„29 kwietnia – 5 maja. Ew. Jana 7–10: ‘Ja jestem dobry pasterz’”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej. Nowy Testament, 2019 (2019)
„29 kwietnia – 5 maja. Ew. Jana 7–10”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej, 2019
Kto jest bez grzechu — Liz Lemon Swindle
29 kwietnia – 5 maja
Ew. Jana 7–10
„Ja jestem dobry pasterz”
W trakcie czytania w tym tygodniu Ew. Jana 7–10 zarówno tobie, jak i członkom twojej klasy, będą towarzyszyć duchowe odczucia. Pamiętaj, że pomysły zawarte w tym zarysie lekcji są źródłem uzupełniającym i nie powinny zastępować natchnienia, które otrzymasz w czasie studiowania pism świętych.
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
Przypomnij członkom klasy o tym, jak ważne jest, by ich domy stały się najważniejszym miejscem nauki ewangelii. Które fragmenty z Ew. Jana 7–10 członkowie klasy omówili ze swoimi rodzinami w ciągu tygodnia? Które przesłania były dla nich najbardziej pomocne?
Nauczaj doktryny
Jezus Chrystus jest Zbawicielem świata.
-
W Ew. Jana 7–10 Zbawiciel wyznał kilka rzeczy, które mogą pomóc członkom klasy lepiej zrozumieć Jego misję i zbliżyć się do Niego. Poproś członków klasy o przeczytanie poniższych fragmentów z pism świętych. Niech powiedzą, czego uczą one o boskiej misji Zbawiciela. W jaki sposób Chrystus wypełnia te role w naszym życiu?
-
Ew. Jana 7:37–39: „Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije”
-
Ew. Jana 8:12, 9:4–5: „Światłość świata”
-
Ew. Jana 8:58: „Pierwej niż Abraham był, Jam jest” (zob. zarys lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną, aby dowiedzieć się więcej o tym wersecie)
-
Ew. Jana 9:8–10, 35–38: „Syn Człowieczy”
-
Ew. Jana 10:7–9: „Drzwi”
-
Ew. Jana 10:11–14: „Dobry pasterz”
-
Światłość świata — Howard Lyon
Jeśli będziemy żyć według nauk Jezusa Chrystusa, przekonamy się, że są one prawdziwe.
-
Członkowie klasy mogą lepiej zrozumieć sposób, w jaki przestrzeganie przykazań buduje świadectwo, jeśli porównają to do procesu zdobywania umiejętności poprzez osobiste doświadczenie. Możesz na przykład poprosić członków klasy, którzy potrafią żonglować lub grać na jakimś instrumencie, aby opowiedzieli o tym, w jaki sposób zdobyli daną umiejętność. W jaki sposób osobiste ćwiczenia nauczyły ich więcej, niż mogliby się nauczyć, patrząc na osobę, która już posiada daną umiejętność? Na forum klasy omówcie, w jaki sposób wysiłek związany ze zdobywaniem umiejętności można porównać do duchowej prawidłowości, którą Zbawiciel przedstawił w Ew. Jana 7:14–17. O jakich doświadczeniach związanych z postępowaniem według tego modelu zdobywania duchowej wiedzy mogą opowiedzieć członkowie klasy?
-
W jaki sposób możesz omówić prawdy przedstawione w Ew. Jana 7:14–17? Jednym z pomysłów może być poproszenie członków klasy o opowiedzenie o tym, jak zdobyli świadectwo o wybranej prawdzie ewangelii, żyjąc zgodnie z nią. Dobrym przykładem jest też historia przytoczona przez Siostrę Bonnie L. Oscarson, znajdująca się w „Dodatkowych materiałach”. Daj członkom klasy chwilę, aby pomyśleli o zasadzie ewangelii, o której chcą uzyskać silniejsze świadectwo. Następnie zachęć ich, aby postawili sobie konkretne cele, by żyć pełniej według tej zasady.
Kiedy poznajemy Jezusa Chrystusa, poznajemy Ojca.
-
Starszy Jeffrey R. Holland zauważył: „W dzisiejszym świecie są tacy, którzy cierpią z powodu trapiących ich błędnych koncepcji na temat [Boga Ojca] […]. Wielu współczesnych wyznawców mówi, że o ile mogliby się czuć dobrze w ramionach Jezusa, to niełatwo im pogodzić się z myślą o spotkaniu ze srogim Bogiem” („Majestat Boga”, Ensign lub Liahona, listopad 2003, str. 71). Czego słowa Zbawiciela zawarte w Ew. Łukasza 8:18–19, 26–29 uczą nas o Jego związku z Ojcem? Po przeczytaniu i omówieniu tych wersetów członkowie klasy mogą wypisać na tablicy niektóre z czynów, słów lub nauk Jezusa. Czego dowiadujemy się z nich o Bogu Ojcu?
Miłosierdzie Zbawiciela obejmuje wszystkich, którzy odpokutują.
-
Źródłem nadziei dla ludzi, którzy czują się potępieni z powodu swych grzechów, może być historia o Zbawicielu, który okazuje miłosierdzie i daje możliwość pokuty kobiecie przyłapanej na cudzołóstwie. Ta historia może również służyć jako ostrzeżenie członków klasy przed pokusą potępiania innych z powodu ich grzechów. Możesz zachęcić uczniów, aby przeczytali Ew. Jana 8:1–11 i odszukali odpowiedzi na pytania takie jak: Czego ta historia uczy o miłosierdziu Zbawiciela? W jaki sposób dostąpienie Jego miłosierdzia w obliczu naszych grzechów pomaga nam, gdy czujemy pokusę, by osądzać bliźnich? (zob. Alma 29:9–10). Możesz pokazać film „Go and Sin No More” [Idź i nie grzesz więcej] (strona internetowa LDS.org).
-
Aby pomóc członkom klasy znaleźć osobiste znaczenie fragmentu Ew. Jana 8:1–11, podziel uczniów na trzy grupy — jedna niech skupi się na słowach i czynach faryzeuszy, druga — na słowach i czynach Zbawiciela, a trzecia — na słowach i czynach kobiety. Poproś członków wszystkich grup, aby przygotowali listy duchowych prawd, które poznali podczas czytania każdej części tej historii.
-
Czasami nie jesteśmy świadomi, w jaki sposób oceniamy bliźnich. Następujące zadanie może pomóc członkom klasy w przezwyciężeniu tej tendencji: poproś uczniów, aby pomogli ci przygotować listę różnych form osądzania ludzi (osądzanie na podstawie wyglądu, zachowania, pochodzenia itd.). Daj członkom klasy kawałki papieru wycięte w kształcie kamieni i poproś ich, aby wybrali tę formę osądzania bliźnich, której we własnym odczuciu czasem ulegają. Poproś, by zapisali ją na papierowym kamieniu. Czego uczą nas słowa Zbawiciela skierowane do faryzeuszy w Ew. Jana 8:1–11? Poproś uczniów, aby po drugiej stronie papierowych kamieni zapisali coś, co będzie przypominać im o nieosądzaniu (może to być jakieś wyrażenie z Ew. Jana 8).
Zachęć do nauki w domu
Poproś członków klasy, aby przypomnieli sobie sytuację, w której stracili coś cennego. Z rozdziałów pism świętych wyznaczonych na lekcję w następnym tygodniu dowiedzą się o uczuciach Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa względem osób, które się zagubiły.
Dodatkowe materiały
Życie według danej zasady pomaga nam zdobyć o niej świadectwo.
Siostra Bonnie L. Oscarson powiedziała:
„Zbawiciel nauczał: ‘Jeśli kto chce pełnić wolę jego, ten pozna, czy ta nauka jest z Boga, czy też ja sam mówię od siebie’ [Ew. Jana 7:17]. Czasami próbujemy to zrobić od końca. Możemy, na przykład, przybrać taką postawę: Będę szczęśliwy, przestrzegając prawa dziesięciny, ale najpierw muszę wiedzieć, że to prawo to prawda. Być może nawet modlimy się, by mieć świadectwo o prawie dziesięciny i mamy nadzieję, że Pan pobłogosławi nas świadectwem, zanim jeszcze wypełnimy kwit dziesięciny. Ale to nie działa w ten sposób. Pan oczekuje od nas, że wykażemy się wiarą. By zdobyć świadectwo o dziesięcinie, musimy stale płacić pełną i uczciwą dziesięcinę […].
Chciałabym podzielić się pewnym przykładem ilustrującym to, że życie zgodne z daną zasadą pomaga nam nawrócić się ku tej zasadzie […]. Moi rodzice i nauczyciele w kościele wpajali mi szacunek do własnego ciała, wartość zachowywania jasnego umysłu, a nade wszystko nauczyli mnie ufać przykazaniom Pana. Podjęłam decyzję, że będę unikać okoliczności, w których miał być alkohol, i że nie skalam się tytoniem czy narkotykami. Często oznaczało to, że omijały mnie zaproszenia na imprezy i rzadko chodziłam na randki. Używanie narkotyków stawało się coraz bardziej popularne wśród młodych ludzi, a zagrożenia z niego wynikające nie były znane tak dobrze, jak teraz. Wielu moich rówieśników z powodu narkotyków halucynogennych miało nieodwracalne zmiany w mózgu lub popadło w poważne uzależnienie. Byłam wdzięczna za naukę życia w zgodzie ze Słowem Mądrości w moim domu i zdobyłam głębokie świadectwo o tej zasadzie ewangelii, gdy wypróbowałam moją wiarę i żyłam zgodnie z tą zasadą. Dobre uczucie, które towarzyszyło mi, gdy żyłam w zgodzie z prawdziwą zasadą ewangelii, było potwierdzeniem płynącym od Ducha Świętego, że ta zasada zawiera prawdę” („Nawróćcie się”, Liahona, listopad 2013, str. 77).
Doskonalenie nauczania
Żyj tak, byś był godny przewodnictwa Ducha. Kiedy żyjesz według ewangelii, jesteś godny towarzystwa Ducha, który jest najlepszym nauczycielem. Kiedy dążysz do uzyskania Jego przewodnictwa, Duch Święty podsunie ci myśli i odczucia dotyczące tego, jak możesz sprostać potrzebom nauczanych przez ciebie osób (zob. Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 5).