Noach

Mijn vader noemde me Noach, wat ‘rust’ betekent, omdat hij geloofde dat ik mijn gezin troost zou brengen. Ik leefde in een duistere tijd vol geweld, haat en andere zonden.²

God waarschuwde me dat een zondvloed de goddelozen zou vernietigen en droeg me op een schip te bouwen en voedsel en dieren te verzamelen. De daaropvolgende 120 jaar werkte ik met mijn drie zonen en met de inspiratie van God aan het schip. Er was zelfs geen teken van regen.³

Ik predikte ook bekering en hoopte dat enkele mensen zouden luisteren en aan de zondvloed zouden ontkomen. Vanaf de opneming van Henoch tot aan de zondvloed werden vele getrouwen in de hemel opgenomen zonder te sterven, maar anderen weigerden zich te bekeren.⁴

Toen mijn gezin eindelijk aan boord van de ark gegaan was, sloten we het luik achter ons. Bijna een jaar later, toen het opgehouden was met regenen en de grond opgedroogd was, openden we het pas weer.⁵ Toen we van boord gingen, beloofde God dat er nooit meer een zondvloed zou komen. Hij plaatste een regenboog aan de hemel als teken van zijn belofte. Hij gebood ons om talrijk te worden en het evangelie na te leven. Ik werd de tweede vader van de mensenfamilie.⁶

Eeuwen later verkondigde ik als de engel Gabriël⁷ aan Zacharias dat hij de vader van Johannes de Doper zou worden. Ik verscheen aan Maria en zei haar dat ze het leven zou schenken aan de Heiland.⁸

Mijn leven laat zien dat je, zelfs in moeilijke tijden, nooit alleen bent als je God volgt. De stormen van het leven gaan uiteindelijk liggen en je zult de schoonheid van het evangelie zien, zo mooi als een regenboog aan de hemel.