Mga Milagro sa Pagkaayo pinaagi sa mga Ordinansa sa Templo
Ni Reyna I. Aburto
Ikaduhang Magtatambag sa Kinatibuk-ang Kapangulohan sa Relief Society
Gikan sa pakigpulong nga nahatag ngadto sa mga presidente sa templo ug mga matron niadtong Oktubre 17, 2019.
Ang atong Langitnong Amahan mahimong moayo kanato pinaagi sa atong family history ug buhat sa templo.
Litrato sa Templo sa Oakland California pinaagi ni Mason Coberly
Ang tanang mga anak sa Dios kinsa may tulubagon sa ilang mga desisyon—walay bali sa dapit, panahon, o kahimtang diin sila nagpuyo o nakapuyo—kinahanglan nga modawat sa oportunidad sa pagpakita og hugot nga pagtuo diha ni Jesukristo, sa paghinulsol, ug pagdawat sa Iyang ebanghelyo, sa isig ka habig sa tabil. Ang matag usa sa mga anak sa Dios nagkinahanglan sa espirituhanon nga pagkaayo ug isip Iyang mga disipulo, kita gitawag aron sa pagtabang nga mahimo kana nga posible.
Tungod sa maulaong sakripisyo sa Manluluwas, ang makaluwas nga mga ordinansa sa templo magtugot kanato ug sa atong mga katigulangan aron matawo pag-usab, nga mausab sa kahimtang sa pagkamatarung, nga matubos sa Dios, ug mahimong bag-ong binuhat (tan-awa sa Mosiah 27:25–26).
Si Presidente Russell M. Nelson mitudlo: “Ang templo mao ang tumong sa matag kalihokan, matag leksyon, matag lakang sa pag-uswag diha sa Simbahan. Ang tanan natong mga paningkamot sa pagsangyaw sa ebanghelyo, paghingpit sa mga Santos, ug pagtubos sa mga patay mopaingon ngadto sa balaan nga templo. Ang mga ordinansa sa templo hilabihan gayud ka mahinungdanon. Dili kita makabalik ngadto sa presensya sa Dios kon wala kini.”1
Dihang ang mga escriba ug Pariseo nagbagulbol batok sa Iyang mga disipulo, si Jesukristo mitubag kanila: “Ang mga maayog lawas wala magkinahanglan sa mananambal; kondili ang mga masakiton. Wala ako moanhi aron sa pagtawag sa mga matarung, kondili sa mga makasasala sa paghinulsol” (Lucas 5:31–32).
Si Presidente James E. Faust (1920–2007), Ikaduhang Magtatambag sa Unang Kapangulohan, mipahayag: “Ang Ginoo mihatag og daghang mga oportunidad diin kita makadawat sa [Iyang] makaayo nga impluwensya. … [Siya] mipahiuli sa buhat sa templo sa yuta. Kini usa ka importanting bahin sa buhat sa kaluwasan alang sa buhi ug sa patay. Ang atong mga templo naghatag og santwaryo diin kita moadto sa pagtalikod sa daghan nga mga kabalaka sa kalibutan. Ang atong mga templo mga dapit sa kalinaw ug kahilum. Dinhi niining balaan nga mga santwaryo ang Dios ‘nag-ayo sa kasingkasing nga nangadugmok, ug ginabugkusan niya ang ilang mga samad’ (Ps. 147:3).”2
Sa among pagbiyahe, makadungog kami og mga istorya sa mga milagro sa pagkaayo nga nahitabo diha sa balaan nga mga templo sa bisan asang dapit. Makadungog kami og matinud-anong mga miyembro kinsa moabut sa templo sakay sa mga bus ug migahin og tibuok adlaw ug gabii sa pagpahigayon sa makaluwas nga mga ordinansa alang sa ilang mga katigulangan. Makadungog kami sa mga mapahinunguron nga mga kabatan-onan nga nagtambong sa templo sa sayo sa buntag sa dili pa moeskwela aron sa pagpahigayon og mga bunyag ug mga pagkumpirma alang sa mga patay ug nagtabang sa lahi nga aspeto kabahin niadtong mga sagradong mga ordinansa. Makadungog kami kabahin sa mga grupo sa batan-ong mga babaye ug batan-ong mga lalaki nga sakay sa pampublikong transportasyon gikan sa eskwelahan usa ka adlaw matag semana aron mohalad sa ilang mga katigulangan og oportunidad nga matawo pag-usab sa espirituhanong paagi. Makadungog kami kabahin sa mga pamilya nga monabigar sa mga bangka sulod sa mga oras aron motambong sa templo aron madawat ang makaluwas nga mga ordinansa sa templo alang sa ilang mga kaugalingon, aron nga pinaagi sa Pag-ula ni Jesukristo, sila mausab ngadto sa usa ka kahimtang sa pagkamatarung. Makadungog kami kabahin sa indibidwal nga mga miyembro ug mga pamilya nga nagpangita og mga ngalan sa minahal nga mga katigulangan diha sa Igpapahulay ug dayon dalhon kadtong mga ngalan ngadto sa templo aron mahatagan kadtong mga sakop sa pamilya sa oportunidad nga matubos sa Dios. Makadungog kami kabahin sa mga 11 anyos nga mga batang lalaki ug babaye kinsa andam nga moadto sa templo ug kinsa mobarug diha sa katapusang ang-ang sa hagdan sa bunyaganan tungod kay ang tubig lawom kaayo alang kanila—tanan sa paghatag sa ilang mga katigulangan og kahigayunan nga mahimong bag-ong mga binuhat.
Kon atoa kining hunahunaon, kitang tanan moadto sa templo aron mamaayo sa espirituhanon nga paagi ug aron makahatag niadtong anaa sa pikas habig sa tabil sa oportunidad nga mamaayo usab. Kon hisgutan ang pagkaayo, kitang tanan nagkinahanglan kaayo sa Manluluwas. Akong ipasabut kini gamit ang istorya sa duha sa akong mga katigulangan.
Ang akong lola nga si Isabel Blanco
Pagkaayo sa Akong Lola ug Amahan
Ang akong lola nga si Isabel Blanco natawo sa Potosí, Nicaragua. Sa akong mahinumduman, mahigugmaon siya, kugihan, ug matinud-anon nga babaye. Samtang nagdako ko, mitisok siya og binhi sa hugot nga pagtuo diri sa linghod kong kasingkasing kon ako magtan-aw niya nga nag-ampo sa Dios inubanan sa katim-os ug samtang dalhon ko niya sa matag Domingo aron mosimba kang Jesus. Hinoon, dili sayon ang iyang kinabuhi. Taliwala sa daghan nga mga butang nga iyang gihimo, sa dihang batan-on pa siya, nagtrabaho siya isip katabang sa usa ka adunahan nga pamilya. Sa ingon nga subo nga kahimtang, ang iyang agalon nakapamabdos kaniya, ug sa dihang dili na niya matago ang iyang pagmabdos, gipapahawa siya.
Ang akong amahan, si Noel, ang natawo gikan niana nga pagmabdos, ug bisan ang Potosí gamay ra nga lungsod ug ang tanan, lakip ni Noel, nasayud kon si kinsa ang iyang amahan, si Noel wala gayuy bisan unsang pagkontakay o pakigrelasyon kaniya.
Si Isabel wala gayud naminyo, ug siya nakabaton og duha pa ka laing mga anak nga gawas sa kaminyoon. Paglabay sa pila ka panahon, siya ug ang tulo niya ka mga anak mibalhin ngadto sa kaulohan sa nasud, sa Managua, nangita og mas maayo nga trabaho ug mga oportunidad sa edukasyon.
Atol sa hinapos nga mga katuigan sa iyang kabatan-on, si Noel nagumon sa ilimnong makahubog. Sa katapusan iyang nahimamat ug naminyoan ang akong mama, si Delbi, ug sila nakaanak og upat. Paglabay sa katuigan, ang iyang pagkapalainom nakamugna og kadaot sa ilang kaminyoon ug human namalhin ngadto sa San Francisco, California, USA, sa ilang singkwentahon nga pangidaron, nagbulag sila. Subo lang, namatay siya pinaagi sa paghikog pipila ka tuig sa kaulahian.
Ang akong mama ug ako nahimong miyembro sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw mga pipila ka tuig sa wala pa ang akong amahan mamatay. Pipila ka tuig human sa iyang kamatayon, tanan nga mga ordinansa sa templo gipahigayon alang kaniya, gawas sa usa: ang ordinansa sa pagsilyo. Nianang panahona, wala ko mangahas sa pagpangutana sa akong mama kon gusto ba siya nga masilyo ngadto kaniya, tungod kay nasayud ko kon unsa kapait ang ilang relasyon.
Ang akong mga ginikanan, si Noel ug Delbi Blanco
Ug unya ang usa ka milagro nahitabo. Ang akong mama nagdamgo diin iyang nakita ang iyang bana, si Noel, diha sa gawas sa pultahan sa kusina sa ilang panimalay didto sa Managua, mituyhad sa iyang kamot ngadto kaniya ug gidapit siya nga mouban kaniya. Nakamata siya nga adunay maanindot nga pagbati sa iyang kasingkasing. Dili pa lang dugay human niana, mitawag siya nako usa ka adlaw ug kalma nga miingon, “ako magpasilyo ngadto sa imong amahan karong Sabado. Mahimo kang moadto kon gusto nimo.”
Madasigon kaayo ko nga mitubag, “Siyempre, gusto ko nga naa didto!” Pagkahuman sa among panag-istoryahanay sa telepono, malipayon kaayo ko nga nakaamgo nga mahimo usab ko nga masilyo ngadto nila.
Usa ka mahimayaong Sabado sa buntag, ang akong inahan, ang akong bana, ug ako nanagluhod sa sagradong altar sa templo ug mipahigayon sa mga buhi ug pagpuli nga ordinansa sa pagsilyo nga nakahatag sa akong mga ginikanan ug ako sa oportunidad nga mag-uban hangtud sa kahangturan. Ang akong anak nga lalaki anaa usab isip puli alang sa akong igsoon nga lalaki, kinsa namatay mga tuig na ang milabay. Nianang balaan nga mga higayon, ang tanang kasakit ug kasub-anan nahikalimtan. Kaming tanan mibati sa manuhotsuhot nga kalinaw ug pagkaayo sa pagbati nga ang atong Manluluwas, nga si Jesukristo, midalit kanamo pinaagi sa Iyang Pag-ula, sa isig ka habig sa tabil.
Mga tuig ang milabay, nakadamgo ko diin akong nakita ang akong amahan nga ingon og anaa sa usa ka pulpito sa usa sa among meetinghouse. Nagsul-ob siya og puti nga polo ug kurbata, ug naghatag siya og usa ka makapadasig nga mensahe. Sa akong damgo, naaninaw nako nga siya usa ka batid na nga lider sa Simbahan. Wala ko masayud kon unsay eksaktong kahulogan niadto nga damgo, apan nakahatag kini nako og paglaum nga tingali siya midawat sa ebanghelyo ni Jesukristo didto sa kalibutan sa espiritu.
Dihay panahon, mipahigayon usab kami og buhat sa templo alang sa akong lola, si Isabel, gawas lang sa ordinansa sa pagsilyo ngadto sa kapikas tungod kay wala pa siya maminyo sa iyang kinabuhi. Hunahunaa lang kini, usa ka babaye sama ni Isabel, nga wala respetuha sa mga tawo ug kinsa misagubang og daghang butang sa iyang kinabuhi, mahimong mahatagan og oportunidad diha sa pikas habig sa tabil aron magamit ang iyang kabubut-on ug makahimo og usa ka sagrado nga pagkigsaad sa Dios pinaagi sa pagpuli nga ordinansa sa templo. Siya, sama kanatong tanan, nagkinahanglan og dugang nga pagtuo, nagkinahanglan og paghinulsol, nagkinahanglan sa gugma, nagkinahanglan sa pagkabalaan—sa ato pa, nagkinahanglan og pagkaayo.
Sa paghinumdom karon, akong nakita nga bisan tuod og si Noel adunay malisud nga pagkabata ug makadaut nga pagkaadik, ang iyang gugma alang sa iyang mga anak mas lig-on kay sa iyang mga kahuyang. Dihang siya kauban namo, ang iyang pinakamaayong hiyas mogawas. Kanunay siya nga mabination ngari kanamo, ug wala ko makahinumdom og bisan usa ka okasyon diin nawad-an siya sa iyang maayong buot sa iyang mga anak. Tungod kay ang Dios maloloy-on, si Noel usab nahatagan sa kahigayunan sa paggamit sa hugot nga pagtuo, paghinulsol, ug sa pagdawat ni Jesukristo isip iyang Manunubos pinaagi sa makaluwas nga mga ordinansa sa templo nga gipahigayon diha sa balaan nga templo. Si Noel sama kanatong tanan, nagkinahanglan usab og pagkaayo.
Kini duha lang ka mga ehemplo sa mahangturon nga mga panalangin sa pagkaayo nga gidalit ngadto sa mga indibidwal ug mga pamilya sa tanang mga templo sa Ginoo sa tibuok kalibutan. Sumala sa gitudlo ni Presidente Nelson, “Among gidapit ang tanang anak sa Dios sa duha ka habig sa tabil sa pagduol ngadto sa ilang Manluluwas, dawata ang mga panalangin sa balaan nga templo, pagbaton og molahutay nga kalipay, ug mahimong angayan sa kinabuhing dayon.”3
Kon maghunahuna ko mahitungod sa tanan nga gikinahanglan nga mahitabo alang nilang Isabel ug Noel aron makadawat nianang mahangturon nga gasa, nakaamgo ko nga usa kini ka milagro nga nahimong posible pinaagi sa usa ka mahigugmaong Langitnong Amahan ug usa ka Manluluwas kinsa hingpit nga naghigugma kanato ug kinsa nagtawag sa matag usa kanato aron sa pagtabang sa buhat ug himaya sa Dios.
Sa paghisgot kalabut sa pagpundok sa Israel, si Presidente Nelson miingon: “Ang matag usa sa mga anak sa atong Langitnong Amahan, sa matag habig sa tabil, angay nga makadungog sa mensahe sa gipahiuli nga ebanghelyo ni Jesukristo. Mohukom sila sa ilang kaugalingon kon gusto ba nilang masayud pa og dugang.” Ug dayon siya mipasabut: “Bisan kanus-a nga mobuhat kamo og bisan unsa sa pagtabang ni bisan kinsa—sa matag habig sa tabil—nga mopadulong sa paghimo og mga pakigsaad sa Dios ug sa pagdawat sa ilang mahinungdanong mga ordinansa sa bunyag ug sa templo, nagtabang kamo sa pagpundok sa Israel. Ingon lang niana ka yano.”4
Wala ko masayud kon ang akong lola nga si Isabel, akong papa, si Noel, ug ang uban pa nakong mga katigulangan kansang buhat sa templo napahigayon midawat ba sa ebanghelyo ni Jesukristo sa kalibutan sa espiritu. Hinoon, makabaton ko og paglaum, makapakita ko og hugot nga pagtuo, makahimo ko ug makatuman sa mga pakigsaad sa Dios, ug mahimo ko nga magpakabuhi sa paagi nga makatugot kanako nga makauban sa akong mga katigulangan “sa kahimtang sa kalipay nga walay katapusan” (Mormon 7:7).
Ug kon ako makaabut na sa pikas habig sa tabil, kon sila wala pa midawat sa ebanghelyo ni Jesukristo, akong siguraduhon ang pagtudlo niini ngadto kanila! Dili ko makapaabut nga mogakos kanila, aron sultian sila kon unsa nako sila ka mahal, aron makabaton og kinasingkasing nga panag-istoryahanay nianang wala gayud nako maangkon uban kanila sa dihang buhi pa sila, ug aron sa pagpamatuod “nga si Jesus mao ang Kristo, ang Dios sa Kahangturan.”5
Litrato sa Templo sa Mount Timpanogos Utah pinaagi ni James Whitney Young; background: litrato sa Templo sa Panama City Panama pinaagi ni Matt Reier
Ang Gahum sa Pag-ayo
Usahay, ang kinaiyanhon nga lalaki o babaye ngari kanato makapahunahuna kanato nga kita gitawag sa “pag-ayo” sa ubang mga tawo. Wala kita tawaga nga “tig-ayo” sa uban, ug kita wala tawaga sa pagtudlo o sa pagtamay. Kita gitawag aron sa pagdasig, sa pagbayaw sa pagdapit sa uban nga mahimong mga mangingisda og tawo, mga mangingisda sa mga kalag aron makadawat sila og oportunidad sa espirituhanon nga pagkaayo pinaagi ni Jesukristo, atong Manluluwas ug Manunubos.
Sa Isaias 61, atong mabasa ang mga pulong sa Ginoo, diin gikutlo usab Niya sa dihang Siya misugod sa Iyang pagpangalagad sa Jerusalem (tan-awa sa Lucas 4:18–19). Miingon Siya:
“Ang Espiritu sa Ginoong Dios ania kanako; tungod kay gidihugan ako sa Ginoo aron sa pagwali sa maayong mga balita sa mga maaghop; gipadala niya ako aron sa paghiusa sa masulub-on, sa pagmantala sa kagawasan sa mga binihag, ug sa pag-abli sa bilanggoan ngadto kanila nga ginapos;
“Aron sa pagmantala sa tuig sa pagpasig-uli uban kang Jehova, ug sa adlaw sa pagpanimalus sa atong Dios; aron sa paglipay niadtong tanan nga nagbalata [nanagsubo];
“Aron sa pagtudlo kanila nga nanagbalata [nanagsubo] didto sa Zion, aron sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak nga puli sa abo; ang lana sa kalipay, puli sa pagbalata [pagsubo]; ang bisti sa pagdayeg, puli sa espiritu sa kasub-anan; aron sila pagatawgon nga mga kahoy sa pagkamatarung, nga ginatanum ni Jehova, aron siya pagahimayaon.
“Ug ila nga tukuron ang daang mga dapit nga mga biniyaan, patindugon nila ang karaang mga dapit nga kamingawan, ug ayuhon nila ang mga guba nga mga siyudad, ang mga biniyaan sa daghang mga kaliwatan” (Isaias 61: 1–4).
Si Elder Dale G. Renlund mitudlo: “Ang buhat sa Family history ug templo [naghatag] sa gahum sa pag-ayo diin [nagkinahanglan] og pag-ayo. … Ang Dios, sa Iyang walay sukod nga kapasidad, mosilyo ug moayo sa mga indibidwal ug mga pamilya bisan sa trahedya, pagkamatay, ug kalisdanan.”6
Si Presidente Nelson mitudlo nga “ang tinuod nga gahum sa pag-ayo … usa ka gasa gikan sa Dios”7 ug mipasabut usab nga ang “pagkabanhaw mao ang kinadak-ang buhat sa Ginoo sa pag-ayo. Salamat Kaniya, ang matag lawas mapahiuli ngadto sa iyang tukma ug hingpit nga bayanan. Salamat Kaniya, wala nay kahimtang nga walay paglaum. Salamat Kaniya, mas hayag nga adlaw sa unahan, dinhi ug human niini. Ang tinuod nga kalipay nagpaabut sa matag usa kanato—sa pikas bahin sa kasubo.”8
Ako mopamatuod nga ang atong Langitnong Amahan nahigugma og maayo sa matag usa kanato nga Siya mihatag og “usa ka paagi”9 aron ang matag usa kanato mahimong mamaayo sa pisikal ug espirituhanon nga paagi samtang kita mopakita og hugot nga pagtuo diha ni Jesukristo, mohimo ug motuman sa atong mga pakigsaad uban sa Dios, ug mosunod sa Iyang mga sugo. Ako mopamatuod nga si Kristo mianhi sa yuta “aron sa pag-alima sa masulub-on nga kasingkasing, sa pagpahibalo sa kagawasan ngadto sa mga binilanggo” (Lucas 4:18) aron ang matag usa kanato “mahimong balaan, nga walay lama” (Moroni 10:33).