De gelijkenis van de waardekluis

Onlangs verscheen er een berichtgeving in het nieuws over een inbraak, een nogal ongebruikelijke. De plaats van de misdaad: een groothandel in juwelen en edelstenen. Uit alles bleek dat de twee inbrekers hun snode plannen zeer zorgvuldig hadden voorbereid.

Zij lieten zich insluiten in het gebouw en bevonden zich in het gebouw toen de zware deuren werden vergrendeld. Het was hun bekend dat de grote stalen kluis van hoogwaardig materiaal was vervaardigd en gegarandeerd inbraakvrij was; ze wisten echter ook dat de kluis vol lag met sieraden van onschatbare waarde. Ze vertrouwden op hun geduld, hun doorzettingsvermogen en hun deskundigheid, die ze hadden opgedaan bij eerdere, zij het gemakkelijker, inbraken. Ze hadden zich de beste uitrusting aangeschaft, bestaande uit boren, zagen en andere gereedschappen, vervaardigd om zelfs door het hardste staal te gaan, de enige manier om zich toegang tot de kuis te verschaffen. Er bevonden zich gewapende bewakers in het gebouw, die tot taak hadden de toegangsdeuren tot het vertrek scherp te bewaken.

De dieven werkten de hele nacht door, zij boorden en zaagden om het slot heen, dat een zo ingewikkeld mechanisme had, dat zelfs iemand die de combinatie kende, er niets mee kon voordat de ingestelde tijd bereikt was. Zij hadden berekend dat ze, als ze hard doorwerkten, voldoende tijd hadden om ’s nachts nog de kluis open te breken en zoveel kostbaarheden mee te nemen als ze maar konden dragen; daarna zouden ze zich verlaten op geluk, durf of geweld om te ontkomen. Ze zouden er niet voor terugdeinzen om te doden als iemand hen tegenhield. Hoewel de hele onderneming toch moeilijker was dan ze gedacht hadden, slaagden de ervaren criminelen erin om met hun gereedschap en explosieven het slot onklaar te maken; daarna zaagden ze de bouten door en wisten de massieve deuren open te wrikken.

En wat zagen ze binnenin de kluis? U denkt laden vol met juwelen, en bladen met diamanten, robijnen en parels? Dat en meer hadden zij verwacht aan te treffen en mee te kunnen nemen, maar in plaats daarvan zagen zijn nog een kluis, met een deur die zwaarder en bestendiger was dan de eerste, voorzien van een mechanisch slot dat nog vernuftiger was dan het slot wat ze met zoveel inspanning onklaar hadden gemaakt. Het metaal van de tweede deur was van een dusdanige superieure kwaliteit dat hun gereedschap erop afbrak; er was zelfs geen krasje te bekennen. Al hun werk was vergeefs geweest; al hun snode plannen waren op niets uitgedraaid.

Iemands reputatie is als de buitenste deur van de waardekluis; zijn karakter is als de binnenste deur. Een goede naam is een sterke vesting, ze kan aangevallen en beschadigd of zelfs geknakt worden, terwijl de ziel die zij bewaakt toch veilig is, op voorwaarde dat het innerlijke karakter onaantastbaar is.