Efendim, İsa’yı Görmek İstiyoruz

1945 baharında bir gün, genç bir adam askeri hastanede gözünü açtı. Hayatta olduğu için şanslıydı, kulağının hemen arkasından vurulmuştu ama doktorlar ameliyat etmişti ve artık normal şekilde yürüyebiliyor ve konuşabiliyordu.

Ne yazık ki kurşun, beyninin yüzleri tanıyan kısmına zarar vermişti. Artık karısına hiçbir tanıma belirtisi göstermeden bakıyordu; kendi annesini tanıyamıyordu. Hatta aynadaki kendi yüzü bile ona yabancıydı, erkek mi yoksa kadın mı olduğunu anlayamıyordu.¹

Milyonlarca insanı etkileyen bir durum olan, yüz körlüğüne maruz kalmıştı.²

İleri derecede yüz körü olan insanlar, başkalarını kuralları ezberleyerek tanımlamaya çalışırlar. Bu, bir kız çocuğunu çillerinin deseninden ya da bir arkadaşını ayaklarını sürüyerek yürüyüşünden tanıma kuralıdır.

Beni yakından ilgilendiren ikinci bir hikaye: Küçük bir çocukken genellikle annemi kural koyucu olarak görürdüm. Ne zaman oynayabileceğime, ne zaman yatmam gerektiğine ya da daha kötüsü, bahçedeki yabani otları temizlemem gerektiğine o karar verirdi.

Şüphesiz beni seviyordu. Ama çoğu zaman ve utanç verici bir şekilde, onu sadece “İtaat Edilmesi Gereken Kişi” olarak görüyordum.

Ancak yıllar sonra onu gerçek bir insan olarak görmeye başladım. Onun fedakarlığını hiç fark etmediğim için ya da (bana yeni okul kıyafetleri alırken) neden yıllardır sadece aynı iki eski eteği giydiğini merak etmediğim için veya günün sonunda neden bu kadar yorgun olduğunu ve benim erken yatmamı istediğini anlamadığım için utanıyorum.

Belki bu iki hikayenin aslında tek bir hikaye olduğunu fark etmişsinizdir; aslında uzun yıllar boyunca yüz körüymüşüm. Annemi gerçek bir insan olarak görmeyi başaramadım. Onun kurallarını gördüm ama bu kuralların içinde onun sevgisini göremedim.

Bu iki hikayeyi size önemli bir noktaya değinmek için anlatıyorum: Bir tür ruhsal yüz körlüğü çeken birini tanıdığınızı (belki de öyle biri olduğunuzu) zannediyorum.

Tanrı’yı sevgi dolu bir Baba olarak görmekte zorlanabilirsiniz. Cennete doğru bakabilirsiniz ama sevginin ve merhametin yüzünü değil, aşmanız gereken bir kurallar kümesini görebilirsiniz. Belki Tanrı’nın kendi cennetlerinde hüküm sürdüğüne, peygamberleri aracılığıyla konuştuğuna ve kız kardeşinizi sevdiğine inanıyorsunuz ama gizliden gizliye O’nun sizi sevip sevmediğini merak ediyorsunuzdur.³ Belki demir çubuğu elinizde hissettiniz, ancak bunun yönlendirdiği Kurtarıcınız’ın sevgisini henüz hissetmediniz.⁴

Bu gibi insanları tanıdığınızı zannediyorum, çünkü uzun bir süre ben de böyle biriydim, ruhsal olarak yüz körüydüm.

Hayatımın kurallara uymak ve soyut standartlara uymakla ilgili olduğunu sanıyordum. Tanrı’nın sizi mükemmel bir şekilde sevdiğini biliyordum, ama bunu kendim hissetmiyordum. Korkarım ki, Cennetteki Babam’la birlikte olmaktan ziyade cennete girmeyi düşünüyordum.

Eğer siz de benim gibi bazen sadece pleybek yapıp, ancak “kurtarıcı sevginin şarkısını söyleyemiyorsanız”⁵ ne yapabiliriz?

Başkan Russell M. Nelson’ın bize hatırlattığı gibi cevap her zaman İsa’dır.⁶ Ve bu çok güzel bir haberdir.

Yuhanna’da sevdiğim kısa bir ayet var. Önemli bir ricayla bir öğrenciye ulaşan bir grup yabancıyı anlatıyor. “Efendim,” derler, “İsa’yı görmek istiyoruz.”⁷

Hepimizin istediği budur, İsa’yı olduğu gibi görmek ve O’nun sevgisini hissetmek isteriz. Kilise’de yaptığımız birçok şeyin ve kesinlikle her Rab’bin sofrası toplantısının amacı bu olmalıdır. Ne tür bir ders vereceğinizi, ne tür bir toplantı planlayacağınızı ve hizmetlilerden vazgeçip yakar top oynayıp oynamayacağınızı merak ediyorsanız, şu sözleri rehberiniz olarak alabilirsiniz. Bu, insanların İsa Mesih’i görmesine ve sevmesine yardımcı olacak mı? Eğer değilse, belki başka bir şey deneyebilirsiniz.

Ruhsal olarak yüz körü olduğumu, kuralları gördüğümü ama Baba’nın merhametinin yüzünü göremediğimi fark ettiğimde, bunun Kilise’nin hatası olmadığını anladım. Bu, Tanrı’nın da hatası değildi ve her şeyin kaybolduğu anlamına gelmiyordu. Bu hepimizin öğrenmesi gereken bir şey. Diriliş’in ilk tanıkları bile dirilen Rab’le sık sık yüz yüze geldiler ama O’nu tanımadılar; Bahçe Mezarı’ndan Celile kıyılarına kadar ilk takipçileri “İsa’nın orada, ayakta durduğunu gördüler. Ama O’nun İsa olduğunu anlamadılar.”⁸ O’nu tanımayı öğrenmeleri gerekiyordu, bizim de öyle.⁹

Ruhsal açıdan yüz körü olduğumu fark ettiğimde, Mormon’un Rab’bin öğrencilerine vaat ettiği sevgiyle -benim O’na olan sevgim ve O’nun bana olan sevgisiyle- dolmak için, “O’nu olduğu gibi görmek … ve [bu umuda sahip olmak]” için “yüreğimizdeki bütün [enerjiyle]” dua etme öğüdüne uymaya başladım.¹⁰ Tanrı’yı sevmeye dair ilk büyük emri yerine getirebilmek ve “ilk büyük hakikati …Tanrı’nın bizi bütün kalbiyle, kudretiyle, aklıyla ve gücüyle sevdiğine dair” hissedebilmek için yıllarca dua ettim.¹¹

Ayrıca dört Sevindirici Haber’i de okudum, tekrar okudum ve tekrar okudum; bu sefer kuralları çıkarmak için değil, O’nun kim olduğunu ve neyi sevdiğini görmek için okudum. Ve zamanla, O’ndan akan sevgi nehrine kapılıp sürüklendim.

İsa başlangıçta, “[kalbi kırılanları iyileştirmek,] tutsakları serbest bırakmak, körlerin gözlerini açmak için” geldiğini duyurdu.¹²

Bu sadece yapılacaklar listesi ya da iyi bir marka tanıtımı değildi, bu, O’nun sevgisinin şeklidir.

Sevindirici Haberleri rastgele açın, hemen hemen her sayfada O’nun sosyal, ruhsal ve fiziksel olarak acı çeken insanlarla ilgilendiğini görürüz. Kirli ve murdar sayılan insanlara dokunur¹³ ve açları doyurur.¹⁴

İsa hakkında en sevdiğiniz hikaye nedir? Sanırım bu, Tanrı’nın Oğlu’nun dışlanmış birini cüzzamlıyı,¹⁵ nefret edilen Samiriyeli’yi,¹⁶ suçlanan ve skandal yaratan günahkarı¹⁷ veya ulusal düşmanı kucaklamak veya onlara umut vermek için elini uzattığını gösteriyor.¹⁸ Bu tür bir lütuf muhteşemdir.

O’nun her övdüğü, iyileştirdiği veya dışarıdan biriyle yemek yediği her bölümü yazmayı deneyin. Sonuç olarak Luka bitmeden mürekkebiniz azalacaktır.

Bunu gördüğümde kalbim sevgi teşhisiyle çarptı ve O’nun beni sevebileceğini hissetmeye başladım. Başkan Nelson’ın öğrettiği gibi, “Kurtarıcı hakkında daha çok şey öğrendikçe, O’nun merhametine, O’nun sonsuz sevgisine … güvenmeniz o kadar kolay olacaktır.”¹⁹ Ve Cennetteki Babanız’a daha çok güvenecek ve O’nu daha çok seveceksiniz.

Yaşlı Jeffrey R. Holland bize, İsa’nın “Ebedi Babamız Tanrı’nın kim olduğu ve neye benzediğini, O’nun her çağ ve ulustaki çocuklarına ne kadar tamamen bağlı olduğunu” göstermek için geldiğini öğretti.²⁰

Pavlus, “Tanrı’nın [tüm] merhametin Babası ve her türlü tesellinin kaynağı” olduğunu söyler.²¹

Eğer O’nu farklı görüyorsanız, lütfen denemeye devam edin.

Peygamberler bizi, O’nun yüzünü aramaya davet ederler.²² Bunu, bir formül olarak değil, Babamız’a ibadet ettiğimizi ve İsa’yı Babamız’ın sevgisinin yüzü olarak görene²³ ve sadece O’nun kurallarını değil, O’nu takip edene kadar işimizin bitmediğini hatırlama olarak kabul ederim.²⁴

Peygamberler ve havariler antlaşmalardan bahsettiklerinde, (kırmızı kadife koltuklu) tribünlerden bağırıp bize “daha çok çabalamamızı!” söyleyen antrenörler gibi değillerdir. Antlaşmalarımızın temelde ilişkilerle ilgili olduğunu²⁵ ve ruhsal yüz körlüğüne çare olabileceğini görmemizi isterler.²⁶ Bunlar O’nun sevgisini kazanmaya yönelik kurallar değildir. O sizi zaten mükemmel bir şekilde sever. Bizim mücadelemiz, hayatımızı bu sevgiyi anlamak ve ona göre şekillendirmektir.²⁷

Antlaşmalarımız yoluyla, sanki bir pencereden bakar gibi, gerideki Baba’nın merhametinin yüzünü görmeye çalışırız.

Antlaşmalar, Tanrı’nın kucaklama şeklidir.

Son olarak, O’na hizmet ederek O’nu görmeyi öğrenebiliriz. “Çünkü bir insan hizmet etmediği … efendisini nasıl tanıyabilir?”²⁸

Birkaç yıl önce, pek de hazır olmadığım bir hizmet çağrısı aldım. Erken uyandım, gergindim ama aklımda daha önce duymadığım bir ifade vardı: Bu Kilise’de hizmet etmek, Tanrı’nın O’nun çocuklarına olan sevgisinin nehrinde bulunmak demektir. Bu Kilise, ellerinde kazma küreklerle Tanrı’nın sevgi nehrindeki sıranın sonunda duran çocuklarına ulaşması için, kanalı temizlemeye yardım etmeye çalışan insanlardan oluşan bir çalışma grubudur.

Kim olursanız olun, geçmişiniz ne olursa olsun, bu Kilise’de size yer vardır.²⁹

Bir kazma kürek alın ve takıma katılın. O’nun sevgisini çocuklarına taşımaya yardım edin ve bu sevginin bir kısmı size de sıçrayacaktır.³⁰

O’nun sevgi dolu yüzünü, O’nun antlaşma ile kucaklamasını arayıp bulalım ve sonra O’nun çocuklarıyla kol kola girelim ve birlikte “İsrail’in Fidye ile Kurtaranı” ilahisini söyleyelim:

O’nun sevgi dolu yüzünü arayalım ve sonra O’nun çocuklarına olan merhametinin kapları olalım.³² İsa Mesih’in adıyla, amin.