Biskupi — pasterze stada Pana

Moi drodzy bracia w kapłaństwie, w jednym z najbardziej pamiętnych wersetów ulubionego hymnu pada pytanie: „Czy Syjonu młodzież spocznie?”¹. Moja szczera i zdecydowana odpowiedź na to pytanie brzmi: „Nie!”.

Aby upewnić się, że ta odpowiedź jest nadal prawdziwa, składam świadectwo, że wspieranie dorastającego pokolenia w czasach niezwykłych wyzwań i pokus jest kluczowym obowiązkiem, jaki Ojciec Niebieski wyznaczył rodzicom i radom biskupim². Pozwólcie, że zilustruję znaczenie rady biskupiej za pomocą osobistego doświadczenia.

Gdy byłem diakonem, moja rodzina przeprowadziła się do nowego domu w innym okręgu. Właśnie zaczynałem gimnazjum, więc uczęszczałem również do nowej szkoły. W kworum diakonów była fenomenalna grupa młodych mężczyzn. Większość ich rodziców była aktywnymi członkami Kościoła. Moja mama była całkowicie aktywna, a ojciec był wyjątkowy pod każdym względem, ale nie był aktywny.

Drugi doradca w radzie biskupiej³, Brat Dean Eyre, był oddanym przywódcą. Kiedy wciąż poznawałem mój nowy okręg, ogłoszono wyjazd dla ojców i synów, którego celem było jezioro Bear Lake, oddalone o ok. 65 km. Nie sądziłem, że będę mógł się tam udać bez mojego ojca. Jednak Brat Eyre wystosował specjalne zaproszenie, abym pojechał z nim. Pochlebnie i z szacunkiem wyrażał się o moim ojcu oraz podkreślał znaczenie mojego przebywania z innymi członkami kworum diakonów. Zdecydowałem się więc na wyjazd z Bratem Eyre i było to wspaniałe doświadczenie.

Brat Eyre był cudownym przykładem miłości Chrystusowej w wypełnianiu obowiązków członka rady biskupiej, polegających na wspieraniu rodziców w kwestii czuwania nad młodzieżą i troszczenia się o nią. Zapewnił mi doskonały start w tym nowym okręgu i był dla mnie mentorem.

Kilka miesięcy przed moim wyjazdem na misję w 1960 r. Brat Eyre zmarł na raka w wieku 39 lat. Pozostawił żonę i pięcioro dzieci, wszystkie w wieku poniżej 16 lat. Jego najstarsi synowie, Richard i Chris Eyre, zapewnili mnie, że w związku z brakiem ojca rada biskupia z Chrystusową miłością wspierała ich i czuwała nad nimi oraz ich młodszymi braćmi i siostrą, za co jestem bardzo wdzięczny.

Główny obowiązek troski o rodzinę zawsze będzie spoczywał na rodzicach⁴. Również prezydia kworów zapewniają członkom kworum niezbędne wsparcie i przewodnictwo, pomagając im umieścić obowiązki i moc Kapłaństwa Aarona w centrum ich życia⁵.

Dzisiaj moim celem jest skupienie się na biskupach i ich doradcach, których słusznie można nazywać „pasterzami Pańskich stad” — z naciskiem na bycie pasterzami dorastającego pokolenia⁶. Interesujące jest to, że Apostoł Piotr określił Jezusa Chrystusa jako „pasterza i stróża dusz waszych”⁷.

Biskup ma pięć podstawowych obowiązków związanych z przewodniczeniem okręgowi:

1. Jest przewodniczącym wyższym kapłanem w okręgu⁸.

2. Jest prezydentem Kapłaństwa Aarona⁹.

3. Jest sędzią powszechnym¹⁰.

4. Koordynuje dzieło zbawienia i wywyższenia, w tym troszczy się o potrzebujących¹¹.

5. Nadzoruje rejestry, finanse i sposób korzystania z domu spotkań¹².

W swojej roli przewodniczącego wyższego kapłana biskup jest „duchowym przywódcą” okręgu¹³. Jest „wiernym uczniem Jezusa Chrystusa”¹⁴.

Dodatkowo „biskup koordynuje dzieło zbawienia i wywyższenia w okręgu”¹⁵. Biskup powinien wyznaczyć prezydiom kworum starszych i Stowarzyszenia Pomocy codzienne obowiązki związane z dzieleniem się ewangelią, wzmacnianiem nowych i powracających do aktywności członków, posługą oraz pracą świątynną i pracą nad historią rodziny¹⁶. Biskup koordynuje to dzieło podczas spotkań rady okręgu i rady młodzieży w okręgu.

Najważniejszą rolą biskupa jest służba jako pasterz prowadzący dorastające pokolenie — w tym młodych dorosłych stanu wolnego — do Jezusa Chrystusa¹⁷. Prezydent Russell M. Nelson podkreślił doniosłą rolę biskupa i jego doradców. Nauczał, że ich „pierwszym i najważniejszym obowiązkiem […] jest dbanie o młodych mężczyzn i młode kobiety w okręgu”¹⁸. Rada biskupia wspiera rodziców w czuwaniu nad dziećmi i młodzieżą okręgu i w troszczeniu się o ich. Biskup i prezydent Organizacji Młodych Kobiet naradzają się. Starają się pomóc młodzieży żyć według norm opisanych w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży, kwalifikować się do otrzymywania obrzędów oraz zawrzeć święte przymierza i dochowywać ich.

Możecie zapytać: „Dlaczego biskup ma spędzać tak dużo czasu z młodzieżą?”. Pan zorganizował Swój Kościół, aby osiągnąć niezwykle ważne cele. W związku z tym organizacja Jego Kościoła ma strukturę, w której biskup ma podwójny obowiązek. Spoczywa na nim doktrynalna odpowiedzialność za okręg jako całość, ale ma również określoną doktrynalną odpowiedzialność za kworum kapłanów¹⁹.

Młodzi mężczyźni, którzy są kapłanami, i młode kobiety w tym samym wieku znajdują się na bardzo ważnym etapie życia i rozwoju. W krótkim okresie podejmują decyzje, które mają znaczący wpływ na całe ich życie. Podejmują decyzje, które sprawią, czy będą kwalifikować się, by wejść do świątyni, czy będą służyć na misji²⁰, dążyć do zawarcia małżeństwa w świątyni i przygotowywać się na dzieło swego życia. Te raz podjęte decyzje mają głęboki duchowy i praktyczny wpływ na resztę ich życia. Biskupi, miejcie świadomość, że stosunkowo krótki czas spędzony z młodym kapłanem, młodą kobietą lub młodą osobą dorosłą może pomóc im zrozumieć moc, która jest dla nich dostępna poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Dzięki temu mogą zyskać perspektywę, która będzie miała znaczący wpływ na całe ich życie.

Jednym z najlepszych znanych mi przykładów biskupa, który starał się zapewnić swojej młodzieży tego rodzaju perspektywę, był Biskup Moa Mahe. Został powołany na pierwszego biskupa tongijskiego okręgu w San Francisco²¹. Był emigrantem z archipelagu Vava’u, należącego do Tonga. Jego okręg znajdował się niedaleko lotniska w San Francisco w Kalifornii, na którym pracował²².

W okręgu była duża grupa młodzieży, głównie z rodzin, które niedawno przybyły do Stanów Zjednoczonych. Biskup Mahe nie tylko słowem i przykładem nauczał młodych ludzi, jak być prawymi uczniami Jezusa Chrystusa, ale również pomagał im zdobyć wizję tego, kim mogą się stać, i wspierał w przygotowaniach do wejścia do świątyni, wyjazdu na misję oraz zdobycia wykształcenia i zatrudnienia. Służył przez prawie osiem lat, a jego marzenia i pragnienia dotyczące młodzieży urzeczywistniły się.

Prawie 90% młodych mężczyzn z kworów Kapłaństwa Aarona służyło na misji. Piętnaścioro młodych mężczyzn i młodych kobiet było pierwszymi członkami w swych rodzinach, którzy uczęszczali do college’u²³. Biskup Mahe spotkał się z dyrektorem lokalnego liceum (innego wyznania). Zaprzyjaźnił się z nim i wspólnie pracowali nad tym, jak pomóc każdej młodej osobie w osiągnięciu wartościowych celów i pokonywaniu problemów. Ten dyrektor powiedział mi, że Biskup Mahe pomagał mu w pracy z imigrantami wszystkich wyznań, którzy zmagali się z problemami. Ci młodzi ludzie wiedzieli, że biskup ich kochał.

Niestety Biskup Mahe zmarł, gdy służył w powołaniu biskupa. Nigdy nie zapomnę jego poruszającego i inspirującego pogrzebu. Zebrał się wielki tłum. Chór składał się z ponad 35 wiernych młodych członków, którzy służyli na misjach lub uczęszczali do college’u i którzy należeli do grona młodzieży podczas jego służby w powołaniu biskupa. Jeden z mówców opowiedział o głębokim uznaniu ze strony młodzieży i młodych dorosłych z jego okręgu. Oddał hołd Biskupowi Mahe za wizję, którą ten im dał w celu przygotowania ich do życia i prawej służby. Jednak najważniejsze było to, że Biskup Mahe pomógł im w budowaniu wiary w Pana Jezusa Chrystusa jako podstawy ich życia.

Biskupi, bez względu na to, gdzie służycie, poprzez wasze wywiady oraz relacje, możecie zapewnić ten rodzaj wizji i budować wiarę w Jezusa Chrystusa. Możecie w przekonujący sposób zachęcać do zmiany zachowania, przygotować do życia i inspirować do pozostania na ścieżce przymierza.

Dodatkowo możecie pomóc młodzieży, która jest skonfliktowana z rodzicami w kwestiach, które nie są zbyt istotne²⁴. W czasie, gdy młodzi ludzie zdają się być najbardziej skonfliktowani ze swoimi rodzicami, osoba, która przewodniczy ich kworum i której podlegają w sprawach kościelnych, jest również osobą, która wystawia rekomendacje świątynne ich rodzicom. To stawia biskupa w wyjątkowej roli, gdyż może on doradzać młodzieży oraz jej rodzicom, gdy spory wywołują podziały. Biskupi mogą pomóc spojrzeć na sprawy z wiecznej perspektywy i rozwiązać problemy o większym lub mniejszym znaczeniu. Rekomendujemy biskupom, aby nie mieli wyznaczonych rodzin do posługi, by mogli poświęcić swój czas i energię, posługując młodym ludziom i ich rodzinom w tego rodzaju sytuacjach²⁵.

Znam pewnego biskupa, który był w stanie rozwiązać głęboki spór pomiędzy synem a jego rodzicami, wnieść harmonię do ich domu i zwiększyć poziom oddania ewangelii. Ten biskup pomógł rodzicom zrozumieć, że dążenie do bycia uczniem Jezusa Chrystusa było dużo ważniejsze niż to, w jaki sposób i kiedy wykonuje się obowiązki domowe.

Aby móc spędzać więcej czasu z młodzieżą, gdziekolwiek się ona znajduje, również na szkolnych imprezach i zajęciach, rady biskupie otrzymały wskazówkę, by delegować obowiązek odbywania stosownych spotkań i narad z dorosłymi. Choć biskupi mogą doradzać w poważnych i pilnych sprawach, rekomendujemy delegowanie stałego doradztwa w długotrwałych i mniej pilnych kwestiach, nie wymagających oceny godności, członkom kworum starszych lub Stowarzyszenia Pomocy — zazwyczaj prezydiom bądź posługującym braciom i siostrom. Duch Święty poprowadzi przywódców²⁶, aby wybierali właściwych członków do tego doradztwa. Osoby, które otrzymują to zadanie doradzania, są uprawnione do otrzymania objawienia. Muszą oczywiście zachować pełną poufność.

Rozważni przywódcy zawsze poświęcali się dla dorastającego pokolenia. Jest to kwestia, na którą członkowie rady biskupiej poświęcają większość czasu swojej służby w Kościele.

Teraz pragnę skierować kilka słów bezpośrednio do młodzieży, a następnie do biskupów.

Wielu z was, moja droga młodzieży, nie ma jasnej wizji tego, kim jest i kim może się stać. Jednakże jesteście na progu podejmowania najważniejszych decyzji w waszym życiu. Proszę konsultujcie z rodzicami i biskupem te ważne decyzje, które stoją przed wami. Pozwólcie biskupowi być waszym przyjacielem i doradcą.

Jesteśmy świadomi, że próby i pokusy otaczają was z każdej strony. Wszyscy musimy pokutować każdego dnia, o czym nauczał nas Prezydent Nelson. Proszę, rozmawiajcie z waszym biskupem o każdej sprawie, w której jako sędzia powszechny może wam pomóc, aby wasze życie było uporządkowane przed Panem w przygotowaniu na „wielkie dzieło”, jakie ma On dla was w tej ostatniej dyspensacji²⁷. Tak jak poprosił was Prezydent Nelson, zakwalifikujcie się sami do batalionu młodych w służbie Panu!²⁸

Teraz słowo do was, drodzy biskupi, w imieniu przywódców i członków Kościoła. Wyrażamy wam naszą głęboką wdzięczność. Biorąc pod uwagę zmiany, o wprowadzenie których poproszono was, drodzy biskupi, w ostatnich latach, wiedzcie, jak bardzo was kochamy i doceniamy. Wasz wkład w budowanie królestwa jest praktycznie nie do opisania. Na całym świecie w Kościele służy 30 900 biskupów i prezydentów gmin²⁹. Wyrażamy głęboki szacunek każdemu z was.

Niektóre słowa i opisane nimi święte powołania są niemal przepełnione duchowym, niezwykłym znaczeniem. Określenie biskup znajduje się na szczycie listy takich słów. Służba Panu w tym charakterze jest niezwykła z wielu powodów. Powołanie, poparcie i wyświęcenie na biskupa to niezapomniane doświadczenie. Dla mnie jest to jedno z niewielu tak wzniosłych doświadczeń, które wywołują tak wiele różnych emocji. Jest to doświadczenie tak cenne, jak zawarcie małżeństwa lub zostanie ojcem, i nie można go opisać w kilku słowach³⁰.

Biskupi, popieramy was! Biskupi, kochamy was! Zaprawdę jesteście pasterzami stada Pana. Pan nie opuści was w tym świętym powołaniu. Świadczę o tym w ten Wielkanocny weekend, w imię Jezusa Chrystusa, amen.