Dzieje Apostolskie 6–9

• Jakich prawd nauczyli się członkowie klasy podczas czytania w tym tygodniu historii o Szczepanie? Możesz poprosić członków klasy, aby przestudiowali nauki Szczepana w Dziejach Apostolskich 7:37–53 i odszukali, w czym przywódcy żydowscy przypominali starożytnych Izraelitów, którzy odrzucali proroków. Możesz skupić się na wypowiedzi Szczepana na temat tych przywódców, która znajduje się w Dziejach Apostolskich 7:51. W jaki sposób fragmenty 2 Nefi 28:3–6, 33:1–2, Mosjasz 2:36–37, Alma 10:5–6 i Alma 34:37–38 pomagają członkom klasy zrozumieć tę wypowiedź? W jaki sposób możemy „[sprzeciwiać] się Duchowi Świętemu”? Co możemy zrobić, aby lepiej rozpoznawać i podążać za podszeptami Ducha Świętego?

• Studiowanie historii o Szymonie może pomóc członkom klasy zastanowić się nad tym, dlaczego żyją według ewangelii. Aby przestudiować tę historię na forum klasy, możesz zapisać na tablicy następujące pytania: Kim był Szymon? Czego pragnął? i W jaki sposób starał się to uzyskać? Niech wszyscy członkowie przeczytają Dzieje Apostolskie 8:9–24 i odszukają odpowiedzi na te pytania. Czego możemy się nauczyć z doświadczenia Szymona?

• Aby pomóc członkom klasy zrozumieć, co to znaczy mieć serce „szczere wobec Boga” (Dzieje Apostolskie 8:21), możesz zachęcić ich do przestudiowania fragmentu Nauki i Przymierza 121:41–46 i odszukania słów i wyrażeń, które opisują, jakie powinny być nasze serca, kiedy staramy się służyć Bogu i otrzymywać Jego dary. Członkowie klasy mogą porównać te spostrzeżenia do historii Szymona, opisanej w Dziejach Apostolskich 8:9–24. Jakiej prawdy Szymon jeszcze nie rozumiał? W jaki sposób możemy przygotować nasze serca, aby były „szczere wobec Boga”?

• Czy podczas osobistego studiowania członkowie klasy porównali Szczepana i Filipa z Szymonem, zgodnie z sugestią w zarysie lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — dla osób i rodzin? Jeśli tak, to czego się nauczyli? Możesz poprosić ich, aby znaleźli w tych rozdziałach dowód na to, że serca innych ludzi były szczere — na przykład serce Filipa i Etiopczyka (Dzieje Apostolskie 8:26–40) oraz Saula (Dzieje Apostolskie 9:1–22).

• Aby pomóc członkom klasy zrozumieć, w jaki sposób mogą prowadzić inne osoby do Jezusa Chrystusa (zob. Dzieje Apostolskie 8:31), możesz poprosić dwóch członków klasy, aby usiedli naprzeciw siebie i przeczytali rozmowę Filipa z Etiopczykiem, zapisaną w Dziejach Apostolskich 8:26–39. Trzeci członek klasy może przeczytać fragmenty, które nie są częścią dialogu. Czego uczymy się z przykładu Filipa na temat nauczania bliźnich ewangelii?

• Aby poznać współczesne odpowiedniki historii z Dziejów Apostolskich 8:26–39, członkowie klasy mogą opowiedzieć o swoich doświadczeniach związanych z dzieleniem się ewangelią lub przystąpieniem do Kościoła. W jaki sposób pomógł im Duch Święty? W jaki sposób ktoś był ich przewodnikiem? Poproś członków klasy, aby zastanowili się nad tym, kogo mogą przywieść do poznania ewangelii.

• Dzięki studiowaniu doświadczenia Saula, członkowie klasy mogą poznać potężne prawdy dotyczące ich własnego nawrócenia, na przykład prawdę o tym, że każdy, jeśli zechce, może odpokutować i się zmienić. Możesz poprosić członków klasy, aby porównali doświadczenie Saula z doświadczeniami Almy (zob. Mosjasz 17:1–4, 18, 26:15–21) oraz Lamana i Lemuela (zob. 1 Nefi 3:28–31). Jakie cechy Saula i Almy pomogły im w pokucie i dokonaniu zmian? Jakie cechy uniemożliwiały zmianę u Lamana i Lemuela? Jaki wpływ wywarli na innych Saul i Alma po swoim nawróceniu? Jakie przesłania, z których możemy skorzystać w naszym życiu, znajdujemy w tych historiach?

• Aby pomóc członkom klasy odnieść do siebie doświadczenia Saula, możesz poprosić kilku z nich, aby przygotowali się i opowiedzieli o tym, czego nauczyli się z poszczególnych fragmentów przemówienia Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa pt. „Czekając na drodze do Damaszku”, (Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 70-77). W jakim sensie czasem czekamy na naszej własnej drodze do Damaszku? Co, według Prezydenta Uchtdorfa, może pomóc nam wyraźniej słyszeć głos Boga? Możesz obejrzeć film „The Road to Damascus” [Droga do Damaszku] (strona internetowa: LDS.org). Aby natchnąć członków klasy, by podążali za przykładem Saula i zapytali: „Panie, co chcesz, abym uczynił?”, rozważ omówienie doświadczenia Prezydenta Thomasa S. Monsona, opisanego w „Dodatkowych materiałach”. Być może członkowie klasy mogą opowiedzieć o własnych doświadczeniach związanych z poszukiwaniem woli Bożej i postępowaniem zgodnie z nią.

Gdy Prezydent Thomas S. Monson brał udział w konferencji pewnego palika, prezydent tego palika zapytał go, czy mógłby odwiedzić 10-letnią dziewczynkę, Christal Methvin, która umierała na raka. Rodzina dziewczynki mieszkała około 120 km od miejsca, w którym odbywała się konferencja. Prezydent Monson opowiedział tę historię w następujący sposób:

„Sprawdziłem plan spotkań […]. Zwyczajnie nie miałem czasu. Wtedy przyszło mi do głowy alternatywne rozwiązanie. A może moglibyśmy pomodlić się publicznie za tę dziewczynkę podczas konferencji? 

[…] [W czasie jednego ze spotkań] przeglądałem notatki, przygotowując się do wystąpienia, kiedy usłyszałem głos przemawiający do mego ducha. Przesłanie było krótkie, jego słowa znajome: ‘Pozwólcie dziatkom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im, albowiem takich jest Królestwo Boże’ (Ew. Marka 10:14). Moje notatki stały się niewyraźne. Myśli skierowały się ku tej drobnej dziewczynce, która potrzebowała błogosławieństwa. Podjąłem decyzję. Zmieniono program spotkania. 

[…] [W domu Methvinów] patrzyłem na to dziecko, które było zbyt chore, by usiąść — niemal zbyt słabe, by mówić. Choroba pozbawiła ją wzroku. Duch był tak silny, że padłem na kolana, ująłem jej dłoń i po prostu powiedziałem: ‘Christal, jestem’. Otworzyła usta i wyszeptała: ‘Bracie Monson, wiedziałam, że przyjedziesz’” („The Faith of a Child”, Ensign, listopad 1975, str. 20–22).

Wiele lat później Prezydent Dieter F. Uchtdorf przytoczył tę historię, zachęcając nas, abyśmy „[starali] się być pośród tych, na których Pan może polegać, że posłuchają Jego szeptu i odpowiedzą, jak zrobił to Saul na swojej drodze do Damaszku: ‘[Panie, co mam] czynić?’” („Czekając na drodze do Damaszku”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 75).