Het eeuwige belang van rechtschapen keuzes

Mijn eerste aanmoediging is om je streven naar kennis enthousiast en rechtschapen voort te zetten. Op dit gebied is Paul Cox, actief lid van de kerk, mijn held. Hij heeft een bachelorsgraad in de botanische wetenschappen van de Brigham Young University en heeft bovendien diverse andere postdoctorale graden behaald. Hij heeft een zending in Samoa vervuld en heeft later met zijn gezin jarenlang in het Samoaanse Savai‘i gewoond. Een van zijn studievlakken was etnische geneeskunde. Daarvoor bestudeerde hij enkele planten die Samoaanse moeders al generaties lang gebruiken om allerlei aandoeningen te behandelen. Samen met een mede-auteur schreef hij Plants, People and Culture: The science of Ethnobotany.³

Hij heeft voor diverse doorbraken in de behandeling van ziekten gezorgd. Hij heeft in zijn buitengewone loopbaan heel veel gedaan, maar ik wil er nu iets bijzonders van jaren geleden uitlichten. Paul deed samen met een Samoaans stamhoofd, Fuiono Senio, etnobotanisch onderzoek in een dorpje in het westen van Samoa, Falealupo.

In een artikel in BYU Magazine stond: ‘Om de bouw van een school te financieren, had het dorp na veel aarzeling een houtwinningsbedrijf een vergunning verleend voor houtkap in hun bos. Cox vertelt: “Ze meenden te moeten kiezen tussen hun kinderen en het bos. Dat was een hartverscheurende beslissing voor ze.” Toen hij van de transactie met het houtwinningsbedrijf hoorde, zei Cox tegen de stamhoofden dat hij de bouw van de school zelf zou betalen als ze de houtkap’ in het regenwoud konden tegenhouden.⁴

Met de hulp van zakenlieden die banden met Samoa hadden, liet hij de school inderdaad bouwen.⁵ Broeder Cox heeft veel eerbetonen en onderscheidingen gekregen, inclusief de Goldman Milieuprijs voor gewone mensen. Hij is voortdurend op zoek naar kennis waarmee hij de mensheid tot zegen kan zijn. Uit zijn verhaal blijkt hoe de liefde voor leren en kennisverwerving samengaan.

Een andere held van mij, president Nelson, was een pionier op het gebied van openhartoperaties, waarmee hij de mensen in onze tijd aanzienlijk tot zegen was. Enkele jaren geleden vroeg ik hem naar de geweldige geschiedenis van openhartoperaties, en welke belangrijke rol hij daar in speelde. We bespraken het enige tijd, en toen zei hij nederig: ‘Wat is het geweldig dat de Heer, die alles weet, ons de grote vreugde toestaat om bepaalde stukjes kennis te ontdekken.’

In 2 Nephi 9:29 staat: ‘Maar geleerd zijn is goed indien zij naar de raadgevingen van God luisteren.’ Kennis is altijd belangrijk geweest en wij staan aan het begin van veel nieuwe, opwindende ontwikkelingen in de wetenschap en de techniek. De kerk en je medemensen kunnen beslist veel aan deze ontwikkelingen hebben. Op rechtschapen wijze kennis toepassen, is belangrijk, of het nu oude of nieuwe kennis is.

Afbeelding

man standing at a crossroads

Jaren geleden gaf ouderling Bruce C. Hafen, nu emeritus lid van de Zeventig, in Nieuw-Zeeland tijdens een toespraak een grappig voorbeeld van verkeerde keuzes. Zoals ik me het herinner had Koekiemonster (een beroemd personage uit Sesamstraat) een quiz gewonnen en kon hij uit drie prijzen kiezen. De eerste was om een maand later een nieuw huis te krijgen. De tweede was om een week later een nieuwe auto te krijgen. En de derde was om een geweldig koekje te krijgen – meteen! Welke prijs zou hij hebben gekozen? Inderdaad. Hij koos het koekje!⁶

We lachen erom, maar onze keuzes zijn van kritiek belang: ze zijn de sleutel tot onze toekomst en ons geluk. Denk eraan: wij zijn het eindproduct van alle beslissingen die we nemen. Wij leven in een tijd waarin bijna alle keuzes in twijfel getrokken en ontleed worden. Veel mensen zijn vrijwel meteen tegen elk rechtvaardig voorstel of beginsel (zie 2 Timotheüs 4:3). De profeet Lehi zei tegen het eind van zijn leven:

‘Want er moet wel een tegenstelling in alle dingen zijn. […]

‘Daarom zijn de mensen vrij naar het vlees; en worden hun alle dingen gegeven die voor de mens nuttig zijn. En zij zijn vrij om vrijheid en eeuwig leven te kiezen door de grote Middelaar van alle mensen, of om gevangenschap en dood te kiezen, naar de gevangenschap en macht van de duivel; want hij streeft ernaar dat alle mensen ongelukkig zullen zijn, net als hijzelf’ (2 Nephi 2:11, 27).

Wij weten dat er in de hemel een oorlog woedde om het heilsplan (zie Abraham 3), dus is het niet zo verwonderlijk dat de godsdienstige beginselen die in deze laatste bedeling zijn verkondigd, hevig onder vuur liggen. Maar om niet ontmoedigd te raken, kunnen we denken aan de uitkomst van de oorlog in de hemel, en aan de geweldige uitkomst die we bij de wederkomst van Jezus Christus voorzien.

Rationalisering is een grote vijand van goede keuzes. Veel mensen redeneren dat we niet verantwoordelijk voor onze keuzes zijn. Maar door het herstelde evangelie van Jezus Christus weten we dat we wél rekenschap verschuldigd zijn (zie Leer en Verbonden 72:3). We weten ook aan wie we rekenschap af moeten leggen. De Heiland! (Zie 2 Nephi 9:41; zie ook Handelingen 4:12.)

Soms zijn belangrijke keuzes heel eenvoudig. Toen ik als jonge man in Engeland op zending was, kregen mijn collega en ik een gelegenheid om naar de tempel te gaan. Toen we het tempelterrein overstaken, kwam de tempelpresident, Selvoy J. Boyer, ons tegemoet. Toen hij onze naambordjes zag, wees hij naar ons en zei: ‘Mattheüs 5:48 – kennen jullie die tekst?’ Mijn collega antwoordde: ‘Weest u dan volmaakt, zoals uw Vader, Die in de hemelen is, volmaakt is.’ President Boyer zei: ‘Dat klopt. Ouderlingen, leeft u dat gebod na?’

We begonnen te stamelen; we wisten dat we niet volmaakt waren! Hij hielp ons. Hij vroeg wat we de afgelopen drie dagen hadden gedaan. Hij vroeg hoe laat we naar bed waren gegaan, hoe laat we op waren gestaan, of we aan individuele en gezamenlijke Schriftstudie hadden gedaan, en of we op tijd aan ons zendingswerk waren begonnen. Toen zei hij: ‘Natuurlijk zijn jullie niet volmaakt, maar je hebt de afgelopen drie dagen volmaakte keuzes gemaakt, en dat betekent dat je in de goede richting gaat.’ Toen hij weg was, dachten wij verder na over het belang van zijn vraag.

Wat Lehi, dienstknecht van de Heer, tegen zijn zoons zei, willen alle ouders hun kinderen leren: ‘En nu, mijn zonen, wil ik dat jullie vertrouwen op de grote Middelaar en luisteren naar zijn grote geboden; en getrouw zijn aan zijn woorden en het eeuwige leven kiezen, naar de wil van zijn Heilige Geest’ (2 Nephi 2:28).

We moeten begrijpen dat er een tegenstelling in alle dingen is, en dat de rechtschapen keuzes die we maken van kritiek belang zijn.

Als jongen las ik een uitspraak van Harry Emersen Fosdick, een bekende protestantse predikant. Hij zei het volgende over keuzes: ‘Zo vaak ontstaat het tragische kwaad in ons leven onopzettelijk. We hadden ons geen armzalig, ordinair doel gesteld. We hadden dat helemaal niet in gedachten. […] Daarom is de weg naar de hel geplaveid met goede voornemens. En daarom huldig ik geen hoge idealen, verheven doelen, goede bedoelingen of grote voornemens, maar zeg ik liever dat die accepteren, en denken dat je erin gelooft, en vervolgens de dagelijkse dingen die ertoe leiden verwaarlozen, een van de gevaarlijkste dingen ter wereld is. O, mijn ziel, kijk naar de weg die je bewandelt! Hij die het ene uiteinde van een stok oppakt, pakt ook het andere uiteinde op. Hij die het begin van een weg kiest, kiest ook de plek waar die weg naartoe gaat. Het middel bepaalt tevens het doel.’⁷

Een dagelijkse rechtschapen, toegewijde inzet is beter dan af en toe een heldendaad verrichten. Een vriend van me, Jim Jardine, vertelde in een lezing aan de Brigham Young University dat hij in zijn studententijd overwoog om zijn ‘leven in één groots gebaar toe te wijden’, maar dat hij begon te beseffen dat ‘toewijding geen eenmalige gebeurtenis is, maar een dagelijkse plichtsbetrachting’.⁸

Toen ik jong was, wilde ik mezelf ook met de een of andere heldhaftige daad bewijzen. Mijn overgrootvader, David Patten Kimball, was een van de jongemannen die het handkarrenkonvooi Martin had geholpen om de rivier Sweetwater over te steken. Dat leek de soort toewijding waarnaar ik op zoek was. Toen ik later mijn grootvader Crozier Kimball bezocht, legde hij uit dat toen president Brigham Young deze jongemannen op pad stuurde, hij hun de opdracht gaf al het mogelijke te doen om het handkarrenkonvooi te redden. Hun toewijding was ‘de profeet volgen’. Mijn grootvader vertelde me dat voortdurende, getrouwe toewijding aan onze plicht of aan een beginsel erg bewonderenswaardig is.

Hoe heldhaftig David Patten Kimball deze pioniers ook had gered, tegenwoordig kan het even heldhaftig zijn de profeet te volgen door minder tijd op sociale media door te brengen, het Boek van Mormon te bestuderen en vooral door te helpen om het verstrooide Israël aan beide kanten van de sluier te vergaderen. Als we helpen om het verstrooide Israël te vergaderen, redden we de zielen van de mensen – net zoals mijn overgrootvader hielp om het leven van de deelnemers aan het handkarrenkonvooi te redden.

Sommige kerkleden beweren dat zij zich best met enthousiasme aan een belangrijke roeping willen wijden, maar zij vinden bediening of familiehistorisch werk niet heldhaftig genoeg om zich er op de lange termijn mee bezig te houden.

Afbeelding

people shaking hands

Enkele jaren geleden vertelde ouderling Neal A. Maxwell (1926–2004) van het Quorum der Twaalf Apostelen over enkele vrienden die niet erg actief in de kerk waren. Hij zei dat hij de eb en vloed van hun geloof had gezien, en de oorzaak had ontdekt. Ouderling Maxwell zei vervolgens:

‘Een vers in het Boek van Mormon bevat de beste verklaring. In Mosiah 5:13 staat deze vraag:“Want hoe kent iemand de meester die hij niet heeft gediend, en die een vreemde voor hem is, en ver is van de gedachten en overleggingen van zijn hart?”

‘Dit beschrijft wat er meestal gebeurt: mensen die in andere opzichten heel fatsoenlijk zijn, raken verstrikt in de manieren van de wereld. Als we in plaats van dichter tot de Meester te komen een vreemde voor Hem worden, dan zijn we de weg kwijt. De fatsoenlijke mensen die dit overkomt, hebben doorgaans geen grote overtreding begaan, maar hebben afstand van de Heiland genomen, en Hij is een vreemdeling voor ze geworden.’⁹

Het is van essentieel belang om geloof te hebben in onze Heer en Heiland Jezus Christus, en Hem het middelpunt van ons leven te maken. Een fantastische zendingspresident liet ons, zendelingen, een eenvoudige uitspraak over geloof en rechtschapenheid uit het hoofd leren die me de rest van mijn leven is bijgebleven. Ik kan die uitspraak van harte aanbevelen:

Beste vrienden, je moet een vastberaden ziel zijn om rechtschapen te leven!

Een van de mooie uiteenzettingen in het Boek van Mormon is Alma’s raad aan zijn drie zoons – Helaman, Shiblon en Corianton. Alma was de zoon van de profeet Alma. Hij maakte als jonge man een wonderbaarlijke bekering door. Hij werd hoofdrechter van zijn volk, en vervolgens hogepriester en profeet van de kerk. Twee van zijn zoons kozen het goede. Maar één zoon maakte enkele heel slechte keuzes. Voor mij is het belangrijkste aspect van Alma’s advies, dat het een vaderlijk advies aan zijn kinderen was. Hij wilde vooral dat ze een getuigenis van God, de Vader, van Jezus Christus en van de Heilige Geest kregen.

Alma begint in hoofdstuk 36 Helaman over zijn wonderbaarlijke bekering te vertellen. Een engel zei tegen Alma dat hij vernietigd zou worden als hij de kerk tegen bleef werken. Hij getuigt dat wat hij vertelt niet uit zijn eigen wijsheid voortkwam, maar dat het hem door God geopenbaard was. Hij wil dat Helaman een getuigenis krijgt.

Velen van jullie, en misschien wel allemaal, hebben een getuigenis. We hebben allemaal een eigen getuigenis nodig. President Joseph F. Smith (1838–1919) heeft gezegd: ‘Een fout die de heiligen, jong en oud, moeten vermijden, is de neiging om op geleend licht te leven [en] toe te staan dat het […] licht in hen weerspiegeld licht is in plaats van dat het hun eigen licht is.’¹¹

President Heber C. Kimball (1801–1868) heeft als raadgever van president Young gezegd:

‘Er zal een tijd aanbreken dat de mens niet in staat zal zijn om het met geleend licht uit te houden. Ieder zal dan door het licht in zichzelf geleid moeten worden. En als u dat niet hebt, hoe kunt u dan staande blijven?

‘[…] Als u het niet bezit, zult u niet standhouden. Probeer daarom een getuigenis van Jezus te ontwikkelen en houd u daaraan vast, zodat u in tijden van beproeving niet zult wankelen en vallen.’¹²

In afdeling 76 van de Leer en Verbonden is sprake van de drie graden van heerlijkheid en wordt de celestiale heerlijkheid met de zon vergeleken. Dan wordt het terrestriale koninkrijk met de maan vergeleken, en het telestiale koninkrijk met de sterren (zie ook 1 Korinthe 15:41).

Het is interessant dat de zon zelf licht geeft, maar dat de maan slechts licht weerspiegelt dat het ‘leent’ van de zon. In vers 79 staat over hen die het terrestriale koninkrijk beërven: ‘Dezen zijn het die niet kloekmoedig zijn in het getuigenis van Jezus.’ We kunnen met geleend licht het celestiale koninkrijk niet beërven, en niet bij God de Vader wonen.

Wees dankbaar als je goede ouders met een getuigenis hebt die je het evangelie hebben bijgebracht. Maar je hebt een eigen getuigenis nodig. De Duitse filosoof Goethe heeft gezegd: ‘Wat u van het erfgoed van uw vader leent, verdien het opnieuw om het werkelijk te bezitten!’¹³

Ieder heeft de plicht om rechtschapen keuzes te maken en ernstig na te denken over de vijf adviezen die ik heb gegeven. Je voornaamste doel is om je geloof te ontwikkelen. De huidige wereldsituatie vergt steeds meer bekering tot, en geloof in, onze hemelse Vader, Jezus Christus en zijn verzoening.

Afbeelding

people walking towards light

De kerk heeft veel moeite gedaan om je de weg naar rechtschapen keuzes te wijzen. De Heer heeft ons regel op regel voorbereid op de ‘zware tijden’ (2 Timotheüs 3:1) waarin we ons nu bevinden. De wegwijzer van het Eerste Presidium en het Quorum der Twaalf Apostelen omvat onder meer:

Tijdens de oktoberconferentie 2018 zijn verdere aanpassingen gepresenteerd om een nieuw evenwicht te krijgen tussen wat er in de kerk en thuis gebeurt. En er werden aanpassingen gepresenteerd om onze bezigheden op de sabbat met steun van de kerk meer op thuis te richten. In mijn toespraak, die door het Eerste Presidium en het Quorum der Twaalf was goedgekeurd, zetten wij de doelen en zegeningen uiteen die uit deze aanpassing en andere recente veranderingen voortvloeien – onder meer:

Als je met een rechtschapen leefwijze de gegeven raad opvolgt, zal dat je nu en de rest van je leven tot zegen zijn.