Paggunit sa Lig-on nga mga Gamot

Sa nag-eskwela pa ko didto sa Russia, nakabasa ko og makahahadlok nga istorya mahitungod sa duha ka mga batang lalaki kinsa nakasugat og usa ka oso didto sa lasang. Paglabay sa mga katuigan, human ako nahimong magtutudlo, pipila ka mga higala mihangyo nako nga moapil sa ilang biyahe sa pagpanguha og mga uhong. Ang lasang nakapahadlok gihapon nako, pero miuyon ko nga mouban nila.

Pagsulod na sa lasang, mikuha ko og kahoy aron makapanalipod ako sa akong kaugalingon kon pananglit makasugat ako og oso. Ang akong mga higala sa wala madugay nakakita na og brown nga uhong nga ilang gipangita. Ako, sa laing bahin, nangita og mga uhong nga adunay hayag nga pula sa ibabaw, mao nga milakaw ako subay sa laing direksyon. Sa wala pa ako makahibalo, ako nag-inusara.

Samtang ako nangita, ako nadakin-as ug nahulog. Ang akong basket para sa uhong nasalibay, pero gigunitan nako og maayo ang dala nako nga pangkuhit. Sa dihang naninguha ko sa pagbarug, akong namatikdan nga ang yuta lapokon ug pilit-pilit. Sa akong kahadlok, ako nakaamgo nga ako naabut diay sa huyong-huyong! Ang akong botas daling nasudlan og tubig, ug nagsugod ako sa pagtidlom. Naningkamot ako sa paglihok sa akong mga tiil, pero imbis makalingkawas, gibira ako padulong sa ilawom. Sa dihang ang lapok miabut sa akong hawakan, miabut kanako ang hilabihan nga kahadlok.

Misinggit ako sa akong mga higala, pero ang tubag nga akong nadungog gikan lamang sa hagong sa mga alindahaw ug sa kala-kala sa mga baki. Sa dihang misugod ako sa pagbakho, sa kalit nahinumdom ako sa akong lola. Kon siya anaa sa dili maayo nga sitwasyon, siya mag-ampo. Imbitaron ako niya kanunay sa pag-ampo, pero pirme akong mobalibad, motubag, “Walay Dios.”

Pero sa nagkaduol na ang akong tubigon nga lubnganan, wala na koy lain nga mahimo gawas sa pag-ampo ug motawag sa Dios alang sa panabang. “Kon Ikaw buhi, palihug tabangi ako!” Mihilak ko.

Hapit diha-diha dayon ako nakadungog og mabination nga tingog nga misulti kanako, “Tuo ug ayaw kahadlok. Panggunit sa lig-on nga mga gamot.”

Sa akong pag-aninaw sa palibut, akong nakita ang dako nga gamot sa kahoy sa akong luyo. Ginamit ang akong dala nga pangkuhit, nakahimo ako sa paggunit niini. Dayon adunay morag mihatag nako og gahum sa pagbira sa akong kaugalingon gikan sa huyong-huyong.

Napuno sa lapok, miluhod ako sa yuta ug nagpasalamat sa Dios sa pagtubag sa akong pag-ampo. Nagtuo na ako karon nga Siya buhi. Akong nabati ang Iyang presensya ug nakadungog sa Iyang tingog, ug Siya mihatag kanako og gahum sa pagbira sa akong kaugalingon aron maluwas.

Sa wala madugay, sa dihang ang mga full-time nga misyonaryo mitudlo kanako nga si Propeta Joseph Smith nakadawat og tubag sa iyang pag-ampo didto sa Sagrado nga Kakahoyan, mituo ako kanila. Human sa tanan, ang Dios mitubag sa akong pag-ampo didto sa kalasangan. Migunit ako ngadto sa lig-on nga mga gamot sa ebanghelyo, nabunyagan sa wala madugay, ug nagserbisyo karon sa Gyumri Branch sa Armenia.

Ako nasayud nga ang Langitnong Amahan nahigugma sa Iyang tanang mga anak, ug ako mapasalamaton nga nahimong miyembro sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Mapasalamaton usab ako sa daghan pang mga panalangin nga akong nadawat gikan sa Langitnong Amahan, ilabi na sa Iyang tubag sa pag-ampo sa usa ka tawo nga dili motuo og Ginoo didto sa kalasangan daghang mga tuig na ang milabay.