مبارک و شاد آنهائی هستند که از فرامین خدا پیروی می کنند

چند وقت پیش، هنگام دیدار از استرالیا، از خلیج زیبائی که برای موج سواری مشهور است سفر کردم. در هنگام قدم زدن در ساحل، از دیدن موج های بزرگ بیرون خلیج و موج های کوچک نزدیک ساحل شیفته شدم.

در ادامۀ قدم زنی، متوجّه گروهی از موج سواران آمریکائی شدم. آنها ظاهراً در بارۀ چیزی ناراحت بوده، به طرف دریا اشاره کرده با صدای بلندی صحبت می کردند. وقتی از آنها پرسیدم که جریان چیه، آنها به بیرون از خلیج جائی که موج های بزرگ می شکستند اشاره کردند.

”یکی از آنها با عصبانیّت بمن گفت، آنجا را نگاه کن. ”آیا می توانید آن حصار را ببینی؟”وقتی با دقّت نگاه کردم، توانستم حصاری را ببینم که از دهانۀ خلیج درست از جائی که، موج های بزرگ می شکستند کشیده شده بود. این حصار از توری قوی درست شده و روی آب شناور بود. به گفتۀ موج سواران، تا کف اقیانوس کشیده شده بود.

موج سوار آمریکائی ادامه داد، ”این سفری است که ما در زندگی یکبار فرصت خواهیم داشت که این موج های بزرگ را سوار شویم. ما می توانیم موج های کوچک را که در داخل خلیج می شکنند سوار شویم، امّا حصار سوار شدن موج های بزرگ را غیر ممکن می سازد. ما دلیل بودن این حصار را نمیدانیم. تنها چیزی که میدانیم اینست که سفرمان را ضایع کرده است.

همانطور که موج سواران آمریکائی بیشتر متحرّک شدند، توجّهم به یک موج سوار نزدیک جلب شد—یک مرد مسنّ و بطور واضح محلّی. او ظاهراً از شنیدن شکایت های بی نهایت در بارۀ حصار ناراحت به نظر می رسید.

سرانجام بلند شده و به طرف گروه رفت. بدون اینکه چیزی بگوید، دوربینی از کولۀ پشت اش بیرون آورده و به یکی از موج سواران داده، بسوی حصار اشاره کرد. هر کدام از موج سواران از طریق دوربین نگاه کردند، وقتی نوبت من فرا رسید، با کمک درشت نمائی، توانستم چیزی را که قبلاً ندیده بودم ببینم: باله های پشتی—کوسه های بزرگ که نزدیک صخره در آن طرف حصار مشغول تغذیه بودند.

گروه سریعاً ساکت شدند. موج سوار پیر دوربینش را گرفته و دور شد. هنگام رفتن، کلماتی را ادا کرد که من هر گز فراموش نخواهم کرد: ”از حصار انتقاد نکنید،” او گفت. ”آن تنها چیزی است که مانع بلعیدن شما می باشد.”

با ایستادن در آن ساحل زیبا، دید ما به ناگهانی تغییر پیدا کرده بود. یک حصار که سخت و محدود کننده به نظر می رسید—که مانع هیجان و شادی سوار شدن موج های واقعاً بزرگ به نظر میامد—چیزی کاملاً متفاوت شده بود. با درک تازۀ خطری که در کمین بود، آن حصار حالا حفاظت، ایمنی، و آرامش ارائه می کرد.

همچنانکه من و شما بدنبال آرزو هایمان در طی زندگی گام بر میداریم، درک احکام و استاندارد های الهی —مانند حصار—گاهاً شاید مشکل باشند. آنها شاید انعطاف ناپذیر و گردن کش به نظر برسند، مانع راه های هیجان آمیزی که دیگران دنبال می کنند. همانطور که رسول پولس تشریح کرد، ”ما از میان شیشه، تیره نگاه می کنیم،”^١  با چنان دید محدود که اغلب نمی توانیم خطرات بزرگ را که در کمین هستند درک کنیم.

امّا او که ”همۀ چیز ها را درک [می]کند”^٢ دقیقاً میداند که این خطرات کجا هستند. از طریق احکام و هدایت مهربانانه اش، راهنمائی الهی می دهد، تا از این خطرات احتراز کنیم—تا روشی در زندگی انتخاب کنیم که ما را از درندگان معنوی و فکّ های گناه محفوظ بدارد.^٣

ما عشق خود را به خدا—و ایمان ما را به او—روزانه از طریق راهی که او نشان داده و با پیروی از فرامینش نشان می دهیم. این عشق و ایمان را مخصوصاً در زمانی که دلایل این فرامین و راه نشان داده شده را درک نکرده دنبال می کنیم آشکار می سازیم. دنبال کردن راه در میان حصاری که می دانیم کوسه هائی با دندان های تیز در آن طرفش شناور هستند نسبتاً آسان است. ادامۀ راه در میان حصار مشکلتر است وقتی تنها چیزی که می بینیم موج های هیجان و وسوه انگیز در آن طرف حصار هستند. ولیکن در آن مواقع—مواقعی که انتخاب می کنیم با ایمان باشیم، به خدا اعتماد کنیم، و به او عشق بورزیم—رُشد کرده و منفعت می کنیم.

در کتاب عهد جدید می خوانیم، آنانیاس نتوانست حکم خداوند را درک کرده تا سائول را برکت دهد—مردی که کاملاً مجوّز بود مسیحیان را زندانی کند. امّا چونکه او از حکم خدا اطاعت کرد، آنانیاس در تولّد معنوی رسول پولس مؤثّر بود.⁴

ارشد دالین اچ. اوکس بما تعلیم داد: ”فقط کافی نیست که در جنب و جوش باشیم. فرامین، آئین ها، و پیمان های مژده یک سپردۀ بانکی نیستند که به حساب الهی پرداخت شوند. مژدۀ عیسی مسیح یک برنامه است که بما نشان می دهد چگونه آنچه که پدر بهشتی می خواهد بشویم.”⁵

بنابراین، اطاعت حقیقی، تسلیم کامل خود و اجازه دادن به او که مسیر ما را چه در آبهای آرام و چه در طوفان طرح ریزی کند، درک اینکه او می تواند ما را بهتر از آنکه خودمان هر گز می توانیم بکند.

همچنانکه خود را تسلیم خواست او می کنیم، در آرامش و شادی افزایش می یابیم. پادشاه بنیامین تعلیم داد که آنهائی که از فرامین خدا پیروی می کنند ”مبارک و شاد هستند … در همه چیز، چه دنیوی و چه معنوی.”^٦ خدا می خواهد که ما شاد باشیم. او می خواهد که ما آرامش داشته باشیم. او می خواهد که ما موفّق باشیم. او می خواهد که ما در مقابل تأثیرات دنیوی که در اطراف ما هستند در امان و محفوظ باشیم.

به بیان دیگر، احکام خدواند همچون حصار های طاقت فرسا و گیج کنندۀ زیر آب نیستند که ما باید با اکراه در این زندگی تحمّل کرده که شاید در دنیای بعد تعالی یابیم. بلکه، این حصار هائی که توسّط خداوند ایجاد شده اند یک پناه گاهی امن از بدی و تأثیرات مخرّب برای ما می سازد و گرنه ما را به عمق نومیدی می کشد. فرامین خداوند از روی عشق و ملاحظه داده می شوند،؛ آنها برای لذّت ما در این دنیا^٧ همچنان برای لذّت و تجلیل مان در دنیای بعدی داده می شوند. آنها راه عملکرد را بما نشان می دهند—و مهمتر، آنچه که باید بشویم آشکار می سازند.

در همۀ خوبیها و حقّایق، عیسی مسیح یک سر مشق است. بزرگترین عمل اطاعت در تمام ابدیّت وقتی اتّفاق افتاد که پسر خود را به خواست پدر تسلیم نمود. در کمال فروتنی در خواست کرد تا آن جام برداشته شود—تا شاید مسیر دیگری از آنچه که برایش نشان داده شده بود طی کند—مسیح خود را به مسیری که پدر خواستارش بود تسلیم نمود. آن مسیری بود از میان جتسیمنی و جلجتا، جائی که او درد و رنج تصوّر ناپذیری را تحمّل کرد و جائی که روح مقدّس پدرش او را ترک نمود. امّا همان مسیر به قبر خالی در روز سوّم به اوج رسید، فریاد های ”او رستاخیز شده است!”^۸ در گوش و قلب های آنهائی که دوستش داشتند شنیده شد. آن شامل لذّت و آرامش غیر قابل تصوّر از طریق کفّاره اش برای همۀ فرزندان خدا تا ابدیّت است. با تسلیم اراده اش به خواست پدرش، مسیح امید آرامش، لدّت، و زندگی ابدی را بما عطا نمود.

من گواهی می دهم که ما فرزندان خدائی مهربان هستیم. من شهادت می دهم که او خواهان شادی، حفاظت و برکت ما می باشد. برای این خاطر، او مسیری را برای بر گشت ما به او معیّن کرده است، و حصار هائی ایجاد کرده که در طوی مسیر ما را محافظت کنند. همچنانکه با تمام تلاش آن مسیر را دنبال می کنیم، امنیّت ، شادی، و آرامش واقعی را پیدا می کنیم. و وقتی خود را تسلیم ارادۀ او می کنیم، آنچه که خواهانش است می شویم. بنام عیسی مسیح، آمین.