Χρησιμοποιώντας το σχέδιο σωτηρίας για να απαντήσουμε σε ερωτήσεις

Είμαστε αιώνια άτομα. Ζήσαμε με τον Θεό πριν από αυτή τη ζωή ως παιδιά-πνεύματά Του. «Ο Απόστολος Παύλος [δίδαξε] ότι ‘είμαστε γένος τού Θεού’ [Πράξεις 17:29]», είπε ο Πρόεδρος Μόνσον. «Εφόσον γνωρίζουμε ότι το φυσικό σώμα μας είναι γόνος των θνητών γονέων μας, πρέπει να αναζητήσουμε το νόημα της δήλωσης του Παύλου. Ο Κύριος έχει διακηρύξει ότι ‘το πνεύμα με το σώμα αποτελούν την ψυχή τού ανθρώπου’ [Δ&Δ 88:15]. Επομένως, το πνεύμα είναι ο γόνος του Θεού. Ο συγγραφέας της Προς Εβραίους επιστολής αναφέρεται σε Εκείνον ως ‘Πατέρα των πνευμάτων’ [Προς Εβραίους 12:9]»¹.

Για τη ζωή μας επάνω στη γη, ο Πρόεδρος Μόνσον είπε: «Πόσο ευγνώμονες θα πρέπει να είμαστε που ένας σοφός Δημιουργός έπλασε μία γη και μας τοποθέτησε εδώ, με ένα πέπλο λήθης της προηγούμενης ύπαρξής μας, ώστε να βιώσουμε μία περίοδο δοκιμασιών, μία ευκαιρία να αποδειχθούμε ότι θα μπορούσαμε να πληρούμε τις προϋποθέσεις για όλα όσα έχει προετοιμάσει ο Θεός να λάβουμε.

»Ασφαλώς, ένας πρωταρχικός σκοπός της ύπαρξής μας επάνω στη γη είναι να αποκτήσουμε ένα σώμα από σάρκα και οστά. Μας έχει δοθεί επίσης η δωρεά της ελευθερίας επιλογής. Με χιλιάδες τρόπους, έχουμε το προνόμιο να διαλέγουμε αφ’ εαυτού μας. Εδώ μαθαίνουμε από τις δύσκολες απαιτήσεις της προσωπικής εμπειρίας. Διακρίνουμε το καλό από το κακό. Το ξεχωρίζουμε ως το πικρό και το γλυκό. Ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν συνέπειες που συνδέονται με τις πράξεις μας»².

Ο θάνατος έρχεται σε όλους τους ανθρώπους. Όμως, «αν ο άνθρωπος πεθάνει, θα ξαναζήσει;» (Ιώβ 14:14). «Γνωρίζουμε ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος», είπε ο Πρόεδρος Μόνσον. «Αυτή η αλήθεια διδάχθηκε από ζώντες προφήτες διαμέσου των αιώνων. Βρίσκεται επίσης στις άγιες γραφές μας. Στο Βιβλίο του Μόρμον διαβάζουμε συγκεκριμένα και παρηγορητικά λόγια:

’Τώρα, σχετικά με την κατάσταση της ψυχής μεταξύ θανάτου και ανάστασης – ιδές, μου έγινε γνωστό από έναν άγγελο, ότι τα πνεύματα όλων των ανθρώπων, μόλις αποχωριστούν από ετούτο το θνητό σώμα, μάλιστα, τα πνεύματα όλων των ανθρώπων, είτε είναι αγαθοί ή πονηροί, φέρνονται πάλι εκεί που ήταν πριν, σε εκείνον το Θεό που τους έδωσε ζωή.

’Και τότε θα γίνει ώστε τα πνεύματα εκείνων που είναι δίκαιοι θα εισαχθούν σε μια κατάσταση ευδαιμονίας, που λέγεται παράδεισος, κατάσταση ανάπαυσης, κατάσταση γαλήνης, όπου θα αναπαυτούν από όλες τις ταλαιπωρίες και από όλες τις έννοιες και θλίψεις τους’ [Άλμα 40:11–12]»³.

Όταν θα αναστηθούμε, πηγαίνουμε στο σελέστιο βασίλειο με δόξα όπως του ήλιου, στο τερρέστριο βασίλειο με δόξα όπως του φεγγαριού, στο τελέστιο βασίλειο με δόξα όπως των άστρων ή στο εξώτερο σκότος (βλέπε Δ&Δ 76).

Ο Επουράνιος Πατέρας, ο Ιησούς Χριστός και ο Σατανάς πήραν όλοι μέρος στο μεγάλο Συμβούλιο των Ουρανών που έγινε προτού γεννηθούμε. Ως μέρος του σχεδίου σωτηρίας, ο Επουράνιος Πατέρας ζήτησε να πάει κάποιος στη γη και να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες μας. Είπε: «Ποιον να στείλω; Και ένας [ο Ιησούς Χριστός] απάντησε σαν ο Υιός του Ανθρώπου: Εδώ είμαι εγώ, στείλε εμένα. Και άλλος ένας [ο Σατανάς] απάντησε και είπε: Εδώ είμαι εγώ, στείλε εμένα. Και ο Κύριος είπε: Θα στείλω τον πρώτο.

»Και ο δεύτερος [ο Σατανάς] θύμωσε, και δεν τήρησε την πρώτη του κατάσταση. Και, εκείνη την ημέρα, πολλοί τον ακολούθησαν» (Αβραάμ 3:27–28. Βλέπε, επίσης, Δ&Δ 29:36–37, Μωυσή 4:1–4).

Το ένα τρίτο των πνευμάτων που επέλεξαν να ακολουθήσουν τον Σατανά μετά το Συμβούλιο των Ουρανών εξεδιώχθησαν με αυτόν. Εκείνοι και ο Σατανάς παραμένουν πνεύματα χωρίς υλικό σώμα. Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ δίδαξε: «Όλα τα άτομα τα οποία έχουν σώμα, έχουν δύναμη επάνω σε εκείνα που δεν έχουν»⁴. Επομένως, ο Σατανάς μπορεί να μας θέτει σε πειρασμό, όμως έχουμε τη δύναμη να αντισταθούμε.

«Η προσευχή είναι η πράξη με την οποία το θέλημα του Πατέρα και το θέλημα του τέκνου έρχονται σε αντιστοιχία μεταξύ τους. Σκοπός της προσευχής δεν είναι να αλλάξει το θέλημα του Θεού» (Bible Dictionary, “Prayer”). Η προσευχή είναι ένα εργαλείο το οποίο μας βοηθά να αποφασίσουμε εάν θα χρησιμοποιήσουμε την ελεύθερη βούλησή μας για να ευθυγραμμίσουμε το θέλημά μας με εκείνο του Θεού (βλέπε Αβραάμ 3:25). Ο Επουράνιος Πατέρας πάντοτε απαντά στις προσευχές μας, όμως εκείνες οι απαντήσεις δεν μπορούν να έλθουν υπό μορφή ναι, όχι ή όχι ακόμη. Η χρονική στιγμή είναι σημαντική.

Οι δυσκολίες αποτελούν μέρος του έργου σωτηρίας. Μας κάνουν δυνατότερους, μας εξευγενίζουν και μας καθαρίζουν καθώς στηριζόμαστε στον Ιησού Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του. Ο Επουράνιος Πατέρας μάς στηρίζει στη διάρκεια των δυσκολιών μας. Οι δοκιμασίες μας θα «[μας] δώσουν πείρα, και θα είναι για το καλό [μας]» (Δ&Δ 122:7).

Όλα τα τέκνα του Θεού γεννιούνται με το Φως του Χριστού, το οποίο μας βοηθά «να γνωρίζ[ουμε] το καλό από το κακό» (Μορόνι 7:16). Επιπλέον, το Άγιο Πνεύμα μπορεί να δώσει μαρτυρία σε εμάς για την αλήθεια στον νου και την καρδιά μας, με συναισθήματα ειρήνης και ζεστασιάς (βλέπε Δ&Δ 8:2–3).

Ο Θεός ήξερε ότι όλοι θα αμαρτάναμε καθώς μαθαίνουμε να επιλέγουμε ανάμεσα στο σωστό και το λάθος⁵. Όλα τα αμαρτήματα, ωστόσο, έχουν και την τιμωρία που τα συνοδεύει. Η δικαιοσύνη απαιτεί ώστε να υποστούμε την τιμωρία. Στην ευσπλαχνία Του, ο Επουράνιος Πατέρας επέτρεψε στον Ιησού Χριστό να πραγματοποιήσει την εξιλέωση και να καλύψει τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης για όλους μας (βλέπε Άλμα 42). Με άλλα λόγια, το μαρτύριο του Χριστού στη Γεθσημανή και ο θάνατος στον Γολγοθά πλήρωσε το τίμημα για όλες τις αμαρτίες μας, εάν προσεγγίσουμε την εξιλέωση του Χριστού μετανοώντας και λαμβάνοντας τις διατάξεις του Ευαγγελίου. Οι αμαρτίες μας θα συγχωρηθούν (βλέπε Δ&Δ 1:31–32).