Dzieje Apostolskie 16–21

• Ponieważ w Dziejach Apostolskich 16–21 opisane są dwie podróże misjonarskie Pawła, członkowie klasy mogą nauczyć się z tych rozdziałów, w jaki sposób składać świadectwo o Jezusie Chrystusie i skutecznie dzielić się Jego ewangelią. Aby zachęcić do dyskusji na ten temat, możesz poprosić kilku członków, aby przyszli na lekcję przygotowani do podzielenia się przemyśleniami na temat Dziejów Apostolskich 16–21. Te przemyślenia powinny być związane z dzieleniem się ewangelią. Aby rozwinąć dyskusję, mogą również przedstawić wypowiedzi dotyczące pracy misjonarskiej z ostatniej konferencji generalnej. Mogą znaleźć je samodzielnie lub możesz wskazać jedno z przesłań znajdujących się w „Dodatkowych materiałach”.

• Jedno z ważniejszych przesłań tych rozdziałów dotyczy istotnej roli Ducha Świętego w dzieleniu się ewangelią. Na przykład, członkowie klasy mogą odkryć w Dziejach Apostolskich 16:6–15, w jaki sposób Duch Święty pomógł Pawłowi i Sylasowi. Mogą również przeczytać fragmenty: 2 Nefi 33:1 i Nauki i Przymierza 42:14 i opowiedzieć o znalezionych tam prawdach dotyczących znaczenia posiadania Ducha podczas dzielenia się ewangelią (zob. także wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa w „Dodatkowych materiałach”). Być może członkowie klasy będą mogli opowiedzieć o doświadczeniach, kiedy Duch Święty prowadził ich, by dzielić się ewangelią. Jakie mieliście doświadczenia związane z dzieleniem się ewangelią z kimś, kogo Pan postawił na waszej drodze? (Zob. także Abyście głosili moją ewangelię, str. 3–4).

• W jaki sposób możesz wykorzystać doświadczenia Pawła, aby pomóc członkom klasy wykazać się odwagą, gdy odczują podszept, by złożyć świadectwo? Rozważ wspólne przejrzenie historii z pism świętych, które opisują składającego świadectwo Pawła, na przykład jego doświadczenia w Macedonii (zob. Dzieje Apostolskie 16:19–34), w Atenach (zob. Dzieje Apostolskie 17:16–34) i Koryncie (zob. Dzieje Apostolskie 18:1–11). Jakie znajdujemy dowody odwagi i śmiałości Pawła? Jakich doktryn Paweł nauczał (i jakie rozumiał), które dodały mu pewności, gdy głosił swoje przesłanie? Dlaczego czasami boimy się dzielić ewangelią i jak możemy pokonać ten strach? Być może na lekcję będą mogli przyjść pełnoetatowi misjonarze, którzy opowiedzą o tym, w jaki sposób nabrali odwagi, aby składać świadectwo. Zachęć członków klasy, aby pomyśleli o tym, w jaki sposób mogą naśladować przykład Pawła i mieć więcej odwagi w dzieleniu się świadectwem o Chrystusie.

• Na Areopagu Paweł nauczał o Ojcu Niebieskim grupę ludzi, którzy niewiele wiedzieli o prawdziwej naturze Boga. Aby przeanalizować te nauki, członkowie klasy mogą przeczytać Dzieje Apostolskie 17:24–31 i zapisać na tablicy znalezione prawdy o Ojcu Niebieskim, naszym związku z Nim i o naszych relacjach międzyludzkich. O jakich doświadczeniach mogą opowiedzieć członkowie klasy, podczas których czuli prawdziwość stwierdzenia Pawła, że Bóg „nie jest […] daleko od każdego z nas”? (werset 27).

• Gdy będziecie wspólnie analizować te wersety, rozważ nauczanie prawdy znajdującej się w wersecie 29, który mówi, że jesteśmy „z rodu Bożego”, co oznacza, że Ojciec Niebieski jest dosłownym ojcem naszych duchów. Aby to zrobić, napisz na tablicy: Ponieważ jesteśmy dziećmi Boga i Jeśli nie wiedzielibyśmy, że jesteśmy dziećmi Boga. Poproś członków klasy, aby podali propozycje uzupełnienia tych zdań. Na przykład, czego uczymy się o Bogu z faktu, że jesteśmy Jego dziećmi? Czego uczymy się o nas samych i o tym, w jaki sposób powinniśmy traktować inne osoby? Jak wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy nie wiedzieli o naszej prawdziwej relacji z Bogiem? Może to prowadzić do dyskusji o tym, w jaki sposób możemy pomóc bliźnim zrozumieć, że są dziećmi Boga. Wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa, znajdująca się w „Dodatkowych materiałach”, może uzupełnić tę dyskusję.

• Dzieje Apostolskie 19 to rozdział, przy okazji którego można podkreślić, jak ważna po chrzcie jest konfirmacja. Rozważ przeczytanie następującej wypowiedzi Proroka Józefa Smitha: „Chrzest wodą jest zaledwie połową chrztu i jest niczym bez drugiej połowy, jaką jest chrzest Duchem Świętym” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 95). W jaki sposób nauki Pawła z Dziejów Apostolskich 19:1–7 potwierdzają wypowiedź Józefa Smitha? Członkowie klasy mogą wielce skorzystać z przestudiowania tematu „Holy Ghost, Baptism of” w Topical Guide [Przewodniku po pismach świętych], aby dowiedzieć się więcej o błogosławieństwach otrzymania daru Ducha Świętego.

• Dallin H. Oaks, „Dzielenie się przywróconą ewangelią”, Ensign lub Liahona, listopad 2016, str. 57–60.

• David A. Bednar, „Pójdźcie, a zobaczycie”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 107–110.

• Neil L. Andersen, „Świadek Boga”, Ensign lub Liahona, listopad 2016, str. 35–38.

• Mervyn B. Arnold, „Na ratunek: Damy radę”, Ensign lub Liahona, maj 2016, str. 53–55.

• S. Gifford Nielsen, „Przyspieszanie planu gry Pana!”, Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 33–35.

W dokumencie „Rodzina: Proklamacja dla świata” znajdujemy wieczne prawdy o naszym związku z Bogiem: „Wszystkie istoty ludzkie — mężczyźni i kobiety — są stworzone na obraz i podobieństwo Boga. Każdy jest umiłowanym synem lub córką niebiańskich rodziców i dlatego każdy posiada boską naturę i przeznaczenie” (Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 129).

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów mówił o znaczeniu postrzegania siebie przede wszystkim jako duchowych dzieci Boga:

„Uważajcie na to, w jaki sposób się określacie. Nie określajcie ani nie definiujcie siebie przy pomocy jakiejś tymczasowej cechy. Jedyną cechą, która powinna nas charakteryzować, powinno być to, że jesteśmy synem lub córką Boga. Ten fakt przewyższa wszystkie inne cechy, w tym rasę, zawód, cechy fizyczne, zaszczyty, czy nawet przynależność religijną […].

Mamy wolną wolę i możemy wybrać dowolną cechę, która nas definiuje. Jednakże musimy wiedzieć, że gdy decydujemy się definiować siebie samych lub prezentować się za pomocą jakiejś tymczasowej bądź trywialnej z punktu widzenia wieczności cechy, odrzucamy to, co jest w nas najważniejsze i przeceniamy to, co właściwie nieistotne. Takie postępowanie może poprowadzić nas złą ścieżką i utrudnić nasz wieczny postęp” („Be Wise”, [Uroczyste spotkanie na Uniwersytecie Brighama Younga — Idaho, 7 listopada 2006], strona internetowa: byui.edu).