JONGE PIONIERS IN Maleisië

Op een jeugdconferentie die vorig jaar werd gehouden, klonken er kreten van verrukking toen de tieners voor het eerst in aanraking kwamen met honkbal. Slechts twee of drie van de jongeren die de conferentie bezochten hadden het spel ooit eerder gespeeld, die kregen dus tot taak om de spelregels aan de anderen uit te leggen.

‘Het was een geheel nieuwe ervaring om te leren honkballen, aangezien we hier voetbal en badminton spelen’, zegt Malvinder.

Behalve honkbal kon men op de jeugdconferentie nog andere leuke spelletjes en activiteiten doen. Hoewel de jongeren genoten van de activiteiten, zeggen ze allemaal toch dat hun het meest zal bijblijven dat ze in contact kwamen met mensen van dezelfde geloofsovertuiging en dat ze moed putten uit het besef dat ze er niet alleen voor stonden.

Ariana Dabier, een lauwermeisje, zegt: ‘Het was geweldig om zoveel Maleisische jongeren te zien die door hetzelfde gaan als ik — die met dezelfde moeilijkheden en verleidingen worden geconfronteerd — en toch pal staan voor hun geloof. Ik weet nu dat waar ik mij ook op aarde bevindt, het evangelie hetzelfde zal zijn.’

Nog een eerste keer voor de jongeren in Maleisië betrof de allereerste keer dat er een diploma-uitreiking van het seminarie in het district was. Drie Maleisische jongeren — Kelvin Anand Kumar, Aun Luck Tan Ernest en Hamish Steven Parsons — kregen het felbegeerde seminariediploma uitgereikt.

Kelvin, die zich in 1999 had laten dopen, is de eerste vier jaar van zijn kerklidmaatschap naar het seminarie gegaan. Hij zegt dat de kennis die hij daar heeft opgedaan, zijn getuigenis heeft versterkt. ‘Ik ben blij dat ik het seminariediploma heb behaald’, zegt hij. ‘Het seminarie heeft mij geholpen om juiste beslissingen te nemen en mijn opleiding uit te stippelen. Door wat ik op het seminarie leerde, nam ik mij voor om later in de tempel te trouwen.’

De jongeren zeggen dat het voorbeeld van Kelvin en andere gediplomeerden ertoe heeft geleid dat zij het seminarie trouw bezoeken. Het bijwonen van het seminarie is moeilijk voor de Maleisische tieners, omdat veel van hun vrije tijd in beslag genomen wordt door hun studie en huiswerk. Ze gaan zes dagen van de week naar school en de meeste leerlingen krijgen na schooltijd nog bijles van een privéleraar.

Jaslinder Kaur, een lauwermeisje in de gemeente Ipoh 2, zegt dat haar meeste vriendinnen er niets van begrijpen dat ze naar het seminarie gaat. ‘Toen ik mijn vriendin vertelde dat ik ’s morgens vroeg naar de kerk ga om meer te leren over onze hemelse Vader en zijn Zoon, zei ze dat ik gek was en dat mijn schoolcijfers eronder zouden lijden’, zegt ze. ‘Maar door het seminarie gaat het juist beter op school, omdat ik tijd heb vrijgemaakt voor mijn Vader in de hemel. Op school ben ik helemaal wakker, waardoor ik mij beter op de lesstof kan concentreren.’

Malvinder Singh zegt eveneens dat het seminarie hem geholpen heeft om op school te slagen. De scholieren in Maleisië moeten tijdens hun schoolopleiding twee zware examens afleggen. De uitslag van die examens bepaalt naar welke universiteit ze toe kunnen en welke beroepen ze kunnen kiezen. Hoewel dit jaar een belangrijk examenjaar was voor Malvinder, koos hij er toch voor om naar het seminarie te gaan. Hij zegt dat het voor hem vaststaat dat Vader in de hemel hem gezegend heeft voor die keuze door hem te helpen met zijn examens. ‘Geloven is het belangrijkste wat ik heb geleerd op het seminarie’, zegt hij.

De zendelingen zijn pas sinds 1980 aan het werk in West-Maleisië, zodat er nog niet veel leden zijn. Slechts 1 op de 12.015 mensen in Maleisië, ofwel 0,1 procent van de bevolking, is lid van de kerk. Net als de eerste pioniers weten de jongemannen en jongevrouwen in Maleisië dat veel van hun leeftijdgenoten nog niet in de gelegenheid waren om kennis te maken met het evangelie. Deze jongeren weten dat zij hun steentje kunnen bijdragen aan de groei van de kerk als zij hun getuigenis geven aan hun vrienden.

Ze weten ook dat ze eerst hun eigen getuigenis moeten vergroten, voordat zij anderen over het evangelie kunnen vertellen. De ouders van Aun Luck Tan Ernest hebben hem van kleins af aan onderwezen in het evangelie, maar hij heeft altijd geweten dat hij voor zichzelf te weten moest komen of het evangelie waar was.

‘Ik wilde meer over Jezus Christus te weten komen na mijn doop’, zegt Ernest (17). ‘Ik wist dat hij de Zoon van God was toen ik de eerste keer mijn getuigenis in een avondmaalsdienst gaf. Het was het gelukkigste moment van mijn leven, en ik doe nog steeds mijn best om in geloof toe te nemen en te groeien in mijn getuigenis van Christus.’

Ernest en de andere jongeren in het district Ipoh weten dat hun getuigenis zal toenemen als ze het aan anderen geven. Er zijn ongeveer tien jongemannen en tien jongevrouwen in de gemeente Ipoh 2, en ze geven vaak hun getuigenis in de getuigenisdienst. De jongevrouwenpresidente, Liew Siew Ling Chris, zegt; ‘Deze jongelui hun getuigenis te horen geven is een van mijn grootste zegeningen.’

De jongeren in West-Maleisië zijn gezegend met veel eerste keren uit evangelisch oogpunt. Dankzij ervaringen op jeugdconferenties en seminaries hebben zij geleerd dat zij niet alleen staan in hun geloof. En nu hebben zij zich voorgenomen om een blijvend getuigenis te ontwikkelen en betrokken te zijn bij de verspreiding van het evangelie over heel Maleisië.

Henry en JeNeal Call zijn lid van de wijk Spanish Hills Ward, ring Las Vegas (Nevada, VS). Zij hebben een zending in Singapore vervuld.

Maleisië ligt in Zuidoost-Azië en is bijna volledig bedekt met ondoordringbare, groene jungle. Het district Ipoh ligt in het westen van het land, dat het zuidelijke deel van het schiereiland Malakka beslaat. Het westelijke en oostelijke deel van Maleisië worden gescheiden door 650 km zee. Maleisië ontsnapte op wonderbaarlijke wijze aan de grote verwoesting van de tsunami in december 2004, omdat het land werd afgeschermd door het eiland Sumatra.

In Maleisië wonen ruim zestig nationaliteiten. De meeste jongeren spreken minstens drie talen; Maleis, Chinees en Engels. Sommige jongeren spreken zelfs vier of vijf talen.