Udhëheqja e Kishës dhe Shërbimi Vetëmohues

Le të mendojë çdo njeri që mban një thirrje zyrtare, të cilit Perëndia i ka dhënë priftërinë e tij të shenjtë dhe hyjnore, për atë që Shpëtimtari u tha Dymbëdhjetë Apostujve pikërisht përpara se të shkonte në praninë e Atit të tij – “Kulloti delet e mia”. [Gjoni 21:16–17.] Dhe vazhdoi ta thoshte këtë derisa apostujt e tij u ndien të pikëlluar që ai po vazhdonte t’u drejtohej në këtë mënyrë. Por Ai tha: – “Kulloti delet e mia”. Që do të thotë: “Shkoni përpara me gjithë zemrën tuaj, jini tërësisht të përkushtuar në punën Time. Këta njerëz në botë janë vëllezërit dhe motrat e mia. Unë ndiej shumë fort për ta. Kujdesuni për njerëzit e mi. Ushqejeni tufën time. Shkoni përpara dhe predikoni ungjillin. Unë do t’ju shpërblej për të gjitha sakrificat tuaja. Mos mendoni se mund të bëni një sakrificë tepër të madhe në përmbushjen e kësaj pune.” Ai u bëri thirrje me gjithë zemër që ta bënin këtë punë. Dhe tani unë ju bëj thirrje të gjithëve që mbajnë këtë priftëri, nëpunësve kryesues të kunjit dhe Peshkopëve, e Këshillit të Lartë që të shkojnë përpara dhe të ushqejnë tufën. Interesohuni për ta. … Punoni për ta, dhe mos i kufizoni mendimet dhe ndjenjat tuaja te vetekzaltimi juaj vetjak. Atëherë Perëndia do t’ju japë zbulesë pas zbulese, frymëzim pas frymëzimi dhe do t’ju japë mësim për mënyrën se si të merrni bekime për shenjtorët në çështje që lidhen me mirëqenien e tyre materiale dhe shpirtërore.² [Shih sugjerimin 2 në faqen 230.]

Përse është thirrur [një] njeri që të veprojë si president mbi një popull? A është kjo që të mund të arrijë një ndikim dhe pastaj ta përdorë atë ndikim drejtpërdrejt për fryrjen e vet? Jo, por përkundrazi, është thirrur që të veprojë në një pozicion të tillë mbi të njëjtat parime siç bëri Biri i Perëndisë kur iu dha priftëria, që ai duhet të bëjë sakrifica. Për veten? Jo, por në përfitim të njerëzve mbi të cilët kryeson. A do t’i kërkohej një udhëheqësi të Kishës ta ofronte veten mbi kryq, siç bëri Shpëtimtari? Jo, por që të bëhet shërbëtor i vëllezërve të tij, jo mjeshtri i tyre, dhe të punojë për përfitimin e mirëqenien e tyre. Jo ta ushtrojë ndikimin e fituar në këtë mënyrë për të përfituar për vete, familjen, të afërmit e miqtë e tij personalë, por duke i konsideruar të gjithë si vëllezër të tij që kanë të drejta të përbashkëta me atë vetë dhe, si rrjedhim, të përpiqet t’i bekojë dhe të përfitojnë të gjithë njerëzit njësoj sipas talenteve e meritës që mund të kenë, dhe pra duke vepruar kështu, të zhvillojë te vetja atë ndjenjë atërore që është gjithmonë në zemrën e Atit. …

… Le të kuptojnë ata që predikojnë mes shenjtorëve, se për çfarë iu dha Priftëria; le ta dinë dhe ta ndiejnë plotësisht se përse u caktuan të përmbushin një detyrë apo një tjetër, në lidhje me atë që duhet të veprojnë sipas vullnetit të Mësuesit tonë, shërbëtor i të gjithëve, që të mësojnë të kujdesen për nevojat e të gjithë njerëzve me po aq dashuri sa kujdesen për nevojat e veta. … Atëherë do ta kuptojnë domethënien e dy urdhërimeve të mëdha nga të cilat, tha Shpëtimtari, “varet … ligji dhe profetët”, domethënë, ta duam Zotin me gjithë fuqinë, mendjen dhe forcën tonë, dhe fqinjin tonë si veten [shih Mateu 22:37–40].³

Kërkojini Zotit në lutje përpara [mësimdhënies], dhe kjo do të thotë: I kërkoni Zotit që të mund të thoni diçka gjatë vërejtjeve tuaja që do të jenë me përfitim për ata të cilëve u drejtoheni. Mos u shqetësoni nëse do të jetë diçka që do ta shtojë apo jo vetë lavdinë tuaj, por thjesht kujtoni se jeni thirrur t’u flisni dëgjuesve, dhe se ata dëshirojnë të marrin diçka që do të jetë me përfitim për ta. Kjo mund të vijë vetëm nga Zoti. Mos u merakosni nëse … ata që ju dëgjojnë mund të thonë se folët shumë bukur. Mos mendoni aspak rreth kësaj, por hiqni çdo egoizëm që mund të jetë në mendjen tuaj në mënyrë që Zoti të mund t’ju tregojë diçka që do të jetë me përfitim për njerëzit.⁴ [Shih sugjerimin 3 në faqen 231.]

Nga fakti që [një udhëheqës] është bërë i dashur për njerëzit dhe ka marrë famë ndër ta për integritetin moral e ndershmërinë, dhe gatishmërinë e tij për të punuar për interesat e Perëndisë dhe të njerëzve, i gatshëm të bëjë çfarëdo sakrifice që mund të kërkohet prej tij, ai ka besimin e tyre, dhe kur arrin të ketë një mirëbesim kaq të shenjtë, çfarë mund të bëjë atëherë me qëllim që të kënaqë mendjet e njerëzve, që janë pak a shumë të prirur të shohin gjithmonë përparim në çdo kohë? Le të thërrasë një njeri i tillë për ndihmë ata prej vëllezërve të tij që janë më të aftë, duke u lejuar të ndajnë përgjegjësitë e tij. Sepse do ta shihni, si diçka të përgjithshme, se talenti është ndarë ndër shumë njerëz dhe rrallë kombinohet në individë të vetëm; dhe ky talent ka nevojë vetëm për mundësi që të zhvillohet. Ai mund t’i thotë njërit: “Shiko, Vëlla Filan dhe filan, ju jeni më i përshtatshëm se unë për të plotësuar këtë apo atë pozicion ”; ose një tjetri: “Ju jeni njeriu më i përshtatshëm për këtë departament”; dhe kështu me radhë gjersa t’i zbulojë të gjitha talentet e paraqitura; dhe në vend që t’ia zvogëlojë opinionin publik për veten, një drejtim i tillë do t’ia rrisë atë.⁵ [Shih sugjerimin 4 në faqen 231.]

Rregulli autorit[ar] nuk është rregulli i duhur me anë të të cilit të qeverisësh shenjtorët, por më tepër të përpiqesh të administrosh në frymën e përulësisë, urtësisë dhe mirësisë, duke dhënë mësim nëpërmjet të qenit shembull i asaj që jep mësim se sa thjesht të thënët e ideve. Edhe pse një person duhet të japë mësim me gojëtarinë e një engjëlli, përsëri zakonet e mira, shembujt e mirë, veprat e mira të një personi, duke treguar vazhdimisht përkushtim për interesat e njerëzve, japin mësim me më shumë gojëtari, shumë më efektshëm.⁶

Nëse do të jeni po aq besnikë dhe të bashkuar sa janë besnikë dhe të bashkuar Presidenca e Parë dhe Të Dymbëdhjetët, dhe do të na ndiqni ne ashtu siç ne ndjekim Krishtin, gjithçka do të shkojë mirë me ju. Ne jemi të vendosur të kryejmë detyrën tonë dhe t’i shërbejmë Zotit e të punojmë në dobi të njerëzve të Tij në mënyrë që puna e Tij të mund të përmbushet. Ne jemi shërbëtorët tuaj në mbretërinë e Zotit dhe dëshirojmë që ju dhe i gjithë njerëzimi të jeni të bekuar e të lumtur.

Zoti nuk ka zgjedhur të famshmit apo të mirarsimuarit e botës që të kryejnë punën e Tij në tokë. Nuk janë ata që janë trajnuar dhe arsimuar në kolegjet e seminaret fetare për mësimdhënie, por njerëzit e përulur dhe të përkushtuar ndaj kauzës së Tij, të cilët i ka zgjedhur që të trajtojnë punët e Kishës së Tij, njerëz të cilët duan të udhëhiqen dhe të drejtohen nëpërmjet Shpirtit të Shenjtë dhe që pashmangshmërisht do t’ia japin lavdinë Atij, duke e ditur se nga vetja nuk mund të bëjnë asgjë. Unë mund t’ju siguroj, vëllezër dhe motra, se nuk kisha ndonjë ambicie të merrja përgjegjësinë që tani qëndron mbi mua. Nëse do të mund t’i shpëtoja me nder, nuk do të gjendesha kurrë në pozicionin tim të tanishëm. Unë kurrë nuk e kërkova atë, as kam kërkuar ndonjëherë ndihmën e ndonjërit prej vëllezërve të mi që të mund ta arrija këtë pozicion, por Zoti ma zbuloi mua dhe vëllezërve të mi se ky ishte vullneti i Tij, dhe unë nuk kam prirje të shmang çfarëdo përgjegjësie, as të refuzoj të zë çfarëdo pozicioni që Zoti më kërkon që ta plotësoj.⁷

Unë do të përpiqem të jem i përkushtuar ndaj interesave tuaja dhe interesave të mbretërisë së Perëndisë. Unë do t’ju shërbej me njohurinë dhe kuptimin tim më të mirë, në lidhje me atë që do të çojë përpara interesat tuaja lidhur me interesat e të Plotfuqishmit. Unë do ta bëj këtë, duke qenë Zoti ndihmësi im.⁸ [Shih sugjerimin 5 më poshtë.]