ការប្រជុំ​ធម្មនិដ្ឋាន​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស់
11craven


12CRAVEN-1

ការប្រជុំ​ធម្មនិដ្ឋាន​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស​របស់​គណៈប្រធាន​ទីមួយ

ថ្ងៃទី ៦ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០២០

ការរុំ និង​ការឱប​ពី​សួគ៌ា 

ដោយ​ស៊ិស្ទើរ បែកឃី ក្រេវិន 

ទីប្រឹក្សា​ទីពីរ គណៈប្រធាន​យុវនារី​ទូទៅ 

អនុស្សាវរីយ៍​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស់​មួយ​ដែល​ខ្ញុំ​ចូលចិត្ត​បាន​កើតឡើង ពេល​ខ្ញុំ​អាយុ​ប្រាំមួយ​ឆ្នាំ ។ វា​គឺ​នៅពេល​ល្ងាច​មុន​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស់ ពេល​ខ្ញុំ​គេង​លើ​គ្រែ​ជាន់ទី​ពីរ នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​ដែល​ខ្ញុំ​ចែក​ជាមួយ​ប្អូនស្រី​របស់​ខ្ញុំ​ក្នុង​ផ្ទះ​យើង​នៅ​ទីក្រុង ប៊ែរឡាំង ប្រទេស​អាល្លឺម៉ង់ ។ ខ្ញុំ​ពិតជា​រំភើប​នឹង​ព្រឹក​ថ្ងៃ​គ្រីស្ទម៉ាស់​ដែល​នឹង​មក​ណាស់—រំភើប​ខ្លាំង រហូតដល់​ខ្ញុំ​គេង​ពុំ​សូវ​លក់​សោះ ដោយសារ​ពេលខ្លះ​នា​យប់​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ភ្ញាក់​ពេល​ឮ​សូរ​សំឡេង​កណ្ដឹង ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​បាន​ឮ​សំឡេង​ទ្វារ​បន្ទប់​យើង​បើក​​ឮ​សូរ​ងឺតៗ ។ ហើយ​នៅ​ពេល​ពន្លឺ​ភ្លើង​ចេញពី​បន្ទប់​ផ្សេង​ចាំង​ចំ​មុខ​ខ្ញុំ នោះ​ខ្ញុំ​បាន​ក្រោក​អង្គុយ​ភ្លាម ហើយ​មើល​ទៅ​ទ្វារ​នោះ ។ អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​គឺ​មិន​គួរឲ្យ​ជឿ​ទាល់​តែសោះ ! លោកតា ណូអែល បាន​ឈរ​នៅ​មាត់ទ្វារ​នោះ ។ ខ្ញុំ​មិន​លេងសើច​ទេ—​គឺ​គាត់​មែន ! គាត់​បាន​បន្លឺ​សំឡេង​ថា « ហូ ហូ ហូ » រួចហើយ​សួរ​ខ្ញុំ​ថា តើ​ខ្ញុំ​ចង់​ដើរតាម​គាត់​ទៅក្នុង​បន្ទប់​ទទួល​ភ្ញៀវ​ដើម្បី​មើល​ដើម​គ្រីស្ទម៉ាស់​ដែល​បំភ្លឺ​ភ្លើង​ដែរ​ឬទេ ។ ខ្ញុំ​បាន​ភាំង ហើយ​និយាយ​លែង​ចេញ ប៉ុន្ដែ​ខ្ញុំ​បាន​ចុះតាម​កាំជណ្ដើរ​គ្រែ​ខ្ញុំ​យ៉ាង​លឿន ហើយ​ដើរតាម​គាត់​ទៅ​បន្ទប់​ខាងមុខ ជា​កន្លែង​ដែល​ម្ដាយ និង​បងប្រុស​ខ្ញុំ​បាន​ឈរ​ក្បែរ​ដើម​គ្រីស្ទម៉ាស់ ។ ប៉ុន្ដែ ពេល​ខ្ញុំ​មើល​ជុំវិញ​បន្ទប់ ខ្ញុំ​មិន​ឃើញ​ប៉ា​របស់​ខ្ញុំ​ទេ—តើ​គាត់​អាច​ខក​ខាន​រឿង​នេះ​ម្ដេច​កើត​ទៅ ? ម៉ាក់​ប្រាប់​ថា គាត់​យក​សម្រាម​ទៅ​ចោល ប៉ុន្ដែ លោកអើយ គាត់​ទៅ​យូរ​ម្ល៉េះ ! មកដល់​ថ្ងៃនេះ​ហើយ ខ្ញុំ​នៅ​មាន​អារម្មណ៍​សោកស្ដាយ​ដែល​គាត់​មិន​មាន​ឱកាស​ជួប​នឹង​លោកតា​ណូអែល ។ លោកតា​ណូអែល សួរ​ថា តើ​ខ្ញុំ​ជា​ក្មេង​ល្អ​ដែរ​ឬ​ទេ ហើយ​ខ្ញុំ​ឆ្លើយ​យ៉ាង​រីករាយ​ថា ខ្ញុំ​ជា​ក្មេង​ល្អ ។ ក្រោយពី​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រាកដ​ថា​គាត់​បាន​ហូប​នំ និង​ទឹកដោះគោ​ដែល​យើង​បាន​ដាក់​ឲ្យ​គាត់​ហើយ ខ្ញុំ​បាន​ចូលទៅ​គេង​វិញ ហើយ​ពីរបី​ម៉ោង​ក្រោយមក បាន​ភ្ញាក់ឡើង​នា​ពេលព្រឹក​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស់​ដ៏​រីករាយ ។

ជីតា​របស់​ស្វាមី​ខ្ញុំ លោកតា ហេធិន លុន បាន​មាន​ព្រឹក​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស់​ខុសគ្នា​មួយ កាល​គាត់​នៅ​ក្មេង ពេល​រស់នៅ​ក្នុង​អាណានិគម​ម៉ិចស៊ិកូ​នៅ​ចុង​សតវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៨០០ ។ គាត់​ប្រាប់​ដំណើររឿង​នេះ​នៅក្នុង​ប្រវត្តិ​របស់​គាត់ ៖ « បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស់​បាន​មក​ដល់ ហើយ​យើង​មាន​ចៀម​នៅក្នុង​ទ្រុង​ក្រោម​ជង្រុក​ដែលជា​កន្លែង​កក់ក្ដៅ ដោយសារ​មាន​ព្រិល​នៅលើ​ដី​ពេលនោះ ។ ខ្ញុំ​បាន​ក្រោក​ពី​ព្រលឹម​ស្រាងៗ​នា​ថ្ងៃ​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស់​ដើម្បី​ទៅមើល​ថា តើ​ចៀម​របស់​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ម៉េច​ហើយ ។ ខ្ញុំ​បាន​ឮ​សំឡេង​ពីក្នុង​ក្រោល​ដ៏​តូច​រហៀង ។ ខ្ញុំ​បាន​ដើរចូល​ទៅក្នុង​ក្រោល ហើយ​ឃើញ​ថា ណេលី កើត​បាន​កូនចៀម​​ភ្លោះ—ពីរ ។ ខ្ញុំ​បាន​រត់​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​យ៉ាង​លឿន … [ ហើយ ]​ខ្ញុំ​បាន​ទះដៃ ហើយ​បាន​និយាយ​ទៅកាន់​ម្ដាយ​របស់​ខ្ញុំ​ថា ‹ ខ្ញុំ​មាន​កាដូ​គ្រីស្ទម៉ាស់​ដ៏​ល្អ​បំផុត​ជាង​អ្នក​ទាំងអស់​គ្នា ៖ អូ ណេលី បាន​បង្កើត​កូនចៀមតូចៗ​ពីរ​ › ។ ក្មេងៗ​ទាំងអស់​បាន​ចេញ​ពី​តុ​រត់ចោល​ផ្លែ​ក្រូច និង​ចំណី​របស់​ពួកគេ សំដៅទៅ​ជង្រុក​ដើម្បី​មើល​កូនចៀម​តូចទាំងនោះ​របស់​ណេលី ។ វា​ជា​រឿង​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត​នៃ​អ្វីៗ​ដែល​យើង​ធ្លាប់​ទទួល​បាន​នៅថ្ងៃ​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស់ » ។ អ្វី​ដែល​អស្ចារ្យ​គឺ ឆ្នាំ​ក្រោយ​នោះ និង​ច្រើន​ឆ្នាំ​បន្ទាប់​មកទៀត ចៀម​របស់​លោកតា​ហេធិន បាន​កើត​កូនចៀម​ថ្មីៗ​ទៀត​នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃ​គ្រីស្ទម៉ាស់ ។

ពេល​ខ្ញុំ​បាន​ឮ​រឿង​នេះ​ដំបូង បេះដូង និង​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​បាន​គិត​ដល់​កូនចៀម​មួយ​ទៀត​ភ្លាម ដែល​បាន​ប្រសូត​នៅ​ថ្ងៃ​គ្រីស្ទម៉ាស់​នោះ​ដែរ ៖ គឺ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែល​ជា​កូនចៀម​នៃ​ព្រះ ។ ដូចជា​លោកតា​ហេធិន ដែល​បាន​រត់​ទៅមើល​កូនចៀម​ថ្មី​របស់​គាត់​ដែរ ខ្ញុំ​ស្រមៃ​ឃើញ​អ្នកគង្វាល​ប្រញាប់​ទៅមើល​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ​ដែល​ទើប​ប្រសូត​ថ្មី ។ តើ​បងប្អូន​អាច​ស្រមៃ​ឃើញ​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​បាន​ឃើញ​នៅក្នុង​កន្លែង​ដ៏​រាបសា និង​ពិសិដ្ឋ​នោះ​ដែរ​ឬ​ទេ ? ខ្ញុំ​ស្រមៃ​ឃើញ​យ៉ូសែប​ជាទី​ស្រឡាញ់​អង្គុយ​ក្បែរ​ភរិយា​លោក ម៉ារា ពេល​ពួកលោក​គិត​ដល់​ការប្រសូត​របស់​ព្រះមែស៊ី​ដែល​បាន​សន្យា ។ ដំណើរ​រឿង​របស់​ម៉ារា ដែល​រុំ​ទារក​ដ៏​តូច​របស់​គាត់​ដោយ​ក្រណាត់​រុំ​នោះ​គឺពិសេស​ខ្លាំងណាស់​ចំពោះ​ខ្ញុំ ។

ថ្មីៗ​នេះ យើង​បាន​ស្វាគមន៍​ចៅស្រី​ថ្មី​ម្នាក់​ចូល​ក្នុង​គ្រួសារ​របស់​យើង ។ ថ្ងៃ​មួយ ខ្ញុំ​បាន​មើល​ម្ដាយ​របស់​នាង​បាន​រុំ​នាង​ដោយ​ភួយ​ដ៏​ទន់ និង​កក់ក្ដៅ​មួយ ហើយ​បាន​ឱប​នាង​ជាប់​យ៉ាង​ណែន ។ ការរុំ​មាន​ន័យ​សាមញ្ញ​ថា ការខ្ចប់​យ៉ាង​តឹង ។ ការរុំ​ដោយ​ក្រណាត់ និង​ភួយ​ត្រូវបាន​អនុវត្ត​ជា​យូរយារ​ណាស់​មក​ហើយ ដើម្បី​ថ្នម និង​លួងលោម ហើយ​ថែមទាំង​ប្រើ​ដើម្បី​លួង​ទារក​ដែល​កាច​ផងដែរ ។ ពេល​ខ្ញុំ​មើល​កូនប្រសា​ស្រី​របស់​យើង​រុំ​កូន​តូច​របស់​នាង នោះ​ខ្ញុំ​បាន​គិត​ដល់​អ្នកដទៃ ដែល​អាច​ត្រូវការ​ការរុំ ទោះជា​ពី​ចម្ងាយ​ក្ដី ។ ពាក្យ​ល្អ​មួយ​ម៉ាត់ ការស្ដាប់ ឬ​ដួងចិត្ត​ដែល​យោគយល់​អាច​ថ្នម និង​លួងលោម​ដល់​ព្រលឹង​របស់​មនុស្ស​ដែល​មាន​បញ្ហា​បាន ។

ជិត​បី​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ កូនប្រសា​ប្រុស​របស់​យើង​បាន​ឆ្លងកាត់​វិបត្តិ​វេជ្ជសាស្ដ្រ​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ​មួយ ។ ដើម្បី​ដឹង​ថា​កើត​អ្វី គាត់​បាន​ធ្វើ​តេស្ដ និង​ទម្រង់ការ​ជាច្រើន​ដែល​ទីបំផុត​បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​ត្រូវ​វះកាត់​បេះដូង ។ ពេល​កូនប្រសា​ប្រុស​របស់​យើង​ទទួល​ការវះកាត់ កូនស្រី​របស់​យើង​បាន​ផ្ញើ​សារ​មួយ​ទៅ​ឪពុក​ម្ដាយ​ក្មេក​របស់​នាង ដើម្បី​ជូន​ជា​ដំណឹង​ដល់​ពួកគាត់​អំពី​កូនប្រុស​របស់​ពួក​គាត់ ។ មកពី​ប្រទេស​មួយ​ទៀត​ដ៏​ឆ្ងាយ ជា​កន្លែង​ដែល​ពួកគេ​កំពុង​បម្រើ​បេសសកម្ម ម្ដាយ​ក្មេក​នាង​បាន​ឆ្លើយតប​ដោយ​ពាក្យ​លួងលោម​ទាំងនេះ ៖ « ម៉ាក់​ផ្ញើ​ការឱប​ពី​សួគ៌ា​ដល់​កូន » ។

ពីរបី​នាទី​ក្រោយមក មាន​គិលានុបដ្ឋាយិកា​ម្នាក់​បាន​ដើរ​កាត់​នាង ប៉ុន្ដែ​ក៏​បាន​ឈប់ ។ គាត់​បាន​សំឡឹង​ទៅ​ភ្នែក​កូនស្រី​យើង​ដែល​ជោគជាំ​ដោយ​ទឹកភ្នែក ហើយ​សួរ​នាង​ថា តើ​នាង​ចង់​បាន​ភួយ​ដណ្ដប់​ឬ​អត់ ប៉ុន្ដែ​នាង​បាន​បដិសេធ​ថា មិន​អី​ទេ ។ គិលានុបដ្ឋាយកា​នោះ​បាន​ដើរចេញ​ទៅ ប៉ុន្ដែ​បាន​ត្រឡប់​មក​វិញ​ភ្លាម​ដោយ​មាន​ភួយ​ដ៏​កក់ក្ដៅ​មួយ ។ គាត់​បាន​រុំ​ភួយ​នោះ​ជុំវិញ​កូនស្រី​យើង​យ៉ាង​ណែន ហើយ​បាន​ប្រាប់​នាង​ថា « ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា អ្នក​ត្រូវការ​ការឱប​ពី​សួគ៌ា » ។

កូនចៀម​នៃ​ព្រះ ដែល​ត្រូវ​បានគេ​ស្គាល់​ថា​ជា​អ្នកគង្វាល​ល្អ​ផងដែរ ស្គាល់​កូនចៀម​របស់​ទ្រង់​នីមួយៗ ។ ក្នុង​គ្រា​ដែល​យើង​ត្រូវការ ជារឿយៗ​ទ្រង់​បញ្ជូន​ទេវតា​លើ​ផែនដី​ឲ្យមក ដូចជា​គិលានុបដ្ឋាយិកា​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា​ដល់​កូនស្រី​របស់​យើង​ដើម្បី​រុំ និង​ឱប​ក្រសោប​យើង​នៅក្នុង​ព្រះពាហុ​នៃ​ក្ដីស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់ ។ ទ្រង់​បាន​យាង​មក​ឯ​លោកិយ​ដើម្បី​នាំ​សេចក្ដី​សុខសាន្ដ និង​សិរី​សួស្ដី​ដល់​មនុស្ស​ទាំងអស់ ។ ទ្រង់​កម្សាន្ដ​ទុក្ខ​ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​កំពុង​ត្រូវ​ការ​កម្សាន្ដ​ទុក្ខ ហើយ​ទួញ​យំ​ជាមួយ​នឹង​អ្នក​ណា​ដែល​ទួញ​យំ ។

ពេល​ខ្ញុំ​គិត​ដល់​របៀប​ជាច្រើន ដែល​ព្រះអម្ចាស់​ស្រឡាញ់ និង​ខ្វល់ខ្វាយ​ដល់​យើង​ម្នាក់ៗ ខ្ញុំ​មាន​បំណង​ចង់​ធ្វើ​អ្វី​ឲ្យ​កាន់តែ​ច្រើន​ដើម្បី​ចែកចាយ​ក្ដីស្រឡាញ់​នោះ​ដល់​មនុស្ស​ដទៃ ។ ខ្ញុំ​ក៏​ប្រាថ្នា​ដែរ​ថា​អាច​ស្គាល់​កាន់តែ​ច្បាស់​ពី​ការឱប និង​ការរុំ​ពី​សួគ៌ា​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​នោះ ប៉ុន្ដែ​ខ្ញុំ​ស្គាល់​វា​យឺត​បន្តិច ។

ក្នុង​ពិភពលោក​ដែល​ត្រូវការ​សេចក្ដី​សុខសាន្ដ​យ៉ាងខ្លាំង​នេះ នោះ​សម្ដី​រាបសា​របស់​យើង ទង្វើ​ប្រកប​ដោយ​ចិត្ត​មេត្តា និង​សណ្ដាន​ចិត្ត​ល្អ​របស់​យើង​អាច​ជា​វិធី​រុំ​អ្នកផ្សេង​ដោយ​ភួយ​ដ៏​កក់ក្ដៅ​បាន ។ ខ្ញុំ​បាន​យល់​ថា កាលណា​យើង​កាន់តែ​ធ្វើតាម​ការបំផុស​គំនិត​ដើម្បី​បម្រើ​មនុស្ស​ដទៃ នោះ​ព្រះអម្ចាស់​កាន់តែ​ប្រទាន​ភួយ​សួគ៌ា​ច្រើនឡើង​ឲ្យ​យើង​ចែកចាយ ។ តើ​បងប្អូន​បាន​ទទួល​ការបំផុស​គំនិត​អ្វីខ្លះ ? តើ​បងប្អូន​ស្គាល់​នរណា​ដែល​ត្រូវការ​ការឱប​ពី​សួគា​ខ្លះ ? ការប៉ះពាល់​ផ្ទាល់ ឬ​ពី​ចម្ងាយ​របស់​យើង​អាច​ធ្វើឲ្យ​មាន​ភាពខុសគ្នា​ខ្លាំង​នៅក្នុង​ជីវិត​របស់​មនុស្ស​ជាទី​ស្រឡាញ់​ម្នាក់ ឬ​សូម្បីតែ​ជន​ចម្លែក​ម្នាក់ ។

កាល​យើង​អបអរ​ដល់​ការប្រសូត​របស់​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​យើង ខ្ញុំ​សូម​អធិស្ឋាន​ថា យើង​មិន​ត្រឹមតែ​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ពី​ក្ដី​ស្រឡាញ់ ចិត្ត​មេត្តា និង​សេចក្ដី​សុខសាន្ដ​របស់​ទ្រង់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ថែម​ទាំង​អាច​ចែកចាយ​ពរជ័យ​ទាំងនោះ​ដល់​មនុស្ស​ដទៃ​ផងដែរ ។ កាល​ខ្ញុំ​សញ្ជឹងគិត​ពី​អំណោយ​នៃ​កូនចៀម​នៃ​ព្រះ ជា​ទារក​ដែល​រុំ និង​ផ្ទំ​នៅក្នុង​ស្នូក នោះ​ខ្ញុំ​សូម​បន្ទរ​ពាក្យ​របស់​លោកតា​ហេធិន​កាលនៅ​ក្មេង​ថា ។ ទ្រង់​គឺ « ជា​រឿង​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត​នៃ​អ្វីៗ​ដែល​យើង​ធ្លាប់​ទទួលបាន [ ឬ ដែល​នឹង​ទទួល​បាន ] នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស់ » ។

នៅ​ក្នុង​ព្រះនាម​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕

កំណត់​ចំណាំ

  1. ហេធិន លុន « ប៉ាចកូ​អាណានិគម ម៉ិចស៊ិកូ នៅ—ដំណើររឿង កូនចៀម » ។ ប្រវត្តិ ផ្ទាល់ខ្លួន ។

  2. សូមមើល នីហ្វៃ​ទី​២ ១:១៥ ។

  3. សូមមើល លូកា ២:១៤ ។

  4. សូមមើល ម៉ូសាយ ១៨:៩ ។

  5. ហេធិន លុន « ប៉ាចកូ​អាណានិគម ម៉ិចស៊ិកូ នៅ—ដំណើររឿង កូនចៀម » ។ ប្រវត្តិ ផ្ទាល់ខ្លួន ។