Tieners en tempelverbonden

Ouders kunnen hun kinderen het belang van de tempel bijbrengen door naar de tempel te gaan en hun getuigenis over tempelwerk te geven. Zelfs als ouders op grote afstand van een tempel wonen en geregeld tempelbezoek niet mogelijk is, kunnen ze hun kinderen liefde voor de tempel bijbrengen.

President Howard W. Hunter (1907–1995) leerde ouders: ‘Laten we onze kinderen vertellen over de geestelijke gevoelens die we in de tempel hebben. En laten we ze oprechter en met meer vanzelfsprekendheid leren wat we in gepastheid over het doel van het huis des Heren kunnen zeggen.’¹ Onze kinderen dienen te weten dat de tempel een plek is waar we een antwoord op ons gebed hebben gekregen en waar we Gods liefde voelen.

Ouders kunnen hun kinderen ook voorbereiden op hun eigen aanbeveling voor beperkte toegang, die ze kunnen ontvangen als ze twaalf worden en waardig zijn. Als die twaalfjarigen voor de eerste keer naar de tempel komen, zien we hoe blij en trots ze zijn dat ze hun aanbeveling aan de balie kunnen tonen.

Ouders kunnen hun kinderen betrekken bij familiehistorisch onderzoek, zodat ze op hun twaalfde familienamen mee naar de tempel kunnen nemen. Aan de jongeren die dat doen heeft ouderling David A. Bednar van het Quorum der Twaalf Apostelen beloofd: ‘Je liefde en dankbaarheid voor je voorouders zullen toenemen. Je getuigenis van de Heiland zal sterker worden en je bekering tot Hem zal blijvender zijn. En ik beloof je dat je beschermd zult worden tegen de toenemende invloed van de tegenstander.’²

We zien vaak voorbeelden van de vervulling van deze belofte. Onlangs nog vertelde een jonge vrouw ons dat ze de gegevens van haar oma had opgezocht en naar de tempel was gekomen om voor haar te werken. Ze zei dat ze, toen ze zich voor haar liet dopen, heel duidelijk voelde dat haar oma haar in het volgende leven zou opwachten. Ervaringen zoals deze zijn geloofsversterkend en vergroten het verlangen om ook de andere verordeningen te ontvangen.

Er wordt van allerlei kanten druk op onze jongeren uitgeoefend om zich onfatsoenlijk te kleden. Als ouders en leidinggevenden smaakvolle, beschaafde kleding dragen, zullen jongeren beseffen dat zij dat ook kunnen. Jongeren dienen te begrijpen dat hun manier van kleden en hoe zij met hun lichaam omgaan een bewijs zijn van hun discipelschap.

Ouders kunnen hun jongeren voorbereiden op de tempel door ze begrip te geven van de verbonden die ze daar sluiten. De tempelverbonden omvatten beloften om ‘de wet van volstrekte deugdzaamheid en kuisheid te onderhouden, barmhartig te zijn, welwillend, verdraagzaam en rein; zowel talenten als materiële middelen te besteden aan de verspreiding van de waarheid en de verheffing van het mensdom; toegewijd te zijn aan de zaak der waarheid; en allerwegen ernaar te streven een bijdrage te leveren aan de grote voorbereiding ter verwelkoming van de Koning, de Heer Jezus Christus, op de aarde.³ Ouders kunnen getuigen dat jongeren hun hele leven lang persoonlijke en krachtige zegeningen ontvangen als zij die verbonden nakomen. En deze verbonden zullen de jongeren meer aanspreken als hun ouders hun duidelijk maken dat zowel de zegeningen als de verbonden mogelijk worden gemaakt door de verzoening van Jezus Christus.

Er zijn vele manieren waarop we onze kinderen en jongeren kunnen voorbereiden op de zegeningen van de tempel. Hoe meer zij zich voorbereiden, des te meer zullen zij vrede hebben en de Geest voelen, en zullen zij geweldige geestelijke ervaringen hebben wanneer zij hun begiftiging ontvangen. Een opbouwende tempelervaring zal van hen toegewijder discipelen van Christus maken, alsmede betere zendelingen — gemotiveerd om hun onderzoekers voor te bereiden op het ontvangen van hun eigen heilige tempelverordeningen.