List do Filipian, List do Kolosan

• Możesz pomóc członkom twojej klasy wyobrazić sobie, co to znaczy „[zewlec] z siebie starego człowieka” i, poprzez Jezusa Chrystusa, „przyoblec nowego” (List do Kolosan 3:9–10). Aby to zrobić, możesz pokazać coś starego i coś nowego (na przykład przejrzały i świeży owoc lub stary i nowy element ubioru). Członkowie klasy mogą omówić, w jaki sposób stajemy się „nowi” dzięki naszej wierze w Jezusa Chrystusa i gotowości do życia według Jego ewangelii. W ramach tej dyskusji możesz poprosić połowę klasy o przestudiowanie Listu do Filipian 2:1–5, 14–18, 4:1–9, a drugą połowę o przestudiowanie Listu do Kolosan 3:1–17 i określenie cech charakterystycznych „starego” i „nowego” człowieka. Możesz również poprosić kilku członków klasy, aby opowiedzieli, w jaki sposób wiara w Jezusa Chrystusa i życie według Jego ewangelii pomogło im stać się nowymi ludźmi. Inne fragmenty z pism świętych, które możecie wspólnie przeanalizować, to: List do Rzymian 6:3–7, Mosjasz 3:19 i Alma 5:14, 26.

• Choć nasza sytuacja różni się od sytuacji Pawła, wszyscy możemy czerpać naukę z jego gotowości do bycia zadowolonym i do radowania się niezależnie od okoliczności życia. Aby rozpocząć dyskusję na ten temat, możecie przejrzeć niektóre z prób, przez jakie przeszedł Paweł (zob. na przykład II List do Koryntian 11:23–28). Następnie możesz poprosić klasę o przeczytanie Listu do Filipian 4:1–13 w celu odnalezienia rady Pawła, która może pomóc nam radować się nawet w okresach prób.

  Jeśli chcesz rozwinąć ten temat, możesz poprosić, aby członek klasy przedstawił inspirujące fragmenty z przemówienia Prezydenta Russella M. Nelsona „Radość i duchowa wytrwałość” (Ensign lub Liahona, listopad 2016, str. 81–84) lub możecie obejrzeć film „Trial of Adversity” [Próba przeciwności] (strona internetowa: LDS.org). W jaki sposób osobom wspomnianym w przemówieniu Prezydenta Nelsona lub kobiecie z filmu udało się znaleźć radość niezależnie od okoliczności?

• Być może członkowie klasy mogą w Liście do Filipian 4 znaleźć radę, która pomoże im, kiedy będą przechodzić przez próby. Możesz wręczyć wszystkim członkom klasy kartki z notesu, aby mogli zapisać to, co znaleźli. Poproś, aby umieścili je w widocznym miejscu, by móc na nie spojrzeć w razie potrzeby.

• Czasami hymn może pogłębić nasze zrozumienie pism świętych. Na przykład, po przeczytaniu Listu do Filipian 4:7, 13 możecie wspólnie zaśpiewać „Gdzie znajdę spokój swój?” lub pierwszą zwrotkę hymnu „Chcę, Panie, z Tobą iść” (Hymny, nr 64, 134). Jaki związek pomiędzy słowami tych hymnów a Listem do Filipian 4:7, 13 dostrzegają członkowie klasy? Mogą opowiedzieć o doświadczeniach, gdy odczuwali „pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum” lub czuli siłę „w Chrystusie”, aby zrobić coś, co w innym przypadku by się im nie udało. Doświadczenie Starszego Jaya E. Jensena, opisane w „Dodatkowych materiałach”, może pomóc w dyskusji nad tymi wersetami.

• Ponieważ w dzisiejszym świecie wzmaga się zło, członkowie klasy mogą skorzystać z rady Pawła i „[myśleć] o tym”, co jest czyste, miłe, chwalebne, co jest cnotą i godne pochwały (List do Filipian 4:8). Możesz przydzielić wszystkim członkom klasy (lub małym grupom) po jednej z cech wymienionych w Liście do Filipian 4:8 lub w 13 Zasadzie Wiary. Niech członkowie klasy znajdą w pismach świętych fragmenty dotyczące przydzielonej cechy i przedstawią klasie to, co znaleźli. Mogą również opowiedzieć o tych cechach na przykładach z życia wziętych. W jaki sposób te cechy „[stają] się naszym celem”?

• Świadectwo Pawła o Zbawicielu, znajdujące się w Liście do Kolosan 1:12–23, 2:3–8, daje członkom klasy okazję do zastanowienia się nad ich własną wiarą i do umocnienia jej. Członkowie klasy mogą przejrzeć te wersety, aby znaleźć rzeczy, które umacniają ich wiarę w Jezusa Chrystusa. Co to znaczy, że mamy być „wkorzenieni weń i zbudowani na [Jezusie Chrystusie]”? (List do Kolosan 2:7). Ilustracja przedstawiająca drzewo, która znajduje się w zarysie lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną oraz film „Spiritual Whirlwinds” [Duchowe wichry] (strona internetowa: LDS.org) mogą być pomocne członkom klasy przy omawianiu tych wersetów. (Zob. także Neil L. Andersen, „Duchowe wichry”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 18–21). Co może wzmacniać lub osłabiać korzenie drzewa? W jaki sposób „[wkorzenienie] weń i [zbudowanie] na [Jezusie Chrystusie]” umacnia nas wobec wpływów świata? (zob. List do Kolosan 2:7–8, zob. także Helaman 5:12, Eter 12:4).

• Członkowie klasy być może są świadomi filozofii i tradycji ludzkich, które mogą „[sprowadzić] na manowce” czyjąś wiarę w Chrystusa, gdyż przeczą prawdom ewangelii i sprawiają, że trudniej jest żyć według niej (List do Kolosan 2:8). Członkowie klasy mogą wymienić kilka przykładów takich filozofii (pomocne mogą okazać się wskazówki Starszego Dallina H. Oaksa, znajdujące się w „Dodatkowych materiałach”). Następnie możecie omówić, w jaki sposób „wkorzenienie w nauki” Jezusa Chrystusa pomaga nam podążać za radą Pawła: „Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa, Pana, tak w Nim chodźcie” (List do Kolosan 2:6). W jaki sposób możemy wspierać się nawzajem w naszych wysiłkach, by podążać za Zbawicielem, a nie za fałszywymi tradycjami świata?

Gdy Starszy Jay E. Jensen służył jako Siedemdziesiąty, opowiedział następującą historię:

„Nasz wnuk Quinton urodził się z wieloma wrodzonymi wadami i przeżył tylko rok bez trzech tygodni, będąc w tym czasie wiele razy w szpitalu. Siostra Jensen i ja przebywaliśmy w tym czasie w Argentynie. Naprawdę pragnęliśmy być tam z naszymi dziećmi, aby je pocieszyć i czerpać od nich pocieszenie. To był nasz wnuczek, którego kochaliśmy i chcieliśmy być blisko niego. Mogliśmy tylko modlić się i robiliśmy to żarliwie!

Ja i Siostra Jensen objeżdżaliśmy misję, kiedy otrzymaliśmy wiadomość, że Quinton zmarł. Zatrzymaliśmy się w połowie drogi do miejsca spotkań i przytulając się, pocieszaliśmy się nawzajem. Świadczę wam, że zapewnienie przychodzi do nas od Ducha Świętego, spokój, który przewyższa wszelkie zrozumienie i trwa do dzisiaj (zob. List do Filipian 4:7). Doświadczyliśmy również niewypowiedzianego daru Ducha Świętego w życiu naszego syna, synowej i ich dzieci, którzy do dzisiaj mówią o tym czasie z wielką wiarą, spokojem i pocieszeniem” („Duch Święty i objawienie”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 78).

Starszy Dallin H. Oaks wskazał kilka norm powszechnych na całym świecie, które przeczą prawdom ewangelii (zob. „Odpokutowanie i zmiana”, Ensign lub Liahona, listopad 2003, str. 37–40):

• Lekceważenie prawa czystości moralnej

• Nieregularne i pasywne uczęszczanie do kościoła

• Nieprzestrzeganie Słowa Mądrości

• Nieuczciwość

• Dążenie do „awansu” na stanowiskach w Kościele

• Kultura zależności zamiast osobistej odpowiedzialności