„6–12 maja. Ew. Łukasza 12–17, Ew. Jana 11: ‘Weselcie się ze mną, gdyż odnalazłem moją zgubioną owcę!’”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej. Nowy Testament, 2019 (2019)
„6–12 maja. Ew. Łukasza 12–17, Ew. Jana 11”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej, 2019
Syn marnotrawny — Liz Lemon Swindle
6–12 maja
Ew. Łukasza 12–17, Ew. Jana 11
„Weselcie się ze mną, gdyż odnalazłem moją zgubioną owcę”
Rozpocznij przygotowanie od przestudiowania w duchu modlitwy Ew. Łukasza 12–17 i Ew. Jana 11. Jaka „zgubiona owca” z klasy przychodzi ci na myśl? Korzystaj z podręcznika Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną i z tego zarysu lekcji, gdy zabiegasz o przewodnictwo Pana w kwestii najpełniejszego zaspokojenia potrzeb członków klasy, nawet jeśli nie uczęszczają oni na lekcje.
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
Stosowanie poznawanych zasad jest ważną częścią procesu uczenia się, więc poproś członków klasy, aby opowiedzieli o stosowaniu w praktyce czegoś, o czym dowiedzieli się z pism świętych w tym tygodniu.
Nauczaj doktryny
Żadna wymówka nie usprawiedliwia odrzucenia ewangelii.
-
Aby pomóc członkom klasy w przestudiowaniu przypowieści o wielkiej wieczerzy, możesz poprosić ich, aby wyobrazili sobie przyjęcie, którego ty jesteś gospodarzem. Poproś, aby wymienili powody, dla których wzięliby w nim udział lub dlaczego by nie przyszli. Przeczytajcie wspólnie Ew. Łukasza 14:15–24 i omówcie wymówki, jakich użyli bohaterowie tej przypowieści, gdy zostali zaproszeni na ucztę, która symbolizuje błogosławieństwa ewangelii. Jakich wymówek używają ludzie w naszych czasach, gdy odrzucają zachętę Zbawiciela do przyjęcia błogosławieństw Ojca Niebieskiego? Członkowie klasy mogą opowiedzieć o błogosławieństwach, których dostąpili, gdy zrezygnowali z czegoś, by żyć według danej zasady ewangelii.
Możemy szukać osób, które się zgubiły i radować się wraz z Ojcem z ich powrotu.
-
Jak możesz pobudzić nauczane przez ciebie osoby do tego, by szukały i zachęcały do powrotu ludzi „zagubionych”, czyli pozbawionych błogosławieństw ewangelii? Możesz poprosić członków klasy, aby przez chwilę pomyśleli o „zagubionej owcy”, którą znają, a następnie przeczytali Ew. Łukasza 15:1–7, mając tę osobę na uwadze. Co powinni zrobić, ich zdaniem, aby zwrócić się ku tej osobie z wrażliwością i miłością? Historia Prezydenta Thomasa S. Monsona z „Dodatkowych materiałów” lub przemówienie Starszego Mervyna B. Arnolda, „Na ratunek: Damy radę”, (Ensign lub Liahona, maj 2016, str. 53–55) mogą pomóc w dyskusji na ten temat.
-
Czy członkowie klasy rozumieją, w jaki sposób ktoś może się zgubić? Możesz przydzielić do przestudiowania grupom uczniów po jednej z przypowieści z Ew. Łukasza 15. Co te przypowieści mówią o tym, co powinniśmy robić, aby znaleźć osoby, które się zgubiły? Które słowa z Ew. Łukasza 15 wyrażają uczucia Ojca Niebieskiego wobec osób, które się zgubiły? Wspólne odśpiewanie hymnu „Najdroższe sercu Pasterza”, Hymny, nr 135, może być znaczącym uzupełnieniem nauk z tych przypowieści.
-
Członkowie twojej klasy skorzystają, jeśli skupią się na słowach i czynach starszego syna z przypowieści o synu marnotrawnym. Mogą zapisać alternatywne zakończenie tej przypowieści, w którym nastawienie starszego syna do jego brata jest inne. Czego rada ojca z tej przypowieści uczy nas o uczuciach, które powinniśmy mieć wobec osób zagubionych oraz powracających do ewangelii? (Zob. także wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda, która znajduje się w „Dodatkowych materiałach”). Możesz też poprosić członków klasy, aby wyobrazili sobie, że są ojcem z tej przypowieści. Jakiej dodatkowej rady udzieliliby starszemu synowi, aby pomóc mu radować się z czyichś postępów lub sukcesów?
Jezus Chrystus jest Zmartwychwstaniem i Życiem.
-
Czy podczas czytania w tym tygodniu historii o wskrzeszeniu Łazarza członkowie klasy znaleźli coś, co umocniło ich wiarę w to, że Jezus Chrystus jest Synem Boga i obiecanym Mesjaszem? Poproś, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Jakie inne doświadczenia budowały ich wiarę w Jezusa Chrystusa? Możesz powiedzieć, że w czasie tego cudu Łazarz nie zmartwychwstał, ale ponownie przywrócone zostało mu doczesne życie.
ObrazPłaczący JezusI zapłakał Jezus — James Tissot
-
Jednym ze sposobów prześledzenia Ew. Jana 11:1–46 jest poproszenie członków klasy, aby po kolei czytali wersety i zatrzymywali się, gdy znajdą dowód wiary w Jezusa Chrystusa. Poproś, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. W jaki sposób próby i słabości mogą wzmocnić naszą wiarę w Niego?
-
Innym sposobem na przeczytanie tej historii może być przydzielenie kilku członkom klasy zadania polegającego na jej analizie z perspektywy różnych osób — Zbawiciela, Apostołów, Matry, Marii i Łazarza. Czego możemy nauczyć się od każdej z tych osób? Czego możemy nauczyć się o Zbawicielu z Ew. Jana 11:33–35? Dlaczego ważne jest, aby wiedzieć to o Nim?
Zachęć do nauki w domu
Aby zachęcić członków klasy do przeczytania Ew. Mateusza 19–20, Ew. Marka 10 i Ew. Łukasza 18, możesz zadać pytanie: „Jak byście się czuli, gdybyście pracowali cały dzień i otrzymali taką samą zapłatę, jak osoba, która pracowała tylko przez godzinę?”. Powiedz im, że w materiale do przeczytania na następny tydzień znajduje się przypowieść, która mówi o tym, że takie rozwiązanie może być uczciwe.
Dodatkowe materiały
„Znalazłeś mnie”.
Prezydent Thomas S. Monson opowiedział o następującym doświadczeniu z czasów, gdy służył w powołaniu biskupa: „Pewnego niedzielnego poranka zauważyłem, że Richard, jeden z naszych kapłanów, który rzadko przychodził na spotkania, znów zaczyna opuszczać spotkania kapłańskie. Pozostawiłem kworum w rękach doradcy i poszedłem z wizytą do domu Richarda. Jego matka powiedziała mi, że Richard pracuje w lokalnym serwisie samochodowym. Pojechałem do tego warsztatu w poszukiwaniu Richarda i wszędzie go szukałem, ale nie mogłem go znaleźć. Nagle otrzymałem natchnienie, żeby zerknąć do środka staromodnego kanału samochodowego, który znajdował się obok warsztatu. W ciemności dostrzegłem parę błyszczących oczu. Usłyszałem głos Richarda: ‘Znalazłeś mnie, biskupie! Zaraz wyjdę’. Gdy już stanęliśmy twarzą w twarz, powiedziałem mu, jak bardzo nam go brakuje i jak bardzo go potrzebujemy. Udało mi się uzyskać od niego zobowiązanie do przychodzenia na spotkania […]. [Później] Richard powiedział, że punktem zwrotnym w jego życiu był moment, w którym jego biskup znalazł go, gdy ukrywał się w kanale samochodowym i pomógł mu wrócić do aktywności w Kościele” („Sugar Beets and the Worth of a Soul”, Ensign, lipiec 2009, str. 6–7).
Nauka od drugiego syna marnotrawnego.
Starszy Jeffrey R. Holland dokonał następującego spostrzeżenia o starszym bracie syna marnotrawnego:
„On jest nie tyle zły, że jego brat wrócił do domu, ile, że rodzice są z tego powodu aż tak szczęśliwi. Czując się niedoceniony, może trochę użalając się nad sobą, ten oddany syn — cudownie oddany — zapomina na chwilę, że nigdy nie zaznał bólu rozpaczy, strachu przed znienawidzeniem samego siebie. Zapomina, że każde cielę w gospodarstwie należy już do niego, że wszystkie rzeczy w szafie i pierścienie w skarbcu są jego własnością. Zapomina, że jego wierność zawsze była i będzie nagradzana.
Jemu, który ma niemal wszystko, który ciężko i sumiennie na to zapracował, brakuje jednej rzeczy, która uczyniłaby z niego prawdziwego syna Pana, którym prawie już jest. Jeszcze musi przyjść współczucie, miłosierdzie, miłość Chrystusowa — nie widzi, że ten powracający, to nie przeciwnik. To jego brat. Jak tłumaczył mu ojciec: to ten, który był umarły, a ożył. Zaginął, a odnalazł się” („Drugi syn marnotrawny”, Liahona, lipiec 2002, str. 70).
Doskonalenie nauczania
Docieraj do każdego indywidualnie. Niczym pasterz z przypowieści Zbawiciela (zob. Ew. Łukasza 15:4), „możesz nawiązać kontakt z osobami, których brakuje na twoich zajęciach. Okazje do nauczania, wzmacniania na duchu i pomagania uczniom w przyjściu do Chrystusa wykraczają poza ściany sali, w której prowadzisz zajęcia, oraz dotyczą także tych, którzy nie uczęszczają na lekcje” (Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 8).