Η πνευματική επιρροή των γυναικών

Ο Πρεσβύτερος Τζέιμς Τάλματζ (1862-1933) της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, έγραψε: «Ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της γυναίκας και της γυναικείας φύσης στον κόσμο είναι ο Ιησούς Χριστός»². Σκεφθείτε, για παράδειγμα, τι δίδαξε σε δύο γυναίκες μαθήτριές Του στην Καινή Διαθήκη, τις αδελφές Μάρθα και Μαρία. Το βιβλίο Daughters in My Kingdom εξηγεί: «Το Κατά Λουκάν 10 περιέχει μία αφήγηση για τη Μάρθα που ανοίγει το σπιτικό της στον Ιησού. Υπηρέτησε τον Κύριο φροντίζοντας τις υλικές ανάγκες Του και η Μαρία κάθισε στα πόδια τού Διδασκάλου και μάθαινε σε βάθος τις διδασκαλίες Του.

»Σε μία εποχή όπου αναμενόταν γενικώς από τις γυναίκες να παρέχουν μόνον εγκόσμια υπηρέτηση, ο Σωτήρας δίδαξε τη Μάρθα και τη Μαρία ότι οι γυναίκες μπορούσαν, επίσης, να συμμετέχουν πνευματικά στο έργο Του. Τις προσκάλεσε να γίνουν μαθήτριές Του και να λάβουν από την σωτηρία, “εκείνη την αγαθή μερίδα” η οποία δεν θα αφαιρεθεί ποτέ από αυτές»³.

Όπως η Μάρθα, μερικές φορές κάνουμε το λάθος να σκεφτόμαστε ότι ο πρωταρχικός ρόλος των γυναικών είναι να προσφέρουν εγκόσμια υπηρέτηση, όπως να παρέχουν γεύματα, να ράβουν και να καθαρίζουν για τους άλλους. Αυτή η υπηρέτηση είναι μία πολύτιμη και στοργική θυσία. Ωστόσο, περισσότερο από όσο Εκείνος χρειάζεται αδελφές που μπορούν να ράβουν και να μαγειρεύουν, ο Κύριος χρειάζεται γυναίκες με πνευματική δύναμη, των οποίων η πίστη, η χρηστότητα και η χριστιανική αγάπη λάμπουν μέσα στη ζωή τους. Εκείνος γνωρίζει ότι η καθεμία μας έχει τόσο πολλά να προσφέρει. Ο Ιησούς Χριστός καλεί όλες μας να αναπτύξουμε την πνευματική δύναμη και ικανότητά μας να λάβουμε και να ενεργήσουμε με αποκάλυψη, ώστε να βοηθήσουμε να κινηθεί το έργο Του προς τα εμπρός. Η Λίντα Μπέρτον, γενική πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας, είπε στις αδελφές: «Έχετε σταλεί στη γη, σε τούτη τη θεϊκή νομή, για αυτό που είστε και για αυτό που έχετε προετοιμαστεί να κάνετε! Άσχετα με το τι μεθόδους θα χρησιμοποιήσει ο Σατανάς για να μας πείσει να σκεφθούμε ποιες είμαστε, η πραγματική μας ταυτότητα είναι αυτή της μαθήτριας του Ιησού Χριστού!»⁴

Εικόνα

Drawing of Jesus with Mary and Martha

Ο Κύριος γνωρίζει εμάς και τις περιστάσεις μας και έχει ένα έργο να επιτελέσει η καθεμιά από εμάς σε τούτη τη γη. Καμία αδελφή δεν γνωρίζει τόσο λίγα ή έχει τόσο λίγα ταλέντα, ώστε να μην μπορεί να είναι μία πνευματική δύναμη για το καλό και να φέρει άλλους στον Χριστό. Με αυτή την ουράνια δυνατότητα, έχουμε την ευθύνη για γίνουμε πνευματικές ηγέτιδες στο σπιτικό και στις κοινότητές μας. Ο Πρεσβύτερος Ράσελ Μπάλαρντ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων διακήρυξε: «Κάθε αδελφή σε αυτήν την Εκκλησία, η οποία έχει συνάψει διαθήκες με τον Κύριο, έχει μία ουράνια εντολή να βοηθήσει στη διάσωση ψυχών, να καθοδηγεί τις γυναίκες του κόσμου, να ενδυναμώνει τις οικίες της Σιών και να οικοδομεί τη βασιλεία του Θεού»⁵.

Δεν χρειάζεται να κατέχουμε υψηλές θέσεις ή να κάνουμε ασυνήθιστα πράγματα για να βοηθάμε τους γύρω μας να κάνουν επιλογές που θα τους οδηγήσουν πιο κοντά στον Ιησού Χριστό – το σημαντικότερο καθήκον μας. Τόσο τα μεγαλύτερα, όσο και τα μικρότερα πράγματα που κάνουμε στη ζωή ενός ή δύο ανθρώπων, ακόμα και μέσα στην οικογένειά μας, μπορούν να έχουν βαθύ αντίκτυπο.

Ένας αγαπημένος ύμνος δηλώνει: «Το καθήκον των αγγέλων δίνεται στις γυναίκες. Και είναι ένα δώρο το οποίο, στον ρόλο μας σαν αδελφές, διεκδικούμε»⁶. Έχουμε πολλά να προσφέρουμε στη ζωή εκείνων που αγαπάμε. Ο Πρεσβύτερος Ρίτσαρντ Σκοτ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων αφηγήθηκε ιστορίες σχετικά με το πώς η πνευματική δύναμη δύο γυναικών επηρέασε τη ζωή του:

«Όταν ήμουν μικρό παιδί, ο πατέρας μου δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας και η μητέρα μου είχε γίνει λιγότερο ενεργό μέλος. …Κάποιους μήνες μετά τα όγδοα γενέθλιά μου, η γιαγιά Γουίτλ ήλθε από την άλλη άκρη της χώρας να μας επισκεφθεί. Η γιαγιά ανησυχούσε που ούτε εγώ ούτε ο μεγαλύτερος αδελφός μου είχαμε βαπτισθεί. Δεν ξέρω τι είπε στους γονείς μου γι’ αυτό, αλλά ξέρω ότι ένα πρωινό πήγε εμένα και τον αδελφό μου στο πάρκο και μας μίλησε για τα συναισθήματά της ως προς τη σημασία να βαπτιστεί κάποιος και να παρευρίσκεται στις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας τακτικά. Δεν θυμάμαι τα επί μέρους όσων είπε, αλλά τα λόγια της αναμόχλευσαν κάτι στην καρδιά μου και σύντομα εγώ και ο αδελφός μου βαπτιστήκαμε …

»Η γιαγιά χρησιμοποιούσε απλώς τον σωστό βαθμό θάρρους και σεβασμού, για να βοηθήσει τον πατέρα μας να αναγνωρίσει τη σημασία να μας πηγαίνει με το αυτοκίνητο στην εκκλησία για τις συγκεντρώσεις μας. Με κάθε κατάλληλο τρόπο, μας βοηθούσε να νιώσουμε την ανάγκη για το Ευαγγέλιο στη ζωή μας»⁷.

Μια δεύτερη πηγή πνευματικής δύναμης ήταν η σύζυγος του Πρεσβυτέρου Σκοτ, η Τζανίν. Όταν έβγαιναν ραντεβού, άρχιζαν να συζητούν για το μέλλον. Η Τζανίν, η οποία είχε μεγαλώσει σε ένα σπιτικό όπου πίστευαν πολύ στην ιεραποστολική υπηρέτηση, εξέφρασε την επιθυμία της να παντρευτεί στον ναό έναν ιεραπόστολο που θα είχε επιστρέψει από την ιεραποστολή του. Ο Πρεσβύτερος Σκοτ, ο οποίος δεν είχε σκεφθεί σοβαρά έως τότε να υπηρετήσει σε μία ιεραποστολή, επηρεάστηκε πολύ. «Πήγα σπίτι και δεν μπορούσα να σκεφθώ τίποτε άλλο. Έμεινα ξύπνιος όλη νύχτα. …Έπειτα από πολλές προσευχές, πήρα την απόφαση να συναντηθώ με τον επίσκοπό μου και να αρχίσω να υποβάλλω τα χαρτιά μου για να υπηρετήσω μία ιεραποστολή»⁸. Μολονότι η Τζανίν τού έδωσε την καθοδήγηση και την παρότρυνση που χρειαζόταν, ο Πρεσβύτερος Σκοτ είπε: «Η Τζανίν δεν μου ζήτησε ποτέ να υπηρετήσω μία ιεραποστολή για εκείνη. Με αγαπούσε αρκετά ώστε να μοιραστεί την πεποίθησή της και μετά μου έδωσε την ευκαιρία να βρω εγώ την κατεύθυνση της ζωής μου. Αμφότεροι υπηρετήσαμε ιεραποστολές και αργότερα επισφραγισθήκαμε στον ναό. Το θάρρος της Τζανίν και η δέσμευσή της στην πίστη της έκανε όλη τη διαφορά στην κοινή ζωή μας. Είμαι βέβαιος ότι δεν θα είχαμε βρει την ευτυχία που απολαμβάνουμε χωρίς τη δυνατή πίστη της στην αρχή της υπηρέτησης του Κυρίου πρώτα. Είναι ένα υπέροχο, ενάρετο παράδειγμα!»⁹

Αυτή η πνευματική επιρροή εκείνων των γυναικών στη ζωή του ήταν που βοήθησε έναν νέο άνδρα –τον Πρεσβύτερο Σκοτ– να πάρει μερικές από τις σημαντικότερες αποφάσεις στη ζωή του: να βαπτιστεί, να υπηρετήσει μία ιεραποστολή και να παντρευτεί στον ναό.

Μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους να θέλουν να κάνουν καλές επιλογές, με το παράδειγμά μας, τις πράξεις, τα λόγια και την προσωπική χρηστότητα. Η αδελφή Κάρολ Στήβενς, πρώτη σύμβουλος στη γενική προεδρία της Ανακουφιστικής Εταιρείας, διακηρύσσει: «Είμαστε κόρες της διαθήκης στο βασίλειο του Κυρίου και έχουμε την ευκαιρία να είμαστε όργανα στα χέρια Του. …Συμμετέχουμε στο έργο σωτηρίας καθημερινά, με μικρούς και απλούς τρόπους – προσέχοντας, ενδυναμώνοντας και διδάσκοντας η μία την άλλη»¹⁰. Καθώς βασιζόμαστε στο Πνεύμα και προχωρούμε με εντατική προσπάθεια, με ειλικρινείς και ταπεινές προσπάθειες για να βοηθήσουμε τους γύρω μας να έρθουν πιο κοντά στον Χριστό, θα καθοδηγηθούμε στο τι μπορούμε να κάνουμε και θα μας δοθεί η δύναμη να το κάνουμε και θα αισθανθούμε τη χαρά να φέρνουμε τα τέκνα του Κυρίου προς Αυτόν.

Γνωρίζοντας την ευθύνη μας, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε ως μαθήτριες της παλαιάς εποχής: «Τι πρέπει να κάνουμε» (Πράξεις 2:37) για να είμαστε μια πνευματική επιρροή; Σε μια πρόσφατη γενική συνέλευση, η αδελφή Μπέρτον προσκάλεσε τις αδελφές να φανταστούν «κάποιες από τις πνευματικές ταμπέλες “ζητείται βοήθεια”, σχετικώς με το έργο σωτηρίας:

Αυτά δεν είναι καινούργια πράγματα, όμως όταν επιζητούμε ευκαιρίες να συμμετέχουμε στο έργο της σωτηρίας, θα βελτιώσουμε την ικανότητά μας να βοηθήσουμε τους γύρω μας. Ο Πρεσβύτερος Μπάλαρντ είπε: «Δεν υπάρχει τίποτα σε τούτο τον κόσμο τόσο προσωπικό, που να γαλουχεί τόσο ή που να αλλάζει τόσο τη ζωή, όσο η επιρροή μιας ενάρετης γυναίκας»¹². Καθώς αναπτύσσουμε την πνευματική δύναμή μας μέσω προσωπικής προσευχής και μελέτης των γραφών, σταθερής υπακοής και αφοσιωμένης τήρησης των διαθηκών μας, θα γίνουμε αυτή η επιρροή.

Ο Πρόεδρος Μπρίγκαμ Γιανγκ (1801-1877) είπε: «Μπορείτε να καταμετρήσετε το πόσο καλό είναι ικανές να κάνουν οι μητέρες και κόρες στον Ισραήλ; Όχι, είναι αδύνατον και το καλό που θα κάνουν, θα τις ακολουθεί σε όλη την αιωνιότητα»¹³.

Οι ενάρετες αποφάσεις της γιαγιάς μου είχαν αντίκτυπο στις γενεές της οικογένειάς της, πολύ περισσότερο από όσο μπορούσε να δει ως νέα γυναίκα. Παρ’ όλα αυτά, η πνευματική επιρροή των γυναικών στην οικογένειά μου εκτείνεται ακόμα πιο πίσω. Η Τσέρυ απέκτησε ένα μεγάλο μέρος της δικής της πνευματικής δύναμης παρατηρώντας την προγιαγιά της (την τρίτη προ-προγιαγιά μου), Ελίζαμπεθ. Το παράδειγμα πίστης και μαρτυρίας της Ελίζαμπεθ προχώρησε και πέρασε δύο γενιές αδράνειας και βοήθησε τη δισέγγονή της, Σέρυ, να ανατρέψει μία τάση συντριμμένων [αποσυνδεδεμένων] οικογενειών και να επιστρέψει στην Εκκλησία.

Καθώς γινόμαστε πνευματική δύναμη για εκείνους γύρω μας, η επιρροή μας θα εκταθεί πέρα από αυτό που μπορούμε να δούμε. Ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλι (1910-2008) είπε: «Καλούμε τις γυναίκες της Εκκλησίας να σταθούν μαζί για χρηστότητα. Πρέπει να ξεκινήσουν από το σπιτικό τους. Μπορούν να τη διδάξουν στις τάξεις τους. Μπορούν να την εκφράσουν στις κοινότητές τους …

»Αυτό το βλέπω σαν τη μόνη φωτεινή, λαμπερή ελπίδα σε έναν κόσμο ο οποίος προχωρεί προς την αυτοκαταστροφή του»¹⁴.

Καθώς εκπληρώνουμε αυτήν την εντολή, το έργο του Κυρίου θα πάρει ώθηση προς τα εμπρός, τόσο στον κόσμο γύρω μας, όσο κυρίως στις οικογένειές μας και τη ζωή εκείνων που αγαπάμε.