„10–16 czerwca. Ew. Mateusza 26, Ew. Marka 14, Ew. Łukasza 22, Ew. Jana 18: ‘Nie jako Ja chcę, ale jako Ty’”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej. Nowy Testament, 2019 (2019)
„10–16 czerwca. Ew. Mateusza 26, Ew. Marka 14, Ew. Łukasza 22, Ew. Jana 18”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej, 2019
A była noc — Benjamin McPherson
10–16 czerwca
Ew. Mateusza 26, Ew. Marka 14, Ew. Łukasza 22, Ew. Jana 18
„Nie jako Ja chcę, ale jako Ty”
Przeczytaj Ew. Mateusza 26, Ew. Marka 14, Ew. Łukasza 22 i Ew. Jana 18 i przeanalizuj myśli i odczucia, które przyjdą ci do głowy. Które przesłania powinni poznać członkowie klasy?
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
Poproś członków klasy, aby opowiedzieli o czymś, czego nauczyli się w tym tygodniu, co pomogło im odkryć głębsze znaczenie sakramentu. Co zrobili i jak wpłynęło to na ich odczucia związane z przyjmowaniem sakramentu?
Nauczaj doktryny
Ew. Mateusza 26:26–29, Ew. Łukasza 22:19–20
Sakrament to okazja, aby zawsze pamiętać o Zbawicielu.
-
Dlaczego Zbawiciel ustanowił sakrament? Dlaczego przyjmujemy sakrament każdego tygodnia? Jakie odpowiedzi na te pytania członkowie klasy mogą znaleźć we fragmentach: Ew. Mateusza 26:26–29, Ew. Łukasza 22:7–20, Nauki i Przymierza 20:75–79 oraz w leksykonie Oddani wierze, str. 143–145? Na przykład, z leksykonu Oddani wierze dowiadujemy się, że sakrament upamiętnia ofiarę Chrystusa, która wypełniła prawo Mojżesza. Możecie wspólnie przeczytać modlitwy sakramentalne. Następnie poproś członków klasy, aby wymienili przymierza, które zawieramy podczas tego obrzędu. W jaki sposób możemy wyjaśnić komuś, co oznaczają te zobowiązania? W jaki sposób nasz udział w sakramencie wpływa na decyzje, które podejmujemy w ciągu tygodnia?
Obrazmłoda kobieta przyjmująca sakramentKiedy przyjmujemy sakrament, odnawiamy nasze przymierza.
-
Członkowie klasy wielce skorzystają, jeśli powiedzą sobie nawzajem o tym, w jaki sposób można pamiętać o Zbawicielu w trakcie obrzędu sakramentu i w ciągu tygodnia (zob. NiP 6:36–37). Możesz poprosić ich, aby opowiedzieli, co pomaga im i ich rodzinom pamiętać o Zbawicielu i zachowywać przymierza. Które wersety z materiału przeznaczonego do czytania w tym tygodniu pogłębiają nasz szacunek wobec sakramentu? Inne spostrzeżenia związane z tym, jak można pamiętać o Zbawicielu, znajdują się w przemówieniu Gerrita W. Gonga, „Zawsze o Nim pamiętać”, Ensign lub Liahona, maj 2016, str. 108–111.
-
Ta dyskusja może być dobrą okazją do przeanalizowania symboliki sakramentu z członkami klasy. W jaki sposób te symbole pomagają nam skupić się na Zbawicielu w czasie obrzędu? Czego te symbole uczą nas o Nim i o naszym związku z Nim?
-
Na zakończenie dyskusji o sakramencie możesz dać członkom klasy chwilę, by zastanowili się nad tym, co mogą zrobić, aby przygotować się na sakrament w następnym tygodniu. Pozwól im zapisać swoje odczucia. Podczas rozważań członków klasy możesz w tle odtworzyć lub zagrać hymn sakramentalny, aby to doświadczenie było bardziej duchowe.
Upodabniamy się do Chrystusa, kiedy poddajemy swoją wolę woli Ojca.
-
Przykład podporządkowania się Zbawiciela woli Ojca może pomóc członkom klasy uczynić to samo. Aby rozpocząć dyskusję, możesz poprosić wszystkich członków klasy, aby opowiedzieli o sytuacji, w której podporządkowali się jakiemuś wymaganiu Boga. Co ich motywowało? Poproś uczniów, aby przeczytali Ew. Mateusza 26:36–42 i zastanowili się nad tym, dlaczego Zbawiciel był gotów podporządkować Swoją wolę woli Swego Ojca. W jaki sposób podporządkowanie naszej woli Bogu jest ostatecznie naszym błogosławieństwem?
-
Aby przybliżyć uczniom zasadę podporządkowania się Bogu, możesz poprosić połowę klasy o przeczytanie fragmentu Mosjasz 3:19, a drugą połowę o przeczytanie fragmentu 3 Nefi 9:20. Czego te fragmenty uczą o tym, co to znaczy być skłonnym do poddania się Bogu? W jaki sposób okazujemy skłonność do podporządkowania się Bogu? Członkowie klasy mogą zastanowić się nad tym, w jaki sposób podporządkują swoją wolę Bogu w ciągu nadchodzącego tygodnia. Wypowiedź Starszego Neala A. Maxwella, która znajduje się w „Dodatkowych materiałach”, może stanowić uzupełnienie dyskusji.
Musimy przeanalizować nasze życie, aby stwierdzić, w jakim sensie słowa Pana odnoszą się do nas.
-
W naszym życiu słyszymy wiele nauk ewangelii, ale czasami ulegamy pokusie myślenia, że te lekcje dotyczą głównie innych ludzi. Dyskusja na temat rozdziału Ew. Mateusza 26 może pomóc nam w przezwyciężeniu tej tendencji. Aby rozpocząć rozmowę na ten temat, możesz podzielić uczniów na pary i poprosić jedną osobę z każdej pary, aby przeczytała Ew. Mateusza 26:20–22, a pozostałe osoby niech przeczytają wersety 31–35. Poproś, aby w parach porównali ze sobą reakcje uczniów z tych dwóch fragmentów. Czego możemy nauczyć się ze sposobu, w jaki ci uczniowie odnieśli do siebie słowa Zbawiciela? Aby dowiedzieć się więcej na ten temat, zobacz nawiązanie Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa do Ew. Mateusza 26:21–22 w przesłaniu „[Czy to] ja, Panie?” (Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 56–59).
Jezus Chrystus dokonał dla nas nieskończonego Zadośćuczynienia.
-
Możesz poprosić członków klasy, aby opowiedzieli o swoich przemyśleniach na temat Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, które wynikły z osobistego lub rodzinnego studiowania.
-
Ew. Mateusza 26 zawiera opis tego, co stało się w Ogrodzie Getsemane. Czy uczniowie twojej klasy rozumieją znaczenie tych wydarzeń w ich życiu? Aby im pomóc, możesz napisać na tablicy następujące pytania: Co stało się w Getsemane? i Dlaczego jest to dla mnie ważne? Członkowie klasy mogą pracować pojedynczo lub w małych grupach, aby znaleźć odpowiedzi na te pytania we fragmentach Ew. Mateusza 26:36–46, Alma 7:11–13 i Nauki i Przymierza 19:16–19. Mogą je również znaleźć w przemówieniu Starszego C. Scotta Growa, pt. „Cud Zadośćuczynienia” (Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 108–110).
-
W Księdze Mormona Jakub nazywa Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa „nieskończonym zadośćuczynieniem” (2 Nefi 9:7). Aby pomóc członkom klasy zrozumieć, co to znaczy, możesz przedstawić nauki Prezydenta Russella M. Nelsona, znajdujące się w „Dodatkowych materiałach”. Poproś członków klasy, aby powiedzieli, w jakim sensie wpływ ofiary Zbawiciela można określać jako nieskończony. Mogą uzupełnić swoją odpowiedź, czytając następujące fragmenty z pism świętych: List do Hebrajczyków 10:10, Alma 34:10–14, Nauki i Przymierza 76:24 i Mojżesz 1:33. W jaki sposób możemy wyrazić naszą wdzięczność za to, co Zbawiciel zrobił dla nas?
Zachęć do nauki w domu
Aby zachęcić członków do kontynuowania czytania, możesz zapytać ich, czy wiedzą, o jakich siedmiu rzeczach mówił Jezus, gdy wisiał na krzyżu. Powiedz im, że czytając Ew. Mateusza 27, Ew. Marka 15, Ew. Łukasza 23 i Ew. Jana 19, dowiedzą się, co Zbawiciel powiedział.
Dodatkowe materiały
Filmy o tematyce biblijnej (strona internetowa LDS.org).
„The Last Supper” [Ostatnia Wieczerza], „The Savior Suffers in Gethsemane” [Zbawiciel cierpi w Ogrodzie Getsemane]
Poddanie naszej woli woli Ojca.
Starszy Neal A. Maxwell nauczał: „Kiedy podporządkujecie się woli Boga, dajecie Mu jedyną rzecz, jaką faktycznie możecie Mu ofiarować — coś, co naprawdę należy do was. Nie czekajcie zbyt długo ze znalezieniem ołtarza i rozpoczęciem składania na nim daru z waszej woli!” („Pamiętajcie, jak miłosierny był Pan ludziom”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 46).
Nieskończone Zadośćuczynienie.
Prezydent Russell M. Nelson nauczał:
„Zadośćuczynienie [Jezusa Chrystusa] jest nieskończone — nie ma końca. Było również nieskończone, bo cała ludzkość może być zbawiona od niekończącej się śmierci. Było nieskończone, bo Jego cierpienie było ogromne. Było nieskończone w czasie, kładąc kres pierwowzorowi ofiar ze zwierząt. Jest nieskończone, jeśli chodzi o jego zakres — dokonało się raz za wszystkich. I miłosierdzie Zadośćuczynienia obejmuje nie tylko nieskończoną liczbę ludzi, ale też nieskończoną liczbę światów stworzonych przez Niego. Jest nieskończone, wykraczając poza jakąkolwiek ludzką skalę i jakiekolwiek śmiertelne pojmowanie.
Tylko Jezus mógł dokonać takiego nieskończonego zadośćuczynienia, ponieważ zrodził się ze śmiertelnej matki i nieśmiertelnego Ojca. Z powodu tego niezwykłego pierworodztwa, Jezus był nieskończoną Istotą” „The Atonement”, Ensign, listopad 1996, str. 35).
Prezydent Heber J. Grant nauczał: „Jezus nie tylko przyszedł jako uniwersalny dar, ale przyszedł jako osobisty dar […]. Zmarł na Kalwarii za każdego z nas, a Jego krew zbawi nas pod pewnymi warunkami. Nie jako narody, społeczności czy grupy, ale jako poszczególne jednostki” („A Marvelous Growth”, Juvenile Instructor, grudzień 1929, str. 697).
Doskonalenie nauczania
Patrz oczami Boga. Staraj się patrzeć na członków klasy tak, jak postrzega ich Bóg, a Duch Święty pokaże ci ich boską wartość i potencjał. Gdy będziesz tak postępować, uzyskasz przewodnictwo w twoich wysiłkach, aby im pomagać (zob. Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 6).