درس ۱: پیام احیای مژدۀ عیسی مسیح

خدا پدر آسمانی ماست. ما فرزندان او هستیم. او بدنی از گوشت و استخوان دارد که جلال یافته و کامل است. او ما را دوست دارد. او رنج هایمان را می‌فهمد و احساس می‌کند و همچنین از پیشرفتمان شادمان می شود. او می‌خواهد که با ما ارتباط داشته باشد، و ما می‌توانیم از طریق نیایش خالصانه با او ارتباط داشته باشیم.

او این تجربه [زندگی] در این جهان را به ما داده است تا بتوانیم یاد بگیریم و رشد کنیم. ما می‌توانیم با انتخاب‌هایمان و اطاعت مان از فرمان‌هایش، عشقمان را به او نشان دهیم.

پدر آسمانی برای ما، فرزندانش، راهی را برای موفق شدن در این زندگی و بازگشت و زندگی در حضورش تدارک دیده است. با این وجود، ما باید با فرمانبری، خالص و پاک باشیم تا بتوانیم به آن جامۀ عمل بپوشانیم. نافرمانی، ما را از او دور می‌کند. در مرکز برنامۀ پدر ما، کفارۀ عیسی مسیح قرار دارد. کفارۀ عیسی مسیح شامل عذابش در باغ قتسیمانی و نیز عذاب و مرگش بر روی صلیب است. از طریق کفارۀ عیسی مسیح ما می‌توانیم از سنگینی گناهانمان آزاد و برای مواجهه گرفتاری هایمان ایمان و استقامت مان را پرورش دهیم.

مژدۀ بازآوری شدۀ عیسی مسیح افراد و خانواده ها را برکت می‌دهد. آن به شوهران و همسران، والدین و فرزندان هنگامی که می‌کوشند روابط قویتر و توان روحانی خانواده هایشان را توسعه دهند، کمک می‌کند. این برکتها برای زندگی کنونی و ابدیت در دسترسند. مژدۀ عیسی مسیح در نگرانی ها و چالش های کنونی کمک می‌کند.

پیام مژدۀ عیسی مسیح این است که تمام افراد جزئی از خانوادۀ خدا هستند و خانواده ها می‌توانند برای زمان حال (در این دنیا) و برای جاودانگی، متحد و یگانه شوند. از آنجا که خانواده ها توسط خداوند بر قرار شده اند، آنها مهمترین واحد اجتماع در این زمان [فناپذیر] و در جاودانگی هستند. خداوند خانواده ها را برپا کرده است تا به فرزندانش لذت برساند، به آنها اجازه دهد که اصول صحیح را در فضایی پرمهر بیاموزند و آنها را برای زندگی جاوید مهیا سازد. خانه بهترین جا برای آموزش، یادگیری و بکارگیری اصول مژدۀ عیسی مسیح است. خانه‌ای که بر اساس اصول مژده ایجاد شده است، جایی برای پناه و امنیت خواهد بود. جایی خواهد بود که روح سَروَر می‌تواند ساکن شود، و اعضای خانواده را با آرامش، لذت و شادی متبرک کند. از طریق پیامبران در هر دوره‌ای، از جمله دوران خود ما، خداوند برنامۀ شادمانی‌اش را برای افراد و خانواده ها آشکار ساخته است.

یک روش مهم که خدا عشقش را به ما نشان می‌دهد، فراخواندن پیامبران است که کشیشی (قدرت و اختیاری که به انسان داده شده است تا به نام خدا و برای رستگاری فرزندانش عمل کند) را در دست دارند. پیامبران مژده را از طریق مکاشفه (دریافت وحی) فرا می‌گیرند. در مقابل، آنها مژده را به دیگران می‌آموزند و از عیسی مسیح به عنوان ناجی و بازخریدار [ما] گواهی می‌دهند. تعالیم پیامبران در کتابهای مقدسی که به آنها نوشته های مقدس می‌گوییم یافت می‌شوند.

برنامۀ پدرمان برای موفقیت در این زندگی و بازگشت و زیستن مان با او، مژدۀ عیسی مسیح نام دارد که کفارۀ عیسی مسیح در مرکز آن است. اگر ما با توبه، تعمید با فرو رفتن در آب برای بخشیده شدن گناهان، دریافت هدیۀ روح القدس و پایداری تا آخر، ایمان به عیسی مسیح را تمرین کنیم، ما می‌توانیم از طریق کفارۀ عیسی مسیح زندگی جاوید را بدست آوریم. ”این آن راه است، و نه راه دیگری نه نام دیگری زیر آسمان وجود دارد که با آن آدمی بتواند در ملکوتِ خدا نجات یابد. و اینک، بنگرید، این اصول مسیح است” (۲ نیفای ۳۱: ۲۱) همۀ افراد از موهبت اختیار برخوردار هستند، که طبق آنچه توسط پیامبران و رسولان تعلیم داده شده، شامل آزادی [حق انتخاب] برای پذیرش و یا رد مژده است. آنهایی که فرمانبری را انتخاب می‌کنند تبرک یافته اند، ولی آنهایی که چشم پوشی می‌کنند، رد می‌کنند، و یا مژده را تحریف می‌کنند، برکتهای وعده داده شدۀ خدا را نمی‌گیرند.

هرگاه مردم بی اعتنایی، نافرمانی، یا تحریف اصولی از مژده یا آیینی را برگزینند، هر زمانی که آنها پیامبران سرور را نپذیرند، و یا هنگامی که آنها در پایداری در ایمان قصور کنند، آنها از خدا فاصله گرفته و شروع به زندگی در تاریکی روحانی می‌کنند. نهایتاً این به شرایطی می‌انجامد که از دین برگشتگی نام دارد. وقتی از دین برگشتگی گسترده‌ای روی دهد، خدا اختیار کشیشی اش برای آموزش و بجا آوردن آیین‌های مژده را باز پس می‌گیرد.

تصویر

نوح تعلیم می‌دهد

تاریخ کتاب مقدس موارد بسیاری از صحبت خدا با پیامبرانش را ثبت کرده و همچنین موارد زیادی از دین برگشتگی را برمی‌شمرد. برای پایان هر دورۀ عمومی از دین برگشتگی، خدا با فراخوانی پیامبری دیگر و اعطای اختیار کشیشی به او، برای احیا و از سر گیری آموزش مژدۀ عیسی مسیح، عشقش به فرزندانش را نشان داده است. در مجموع، پیامبر به مثابۀ یک مدیر برای سرپرستی خانوادۀ خدا، اینجا، روی زمین عمل می‌کنند. چنین بازه های زمانی که با مسؤولیت پیامبران سر می‌شوند، دوره نامیده می‌شوند.

خدا مژدۀ عیسی مسیح را به آدم آشکار کرد و به او اختیار کشیشی را داد. آدم اولین پیامبر روی زمین بود. به‌ واسطۀ مکاشفه، آدم در مورد رابطۀ مناسب بشر با خدای پدر، پسرش عیسی مسیح و روح القدس، در مورد کفاره و رستاخیز عیسی مسیح، و نخستین اصول و آیین‌های مژده آموخت. آدم و حوا این حقایق را به بچه هایشان یاد دادند و آنها را برای رشد ایمان و زندگی بر اساس مژده در تمام وجوه زندگیشان تشویق کردند. به دنبال آدم پیامبران دیگری آمدند، ولی با گذشت زمان، زادگان آدم مژده را پس زدند و به از دین برگشتگی گرفتار شدند، [و بدین سان،] نابکاری را برگزیدند.

اینگونه، قالبی از دوره های پیامبری که بخش عظیمی از تاریخِ ثبت شده در عهد عتیق را در بر می‌گیرد، آغاز شد. پدر آسمانی مژده اش را از طریق مراوده های مستقیم با پیامبرانش نظیر نوح، ابراهیم و موسی آشکار ساخت. هر پیامبر توسط خدا برای شروع دورۀ جدیدی از مژده فراخوانده شد. خدا به هریک از این پیامبران اختیار کشیشی را اعطا و حقایق جاویدان را آشکار کرد. شوربختانه، مردم در هر دوره، نهایتاً از حق انتخاب خود برای رد مژده استفاده کردند و در آن هنگام از دین برگشتند.

چندصد سال پیش از تولد عیسی مسیح، مردم دوباره از دین برگشتند. با اینهمه، وقتی که ناجی خدمتش در جهان فناپذیر را شروع کرد، او [تشکیلات] کلیسایش را باری دیگر بر روی زمین برقرار ساخت.

پدر آسمانی پسرش عیسی مسیح را به زمین فرستاد تا برای گناهان تمام مردم کفاره دهد و بر مرگ چیره شود: ”زیرا خدا جهان را آنقدر دوست داشت که پسر یگانۀ خود را داد... تا به واسطۀ او جهانیان نجات یابند”(یوحنا ۳: ۱۶-۱۷). پدر آسمانی ما پسرش، عیسی مسیح را فرستاد تا با رنجهایش گناهان تمام کسانی که روی زمین زندگی خواهند کرد را به جان بخرد و بر مرگ جسمانی چیره شوند. ناجی یک قربانی کفاره دهندۀ بی پایان داد تا اگر ما به او ایمان داشته باشیم، توبه کنیم و تعمید شویم، روح القدس را دریافت کنیم و تا آخر پایداری کنیم، می‌توانیم بخشش گناهانمان را دریافت کنیم و در مسیری که ما را به زندگی جاوید در پیشگاه خداوند هدایت می‌کند، وارد، و آن را دنبال کنیم. (۲ نیفای ۳۱: ۱۳-۲۱ را ببینید).

تصویر

مسیح در حال گماردن دوازده رسولان

در طول خدمت زمینی اش، ناجی مژده اش را تعلیم داد و معجزات زیادی را به انجام رساند. او دوازده مرد را فراخواند که رسولان او باشند و دستانش را بر سرشان قرار داد تا به آنها اختیار [و اعتبار] کشیشی اعطا کند. او کلیسایش را سازمان داد، پیشگویی را محقق کرد، و طرد شده و مصلوب شد. مهمتر از همه، او کفاره را تکمیل کرد. پسر خدا، سَروَر، عیسی مسیح، تمام آنچه را که پدر آسمانیش او را بخاطرش فرستاده بود، تکمیل کرد.

پیش از مرگ و رستاخیز ناجی، او به رسولانش اختیار داد که مژده اش را آموزش دهند، آیین‌های رستگاری را بجا آورند و کلیسایش در در جهان برپا کنند.

پس از مرگ عیسی مسیح، مردم نابکار، رسولان و اعضای کلیسا را آزار و رنج رسانیدند و خیلی از آنان را به قتل رساندند. با مرگ رسولان، کلیدهای کشیشی و سرپرستی اختیار کشیشی از زمین برگرفته شدند. رسولان اصول و مژده را خالص و نظام و استانداردهای شایستگی برای اعضای کلیسا را برقرار نگه داشته بودند. بدون رسولان، اصول [کلیسا] به مرور زمان دچار فساد شدند و تغییرات بی مجوزی در سازمان کلیسا و آیین‌های کشیشی از جمله، تعمید و اعطای هدیۀ روح القدس پدید آمدند.

بدون مکاشفه و اختیار کشیشی، مردم بر دانایی بشر برای تفسیر نوشته های مقدس و اصول و آیین‌های مژدۀ عیسی مسیح متکی بودند. افکار غلط به عنوان حقیقت تدریس می‌شدند. قسمت بزرگی از علم به شخصیت و ذات خدای پدر، پسرش عیسی مسیح و روح القدس از دست رفت. قسمتهای مهمی از اصول ایمان به عیسی مسیح، توبه، تعمید و هدیۀ روح القدس تحریف و فراموش شدند. اختیار [و صلاحیت] کشیشی که به رسولان مسیح داده شده بود، دیگر بر روی زمین وجود نداشت. این برگشتگی از دین، نهایتاً به پدید آمدن کلیساهای متعدد انجامید.

بعد از قرن ها تاریکی روحانی، مردان و زنان حقجو به آداب و رسوم دینی جاری اعتراض کردند. آنها متوجه شدند که بیشتر اصول و بسیاری از آیین‌های مژده تغییر یافته یا گم شده بودند. آنها به دنبال نور روحانی بزرگتری بودند و بسیاری از نیاز به احیای حقیقت سخن گفتند. با این وجود، هیچیک از این افراد ادعا نکردند که خدا آنها را به پیامبری فراخوانده بود. در عوض، آنها سعی کردند که آموزه ها و رسومی که باور داشتند تغییر یافته یا تحریف شده اند را اصلاح کنند. تلاشهای آنها به ایجاد کلیساهای متعدد پروتستان منتهی شد. پیامد این اصلاحات، تأکیدی فزاینده بر آزادی مذهبی بود که راه را بر بازآوری (احیاء) نهایی گشود.

رسولان ناجی این برگشتگی جهانی از دین را پیشگویی کردند. آنها همچنین اینکه مژدۀ عیسی مسیح و کلیسایش باری دیگر بر روی زمین بازگردانده می‌شود را پیش بینی کردند.

زمانی که شرایط محیا بود، پدر آسمانی باری دیگر دستش را با مهر بسوی فرزندانش دراز کرد. او مرد جوانی به نام جوزف اسمیت را به عنوان پیامبر فراخواند. کمال مژدۀ عیسی مسیح از طریق او بر روی زمین احیا شد.

جوزف اسمیت در ایالات متحده زندگی می‌کرد، که احتمالاً تنها کشوری بود که در آن زمان از آزادی دینی بهره می‌برد. آن زمان، دورانی از هیجان بزرگ دینی در شرق ایالات متحده بود. اعضای خانواده‍اش عمیقاً دیندار و مدام در پی حقیقت بودند. ولی کشیشان بسیاری ادعای داشتن مژدۀ حقیقی را داشتند. جوزف مشتاق بود ”که بداند کدامیک از آن فرقه ها بحق بود” (جوزف اسمیت ــ تاریخچه ۱: ۱۸). کتاب مقدس تعلیم می‌دهد که ”فقط یک سرور، یک ایمان و یک تعمید” وجود دارد (افسیسیان ۴: ۵). جوزف در کلیساهای مختلفی شرکت کرد، ولی همچنان در مورد اینکه به کدام کلیسا باید بپیوندد سردرگم بود. او بعدها نوشت:

”سردرگمی و نزاع بزرگی در میان فرقه های مختلف وجود داشت که برای کسی به جوانی من ممکن نبود تا ... به نتیجۀ مسلمی برسد که چه کسی درست و چه کسی اشتباه می‌گفت. ... در میانۀ این جنگ الفاظ و همهمۀ عقاید، من اغلب به خودم می‌گفتم: چه باید کرد؟ کدامیک از این دسته ها درست می‌گوید؛ یا اینکه، همه آنها دسته جمعی به بیراهه می‌روند؟ اگر یکی از آنها درست باشد، کدامیک است، و چطور من باید آنرا بدانم؟” (جوزف اسمیت ــ تاریخچه ۱: ۸ ، ۱۰).

همانطور که جوزف بدنبال حقیقت در بین عقاید مختلف بود، او برای راهنمایی به کتاب مقدس روی آورد. او خواند ”اگر از شما کسی بی‌بهره از حکمت است، از خدایی که سخاوتمندانه و بدون ملامت به همه عطا می‌کند درخواست کند، و به وی عطا خواهد شد.” (یعقوب ۱: ۵). بخاطر این قطعه متن، جوزف تصمیم گرفت که از خدا بپرسد که چه باید بکند. در بهار ۱۸۲۰، او به درختستانی در آن نزدیکی رفت و برای دعا زانو زد. ما چهار روایت از آنچه رخ داد در دسترس داریم که توسط او یا کاتب هایی که تحت هدایت او بودند نگاشته شده اند (مقالۀ عناوین مژده، ”گزارشهای نخستین شهود” را ببینید). در یک روایت، او تجربه اش را [چنین] نقل می‌کند:

”من یک ستون نور را درست بالای سرم دیدم، روشن تر از روشنائی خورشید، که به تدریج نازل شد تا اینکه مرا در بر گرفت. ... موقعی که نور مرا در بر گرفت من دو شخصیت را دیدم، که روشنی و جلالشان در وصف نمی‌گنجد، که بالای سر من در هوا ایستاده بودند. یکی از آنها با من سخن گفت، مرا با نام صدا زد و در حالی که به دیگری اشاره می‌کرد گفت ــ این پسر محبوب من است. به او گوش کن!” (جوزف اسمیت –تاریخچه ۱: ۱۶-۱۷).

تصویر

نخستین شهود

در این شهود، خدای پدر و پسرش عیسی مسیح بر جوزف اسمیت پدیدار شدند. ناجی به جوزف گفت که به هیچیک از کلیساها نپیوندد زیرا ”همۀ آنها نادرستند” و ”همۀ عقایدشان پلید است.” او اظهار کرد، ”آنها با لبهایشان به سوی من نزدیک می‌شوند، ولی دلهایشان از من دور است، آنها در قالب اصول، فرمان‌های آدمیان را ترویج می‌کنند، درحالیکه نوعی از دینداری را دارند ولی قدرتی که در آن [دین] است را انکار می‌کنند” (جوزف اسمیت ــ تاریخ ۱: ۱۹). اگرچه تعداد زیادی از مردم خوب به مسیح ایمان آوردند و سعی در فهم و آموزش مژده اش نمودند، آنها تمامی حقیقت یا اختیار کشیشی برای تعمید و به انجام رسانی دیگر آیین‌های نجات بخش را نداشتند. آنها حالتی از دین برگشتگی را به ارث برده بودند که [در آن،] هر نسل از آنچه نسل قبل بر جا می‌گذاشت، از جمله تحریف ها در اصول و آیین هایی مانند تعمید، تأثیر می‌گرفت. همانطور که خدا آدم، نوح، ابراهیم، موسی و دیگر پیامبران را فراخواند، او جوزف اسمیت را فراخواند تا پیامبری باشد که به واسطه او تمامیت مژده به زمین بازگردد.

پس از ظاهر شدن پدر و پسر، فرستادگان آسمانی یا فرشتگان دیگری هم به جوزف و همقطارش اُلیور کاودری فرستاده شدند. یحیی تعمید دهنده ظاهر شد و کشیشی هارونی را بر جوزف اسمیت و اُلیور کاودری اعطا کرد که شامل اجازۀ برگزاری آیین تعمید است. پطروس، یعقوب و یوحنا (سه تن از رسولان اولیۀ مسیح) ظاهر شدند و کشیشی ملکیصدیق را بر جوزف اسمیت و الیور کاودری واگذار نمودند که احیا کنندۀ همان اختیاری بود که به رسولان مسیح در عهد باستان داده شده بود. با این اختیار کشیشی، به جوزف اسمیت دستور داه شد که کلیسای عیسی مسیح را باری دیگر بر روی زمین تشکیل دهد. از طریق او، عیسی مسیح دوازده رسول را فرا خواند.

زمانی که ما در آن زندگی می‌کنیم توسط پیامبران کتاب مقدس به عنوان روزهای واپسین، آخرین زمان و یا دوران کمال زمان یاد شده است. این دوره‌ای از زمان، پیش از آمدن دوم عیسی مسیح است. این دوران نهایی است. برای همین است که کلیسا، کلیسای عیسی مسیح مقدسین آخرین زمان نامیده شده است.

یک پیامبر زنده کلیسا را رهبری می‌کند. این پیامبر، رئیس کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان، جانشین تنفیذ شدۀ جوزف اسمیت است. او و رسولان فعلی، به‌ واسطۀ جوزف اسمیت، اختیار و صلاحیت خود را در زنجیره ای ناگسسته تا عیسی مسیح دنبال می‌کنند.

با علم به اینکه [اثر] تردید، بى اعتقادى و اطلاعات نادرست، پس از قرن ها تاریکی باقی می‌ماند، پدر آسمانی با محبت ما کتابی از نوشتۀ مقدس را ارائه داد که قابل مقایسه با کتاب مقدس و حاوی کمال مژدۀ ابدی عیسی مسیح است. این جلد از نوشته مقدس مدرکی متقاعد کننده که جوزف اسمیت پیامبر حقیقی خداوند بود را ارائه می‌کند. این نگاشته، کتاب مورمون: گواهی دیگری بر عیسی مسیح است.

جوزف اسمیت توسط فرستاده ای آسمانی به نام مورونی به تپه ای که الواح زرین برای قرنها در آن پنهان شده بودند هدایت شد. این لوح های زرین حاوی نوشته های پیامبران است که سابقه ای از ارتباط خدا با ساکنین باستانی قارۀ آمریکا را ارائه می‌دهد. جوزف اسمیت محتویات این صفحات را با قدرت خدا ترجمه کرد. پیامبران کتاب مورمون دربارۀ مأموریت ناجی می‌دانستند و مژده اش را آموزش می‌دادند. مسیح پس از رستاخیزش بر این مردم ظاهر شد. او به آنها مژده اش را تعلیم و کلیسایش را تشکیل داد. کتاب مورمون ثابت می‌کند که ”خدا آدمیان را الهام می‌دهد و آنها را به کار مقدّس خود در این عصر و و این نسل فرا می‌خواند، همان گونه که در نسل های کهن نیز فراخواند” (اصول و پیمان ها ۲۰: ۱۱) برای دانستن اینکه کتاب مورمون حقیقی است، شخص باید آنرا بخواند، در آن تفکر کند و درباره‌اش دعا کند (از خدا پرسش کند). دیری نمی‌پاید که یک جویندۀ صادق حقیقت به این احساس برسد که کتاب مورمون کلام خداست.

خواندن، تفکر و دعا دربارۀ کتاب مورمون برای یک گرایش بادوام حیاتی است. آنهایی که برای اولین بار شروع به خواندن کتاب مورمون می‌کنند، قدم‌های مهمی را برای رسیدن به دانش اینکه جوزف اسمیت پیامبر خداست و اینکه کلیسای حقیقی به روی زمین بازگشته است برمی‌دارند.

این پیام احیای مژدۀ عیسی مسیح یا حقیقت است یا حقیقت نیست. همانطور که در مورونی ۱۰: ۳-۵ وعده داده شده، ما می‌توانیم با قدرت روح القدس بدانیم که آن حقیقت است. مطالعۀ متداوم نوشته های مقدس (بطور خاص کتاب مورمون)، شرکت منظم در جلسات کلیسا، و دعای خالصانه به ما کمک می‌کنند که قدرت روح القدس را احساس و حقیقت را کشف کنیم. پس از خواندن و تأمل در پیام کتاب مورمون، هر کسی که مشتاق دانستن حقیقت باشد باید از طریق دعا و به نام عیسی مسیح از پدر آسمانی مان بپرسد که آیا آن حقیقت دارد [یا نه].

چون خدا پدر ماست و ما فرزندان او هستیم، او به ما برای تشخیص حقیقت یاری خواهد کرد. وقتی که ما با ایمان، خالصانه و نیت واقعی (متعهد به عمل کردن به پاسخی که دریافت می‌کنیم) دعا کنیم، خدا به سؤالات ما پاسخ خواهد داد، زندگی هایمان را هدایت خواهد کرد، و به ما کمک خواهد کرد که تصمیم های درستی بگیریم.

زمانی که دعا می‌کنیم، ما پدر آسمانی مان را خطاب می‌کنیم. ما از او بخاطر برکتهایی که داریم سپاسگزاری می‌کنیم و می‌پرسیم که بدانیم که آیا پیام کتاب مورمون حقیقی است. هیچ کس نمی‌تواند حقایق روحانی را بدون دعا بداند.

در جواب نیایش‌هایمان، روح القدس حقیقت را از طریق احساسات و افکارمان به ما می‌آموزد. احساساتی که از جانب روح القدس می‌آیند قدرتمند هستند، ولی آنها همچنین معمولاً لطیف و آرام هستند. هنگامی که ما شروع به احساس کردن حقیقی بودن آنچه که فرا می‌گیریم می‌کنیم، برای هرآنچه که می توانیم دربارۀ احیای مژده بدانیم تمایل پیدا خواهیم کرد.

دانستن اینکه کتاب مورمون درست است به دانستن اینکه جوزف اسمیت به عنوان پیامبر فراخوانده شده بود منجر خواهد شد و اینکه مژدۀ عیسی مسیح به‌ واسطۀ او بازگردانده شد .

این بخش حاوی ایده هایی برای شماست که برای آمادگی و تعلیم معلومات این درس بکار ببرید. موقعی که برای چگونگی بکار گیری این ایده ها تصمیم می‌گیرید، برای هدایت شدن توسط روح مقدس نیایش کنید. ایده هایی که انتخاب می‌کنید را به طرح درستان اضافه کنید. بخاطر بسپارید که این ایده ها پیشنهادهایی (و نه الزاماتی) برای کمک به شما برای برآورده سازی نیازهای افرادی که ملاقات می‌کنید هستند.