Zou Matthew terugkomen?

We hadden een sterke groep jongemannen in onze wijk, maar onze zoon Matthew vond het leuker om met een vriend op te trekken die net zoals hij van auto’s en alles waar je aan kon sleutelen hield. Helaas kwam deze jongen uit een gezin waarin men niets aan godsdienst deed. Er werd bij hen thuis gerookt en gedronken en zedelijke reinheid was niet belangrijk voor hen.

Matthew had de hoogste rang in scouting verdiend, maar hij nam niet deel aan de onderscheidingbijeenkomsten, omdat hij zich niet meer aan de scoutingnormen hield. Ik maakte een medaillekastje en hing daar al zijn scoutingonderscheidingen in op. Daarna zette ik het weg, in de hoop dat hij op een goede dag de waarde ervan zou inzien. Toen hij zestien was, rookte en dronk Matthew, en was hij aan de drugs. Hij maakte zijn school niet af en trok bij zijn vriendin in. Een paar jaar lang zagen we hem nauwelijks.

We vonden het verschrikkelijk. We wisten niet of hij ooit nog op het evangeliepad zou terugkeren, maar we besloten om het voorbeeld van Alma te volgen, die ook een afgedwaalde zoon had. Alma bleef van zijn zoon houden en bad in geloof dat zijn zoon ‘tot de kennis der waarheid [zou] worden gebracht’ (zie Mosiah 27:14).

We baden voortdurend dat de Heer in Matthews leven zou ingrijpen en we grepen elke gelegenheid aan om hem met woord en daad te laten weten hoeveel we van hem hielden. Als hij langs kwam, zeiden we niets wat hij als kritiek of veroordeling zou kunnen uitleggen. We zeiden alleen hoe blij we waren dat we hem zagen.

Op een dag kwam Matthew thuis en zei dat hij met ons wilde praten. Hij zei dat hij op een feestje een meisje had ontmoet dat vragen over de kerk had. Voordat hij tegen haar kon zeggen dat hij zich daar niet meer mee bezighield, begonnen de woorden vanzelf uit zijn mond te stromen. Hij beantwoordde haar vragen haast nog sneller dan zij ze kon stellen. Matthew kon zich niet herinneren dat hij de zaken die hij besprak ooit had geleerd, maar hij wist dat het waar was. Hij vroeg zich af waarom hij het leven leidde dat hij leidde, terwijl hij nog steeds in het evangelie geloofde.

Na drie dagen in zijn ziel te hebben gewroet, besloot hij dat leven achter zich te laten. Hij was naar huis gekomen omdat hij met onze hulp opnieuw wilde beginnen.

Matthew belde een neef in een andere staat die met vergelijkbare problemen had gekampt om te vragen of hij bij hem kon komen wonen. Zijn neef stemde daarmee in. Matthew begon met hem mee naar de kerk te gaan en vroeg de bisschop om hulp bij zijn bekeringsproces. Hij kreeg liefde en steun en werd weer actief in de kerk.

Na verloop van tijd ontmoette hij een lieve, rechtschapen jonge vrouw. Ze werden verliefd en trouwden in de tempel.

Toen hun eerste kind was geboren, ging ik bij hen op bezoek en bracht het medaillekastje mee dat ik voor zijn scoutingonderscheidingen had gemaakt. Hij was diep onder de indruk en hing het op een prominente plek in zijn huis op.

Er was geen engel aan onze zoon verschenen, zoals Alma de jonge was overkomen, maar Matthews terugkeer tot de kennis van de waarheid was net zo wonderbaarlijk.