“Sa pamilya ko ako ang pinakabunso sa lahat. Lagi kong nadarama na ipinupuwera ako ng mga kapatid ko sa mga aktibidad at usapan. Ano ang magagawa ko para mapaganda ang aming relasyon?”

Sa aming pamilya, ako rin ang pinakabata, pero natuklasan ko na gusto akong kilalanin ng mga kapatid ko tulad ng kagustuhan kong makilala sila. Malamang na matuwa ang mga kapatid mo kung tatawagan mo sila para lang kausapin o imbitahing mananghalian minsan. Sabihin sa kanila kung ano ang nangyayari sa buhay mo. Malaking bagay sa kanila na komportable kang ibahagi sa kanila ang mga iniisip at nadarama mo. Kausapin din sila tungkol sa mga espirituwal na paksa. Makakatulong iyon para mas mapalapit ka hindi lamang sa kanila kundi sa iyong Ama sa Langit.

Naranasan ko rin ang mahirap na sitwasyong ito. Palagay ko ang pinakamainam nating magagawa ay maging halimbawa sa nakatatanda nating mga kapatid. Sa ganitong paraan, mananaig sa atin ang pagmamahalan at kapayapaan. Dapat nating sabihin sa kanila kung gaano natin sila kamahal, at sikaping magkaisa bilang pamilya. Sa malao’t madali malalaman nila kung gaano natin sila kamahal. Alam kong uubra ang mga bagay na ito nang paunti-unti.

Kung minsan mahirap makasama ang nakatatandang mga kapatid dahil sa pag-aaral at iba pang aktibidad araw-araw. Pero kung kaya mo, lapitan lang sila at kausapin, kuwentuhan sila tungkol sa maghapon mo, at kumustahin sila. Kung may problema ka, hingan sila ng opinyon para alam nila na mahalaga sa iyo ang mga ideya nila. Tratuhin sila kung paano mo gustong tratuhin ka nila. Maaari kayong maglaro at magsama-sama—malaking tulong ito. Dapat mo ring sabihin sa kanila kung gaano mo sila kamahal. Pero ang mahalaga sa lahat, magdasal. Lagi kang tutulungan ng Ama sa Langit.

Bilang pinakabunso sa pamilya ko, pakiramdam ko kung minsan ay ipinupuwera ako ng mga kapatid ko sa mga aktibidad at usapan, at masakit sa akin iyon. Pero kapag naiisip ko si Jesucristo, natatanto ko na sa pagkakaroon namin ng pamilya ko ng parehong mga pinahahalagahan, mapapalakas at mahihikayat namin ang isa’t isa. Tratuhin ang lahat nang may kabaitan at pitagan. Magpakita ng interes sa kanila, at ipaalam na nagmamalasakit ka sa kanila.

Kung minsan damdam ko ay kinalimutan ako dahil may sariling aktibidad ang mga kapatid kong babae, tulad ng mga magulang ko. Sa paglipas ng panahon, naunawaan ko na mahal nila akong lahat at hindi totoong ayaw nila akong makasama kundi may panahon para sa lahat ng bagay. Mahalagang magalak sa bawat sandaling kasama mo sila, magtawanan, maging mabait, mapagmahal, at higit sa lahat ipakitang mahal mo sila. Mahalagang magdasal at hilingin sa ating Ama sa Langit na tulungan kang mapalapit sa iyong mga kapatid. Didinggin at tutulungan ka Niya.

Ako ang bunso sa pitong anak. Noong mas bata pa ako, damdam ko ay ipinupuwera ako, pero nalaman ko rin na mahal nga nila ako, nang higit pa kaysa inaakala ko. Siguro hindi ka makaugnay sa kanila sa ngayon, pero ang pinakamasayang pagsasama-sama naming magkakapatid ay kapag nag-uusap-usap kami. Nalaman ko na malaki ang tiwala nila sa akin, at hanggang ngayon. Para makausap ko sila, sisikapin kong tulungan sila sa kanilang mga tungkulin, maging mabait sa kanila, iwasang pagalitin sila, at makigrupo sa kanila para matulungan nila ako. Nakatulong iyon para madama kong ako ay kabilang at minamahal.