Զորացած խոսքով

«Որդիս, խաղաղություն քո հոգուն. քո ձախորդություններն ու քո չարչարանքները կտևեն միայն մի փոքր պահ» (ՎևՈւ 121.7):

Տարիներ շարունակ ինձ սփոփանք պարգևող սուրբ գրությունն է՝ Վարդապետություն և Ուխտեր 121.7, որտեղ Մարգարե Ջոզեֆ Սմիթը Լիբերթի բանտում Երկնային Հորից օգնություն է աղերսում: Ես անգիր եմ սովորել այս հատվածը սեմինարիայում և հիշում եմ, երբ սփոփանքի կարիք եմ ունենում: Այն հիշեցնում է ինձ, որ իմ Երկնային Հայրը սիրում է ինձ և տեղյակ է իմ փորձություններից: Ես օգտագործել եմ այդ հատվածը, որն ինձ խաղաղություն է բերել հուսահատության և թուլության պահերին:

Այդ հատվածն օգնել է ինձ, երբ ես մասնակցել եմ մի հավաքույթի, որը մի փոքր անց վերածվեց այնպիսի միջավայրի, որտեղ գիտեի, որ պետք չէ լինել: Ես քաղաքավարի ձևով մերժեցի ընկերներիս, որոնք ինձ հորդորեցին խմել կամ ծխել: Այդ սուրբ գրության հատվածը ինձ քաջություն տվեց, որի կարիքն ունեի իմ համոզմունքները պաշտպանելու համար:

Այդ հատվածը նաև օգնել է ինձ դժվար որոշում կայացնելիս: Ընկերուհիս և ես անբաժան էինք հինգ տարի: Մենք միասին սպորտով էինք զբաղվում, միասին զբոսնում էինք և հանգստյան օրերին միասին ժամանակ էինք անցկացնում: Սակայն նա սկսեց ժամանակ անցկացնել ավելի մեծ տարիքի ընկերների հետ, որոնց հետ ես չէի ցանկանում շփվել: Ի վերջո, նա ինձ ընտրության առաջ կանգնեցրեց՝ լինել նրա ընկերուհին կամ հավատարիմ մնալ Իմաստության Խոսքին և մաքրաբարոյության օրենքի իմ համոզմունքներին: Ես շփոթված էի: Ես երբեք չէի զգացել, որ այդքան դժվար կլինի իմ համոզմունքները պաշտպանելը: Բայց ես ընտրեցի նոր ընկերուհիներ ունենալ, իմ մտքում պահելով Երկնային Հոր խոստումը տրված Ջոզեֆ Սմիթին, որ ամեն ինչ լավ կլինի:

Ոչինչ չարժե, որ ես զիջեմ իմ համոզմունքները, և ես ճիշտ ընտրություն կատարելով անկեղծ և տևական ուրախություն եմ ապրում: Այդ սուրբ գրությունն ամրացրել է իմ վկայությունը և անհրաժեշտության դեպքում օգնել ինձ:

Ավագ դպրոցի ընդունելության քննությունից ամիսներ առաջ, ինձ պատրաստ չէի զգում: Ես վստահ էի, որ անհնար է քննությունը հաջող հանձնել: Ես աղոթքով դիմեցի իմ Երկնային Հորը: Աղոթելիս միտքս եկան այս խոսքերը. «Եթե մարդիկ գան ինձ մոտ, ես նրանց ցույց կտամ իրենց թուլությունը: Ես մարդկանց թուլություն եմ տալիս, որպեսզի նրանք խոնարհ լինեն. և իմ շնորհը բավական է բոլոր մարդկանց համար, ովքեր իրենց խոնարհեցնում են իմ առջև. քանզի, եթե նրանք խոնարհեցնեն իրենց իմ առջև, և հավատք ունենան ինձանում, այն ժամանակ, նրանց թույլ կողմերը ես կդարձնեմ ուժեղ» (Եթեր 12.27):

Ես հասկացա, որ երբ աղոթում եմ Երկնային Հորը, որպեսզի ուժ ունենամ դիմակայելու դժվարություններին և փորձություններին, Նա օրհնում է ինձ և օգնում է հաղթահարել իմ թուլությունը: Իմ մտահոգության մասին Տիրոջը ասելը իմ լավագույն որոշումն էր: Նա լավագույն ուսուցիչն է, և ես գիտեմ՝ Նա օգնեց ինձ:

«Միշտ աղոթիր, որ կարողանաս հաղթող դուրս գալ. այո՛, որ կարողանաս հաղթել Սատանային, և որ կարողանաս խույս տալ Սատանայի ծառաների ձեռքից, որոնք նեցուկ են նրա գործին» (ՎևՈւ 10.5):

Այդ հատվածն օգնում է ինձ դիմակայել գայթակղություններին: Երբ ես պատրաստվում եմ անել մի բան, որ գիտեմ սխալ է, միտքս է գալիս այդ հատվածը և դրա խոսքերը: Ամեն անգամ այդ հուշումը ստանալուց հետո երբ աղոթում եմ, ես ստանում եմ իմ առջև ծառացած գայթակղությունները հաղթահարելու համար անհրաժեշտ օգնությունը:

«Համբերող եղիր չարչարանքներում, քանզի դու շատ կունենաս. բայց դիմացիր դրանց, քանի որ, տե՛ս, ես քեզ հետ եմ, նույնիսկ մինչև քո օրերի վերջը» (ՎևՈւ 24.8):

Այս սուրբ գրությունը մտապահելը եղել է օրհնություն, հատկապես երբ ես վախեցել եմ կամ միայնակ եմ ինձ զգացել: Երբ էլ որ հիշում եմ այդ խոսքերը, քաջություն եմ ստանում և ավելի լավ եմ ինձ զգում: Մենք՝ երիտասարդներս, առաջնորդության և աջակցության կարիք ունենք, հատկապես երբ մեր առջև դժվարին փորձություններ և մարտահրավերներ են ծառանում: Թեպետ երբեմն ապագան անորոշ կամ հուսահատեցնող է թվում, ես գիտեմ, որ կարող եմ վստահել Տիրոջը և ստանալ Նրա ջերմ գրկախառնումը:

Երբ ես փոքր էի, տանը և Երեխաների Խմբում սովորեցի, որ Տերը կարող է միշտ իմ կողքին լինել, եթե կատարեմ իմ մասը: Այդ ուսուցումների և այս սուրբ գրության շնորհիվ ես գիտեմ, որ կարող եմ միշտ ապավինել Նրան: