Ew. Mateusza 21–23, Ew. Marka 11, Ew. Łukasza 19–20, Ew. Jana 12

Członkowie twojej klasy czasami mogli czuć się w życiu pominięci lub zapomniani. Historia o Zacheuszu pomoże im zrozumieć, że Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus znają ich i troszczą się o nich. Aby pomóc członkom klasy odnieść tę historię do ich życia, poproś, aby wyobrazili sobie, że są Zacheuszem. Jak, myślicie, czego dowiedział się on o Zbawicielu z tego doświadczenia? Jaką naukę dotyczącą poszukiwania Zbawiciela możemy wyciągnąć z wysiłków Zacheusza?

Możesz też poprosić członków klasy, aby pomyśleli o innych sytuacjach opisanych w pismach świętych, w których Pan wzywał ludzi po imieniu. (Kilka przykładów znajduje się w „Dodatkowych materiałach”). Możesz również poprosić członków klasy, aby opowiedzieli o własnych doświadczeniach, które były dla nich potwierdzeniem tego, że Pan zna ich osobiście.

Następujące proste ćwiczenie może stanowić wprowadzenie do dyskusji o triumfalnym wjeździe Zbawiciela do Jerozolimy: kilku członków klasy może rysować na tablicy przedmioty związane z byciem królem, takie jak korona czy tron, a pozostałe osoby niech zgadują, co jest rysowane. Następnie niech inni członkowie klasy narysują osiołka i gałęzie. Co te przedmioty mają wspólnego z królem? Możesz pokazać ilustrację przedstawiającą triumfalny wjazd Zbawiciela do Jerozolimy, która znajduje się w zarysie lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną i poprosić członków klasy o przeczytanie Ew. Marka 11:1–11. W jaki sposób ci ludzie rozpoznali w Jezusie swojego Króla? W jaki sposób oddajemy cześć Jezusowi Chrystusowi poprzez nasze słowa i uczynki?

Aby pomóc uczniom zrozumieć, że Jezus Chrystus jest naszym Królem, możesz poprosić ich, aby przejrzeli słowa hymnu „Przyjdź Królu, Panie nasz!”, Hymny, nr 24 lub innego hymnu o tym, że Jezus jest naszym Królem. Które słowa tego hymnu przypominają nam o prawdach z Ew. Mateusza 21:1–11, Ew. Marka 11:1–11, Ew. Łukasza 19:29–44 i Ew. Jana 12:12–16?

Prezydent Dieter F. Uchtdorf nauczał, że stawianie w centrum naszego życia czegoś innego niż te dwa największe przykazania, przypomina strzelanie z łuku na oślep, a następnie rysowanie celu wokół strzał (zob. „Celować w środek tarczy”, Przesłanie od Pierwszego Prezydium na styczeń 2017 r.).  Czy powyższa analogia pomoże członkom klasy zrozumieć Ew. Mateusza 22:34–40? Jednym ze sposobów, aby zrozumieć ten fragment, jest położenie dużego arkusza papieru na podłodze, a następnie upuszczanie na niego ołówka lub długopisu przez członków klasy. Następnie, w miejscu gdzie ołówek lub długopis uderzył w papier, mogą rysować cele i opisać każdy z nich jakimś przykazaniem. Po wspólnym przeczytaniu Ew. Mateusza 22:34–40 możesz narysować nowy cel, który otoczy wszystkie pozostałe cele i nazwać go: „Kochaj Boga i kochaj bliźniego”. W jaki sposób skupienie się na tych dwóch największych przykazaniach pomaga nam w przestrzeganiu innych przykazań Boga? W jaki sposób możemy sprawdzić, czy skupiamy nasze posłuszeństwo na tych dwóch przykazaniach?

Czy członkom twojej klasy przyda się omówienie określenia „ślepi przewodnicy”, którego Zbawiciel użył, aby opisać duchową ślepotę faryzeuszy i uczonych w Piśmie? (Ew. Mateusza 23:16). Możesz zastanowić się nad tym, w jaki sposób przedstawić sytuację, w której ktoś podąża za osobą, która nic nie widzi. Członkowie klasy mogą też wypisać na tablicy cechy ślepych przewodników, według opisu w Ew. Mateusza 23:13–33. Aby uzupełnić listę, możesz przejrzeć dodatkowe fragmenty z pism świętych, które nauczają o duchowej ślepocie, takie jak II List do Koryntian 4:3–4, 2 Nefi 9:28–32 i Jakub 4:14. W jaki sposób możemy rozpoznać duchową ślepotę i jak możemy jej uniknąć?

Możesz pomóc członkom klasy zrozumieć, że uczeni w Piśmie i faryzeusze bardziej skupiali się na złocie i darach w świątyni niż na prawdziwym znaczeniu świątyni (zob. Ew. Mateusza 23:16–22). W tym celu przedstaw przypowieść Prezydenta Boyda K. Packera o perle w pudełku. Znajduje się ona w „Dodatkowych materiałach”. Co może odciągać nas od cieszenia się prawdziwymi błogosławieństwami świątyni lub spotkania sakramentalnego?

Niektórzy ludzie, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa, mogą nie chcieć stawać w obronie Jego ewangelii, szczególnie w społeczeństwie, które lekceważy przekonania religijne lub z nich drwi. Jaka lekcja dla naszych czasów znajduje się w Ew. Jana 12:42–43? Możesz poprosić członków klasy, aby przeszukali następujące fragmenty z pism świętych i odnaleźli osoby, które pragnęły zadowolić innych oraz osoby, które chciały podobać się Bogu: II Ks. Mojżeszowa 32:1–8, I Ks. Samuela 15:18–25, Ew. Mateusza 14:1–10, 1 Nefi 6:1–6, Mosjasz 17:1–12 i Moroni 8:16. Czego możemy nauczyć się z tych przykładów? Więcej informacji na temat naszego obowiązku wyrażania wiary publicznie znajduje się w przemówieniu Starszego Roberta D. Halesa, „Ochrona wolnej woli, ochrona wolności religijnej”, Ensign lub Liahona, maj 2015, str. 111–113.