค์

(นีล แอล. แอนเดอร์เซ็น, “พระคริสต์ทรงคิดอย่างไรด้วยเรื่องฉัน,” เลียโฮนา, พ.ค. 2012, 112)

ความท้าทาย ความยากลำบาก คำถาม ความสงสัย—สิ่งเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นมรรตัยของเรา แต่เราไม่ได้อยู่ตามลำพัง ในฐานะสานุศิษย์ของพระเจ้าพระเยซูคริสต์ เรามีคลังสะสมพลังทางวิญญาณของความสว่างและความจริง ความกลัวและศรัทธาจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ ในวันแห่งความยากลำบากของเรา เราเลือกถนนแห่งศรัทธา พระเยซูตรัสว่า “อย่าวิตกเลย จงเชื่อเท่านั้น” [ มาระโก 5:36 ]

(นีล แอล. แอนเดอร์เซ็น, “ท่านรู้มากพอ,” เลียโฮนา, พ.ย. 2008, 16)

ประธานดัลลิน เอช. โอ๊คส์ในฝ่ายประธานสูงสุดสอนว่า

ภาพ

Official Portrait of President Dallin H. Oaks taken March 2018.

พรแห่งการรักษาหายเกิดขึ้นในหลายวิธี แต่ละวิธีตามความเหมาะสมกับความต้องการของแต่ละบุคคล ดังเป็นที่รู้สำหรับพระองค์ผู้ทรงรักเราที่สุด บางครั้ง “การรักษา” เยียวยาความเจ็บป่วยของเราหรือยกภาระไปจากเรา แต่บางครั้งเรา “รักษาหายได้” ด้วยการให้พละกำลังหรือความเข้าใจหรือความอดทนเพื่อแบกภาระที่วางไว้กับเรา

(ดัลลิน เอช. โอ๊คส์, “พระองค์ทรงรักษาผู้ที่แบกภาระหนัก,” เลียโฮนา, พ.ย. 2006, 8)