សម្រាប់តែឌីជីថលប៉ុណ្ណោះ ៖ ពួកយុវមជ្ឈិមវ័យ
ការទុកចិត្តទៅលើចំណាប់អារម្មណ៍ទីពីរ និងទៅលើការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណ
ពេលខ្ញុំបានជួបឃើតនៅលើកដំបូង គាត់មិនមែនជាមនុស្សម្នាក់ ដែលអាចនាំខ្ញុំទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធឡើយ ។ តើយើងអាចបន្តទៅមុខនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងដោយរបៀបណា ?
នៅខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៣ ខ្ញុំបានជួបនឹងយុវជនម្នាក់ឈ្មោះ ឃើត នៅឯពិធីជប់លៀងអាហារពេលល្ងាចមួយ ។ គាត់មុខស្រមាម មិនកោរពុកមាត់ហើយ និងស្រវឹងស្រា ។ ខ្ញុំមិនបានគិតអ្វីច្រើនដល់គាត់នោះទេ ។ បួនខែក្រោយមក ខ្ញុំបានឃើញយុវជនដ៏សង្ហាម្នាក់ ដែលខ្ញុំភ្លាមមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ។ ផ្លូវរបស់យើងបានកាត់គ្នាចំនួនប្រាំនាទីពេញ ប៉ុន្ដែក្នុងពេលនោះ ខ្ញុំបានដឹងថា គាត់គឺជាឃើត—បុរសមានពុកមាត់ស្រមាមដែលខ្ញុំបានជួបកាលពីលើកមុន ។ ខ្ញុំបានងឿងឆ្ងល់ពីការផ្លាស់ប្តូរទៅលើរូបរាងរបស់គាត់ ។
ពីរសប្ដាហ៍ក្រោយមក ខ្ញុំបានមានការភ្ញាក់ផ្អើលពេលបានទទួលសារមួយពីឃើត ដែលសូមឲ្យខ្ញុំចូលរួមនឹងមិត្តរបស់គាត់ទៅមើលកុន ។ ខ្ញុំបានជជែកវែកញែកក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ថាតើខ្ញុំគួរទៅឬទេ ។ តើគាត់បានលេខខ្ញុំដោយរបៀបណា ? ខ្ញុំសឹងតែមិនស្គាល់បុរសនេះសោះឡើយ ចំណាប់អារម្មណ៍ដំបូងរបស់ខ្ញុំទៅលើគាត់មិនមែនល្អបំផុតឡើយ ហើយមើលទៅ យើងក៏គ្មានអ្វីចុះសម្រុងនឹងគ្នាសោះ ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តទៅទាំងស្ទាក់ស្ទើរ ។
ក្រោយពីមើលកុនហើយ ឃើតបានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យទៅញ៉ាំអាហារពេលល្ងាច ហើយខ្ញុំក៏ឆ្លើយថាព្រមទៅ ដោយសារតែខ្ញុំឃ្លានតែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្ដែអាហារពេលល្ងាចនោះបានផ្លាស់ប្តូរនូវអ្វីៗទាំងអស់ ។ ចំណាប់អារម្មណ៍ដំបូងរបស់ខ្ញុំអំពីគាត់បានផ្លាស់រប្តូរ នៅពេលដែលខ្ញុំបានដឹងថា គាត់គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំញញឹម និងសើចបានដោយមិនដឹងខ្លួន ។ គាត់ជាមនុស្សងាយនឹងនិយាយជាមួយ ហើយយើងក៏បានក្លាយជាមិត្តនឹងគ្នាភ្លាមៗ ។
« តើយើងកំពុងធ្វើអ្វី ? »
កាលវេលាក៏បានកន្លងផុតទៅ មិត្តភាពរបស់យើងក៏បានរីកចម្រើន ហើយអារម្មណ៍របស់យើងក៏បានរីកដុះដាលដែរ ។ ពីមុនទំនាក់ទំនងមនោសញ្ចេតនាអាចកើតឡើងបាន ខ្ញុំបានមានចម្បាំងមួយនៅក្នុងខ្លួនថា គាត់មិនមែនជាសមាជិកក្នុងព្រះវិហារឡើយ ។ ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំចង់ទៅរៀបការក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយចិញ្ចឹមកូនៗរបស់ខ្ញុំក្នុងដំណឹងល្អ ។ ខ្ញុំចង់មានគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ចមួយ ។ ដូច្នេះ តើខ្ញុំកំពុងតែបង្កើតទំនាក់ទំនងអ្វីជាមួយគាត់ ?
ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំត្រូវតែធ្វើអ្វីមួយ ។ នាល្ងាចមួយ យើងបានបើកឡានត្រលប់មកផ្ទះខ្ញុំវិញ ហើយខ្ញុំបានសួរថា « តើយើងកំពុងធ្វើអ្វី ? » ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា យើងត្រូវដកថយមួយជំហានមកវិញ ហើយកុំឲ្យមិត្តភាពរបស់យើងអភិវឌ្ឍទៅជាអ្វីមួយខ្លាំងជាងនេះ ។ ខ្ញុំបាននិយាយថា ខ្ញុំមិនចង់ខូចចិត្ត ឬឲ្យគាត់ខូចចិត្តឡើយ ប្រសិនបើយើងចាប់មានស្នេហានេះដើម្បីតែបែកគ្នានៅពេលក្រោយ ដោយសារតែខ្ញុំចង់រៀបការក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា ជីវិតនេះគឺមិនមែនតែអំពីខ្ញុំ ឬយើងនោះទេ ប៉ុន្ដែវាអំពីអនាគតយើង និងកូនៗយើងនាពេលអនាគតផងដែរ ។ ខ្ញុំបានសារភាពថា ខ្ញុំដឹងថា រឿងនេះវាដូចជាឆ្កួតៗ ហើយថាខ្ញុំគិតទៅមុខលឿនពេក ប៉ុន្ដែខ្ញុំគ្រាន់តែព្យាយាមទៅតាមភាពពិតភាពជាក់លាក់ ហើយមិនចង់ឲ្យយើងមានការខូចចិត្តនាពេលខាងមុខ ។
គាត់បានស្ដាប់ រួចហើយបានឆ្លើយតបដោយធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលថា « បងនឹងនាំអូនទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » ។ ខ្ញុំបានសង្ស័យគាត់—ថាតើគាត់អាចសន្យារឿងនោះបានយ៉ាងម៉េចកើត ? គាត់បានធើ្វការធានាប្រាប់ខ្ញុំជាថ្មី តាមរយៈការសន្យាថានឹងនាំខ្ញុំទៅ ហើយសូមឲ្យខ្ញុំទុកចិត្តទៅលើគាត់ ។
ខ្ញុំពិតជាមិនដឹងថានឹងត្រូវធ្វើអ្វីឡើយ ប៉ុន្ដែវាប្រហែលជាលើកដំបូងក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំបានអធិស្ឋានដោយមានបំណងដ៏ពិតយ៉ាងខ្លាំង ។ នៅពេលខ្ញុំបានតមអាហារ និងអធិស្ឋាននៅក្នុងដំណើរការណ៏នេះទាំងមូល ខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍ធានាអះអាងមួយថា វាត្រឹមត្រូវ ហើយនិងត្រូវបន្ដដើរនៅលើផ្លូវនេះទៅ ។ ទំនាក់ទំនងមុនៗទាំងឡាយរបស់ខ្ញុំគឺមានអារម្មណ៍ល្អ ប៉ុន្ដែការនៅជាមួយឃើត វាជាលើកទីមួយនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំដែលអ្វីៗមានអារម្មណ៍ថាត្រឹមត្រូវ—មិនមែនគ្រាន់តែមានអារម្មណ៍ល្អទេ ប៉ុន្ដែគឺត្រឹមត្រូវ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចនៅផ្ទះ ។
ដោយមានការធានាជាថ្មីនោះមកពីព្រះវិញ្ញាណ ខ្ញុំបានយល់ព្រមទុកចិត្តលើឃើត ហើយបន្ដការទំនាក់ទំនងរបស់យើង ។ ខ្ញុំបានដឹងថា អ្វីៗនៅតែមិនអាចដំណើរការបាន ប៉ុន្ដែខ្ញុំក៏បានដឹងដែរថា ខ្ញុំនឹងនៅប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងការប្ដេជ្ញារបស់ខ្ញុំដើម្បីទៅរៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
មានទំនុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ ហើយឈានដំណើរទៅមុខ
ឃើតបានចាប់ផ្ដើមជួបជាមួយនឹងអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ អំឡុងពេលរៀន ខ្ញុំបានដឹងថា គាត់បានអង្កេតមើលព្រះវិហារជាងមួយឆ្នាំហើយ មុនពេលយើងបានជួបគ្នា ។ ខ្ញុំក៏បានដឹងផងដែរថា គាត់មានបំណងមិនចង់សួរខ្ញុំអំពីសំណួរខាងសាសនាឡើយ ដោយសារគាត់ចង់ដឹងពីសេចក្ដីពិតដោយខ្លួនឯង ហើយមិនចង់អនុញ្ញាតឲ្យអារម្មណ៍របស់គាត់មានចំពោះខ្ញុំធ្វើឲ្យគាត់លំអៀងឡើយ ។
គាត់បានជ្រមុជទឹក ហើយយើងបានរៀបការ និងបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធហាមីលតុន ញូវហ្ស៊ីលេនមួយឆ្នាំក្រោយមក ។ គាត់បានរក្សានូវពាក្យសន្យារបស់គាត់ចំពោះខ្ញុំ ដើម្បីនាំខ្ញុំទៅកាន់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយគាត់នៅតែកាន់សេចក្ដីសញ្ញារបស់គាត់ជាប់នឹងដួងចិត្តរបស់គាត់ដដែល ។ ប្រាំមួយឆ្នាំកន្លះនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះក្រោយមក យើងនៅតែមានរឿងដ៏អស្ចារ្យកើតឡើង ។ យើងមានកូនប្រុសម្នាក់ ដែលយើងស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង ហើយយើងខិតខំរៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីបង្រៀនគាត់អំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ខ្ញុំរីករាយដែលខ្ញុំមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យចំណាប់អារម្មណ៍ដំបូងរបស់ខ្ញុំអំពីឃើត ក្លាយជាចំណាប់អារម្មណ៍ចុងក្រោយ របស់ខ្ញុំ។ គាត់មិនមែនជាមនុស្សដដែល ដែលខ្ញុំបានជួបនៅលើកដំបូងនោះទេ ។ ខ្ញុំរីករាយ ដែលខ្ញុំបានទុកចិត្តទៅលើគាត់ និងការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើង ។ ហើយខ្ញុំមានអំណរ ដែលខ្ញុំបានក្រោកឈរសម្រាប់អ្វីដែលខ្ញុំជឿទៅលើ សម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំ និងអនាគតគ្រួសារបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំចង់បានការផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ មិនមែនដោយសារតែវាជា « រឿងត្រឹមត្រូវត្រូវធ្វើ » នោះទេ ប៉ុន្ដែដោយសារសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងចុះ ជាពិសេសក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដែលដាក់យើងឲ្យនៅលើផ្លូវមួយ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យគ្រួសារយើងរីកចម្រើន ធំធាត់ និងអស់កល្បជានិច្ច។ ដូចប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានថ្លែងវោហាសព្ទថា « សេចក្ដីសង្គ្រោះគឺជារឿងបុគ្គល ឯការលើកតម្កើងគឺជារឿងគ្រួសារ » ( « Salvation and Exaltation » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ១០ ) ។