គ្រួសារគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃផែនការរបស់ព្រះ
« ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » ចែងថា « អាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរស និងស្ត្រី គឺត្រូវបានតែងតាំងឡើងដោយព្រះ ហើយថាគ្រួសារជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះដ៏បង្កបង្កើត សម្រាប់គោលដៅដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៃកូនចៅរបស់ទ្រង់ » ( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ១២៩ ) ។
អំណរដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្នុងជីវិត គឺមាននៅក្នុងគ្រួសារជាទីស្រឡាញ់មួយ ។ នេះគឺជាការពិត ទោះបីជាមានការរំខាន និងឧបសគ្គជាច្រើនក្នុងជីវិតក្តី ។ ការកសាងក្រុមគ្រួសារដ៏រឹងមាំមួយតម្រូវឲ្យមានការខិតខំប្រឹងប្រែង ។ ប៉ុន្តែការខិតខំបែបនេះអាចនាំឲ្យមានអំណរនៅក្នុងជីវិតនេះ និងពេញទាំងភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ សូម្បីតែនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលមានទំនាក់ទំនងគ្រួសារពិបាកក៏ដោយ ក៏ដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចផ្តល់នូវសេចក្តីសង្ឃឹម ការលួងលោម និងការព្យាបាលបានដែរ ។
នៅក្នុងផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ស្វាមី និងភរិយាអាចនៅជាមួយគ្នាជារៀងរហូតបាន ។ សិទ្ធិអំណាចក្នុងការបង្រួបបង្រួមក្រុមគ្រួសារជារៀងរហូតត្រូវបានគេហៅថា អំណាចនៃ ការផ្សារភ្ជាប់ ។ វាគឺជាអំណាចដូចគ្នា ដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានដល់សាវករបស់ទ្រង់ក្នុងអំឡុងពេលនៃការងារបម្រើរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ( ម៉ាថាយ ១៦:១៩ ) ។ ដូច្នេះ អាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ចមួយត្រូវបានគេហៅថា ការផ្សារភ្ជាប់ ។ កុមារដែលបានកើត ឬសុំយកទៅចិញ្ចឹមនៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ចបែបនេះ អាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេជារៀងរហូត ។
មិនដូចជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ « រហូតដល់ការស្លាប់មកបំបែក » នោះទេ ការផ្សារភ្ជាប់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធធានាថា ការស្លាប់មិនអាចបំបែកមនុស្សជាទីស្រឡាញ់បានឡើយ ។ ដើម្បីឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅតែបន្តមានក្រោយពីការស្លាប់ នោះពួកគេត្រូវផ្សារភ្ជាប់នៅកន្លែងត្រឹមត្រូវ និងដោយមានសិទ្ធិអំណាចត្រឹមត្រូវផងដែរ ។ កន្លែងដែលត្រឹមត្រូវគឺព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយសិទ្ធិអំណាចត្រឹមត្រូវគឺបព្វជិតភាពនៃព្រះ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៣២:៧, ១៥–១៩ ) ។
ស្វាមីម្នាក់ និងភរិយាម្នាក់ដែលបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ចុះសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ និងជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក ។ សេចក្ដីសញ្ញាទាំងនេះធានាដល់ពួកគេថា ទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេនឹងនៅតែបន្តមានបន្ទាប់ពីជីវិតនេះ ប្រសិនបើពួកគេស្មោះពិតចំពោះការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេដឹងថា គ្មានអ្វីសោះអាចបំបែកពួកគេបានឡើយ សូម្បីតែសេចក្តីស្លាប់ ។ អស់អ្នកដែលបានរៀបការគួរតែចាត់ទុកចំណងមេត្រីរបស់ខ្លួនថាជាទំនាក់ទំនងដ៏ជាទីស្រឡាញ់បំផុតរបស់ពួកគេនៅលើផែនដី ។ យ៉ាងណាមិញ ស្វាមី ឬភរិយាគឺជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ ដែលយើងត្រូវបានបង្គាប់ឲ្យស្រឡាញ់អស់ពីចិត្តយើង ក្រៅពីព្រះអម្ចាស់ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៤២:២២ ) ។
អាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ចមានសារៈសំខាន់ណាស់
ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ( ឆ្នាំ ១៨៩៥–១៩៨៥ ) បានបង្រៀនថា ៖ « អាពាហ៍ពិពាហ៍ ប្រហែលជាវាគឺជាការសម្រេចចិត្តមួយដ៏មានសារៈសំខាន់បំផុតក្នុងការសម្រេចចិត្តទាំងអស់ ហើយមានឥទ្ធិពលខ្លាំងបំផុត ព្រោះវាមិនគ្រាន់តែដើម្បីមានសុភមង្គលភ្លាមៗប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ដើម្បីមានអំណរដ៏អស់កល្បជានិច្ចផងដែរ ។ វាមិនត្រឹមតែប៉ះពាល់មនុស្សទាំងពីរនាក់ដែលពាក់ព័ន្ធនោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេផងដែរ ជាពិសេសកូនៗរបស់ពួកគេ និងចៅៗរបស់ពួកគេជាច្រើនទៀត រហូតដល់ជំនាន់ចុងក្រោយបំផុតផងដែរ » ( « The Importance of Celestial Marriage » Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៧៩ ទំព័រ ៣ ) ។
សេចក្ដីសញ្ញានៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ចក៏ត្រូវការជាចាំបាច់សម្រាប់ភាពតម្កើងឡើងផងដែរ ។ ភាពតម្កើងឡើងគឺជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច—គឺជាប្រភេទនៃជីវិតដែលព្រះគង់នៅ ។ ទ្រង់ល្អឥតខ្ចោះ ។ ទ្រង់រស់នៅក្នុងសិរីរុងរឿងដ៏អស្ចារ្យ ។ ទ្រង់មានចំណេះដឹង ព្រះចេស្ដា និងព្រះប្រាជ្ញាញាណគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ។ ទ្រង់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ សប្បុរស និងមេត្តាករុណា ។ ទ្រង់ជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់មនុស្សគ្រប់រូបនៅលើផែនដី ។ នៅថ្ងៃណាមួយ យើងនឹងអាចប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ នេះគឺជាភាពតម្កើងឡើង ។
ភាពតម្កើងឡើងគឺជាអំណោយដ៏ធំធេងបំផុត ដែលព្រះអាចប្រទានដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១៤:៧ ) ។ វាគឺជារង្វាន់សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ដែលបង្ហាញភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។ អស់អ្នកដែលនឹងរស់នៅក្នុងកម្រិតដ៏ខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាល ។
ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងតាមរយៈ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ថា ៖
« នៅក្នុងសិរីល្អខាងសេឡេស្ទាល នោះមានស្ថានសួគ៌ ឬលំដាប់បីយ៉ាង ហើយដើម្បីឲ្យបានលំដាប់ខ្ពស់បំផុត នោះមនុស្សត្រូវចូលទៅក្នុងរបៀបនៃបព្វជិតភាពនេះ [ មានន័យដល់សេចក្ដីសញ្ញាថ្មី ហើយអស់កល្បអស់កាលជានិច្ចខាងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ] ហើយបើសិនជាគេពុំចូលទេ នោះគេពុំអាចបានលំដាប់នោះឡើយ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៣១:១–៣ ) ។
ពេលយើងគោរពសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង នោះយើងអាចប្រាកដថា យើងនឹងនៅជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងជារៀងរហូត ។ ព្រះអម្ចាស់បានសន្យា ៖
« បើសិនជាបុរសណាមួយរៀបការប្រពន្ធ ដោយព្រះបន្ទូលយើង ដែលជាក្រឹត្យវិន័យរបស់យើង និងដោយសេចក្ដីសញ្ញាថ្មី និងដ៏នៅអស់កល្បអស់កាលជានិច្ច ហើយសេចក្ដីសញ្ញានោះបានភ្ជាប់ដល់ពួកគេ ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសន្យា ដោយអ្នកណាដែលត្រូវបានលាប ដែលយើងបានតែងតាំងឡើងចំពោះអំណាចនេះ និងកូនសោទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាពនេះ...ហើយបើសិនជា [ ពួកគេ ] នៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង … នោះនឹងបានសម្រេចដល់ពួកគេចំពោះគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ដែលអ្នកបម្រើរបស់យើងបានភ្ជាប់ទៅលើពួកគេ ក្នុងកាលវេលា និងរហូតដល់អស់ទាំងភាពអស់កល្បជានិច្ចផង ហើយនឹងមានប្រសិទ្ធភាពពេញលេញ កាលពួកគេចាកចេញពីលោកិយទៅ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៣២:១៩ ) ។
ព្រះអម្ចាស់ជ្រាបថា មិនមែនបុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ទ្រង់នឹងមានឱកាសរៀបការក្នុងជីវិតនេះទេ ។ ទ្រង់បានសន្យាថា អ្នកទាំងអស់ដែលទទួលយកដំណឹងល្អ ហើយខិតខំរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់ខ្លួននឹងមានឱកាសរៀបការ ហើយមានកូនទាំងនៅក្នុងជីវិតនេះ ឬជីវិតបន្ទាប់ទៀត ។
គ្រប់ជំនាន់ត្រូវបានភ្ជាប់
ការប្រកាសអំពីក្រុមគ្រួសារបានចែងថា « ផែនការនៃសុភមង្គលដ៏ទេវភាពនេះផ្តល់លទ្ធភាពដល់ទំនាក់ទំនងក្រុមគ្រួសារឲ្យចេះតែបន្តមានរហូតហួសពីសេចក្តីស្លាប់ ។ ពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីសញ្ញាពិសិដ្ឋនានាដែលមាននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធអាចធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់ៗត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមាននៃព្រះវិញ ហើយដើម្បីឲ្យក្រុមគ្រួសារអាចត្រូវបានរួបរួមគ្នាដ៏អស់កល្បជានិច្ច » ។
អំណាចនៃការផ្សារភ្ជាប់ក៏លាតសន្ធឹងចាប់ពីឪពុកម្តាយទៅដល់កូនៗនៅគ្រប់ជំនាន់ ចាប់តាំងពីដើមដំបូងនៃពិភពលោកនេះមកម៉្លេះ ។ ប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វិលឌីង ស្ម៊ីធ ( ឆ្នាំ ១៨៧៦–១៩៧២ ) បានបង្រៀនថា កូនៗដែលកើតក្នុងសេចក្តីសញ្ញានេះ—ហើយអស់អ្នកដែលបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះ—« អាចទទួលពរជ័យនៃដំណឹងល្អលើសជាងដែលអស់អ្នកដែលពុំកើតក្នុងសេចក្តីសញ្ញាមានសិទ្ធិទទួល ។ ពួកគេអាចទទួលបានការណែនាំកាន់តែច្រើន ការការពារកាន់តែច្រើន ការបំផុសគំនិតកាន់តែច្រើនពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយបន្ទាប់មកគ្មានអំណាចណាដែលអាចយកពួកគេចេញពីឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេបានឡើយ » ( Doctrines of Salvation បានចងក្រងដោយ ប្រ៊ូស អ័ ម៉ាក់ខន់ឃី [ ឆ្នាំ ១៩៥៥ ] ២:៩០ ) ។
កូនៗដែលបានកើតពីឪពុកម្ដាយដែលបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ គឺកើតនៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញា ។ ដូច្នេះ ពួកគេជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដោយផ្អែកលើភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ ។ កូនៗដែលពុំកើតនៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាក៏អាចក្លាយជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ចបានផងដែរ នៅពេលឪពុកម្ដាយបង្កើត ឬឪពុកម្ដាយចិញ្ចឹមរបស់ពួកគេបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយគ្នា ។ ពិធីបរិសុទ្ធនៃការផ្សារភ្ជាប់កូនៗទៅនឹងឲ្យឪពុកម្ដាយគឺធ្វើឡើងតែនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ។ ដើម្បីពង្រីកពរជ័យទាំងនេះដល់មនុស្សទាំងអស់ យើងក៏អាចធ្វើពិធីផ្សារភ្ជាប់ជំនួសអស់អ្នកដែលបានស្លាប់ហើយផងដែរ ។ តាមវិធីនេះ ក្រុមគ្រួសារទាំងអស់អាចនឹងនៅជាមួយគ្នាជារៀងរហូត ។
ការសន្យាថា ក្រុមគ្រួសាររបស់យើងអាចរួមរស់នឹងគ្នាជានិរន្តរ៍បន្ទាប់ពីសេចក្ដីស្លាប់ ធ្វើឲ្យជីវិតកាន់តែមានន័យ ។ វាលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមានភាពស្មោះត្រង់ និងភក្ដីភាព ។ វាកែលម្អ ហើយពង្រឹងទំនាក់ទំនងគ្រួសាររបស់យើង ។ វាជួយយើងឲ្យរកឃើញអំណរ និងសេចក្ដីសង្ឃឹម នៅពេលយើងប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ។ ហើយការដឹងថា យើងអាចនៅជាមួយគ្នាម្តងទៀត នាំមកនូវការលួងលោម និងសេចក្ដីសុខសាន្ត នៅពេលយើងប្រឈមមុខជាមួយនឹងការឈឺចាប់ ឬការស្លាប់របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ។
ពិធីបរិសុទ្ធនៃការផ្សារភ្ជាប់គឺជាអំណោយទានដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ព្រះចំពោះបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ។ វាអាចឲ្យយើងត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយនឹងទ្រង់វិញ និងនៅជាមួយនឹងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងទាំងអស់ជារៀងរហូត ។ វាផ្តល់នូវពរជ័យដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ជីវិតនេះ និងជីវិតបន្ទាប់ ។ វាជាការរំឭកឥតឈប់ឈរមួយថា ក្រុមគ្រួសារគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃផែនការបស់ព្រះ និងចំពោះសុភមង្គលរបស់យើងនៅទីនេះ និងនៅភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ វាផ្តល់នូវភាពសុខសាន្ត សេចក្ដីសង្ឃឹម និងអំណរចំពោះអស់អ្នកដែលទទួលបានដោយស្មោះត្រង់ ។
