List do Rzymian 1–6

• Czy członkowie twojej klasy kiedykolwiek doświadczyli kpin z powodu swoich przekonań? Poproś, aby przeczytali List do Rzymian 1:16–17 i przypomnieli sobie sytuacje opisane w Dziejach Apostolskich, w których Paweł pokazał, że nie wstydzi się ewangelii. Co sprawia, że nie wstydzimy się tego, że jesteśmy członkami Kościoła Jezusa Chrystusa świętych w dniach ostatnich? Poproś członków klasy, aby opowiedzieli o doświadczeniach, w których oni lub inne osoby okazały, że nie wstydzą się ewangelii Jezusa Chrystusa.

• Jak oceniamy naszą postawę jako uczniów? Rada Pawła dla Rzymian może pomóc nam pamiętać, że nie mamy skupiać się na odhaczaniu listy kontrolnej, ale na „[sercu i] duchu” (List do Rzymian 2:29). Aby pomóc członkom twojej klasy zrozumieć radę Pawła, możesz zapisać na tablicy treść Dziejów Apostolskich 2:28–29. Zamień słowo Żyd na Święty w Dniach Ostatnich i słowo obrzezanie na przymierze. W jaki sposób taka zmiana pogłębia nasze zrozumienia nauk Pawła? Możesz również omówić przykłady tego, które z naszych uczynków jako członków Kościoła, mają więcej mocy i znaczenia, gdy dokonywane są z „serca [i] w duchu” (List do Rzymian 2:29). Na przykład, zob. przemówienie Jeffreya R. Hollanda o nauczaniu domowym zatytułowane „Wysłannicy Kościoła” (Ensign lub Liahona, listopad 2016, str. 61–67) lub przemówienie Starszego Neila L. Andersena o pracy misjonarskiej pt. „Świadek Boga” (Ensign lub Liahona, listopad 2016, str. 35–38).

• W twojej klasie mogą być osoby, które potrzebują pomocy w zrozumieniu nauk Pawła z tych rozdziałów, dotyczących wiary, uczynków i łaski (zob. także zarys lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną). W jaki sposób możesz pomóc im uczyć się od siebie nawzajem? Rozważ przedstawienie dwóch poniższych sytuacji, aby pomóc członkom klasy zrozumieć, że nie powinniśmy postrzegać naszych dobrych uczynków jako sposobu na udowodnienie naszej godności, ale też nie powinniśmy postrzegać łaski Chrystusa jako wymówki dla naszych błędów i grzechów. Poproś członków klasy, aby w Liście do Rzymian 3:20–31, 5:1–2, 6:1–2, 21–23 odszukali prawdy, które mogą pomóc Glorii i Jerzemu. Jakie inne doktrynalne prawdy zawarte w „Dodatkowych materiałach” pomogą im zrozumieć znaczenie zarówno dobrych uczynków, jak i pokładania zaufania w łasce Chrystusa? Możesz poprosić członków klasy, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli lub przedstawili to w formie scenki z odegraniem ról.

Choć powinniśmy usilnie przestrzegać przykazań, samo posłuszeństwo Bożemu prawu nas nie zbawi (zob. List do Rzymian 3:27–31). Pomimo naszych najlepszych starań wiemy, że „wszyscy [zgrzeszyliśmy] i brak [nam] chwały Bożej” (List do Rzymian 3:23). Z tego powodu wszyscy potrzebujemy Chrystusa, którego łaska pozwala nam otrzymać wybaczenie grzechów i umożliwia dalsze czynienie dobra. Jak nauczał Paweł: „Gdzie zaś grzech się rozmnożył, tam łaska bardziej obfitowała” (List do Rzymian 5:20).

Prezydent David O. McKay opowiedział historię o chłopcu, który zaczął tonąć, gdy pływał ze swoimi przyjaciółmi: „Na szczęście jeden z kolegów, który zachował spokój i wykazał się szybkim działaniem, wyrwał długi kij z wierzbowego płotu i skierował jeden z jego końców ku tonącemu, [który] go złapał, trzymał się mocno i został uratowany.

Wszyscy chłopcy stwierdzili, że ryzykant zawdzięcza życie chłopcu, który zapewnił mu sposób na ratunek.

To niewątpliwy fakt. Jednak gdyby ten chłopiec nie skorzystał z dostarczonych mu środków, gdyby nie włożył w to całego swojego wysiłku, na jaki było go stać, utonąłby, pomimo bohaterskiego czynu towarzysza” (David O. McKay, „The Gospel of Work”, Instructor, styczeń 1955, str. 1).

Odpowiadając na pytanie, czy jesteśmy zbawieni przez wiarę, czy przez uczynki, chrześcijański autor C. S. Lewis napisał: „[Wydaje] mi się, że jest to trochę jak pytanie o to, które ostrze nożyc jest bardziej potrzebne” (Mere Christianity, str. 148).

„Oprócz tego, że potrzebujesz łaski dla swego ostatecznego zbawienia, potrzebujesz też jej dodającej sił mocy w każdym dniu życia. Kiedy pilnie, w pokorze i łagodności zbliżysz się do Ojca Niebieskiego, On dzięki Swej łasce podniesie cię i wzmocni (zob. Przypowieści Salomona 3:34, I List Piotra 5:5, NiP 88:78, 106:7–8). Poleganie na Jego łasce umożliwi ci robienie postępów i wzrastanie w prawości” (Oddani wierze, str. 62).