Kleine keuzes, grote gevolgen

Lang geleden reisde ik als kersverse manager naar Zuid-Amerika om daar een belangrijk werkseminarie bij te wonen dat was georganiseerd door beambten uit de hoogste kringen van de overheidsinstelling waar ik voor werkte.

Op de allereerste avond van de conferentie kondigde de ‘grote baas’ van die instelling een bijzondere activiteit voor die avond aan. In de overtuiging dat iedereen zijn voorstel zou waarderen, verkondigde hij luidkeels: ‘Om te tonen hoezeer we jullie waarderen, nodigen we jullie vanavond allemaal uit voor een bijzonder avondje uit. Deze stad staat bekend om zijn unieke cocktail en we gaan alle cafés in de stad bezoeken. We gaan alle variaties van het drankje proeven en stemmen welk café de beste versie serveert. Er zal een wedstrijd en een winnaar zijn. En maak jullie geen zorgen, ik trakteer, dit is mijn geschenk aan jullie.’

Terwijl iedereen zijn plan toejuichte, stelde hij nog een retorische vraag: ‘Iemand die niet meewil? Zeg het nu of nooit.’

Iedereen begon opnieuw te juichen. Ondertussen bedacht ik hoe pijnlijk het zou zijn om, omringd door al deze mensen, de baas tegen te spreken in zijn verwachting dat dit een ongelooflijk goed voorstel was.

Niettemin had ik slechts enkele seconden om te beslissen wat ik zou doen. Ik stak als enige mijn hand op. Daarop vroeg hij me op een intimiderende toon wat ik te zeggen had. Ik had nog nooit zo’n oorverdovende stilte gehoord!

Ik zei: ‘Meneer, ik dank u voor uw vrijgevig aanbod, maar ik ga vanavond niet met u allen mee.’

Er viel een nieuwe stilte, stiller dan ik voor mogelijk had gehouden. Hij vroeg me: ‘Waarom?’ Ik had ter plekke enkele goede uitvluchten kunnen bedenken: dat ik ziek was; of dat ik een belangrijk telefoongesprek moest voeren met iemand aan de andere kant van de wereld; of eender welke andere reden die me voor zekere schaamte zou behoeden. Maar ik zei de eenvoudige waarheid: dat ik als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen geen alcohol dronk.

Na hier even over nagedacht te hebben, zei hij: ‘Dan gaan we zonder jou plezier beleven.’ Tegen de rest zei hij: ‘Volg mij. Laten we een feestje bouwen! Laat hem maar alleen.’

Ik hoor nog steeds de echo van hun gelach toen ze de conferentiezaal uit stapten en ik alleen achterbleef. Ik besefte dat, zoals president Thomas S. Monson (1927–2018) heeft onderwezen, voor de Heer kiezen vaak ‘kiezen voor de moeilijkere, maar betere keuze, in plaats van de makkelijkere, verkeerde’ is;¹ dat daardoor zelfs de kans bestaat dat we alleen achterblijven.

Terwijl ik naar mijn kamer ging, hoorde ik een duidelijke stem in mijn hoofd: ‘Wilt u ook niet meegaan?’ Ik stond even verstomd, maar toen kwam plotsklaps bij me op wat Simon Petrus tegen de Heiland had gezegd. Petrus had een soortgelijke opmerking als volgt beantwoord: ‘Heere, naar wie zullen wij heengaan? U hebt woorden van eeuwig leven’ (Johannes 6:68).

Met vernieuwde gemoedsrust, voelde ik me alsof engelen rondom mij me steunden. Hoewel ik alleen was, voelde ik me niet verlaten. Toen ik voor de Heer koos en voor mijn principes pal stond, zag ik in dat als we de Heer kiezen, we alleen op de wereld achter kunnen blijven, maar dat de Heiland ons nooit zal verlaten.

De keuzes die we elke dag maken kunnen klein lijken, maar ze hebben altijd echte implicaties en grote gevolgen, ten goede of ten kwade.

Diezelfde baas kwam enkele jaren later ons kantoor in Rome bezoeken. Hij was nog steeds dezelfde man en straalde nog steeds kracht en macht uit. Opnieuw keek hij ons allen intimiderend aan.

Deze keer, nadat alle vergaderingen waren afgelopen, benaderde hij me op een heel andere wijze. Hij was verrassend vriendelijk. Hij zei dat hij zich nog steeds de dag herinnerde dat ik voor mijn overtuiging pal had gestaan. Daarna vroeg hij me tot mijn verbazing of ik voor de instelling de manager voor heel Europa wilde worden. Dat was een enorme kans voor mijn loopbaan. Terwijl hij me trachtte te overtuigen dat de nieuwe functie aantrekkelijk zou zijn op het gebied van het loon, de kans om te reizen, en de extra voordelen, was dit wat me overhaalde: ‘We kijken niet alleen naar goede diploma’s. We hebben integere mensen nodig. Mensen die pal staan voor hun principes. We hebben mensen als u nodig.’

Dat verraste me, dat mijn kleine beslissing om pal voor mijn geloofsovertuiging te staan zo’n grote invloed op hem had gehad. Mijn kleine keuze leidde uiteindelijk tot een grote zegening, zowel stoffelijk als geestelijk. Grappig genoeg werd ik als deel van mijn nieuwe taak ook de supervisor van bijna alle managers die me jaren voordien hadden uitgelachen.

President Monson heeft gezegd: ‘Als we bij het afwegen van onze dagelijkse beslissingen – het kiezen tussen de ene of de andere mogelijkheid – voor Christus kiezen, maken we de juiste keuze.’²

De apostel Paulus heeft ook verteld dat voor de Heer kiezen altijd de best mogelijke keuze is, hoe moeilijk die keuze ook kan zijn: ‘En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede’ (Romeinen 8:28).

Elke dag bepalen de keuzes die wij maken wat we zullen worden. Als we voor de Heer kiezen, zullen we zoals president Monson heeft gezegd ‘de juiste keuze’ hebben gemaakt, omdat, zoals Paulus opmerkte, ‘voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede’.

Vaak twijfelen we om de juiste keuze te maken omdat we de Heer willen behagen zonder Satan voor het hoofd te stoten. Maar we kunnen God niet behagen zonder Satan overstuur te maken. We kunnen eenvoudigweg geen twee heren dienen. Onze uiteindelijke keuze zal altijd zijn of we de eerste twee geboden in de juiste volgorde gaan naleven: om eerst God en dan onze naaste te dienen, of door het tweede gebod voor het eerste te plaatsen doordat we anderen proberen te behagen vóórdat we God behagen (zie Mattheüs 22:37–39).

Bij onze doop sluiten wij het universele verbond om ‘te allen tijde en in alle dingen en op alle plaatsen waar [wij ons] ook [mogen] bevinden, als getuige van God op te treden’ (Mosiah 18:9; cursivering toegevoegd). Dat verbond is een keuze die we voor eens en altijd maken; om elk wakend moment als getuige van God voor ons geloof op te komen. De beloofde zegen is dat we de Geest overvloediger bij ons zullen hebben (zie Mosiah 18:10).

De wereld, onze collega’s, en mensen die onze normen niet delen zullen altijd druk op ons uitoefenen, druk die ontstaat doordat we ernaar streven een celestiale wet in een telestiale wereld na te leven. Het is inderdaad niet makkelijk om in een goddeloze wereld rechtschapen te leven. Soms kan dat een enorme uitdaging lijken. Soms lijkt het wel een dagelijkse strijd. Maar ons is beloofd dat we de Geest overvloediger zullen ontvangen wanneer we als ware getuige van God optreden. Wanneer we tot onze hemelse Vader bidden, zegent Hij ons met de macht van de Heilige Geest, en ontvangen we de cruciale extra steun die we nodig hebben. Goddelijke genade vult de onvermijdelijke kloof op die we allen als onvolmaakte wezens ervaren wanneer we hogere, heiligere grond proberen te bereiken.

Keuzes die op het moment zelf klein lijken, kunnen wel degelijk eeuwige gevolgen hebben. Maar omdat we een verbond hebben gesloten, hebben we een belofte ontvangen. Wanneer we voor de Heer kiezen – wanneer we te allen tijde en in alle dingen en op alle plaatsen als getuige optreden – dan zullen alle dingen ten goede meewerken voor wie God liefhebben. Als we voor de Heer kiezen, zullen we, hoewel we soms alleen achterblijven, door engelen worden omringd, en zullen we ons niet meer eenzaam voelen (zie Leer en Verbonden 84:88).

Ik getuig plechtig dat we op die heilige momenten van kleine keuzes met grote gevolgen alleen door onze hemelse Vader en zijn zoon Jezus Christus vrede en gemoedsrust zullen ontvangen. Ons zal vaak gevraagd worden met de wereld mee te doen of voor onze overtuiging pal te staan. Wat zal ons antwoord zijn wanneer ons wordt gevraagd: ‘Wilt u ook niet meegaan?’ Gaan we met de wereld mee of blijven we bij de Heer achter? Zullen we zwijgen en met ons laten handelen, of zullen we voor ons geloof pal staan en ernaar handelen?

Mogen we altijd voor de Heer kiezen en vlot antwoorden: ‘Naar wie zullen wij heengaan? U hebt woorden van eeuwig leven.’ Dan zullen we de zegeningen voor onze rechtschapen beslissingen ontvangen, zowel stoffelijke als geestelijke, in dit leven en in de eeuwigheid.