การปฏิบัติศาสนกิจในวิธีเล็กๆ น้อยๆ

เมื่อพูดถึงการรับใช้ เราอาจจะหนักใจ ดิฉันได้ยินหลายเรื่องเกี่ยวกับโครงการมนุษยธรรมที่น่าประทับใจทั่วโลกและหลายเรื่องเกี่ยวกับคนที่อุทิศชีวิตเพื่ออุดมการณ์สำคัญต่างๆ ถึงแม้ดิฉันจะซาบซึ้งใจกับการเสียสละของพวกเขา แต่เรื่องราวเหล่านั้นมักจะมาพร้อมความรู้สึกผิด ดิฉันรู้ว่าการปฏิบัติศาสนกิจสำคัญมาก และยิ่งกว่านั้น—ดิฉันรู้ว่าดิฉันมีความสุขมากเมื่อรับใช้ผู้อื่น แต่ทำไมดิฉันไม่ปฏิบัติศาสนกิจให้บ่อยขึ้น

ดิฉันท้อแท้บ่อยครั้งเมื่อนึกถึงทุกอย่างที่ดิฉัน ทำได้ แต่ไม่ยอมทำ และดิฉันมักจะลืมสิ่งที่ดิฉัน กำลัง ทำอยู่ จีน บี. บิงแฮม ประธานสมาคมสงเคราะห์สามัญ พูดเกี่ยวกับผลอันลึกซึ้งของการรับใช้อย่างเรียบง่าย เธออธิบายว่าพระเยซูคริสต์ทรงเป็นแบบอย่างที่ดีพร้อมของการปฏิบัติศาสนกิจในวิธีของพระองค์ “ทรงแย้มพระสรวล ทรงสนทนา ทรงเดิน ทรงฟัง ทรงให้เวลา ทรงให้กำลังใจ ทรงสอน ทรงเลี้ยงอาหาร และทรงให้อภัย” (“การปฏิบัติศาสนกิจดังที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงทำ,” เลียโฮนา, พ.ค. 2018, 104)

เมื่อดิฉันนึกถึงการรับใช้อย่างมีความหมายที่ดิฉันเคยได้รับ ดิฉันมักจะจำสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ได้มากที่สุด เช่น ได้รับข้อความให้กำลังใจจากเพื่อนร่วมห้องที่สังเกตว่าวันนั้นดิฉันกำลังมีเรื่องทุกข์ใจ หรือพี่สาวชวนดิฉันไปวิ่งกับเธอโดยไม่รู้ว่าดิฉันอยากมีคนคุยด้วยมากๆ หรืออธิการเชิญดิฉันไปพูดคุยเป็นการส่วนตัวเพราะคิดว่าดิฉันดูไม่มีความสุข หรือข้ามถนนไปเจอคนรู้จักที่ไม่เพียงจำชื่อดิฉันได้เท่านั้นแต่หยุดทักทายและถามดิฉันว่าชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง คนเหล่านี้ปฏิบัติศาสนกิจโดยสังเกตดิฉันและแสดงให้เห็นว่าพวกเขาห่วงใย นั่นสร้างความแตกต่างอย่างยิ่ง

เมื่อดิฉันนึกถึงการรับใช้เล็กๆ น้อยๆ แต่มีความหมายเหล่านั้น ดิฉันนึกขึ้นได้ว่าดิฉันสามารถสร้างความแตกต่างในชีวิตผู้อื่นได้เช่นกัน ดิฉันไม่เพียงทำได้เท่านั้น—แต่กำลังทำอยู่ วันละเล็กละน้อย

สักวันหนึ่งดิฉันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของโครงการมนุษยธรรมโครงการใหญ่ที่ให้ดิฉันมีโอกาสปฏิบัติศาสนกิจต่อคนทั่วโลก แต่สำหรับตอนนี้ แทนที่จะรู้สึกผิดเพราะไม่ได้สังเกต ทุกคน แต่ดิฉันกำลังเลือกสังเกต บางคน ท่านไม่มีวันรู้ผลที่ท่านจะมีได้โดยการปฏิบัติศาสนกิจในวิธีเล็กๆ น้อยๆ