De taal van het evangelie
Grondig onderricht is uiterst belangrijk om het evangelie in onze familie te bewaren. Dat vergt de nodige ijver en moeite.
Nadat ik als algemeen autoriteit was geroepen, verhuisden we met ons gezin van Costa Rica naar Salt Lake City voor mijn eerste opdracht. Ik heb hier in de Verenigde Staten fantastische mensen met verschillende etnische achtergronden en culturen mogen bezoeken. Velen van hen zijn, net als ik, in een Latijns-Amerikaans land geboren.
Ik heb gemerkt dat veel hispanics van de eerste generatie hier Spaans als eerste taal spreken en zich in het Engels verstaanbaar kunnen maken. De tweede generatie, die in de Verenigde Staten geboren of hier op jonge leeftijd naartoe gekomen is en hier naar school gaat, spreekt zeer goed Engels en misschien nog wat mondjesmaat Spaans. Bij de derde generatie is het Spaans, de moedertaal van hun voorouders, vaak verloren gegaan.1
In taalkundige termen heet dit simpelweg ‘taalverlies’. Taalverlies kan optreden wanneer gezinnen naar een ander land verhuizen waar hun moedertaal niet de voornaamste voertaal is. Dat gebeurt niet alleen onder hispanics, maar onder bevolkingsgroepen overal ter wereld als een moedertaal plaatsmaakt voor een nieuwe taal.2 Ook Nephi, een profeet in het Boek van Mormon, was bezorgd dat de taal van zijn voorouders verloren zou gaan toen hij zich opmaakte om naar het beloofde land te reizen. Nephi schrijft: ‘Zie, het is wijsheid in het bestel Gods dat wij die kronieken verkrijgen om de taal van onze vaderen voor onze kinderen te bewaren.’3
Maar Nephi was ook bezorgd over het verlies van een ander soort taal. In het volgende vers gaat hij verder: ‘En ook om voor hen de woorden te bewaren die bij monde van alle heilige profeten zijn gesproken, die hun zijn gegeven door de Geest en de macht Gods, vanaf het begin der wereld tot op deze huidige tijd.’4
Mij viel een parallel op tussen een moedertaal bewaren en het evangelie van Jezus Christus bewaren.
Met die parallel wil ik niet een bepaalde aardse taal beklemtonen, maar een eeuwige taal. Die taal moeten we in onze familie bewaren en nooit verliezen. Ik heb het over de taal5 van het evangelie van Jezus Christus. Met ‘taal van het evangelie’ bedoel ik alle leringen van onze profeten, onze gehoorzaamheid aan die leringen en het aanhouden van rechtschapen tradities.
Ik noem drie manieren waarop we die taal kunnen bewaren.
Ten eerste: thuis ijveriger en meer betrokken zijn
In de Leer en Verbonden riep de Heer vele prominente leden van de kerk, onder wie Newel K. Whitney, op om hun gezin in orde te brengen. De Heer zei: ‘Mijn dienstknecht Newel K. Whitney […] moet gekastijd worden, en hij moet zijn gezin in orde brengen en ervoor zorgen dat zij thuis ijveriger zijn en meer betrokken, en altijd bidden, anders zullen zij uit hun plaats worden verwijderd.’6
Eén factor die taalverlies in de hand werkt, is dat ouders niet de tijd nemen om hun kinderen de moedertaal te leren. Het is niet genoeg om de taal thuis alleen te spreken. Als ouders hun taal willen bewaren, moet het aangeleerd worden. Uit onderzoek blijkt dat ouders die bewust moeite doen om hun moedertaal te bewaren, daarin vaak ook slagen.7 Wat kan die bewuste moeite zijn om de taal van het evangelie te bewaren?
Ouderling David A. Bednar van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft ervoor gewaarschuwd dat ‘ontoereikend evangelieonderricht en gebrekkige voorbeelden thuis’ vaak een einde maken aan de cyclus van families met meerdere generaties kerkleden.8
We kunnen dus concluderen dat grondig onderricht uiterst belangrijk is om het evangelie in onze familie te bewaren. Dat vergt de nodige ijver en moeite.
We zijn er vaak op gewezen om de gewoonte van dagelijkse Schriftstudie aan te kweken, zowel persoonlijk als in gezinsverband.9 Veel gezinnen waarin dit gebeurt, worden elke dag met meer eensgezindheid en een nauwere band met de Heer gezegend.
Wanneer vindt dagelijkse Schriftstudie plaats? Die vindt plaats wanneer ouders de Schriften ter hand nemen en de gezinsleden, met liefde, uitnodigen om samen te studeren. Het is moeilijk voor te stellen dat die studie op een andere manier plaatsvindt.
Ouders, laat die zegeningen niet aan u voorbijgaan. Wacht niet tot het te laat is!
Ten tweede: goede voorbeelden thuis
Een taalkundige heeft geschreven hoe je een moedertaal kunt bewaren: ‘Je moet de taal levend maken voor je kinderen.’10 We ‘maken taal levend’ als ons onderricht en voorbeeld op elkaar aansluiten.
Toen ik jong was, werkte ik in de vakanties bij mijn vader in de fabriek. Het eerste wat mijn vader altijd vroeg als ik mijn salaris kreeg, was: ‘Wat ga je met je geld doen?’
Ik antwoordde dan steevast: ‘Mijn tiende betalen en voor mijn zending sparen.’
Nadat ik zo’n acht jaar bij hem had gewerkt en steeds diezelfde vraag had beantwoord, dacht mijn vader dat hij me wel geleerd had mijn tiende te betalen. Wat hij niet besefte, was dat ik dit belangrijke beginsel al in één weekend had geleerd. Ik zal u vertellen hoe ik dat beginsel heb geleerd.
Na enige gebeurtenissen die verband hielden met een burgeroorlog in Midden-Amerika, ging mijn vaders zaak failliet. Hij ging van circa tweehonderd vaste werknemers naar nog geen vijf naaispecialisten die op afroepbasis bij ons thuis in de garage werkten. Op een dag hoorde ik mijn ouders in die moeilijke periode bespreken of ze hun tiende zouden betalen of eten voor de kinderen zouden kopen.
Die zondag hield ik mijn vader in de gaten om te zien wat hij ging doen. Na de kerk zag ik hem een envelop pakken en zijn tiende erin stoppen. Dat was nog maar een deel van de les. De vraag die voor mij overbleef, was wat we te eten zouden krijgen.
Op maandagmorgen stonden er al vroeg een paar mensen aan de deur. Toen ik opendeed, vroegen ze naar mijn vader. Ik riep hem en hij kwam naar de deur. De bezoekers hadden het over een dringende naaiopdracht die zo snel mogelijk klaar moest. Ze zeiden dat de bestelling zo dringend was, dat ze vooraf zouden betalen. Die dag leerde ik de beginselen van tiende en de zegeningen die erop volgen.
De Heer spreekt in het Nieuwe Testament over een voorbeeld zijn. Hij zegt: ‘Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: De Zoon kan niets van Zichzelf doen, als Hij dat niet de Vader ziet doen, want al wat Deze doet, dat doet ook de Zoon op dezelfde wijze.’11
Het is niet genoeg om met onze kinderen alleen te praten over het belang van een tempelhuwelijk, vasten en de sabbat heiligen. Ze moeten ook zien dat we tijd inruimen om zo vaak als we kunnen naar de tempel te gaan. Ze moeten zien dat we ernaar streven om regelmatig te vasten12 en de hele sabbatdag heilig te houden. Als onze jongeren geen twee maaltijden kunnen vasten, de Schriften niet regelmatig kunnen bestuderen en de tv niet uit kunnen laten voor een belangrijke wedstrijd op zondag, zullen ze dan de geestelijke zelfdiscipline hebben om de hevige verleidingen van de hedendaagse opdringerige wereld te weerstaan, waaronder de verleiding van pornografie?
Ten derde: tradities
Er is nog een manier waarop taal verbasterd of verloren kan raken, namelijk wanneer andere talen en tradities met een moedertaal worden vermengd.13
In de beginjaren van de herstelde kerk riep de Heer vele prominente leden van de kerk op om hun gezin in orde te brengen. Hij noemde eerst in zijn oproep twee manieren waarop we thuis licht en waarheid kwijt kunnen raken: ‘Die boze komt en neemt, door ongehoorzaamheid en wegens de overlevering van hun vaderen, licht en waarheid van de mensenkinderen weg.’14
We moeten als gezin alle tradities mijden die ons ervan weerhouden om de sabbatdag heilig te houden of om thuis dagelijks de Schriften te bestuderen en te bidden. We moeten de digitale deuren van onze woning voor pornografie en alle andere kwade invloeden afsluiten. We moeten de wereldse tradities van deze tijd bestrijden. Daartoe leren we onze kinderen met behulp van de Schriften en de stem van onze hedendaagse profeten over hun goddelijke identiteit, hun doel in het leven en de goddelijke zending van Jezus Christus.
Tot besluit
In de Schriften vinden we diverse voorbeelden van ‘taalverlies’.15 Bijvoorbeeld:
‘Nu geschiedde het dat er velen waren van het opkomend geslacht die de woorden van koning Benjamin niet konden begrijpen, omdat zij kleine kinderen waren toen hij tot zijn volk had gesproken; en zij geloofden de overlevering van hun vaderen niet. […]
‘En nu, wegens hun ongeloof konden zij het woord Gods niet begrijpen; en hun hart was verstokt.’16
Voor het opkomende geslacht werd het evangelie een vreemde taal. De voordelen van een moedertaal bewaren staan weleens ter discussie. Maar in de context van het heilsplan is er geen discussie over de eeuwige gevolgen als we de taal van het evangelie bij ons thuis verliezen.
Als kinderen van God zijn wij onvolmaakte mensen die een volmaakte taal proberen te leren.17 Net zoals een moeder haar kleine kinderen liefdevol bejegent, heeft onze hemelse Vader geduld met onze onvolmaaktheden en fouten. Hij koestert en begrijpt onze brabbelende woorden, oprecht gemompeld, alsof ze de mooiste poëzie voorstelden. Hij verheugt zich in het geluid van onze eerste evangeliewoorden. Hij onderricht ons met volmaakte liefde.
Geen prestatie in dit leven, hoe belangrijk ook, telt als we de taal van het evangelie in ons gezin kwijtraken.18 Ik getuig dat onze hemelse Vader ons zal zegenen als we ernaar streven ons zijn taal eigen te maken, ja, tot we deze hogere vorm van communicatie, die altijd onze moedertaal is geweest, vloeiend beheersen. In de naam van Jezus Christus. Amen.