Dankzij zes wonderen vond ik in de Zwitserse Alpen kerkboeken met gegevens van mijn familie

Ik had altijd het gevoel dat ik een zending in Zwitserland zou vervullen, waar mijn voorouders ooit hadden gewoond. Toen ik dus in 1970 mijn oproep naar Italië kreeg, was ik verrast maar enthousiast. In het opleidingscentrum voor zendelingen kwam ik erachter dat het zuiden van Zwitserland, waar mijn voorouders vandaan kwamen, bij het zendingsgebied hoorde. Ik wist dat onze hemelse Vader een reden had om mij naar die plaats te roepen.

Toen ik al een poosje op zending was, werden mijn collega en ik aangewezen als leiders van een zone waar het zuiden van Zwitserland onder viel – en we hadden een auto.

We gingen naar Vergeletto, het dorp van mijn familie, en zochten een neef van mij op. Hij leidde ons rond en stelde ons voor aan de pastoor, die ons de boeken met de gegevens van geboorten, huwelijken en sterfgevallen in het gebied liet zien. We gingen daarna terug naar onze flat, maar er was een zaadje in mij gezaaid dat gedurende mijn zending zou groeien.

Een maand voor het einde van mijn zending had ik het gevoel dat ik vóór mijn terugkeer naar huis op zoek moest gaan naar de gegevens van mijn voorouders. Ik vroeg in gebed of ik nog meer kon doen, en voelde een duidelijke ingeving van de Geest dat ik kopieën van de gegevens in de kerkboeken die ik maanden eerder had gezien moest zien te bemachtigen. Ik vertelde aan mijn zendingspresident dat ik het gevoel had dat ik terug moest naar het dorp van mijn familie in Zwitserland, en legde uit waarom. Het dorp lag 140 kilometer verderop, maar mijn zendingspresident gaf me toch toestemming om te gaan.

Het begon te schemeren toen we over de smalle, bochtige weg het kleine dorpje Vergeletto in de bergen bereikten. We kwamen aan in de dorpskern, bij de katholieke kerk. Mijn collega en ik werden door het met kaarsen verlichte kerkhof tegenover de kerk aangetrokken.

Toen we het kerkhof betraden, voelde ik duidelijker en sterker dan ooit tevoren dat de Geest mij leidde. Die indruk en de frisse berglucht zorgden voor een fantastisch gevoel dat ik nooit zal vergeten. Op het kerkhof zagen we dat mijn achternaam op veel van de grafstenen te vinden was. We vonden zelfs het graf van mijn overgrootvader; daar stond op dat hij mensen met gebroken botten had behandeld.

We gingen terug naar de kerk om te kijken of we de pastoor konden vinden. We troffen daar een oude man, die ons vertelde dat het Il Giorno dei Morti, Allerzielen, was (dat verklaarde al die kaarsen op het kerkhof). De man zei tegen ons dat de pastoor diensten hield in dorpen in de omgeving, en dat hij over twee uur terug zou zijn.

Mijn collega en ik wachtten op hem. Toen de pastoor terugkeerde, herinnerde ik hem aan onze ontmoeting een paar maanden eerder, en vroeg ik of ik de kerkboeken opnieuw mocht inzien.

Dat vond hij goed.

De pastoor haalde een doos met boeken van honderden jaren oud tevoorschijn. Ik vertelde de pastoor dat onze kerk in Parma (Italië), 274 km verderop, kerkboeken op microfilm zette. Ik vroeg of we de akten een paar weken mochten meenemen om ze op microfilm te laten zetten.

Dat vond hij ook goed. Ik was stomverbaasd.

Toen we het dorp verlieten, verwonderde ik me over alles wat er net was gebeurd. Ik keek zelfs in de achteruitkijkspiegel of de pastoor niet van gedachten was veranderd en achter ons aan rende. Twee weken later gaven we hem de boeken, zoals beloofd, terug.

Door het handschrift, het gebruik van het Latijn en de slijtage waren de akten moeilijk te lezen. Maar een aantal jaar geleden zag ik in FamilySearch dat honderden akten uit Vergeletto aan mijn voorouders waren gekoppeld. Familielijnen die eerst maar drie of vier generaties teruggingen, hadden nu wel zeven tot negen generaties!

Het bleek dat een beroepsgenealoog uit Alabama (VS), die geen lid van de kerk is, een tak van de familiestamboom met mij deelt. Hij had de gegevens uit de boeken die ik in Italië had gekopieerd, gelezen en ze aan FamilySearch toegevoegd. Deze man is geweldig; we hebben inmiddels meerdere keren samengewerkt. Hij vertelde dat het uploaden van die namen en bronnen zijn manier is om de kerk terug te betalen voor alles wat er wordt gedaan om gegevens in FamilySearch beschikbaar te maken.

Nu staat het waaierdiagram aan mijn vaders kant vol met namen. En ik voel mij gezegend dat ik tempelwerk voor hen kan doen.

Ik denk er vaak aan terug, en vraag me af waarom een katholieke pastoor een jonge Amerikaan – die ook nog eens een zendeling van een andere kerk was – kerkboeken liet meenemen om in een ander land op microfilm te laten zetten. Waren mijn voorouders voor mij aan het bidden? Waren ze aan het bidden dat het hart van de pastoor verzacht zou worden?

Ik weet het niet – het zou allebei kunnen. Maar ik weet wel dat onze hemelse Vader wonderen kan bewerkstelligen als wij zijn hulp inroepen. En zoals ouderling Dale G. Renlund heeft beloofd, brengt aan familiegeschiedenis doen zoveel zegeningen voor mensen aan beide kanten van de sluier: ‘God zal ons sterken, helpen en ondersteunen. Hij zal onze diepste nood voor ons heiligen. Laten wij onze familiegeschiedenis uitzoeken en voor onze voorouders naar de tempel gaan. Dan vervult God veel van die beloofde zegeningen in één klap aan beide kanten van de sluier.’¹ De Heer leidt dit werk, en wanneer u op Hem vertrouwt, kan Hij wonderen voor u en uw familie verrichten bij uw streven om Israël te vergaderen.