Μωυσής

Γεννήθηκα στην Αίγυπτο την εποχή κατά την οποία ο λαός μου, οι Ισραηλίτες, ήσαν σε σκλαβιά. Φοβούμενος τον αυξανόμενο αριθμό των Ισραηλιτών σκλάβων, ο Φαραώ διέταξε να φονευθούν όλα τα αρσενικά των Ισραηλιτών κατά τη γέννησή τους. Για να με προστατεύσει, η μητέρα μου με έκρυψε για τρεις μήνες μετά τη γέννησή μου, προτού με βάλει σε ένα καλάθι ανάμεσα στις καλαμιές του Νείλου. Η κόρη του Φαραώ με ανεκάλυψε και με μεγάλωσε σαν δικό της υιό².

Όταν μεγάλωσα, έφυγα από την Αίγυπτο και έζησα στη γη Μαδιάμ. Εκεί κέρδισα την εύνοια του Ιοθώρ, ενός ποιμένα και ιερέα και παντρεύτηκα την κόρη του, τη Σεπφώρα. Από τον Ιοθώρ έλαβα τη Μελχισεδική Ιεροσύνη³.

Μία ημέρα, ενώ φύλαγα το κοπάδι του Ιοθώρ, ο Κύριος μού εμφανίσθηκε σε μία καιγόμενη βάτο και με κάλεσε να απελευθερώσω τα τέκνα του Ισραήλ από τη σκλαβιά⁴.

Επέστρεψα στην Αίγυπτο και είπα στον Φαραώ να ελευθερώσει τον λαό του Κυρίου, αλλά αντ’ αυτού εκείνος αύξησε τα φορτία τους. Ο Κύριος έστειλε μία σειρά από πληγές στους Αιγυπτίους, αλλά ο Φαραώ σκλήρυνε την καρδιά του και ηρνείτο ακόμη να ελευθερώσει τους Ισραηλίτες. Η τελική πληγή ήταν ο εξολοθρευτής άγγελος που σκότωσε τον πρωτότοκο υιό κάθε οικογένειας στην Αίγυπτο. Οι Ισραηλίτες προστατεύθηκαν από τον εξολοθρευτή άγγελο, απλώνοντας αίμα από τέλειο αμνό στο ανώφλι της θύρας και παραμένοντας μέσα στα σπίτια τους. Μέσω εμού, ο Κύριος καθιέρωσε την εορτή του Πάσχα ως διάταξη για να βοηθήσει τους Ισραηλίτες να θυμούνται αυτό το θαύμα κάθε χρόνο⁵.

Αυτή η τελική πληγή έκανε τον Φαραώ να καμφθεί και να ελευθερώσει τους Ισραηλίτες. Όμως αργότερα ο Φαραώ σκλήρυνε την καρδιά του και έστειλε τα στρατεύματά του πίσω από τους Ισραηλίτες που αναχωρούσαν. Ο Κύριος με ευλόγησε με την δύναμη να χωρίσω την Ερυθρά Θάλασσα και ξεφύγαμε σε στεγνό έδαφος, ενώ η θάλασσα πλημμύρισε τον στρατό του Φαραώ⁶.

Κατόπιν, ο Κύριος μάς οδήγησε μέσα από την έρημο με ένα σύννεφο την ημέρα και με έναν στύλο φωτιάς τη νύκτα. Μας διέθρεψε με νερό, μάννα και ορτύκια⁷.

Ανέβηκα στο Όρος Σινά, όπου παρέμεινα για 40 ημέρες και έλαβα τις Δέκα Εντολές από τον Κύριο. Όταν επέστρεψα από το βουνό, οι Ισραηλίτες είχαν απομακρυνθεί από τον Θεό και είχαν φτειάξει ένα χρυσό μοσχάρι για λατρεία. Δεν ήσαν πλέον άξιοι να λάβουν τον νόμο που μου είχε δώσει ο Θεός κι έτσι έσπασα τις πλάκες που τον περιείχαν. Επέστρεψα στο βουνό, όπου ο Κύριος μού έδωσε τον μικρότερο νόμο που έχει πάρει το όνομά μου – τον νόμο του Μωυσή⁸.

Στην έρημο ο Κύριος μού απεκάλυψε τα σχέδια για να φτειαχτεί μία σκηνή του μαρτυρίου ή φορητός ναός. Κουβαλούσαμε τη σκηνή του μαρτυρίου μαζί μας στα ταξίδια μας, ώστε να μπορούμε να λατρεύουμε μέσα σε αυτό. Στη σκηνή του μαρτυρίου, οι άνθρωποι ελάμβαναν διατάξεις και εγώ μιλούσα στον Κύριο «πρόσωπο με πρόσωπο, καθώς ο άνθρωπος μιλάει στον φίλο του»⁹. Ο Κύριος μού έδειξε επίσης πώς να κατασκευάσω την κιβωτό της διαθήκης, ένα άγιο κειμήλιο που ήταν στο πιο ιερό μέρος της σκηνής του μαρτυρίου, το άγιο των αγίων¹⁰.

Όταν έστειλε ο Κύριος τα «φλογερά φίδια» για να σωφρονίσει τους Ισραηλίτες, προστάχθηκα να κάνω ένα ερπετό από χαλκό και να το βάλω ψηλά σε έναν στύλο, ώστε όλοι όσοι είχαν δαγκωθεί από τα ερπετά να μπορούσαν να το κοιτάξουν και να θεραπευθούν. Όμως λόγω της υπερηφάνειάς τους και της απλότητας του έργου, πολλοί δεν το κοίταζαν και συνεπώς χάνονταν¹¹.

Ο Κύριος έκανε τους Ισραηλίτες να περιπλανηθούν στην έρημο για 40 χρόνια προτού τους επιτρέψει να εισέλθουν στη γη της επαγγελίας¹². Εγώ δεν εισήλθα, αλλά «[με] πήρε ψηλά το Πνεύμα» στον Κύριο¹³.