การเล็งเห็นสิ่งที่ดีในตัวเราเอง

เป็นความจริงตามหลักคำสอนที่ทุกคนมีของประทานบางอย่างจากพระผู้เป็นเจ้า (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 46:11) และไม่ใช่เรื่องเสียเวลาที่จะนึกถึงของประทานเหล่านั้น อันที่จริง พระผู้เป็นเจ้าทรงขอให้เราทำเช่นนั้น! พระคัมภีร์สอนให้เราแสวงหา “ของประทานที่ดีที่สุดอย่างตั้งใจจริง โดยจำไว้เสมอว่าสิ่งเหล่านี้ให้ไว้เพื่ออะไร” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 46:8; เน้นตัวเอน)

เมื่อเราตระหนักถึงของประทานหรือพรสวรรค์ของเรามากขึ้น เราควรหาวิธีใช้สิ่งเหล่านี้เพื่อรับใช้ผู้อื่น

วิธีหนึ่งในการระบุของประทานของท่านคือการถามคนที่ท่านไว้ใจ! ถามพวกเขาว่าจุดแข็งของท่านคืออะไร ถ้าท่านเป็นเหมือนดิฉัน ท่านอาจคิดว่าการทำเช่นนั้นเป็นเรื่องเคอะเขิน แต่จำไว้ว่า นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ สิ่งนี้เกี่ยวกับการหาอุปนิสัยหรือคุณลักษณะส่วนตัวที่ท่านมีเพื่อมอบให้พี่น้องร่วมโลก (ดู โมไซยาห์ 8:18)

ตัวอย่างเช่น เพื่อนบ้านใจดีคนหนึ่งเคยบอกดิฉันว่าดิฉันมีของประทานสำหรับช่วยให้ผู้อื่นอุ่นใจ แทนที่จะคิดว่าความคิดเห็นนั้นเป็นเพียงคำชมอย่างสุภาพ ดิฉันกลับเริ่มเฝ้าดูของประทานนั้นในชีวิต ขณะที่ดิฉันทำเช่นนั้น ดิฉันก็ตระหนักว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงสามารถช่วยให้ดิฉันใช้ทักษะทางสังคมเพื่อผูกมิตรกับผู้อื่นและเป็นพรแก่ชีวิตผู้อื่นมากกว่าชีวิตของดิฉันเอง

ท่านสามารถตั้งใจเลือกใช้ของประทานเพื่อเป็นพรแก่ผู้อื่นด้วยการตระหนักถึงของประทานของท่าน (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 82:18)

ภาพ

a young woman reading her patriarchal blessing

ภาพถ่ายโดย จูดิธ แอน เบ็ค

ปิตุพรยังเป็นแหล่งที่ดีสำหรับการได้เห็นของประทานที่ไม่เหมือนใครซึ่งพระเจ้าประทานให้ เอ็ลเดอร์แลร์รีย์ อาร์.ลอว์เร็นซ์ สมาชิกเกียรติคุณแห่งสาวกเจ็ดสิบกล่าวว่า “พระวิญญาณจะแสดงให้เราเห็นความอ่อนแอของเรา แต่พระองค์จะทรงสามารถแสดงให้เราเห็นความเข้มแข็งของเราด้วย … เมื่อเราอ่านปิตุพรของเรา เราจะจําได้ว่าพระบิดาบนสวรรค์ ทรงทราบศักยภาพแห่งสวรรค์ของเรา”³

การศึกษาปิตุพรช่วยให้ท่านมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาลักษณะที่สามารถช่วยให้ท่านบรรลุศักยภาพของท่านได้

ในกรณีของดิฉัน ดิฉันมักจะนึกประเภทของมารดาที่ดิฉันหวังว่าจะเป็นในสักวันหนึ่ง โดยที่ไม่รู้ตัว ดิฉันจมอยู่กับความคิดว่าการเป็นแม่ที่ดีต้องมีสุขภาพแข็งแรง มีระเบียบ และสวย ขนมซินนามอนโรลของเธอจะต้องดีที่สุดในสมาคมสงเคราะห์วอร์ด แม้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะดี แต่การศึกษาปิตุพรของดิฉันได้แสดงให้เห็นว่าพระเจ้าทรงประสงค์ให้ดิฉันเป็นแม่ที่ใจดีและมีจิตกุศล สำหรับดิฉันแล้ว คุณลักษณะเหมือนพระคริสต์เหล่านั้นเป็นลักษณะที่ดิฉันควรกระตือรือร้นพัฒนามากที่สุด

ภาพ

bread being broken for sacrament

ภาพถ่ายโดย เจอร์รีย์ การ์นส์

ศีลระลึกเป็นช่วงเวลาที่ต้องนึกถึงพระผู้ช่วยให้รอด ทั้งยังเป็นเวลาไตร่ตรองถึงความก้าวหน้าของท่านในการเป็นเหมือนพระองค์ด้วย ขณะที่ท่านพยายามค้นหาลักษณะที่ดีโดยธรรมชาติของท่าน การมองย้อนกลับไปในความสำเร็จ ประสบการณ์ และการพบปะทางสังคมของแต่ละสัปดาห์ สามารถช่วยให้ท่านเห็นช่วงเวลาที่ของประทานของท่านแสดงให้ประจักษ์

ประธานเฮนรี บี. อายริงก์ ที่ปรึกษาที่สองในฝ่ายประธานสูงสุดกล่าวว่า “ขณะท่านสำรวจชีวิตตนระหว่างศาสนพิธีศีลระลึก ข้าพเจ้าหวังว่าความคิดท่านจะไม่เพียงจดจ่อกับสิ่งที่ท่านทำผิดแล้วเท่านั้น แต่จดจ่อกับสิ่งที่ท่านทำถูกด้วย—ชั่วขณะที่ท่านรู้สึกว่าพระบิดาบนสวรรค์และพระผู้ช่วยให้รอดพอพระทัยท่าน ท่านอาจจะใช้เวลาสักครู่ระหว่างศีลระลึกทูลขอให้พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยให้ท่านเห็นสิ่งเหล่านี้”⁴

คำถามที่ท่านอาจถามตัวท่านเองหรือพระผู้เป็นเจ้าในช่วงศีลระลึกมีดังนี้

• ในสัปดาห์นี้ฉันทำตามแบบอย่างของพระคริสต์อย่างไร?

• ฉันรับใช้ใคร?

• ในสัปดาห์นี้ฉันรู้สึกถึงพระวิญญาณเมื่อใด? เพราะเหตุใด?

• คุณลักษณะเหมือนพระคริสต์ข้อใดที่ฉันพยายามพัฒนา? ฉันทำได้แค่ไหนแล้ว?

• มีอะไรในชีวิตที่ฉันควรสวดอ้อนวอนขอความช่วยเหลือบ้าง?

• มีคนที่ฉันต้องให้อภัยหรือไม่?

• ปัญหาหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นปัญหาใหญ่หรือเล็กที่พระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์ทรงช่วยฉันในสัปดาห์นี้คืออะไร?

การไตร่ตรองคุณความดีของพระผู้เป็นเจ้าและประเมินชีวิตของดิฉันในช่วงรับศีลระลึกแทนที่จะมุ่งสนใจแต่ความล้มเหลวและข้อบกพร่องช่วยให้ฉันวางใจในพระองค์

เราได้รับการเรียกด้วยเหตุผลบางอย่าง แม้ว่าเราจะไม่รู้เหตุผลในตอนแรกก็ตาม

ครั้งหนึ่งดิฉันได้รับเรียกเป็นฝ่ายประธานสมาคมสงเคราะห์ของวอร์ดผู้ใหญ่โสด ดิฉันรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้เริ่มรับใช้ แต่หลังจากนั้นไม่กี่เดือน ดิฉันก็รู้สึกท้อแท้ ดิฉันไม่เห็นการเติบโตทางวิญญาณใดๆ ในผู้คนที่ดิฉันพยายามปฏิบัติศาสนกิจด้วยเลย ความพยายามของดิฉันในการไปเยี่ยมสอนและผูกมิตรดูเหมือนจะไม่ประสบความสำเร็จ

ในวันอาทิตย์วันหนึ่ง ดิฉันรู้สึกเหมือนขาดของประทานฝ่ายวิญญาณที่จะช่วยให้ใครบางคนปฏิบัติศาสนกิจได้ดี การสวดอ้อนวอนของดิฉันในช่วงศีลระลึกวันนั้นคือขอให้รู้สึกมั่นใจว่าสามารถปฏิบัติศาสนกิจในการเรียกนี้ได้ ดิฉันรู้สึกประทับใจที่ได้ขอพรฐานะปุโรหิต

ดิฉันพบกับอธิการ และเมื่อเขาวางมือบนศีรษะของดิฉัน สิ่งแรกที่เขาพูดกับดิฉันคือ “พระบิดาบนสวรรค์ทรงซาบซึ้งในความกรุณาที่เธอแสดงต่อผู้อื่น”

พระวิญญาณแผ่ซ่านในตัวและดิฉันรู้สึกมั่นใจว่าพระเจ้าพอพระทัยในความพยายามของดิฉัน ดิฉันรู้สึกว่าดิฉัน มี ของประทานส่วนหนึ่งที่จำเป็นในการปฏิบัติศาสนกิจด้วยความรัก ดิฉันวัดผลความล้มเหลวแทนที่จะเป็นความสำเร็จ

การเรียกของท่านเป็นโอกาสที่ดีในการค้นหาและใช้ของประทานฝ่ายวิญญาณ

เราไม่จำเป็นต้องรอเพื่อเริ่มต้นเผยสิ่งดีๆ ในตัวเราเอง

ประธานดีเทอร์ เอฟ. อุคท์ดอร์ฟ ที่ปรึกษาที่สองในฝ่ายประธานสูงสุดกล่าวว่า

“บางครั้งเรารู้สึกผิดหวังเพราะเราไม่มี ‘มากขึ้น’ ในบางสิ่ง—วิญญาณเข้มแข็งขึ้น น่าเคารพมากขึ้น ฉลาดขึ้น สุขภาพดีขึ้น รวยขึ้น เป็นมิตรมากขึ้น หรือเก่งขึ้น …

“ข้าพเจ้าเรียนรู้จากชีวิตของข้าพเจ้าเองว่าเราไม่จำเป็นต้องมีสิ่งใด ‘มากขึ้น’ จึงจะเริ่มเป็นคนที่พระผู้เป็นเจ้าทรงประสงค์ให้เราเป็น”⁵

เราสามารถเริ่มจากการสวดอ้อนวอน ทูลพระบิดาบนสวรรค์ว่าตอนนี้ท่านรู้สึกอย่างไรและต้องการให้ตนเองรู้สึกอย่างไร ทูลขอของประทานแห่งการเล็งเห็นเป็นพิเศษเพื่อช่วยให้ท่านเห็นความดีที่มีมาแต่กำเนิดของท่าน ช่วงเวลาที่หอมหวานที่สุดในชีวิตของดิฉันมาจากการกล่าวคำสวดอ้อนวอนเหล่านี้ ดิฉันเชื่อว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงกระตือรือร้นที่จะช่วยให้เราเห็นทุกสิ่งที่พระองค์ทรงเห็น

เนื่องจากอัตลักษณ์ของเราคือบุตรธิดาของพระผู้เป็นเจ้า เราถูกลิขิตมาเพื่อความยิ่งใหญ่ (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 78:17) เรา สามารถ รู้สิ่งนั้นด้วยตัวเราเองโดยผ่านของประทานแห่งการเล็งเห็น