การเรียกในคณะเผยแผ่
การเตรียมตัวเป็นผู้สอนศาสนา การปรับตัวให้เข้ากับชีวิตผู้สอนศาสนา


การเตรียมตัวเป็นผู้สอนศาสนา การปรับตัวให้เข้ากับชีวิตผู้สอนศาสนา

หมวดนี้เป็นการสรุปเนื้อหาที่ท่านได้รับทางออนไลน์ก่อนเข้าเอ็มทีซี

ภาพ
Sister missionaries.

เป็นเรื่องปกติสำหรับผู้สอนศาสนาใหม่ที่จะประสบกับความเครียดหรือความไม่สบายใจอยู่บ้างเมื่อพวกเขาละทิ้งครอบครัว มิตรสหาย และหลายสิ่งที่พวกเขาเคยทำ การเปลี่ยนแปลงอันเป็นปกติของการย้าย คู่ใหม่ และงานมอบหมายใหม่จะเรียกร้องการปรับตัวบ้าง จงอดทนขณะท่านเรียนรู้ที่จะตระหนักถึงพรของการอุทิศชีวิตแด่พระผู้ช่วยให้รอดมากยิ่งขึ้น จงจำไว้ว่าพระวิญญาณจะอยู่กับท่านขณะที่ท่านทำการเปลี่ยนแปลงนี้และจะช่วยท่านปรับตัวสู่หน้าที่รับผิดชอบในการเป็นผู้สอนศาสนาใหม่ของท่าน

การปรับตัวสู่ประสบการณ์ใหม่

เช่นเดียวกับคนจำนวนมากที่เข้าสู่สถานการณ์ใหม่ ผู้สอนศาสนามักจะเข้าสู่ขั้นตอนหรือระยะเวลาของการปรับตัวทางอารมณ์สี่ขั้นตอนเมื่อพวกเขาเข้าเอ็มทีซีและอีกครั้งเมื่อพวกเขาเข้าสู่สนามเผยแผ่

ขั้นตอนของการปรับตัวสี่ขั้นตอน

1

ความคาดหวัง

2

ค้นพบ สิ่งที่ไม่คาดฝัน

3

“ฉันทำสิ่งนี้ได้”

4

การพึ่งพาตนเองทางอารมณ์

ท่านอาจรู้สึกกระตือรือร้นต่อการท้าทาย (ดู 1 นีไฟ 3:7)

ท่านอาจรู้สึกถึงนัยของจุดประสงค์มากขึ้นและมีความภักดีต่อพระบิดาบนสวรรค์มากขึ้น (ดู 3 นีไฟ 5:13)

ท่านอาจมีความสุขและรอคอยการพบกับคนใหม่ๆ และไปยังสถานที่ใหม่ๆ

ท่านอาจเริ่มคิดถึงบ้าน ครอบครัว มิตรสหาย และแม้กระทั่งสงสัยถึงการที่ท่านตัดสินใจรับใช้ (ดู แอลมา 26:27)

ท่านอาจสังเกตเห็นปรากฏการณ์ของความเครียดที่เกิดขึ้นทางร่างกาย เช่น การนอนไม่หลับ ความอยากอาหารเปลี่ยนไป หรือมีอารมณ์ฉุนเฉียว

ท่านอาจรู้สึกตัวว่า ท่านวิพากษ์วิจารณ์ ไม่อดทนกับกฎและความคาดหวังโดยไม่ตั้งใจ

ทักษะการสอนและทักษะทางภาษาของท่านเริ่มพัฒนา

ท่านเรียนรู้ที่จะรักษากฎระเบียบและความคาดหวังของคณะเผยแผ่ด้วยความเต็มใจ

ท่านแสดงความอดทนกับตนเองขณะที่ท่านเรียนรู้ “กฎเกณฑ์มาเติมกฎเกณฑ์” (ดู อิสยาห์ 28:10; โมไซยาห์ 4:27)

ถ้าท่านมีอาการทางร่างกายอันเกิดจากความเครียด สิ่งนั้นจะเริ่มหายไป

ท่านรู้สึกสบายใจในการทำกิจวัตรประจำวัน

ท่านเห็นความเข้มแข็งและความก้าวหน้าของตัวท่านเอง

ท่านเข้าใจความหมายของการดำเนินชีวิตทีละขั้น (ดู คพ. 98:12)

ท่านพัฒนาความมั่นใจในตนเองและปรารถนาจะรับใช้มากขึ้น

สิ่งที่ท่านทำได้เดี๋ยวนี้

  • หาวิธีรับใช้ผู้อื่น งานสอนศาสนาเป็นการเรียกให้รับใช้ ให้ท่านมุ่งความสนใจออกไปจากความรู้สึกอึดอัดของตนเองโดยใส่ใจดูแลผู้ที่ต้องการคำพูดอ่อนโยน หรือการกระทำอันเกิดจากจิตกุศล หรือมิตรภาพ (ดู สั่งสอนกิตติคุณของเรา, 183–184)

  • พูดคุยกับคนอื่นเกี่ยวกับการปรับตัวนี้ จัดเวลาสนทนาคำถามต่อไปนี้กับบิดามารดา ผู้นำฐานะปุโรหิต หรือเพื่อนที่เป็นอดีตผู้สอนศาสนา

    • เราเรียนรู้ที่จะทำอะไรได้บ้างจากแบบอย่างของพระผู้เป็นเจ้าในพระคัมภีร์ที่เรียกร้องให้ผู้คนทำสิ่งที่เกินขีดความสามารถที่พวกเขารู้สึกว่าจะทำได้ (ดู อพยพ 4:10–12; ; เยเรมีห์ 1:6–9; แอลมา 17:10–12; 26:27; อีเธอร์ 12:23–27; โมเสส 6:31–32)

    • เหตุใดจึงสำคัญที่จะเข้านอนและตื่นนอนตรงเวลา รักษาโภชนาการที่ดี ออกกำลังกายสม่ำเสมอ และมีการสวดอ้อนวอนส่วนตัว

    • การเขียนบันทึกประจำวันจะช่วยเราในช่วงที่ประสบการท้าทายได้อย่างไร

    • เราจะตอบสนองอย่างไรเมื่อเกิดความคิดหรือความรู้สึกกลัดกลุ้มตลอดเวลา

  • อ่านบทความ “Preparing Emotionally for Missionary Service โดย โรเบิร์ต เค. แวกสแตฟฟ์ (in Ensign, มี.ค. 2011, 22–26; มีออนไลน์ที่ LDS.org)

  • มุ่งเน้นที่การเสริมสร้างสัมพันธภาพของท่านกับพระบิดาบนสวรรค์ แสวงหาพระวิญญาณของพระองค์ผ่านการสวดอ้อนวอนส่วนตัว ดนตรีที่ยกระดับจิตใจ การอ่านปิตุพรของท่าน และวิธีอื่นๆ ที่ท่านพบว่ามีประโยชน์

  • มีเมตตาต่อตนเองและผู้อื่น พูดกับตนเองด้วยคำพูดที่อ่อนโยนมีเมตตาเช่นเดียวกันกับที่ท่านจินตนาการว่าพระผู้ช่วยให้รอดจะทรงใช้ พึงจำไว้ว่า การคิดว่าหมดหนทาง ไร้ความหวัง หรือการกล่าวโทษอย่างรุนแรงไม่ใช่สิ่งที่มาจากพระเจ้า

  • จงคาดหวังสิ่งที่ไม่ได้คาดหวัง ประสบการณ์ของท่านในฐานะผู้สอนศาสนาจะไม่เป็นเหมือนประสบการณ์ของผู้อื่น ทุกอย่างจะไม่เป็นไปตามที่ท่านวางแผนหรือดังที่ท่านคิดว่าควรจะเป็นเสมอไป การตรวจสอบความคาดหวังของท่านจะช่วยให้ท่านเปิดรับและยอมรับการเปลี่ยนแปลง

สรุป

ขณะที่ท่านรับใช้งานเผยแผ่ จงพร้อมที่จะน้อมรับการเปลี่ยนแปลง ชีวิตในฐานะผู้สอนศาสนาค่อนข้างจะแตกต่างจากทุกสิ่งที่ท่านเคยประสบมา แต่ถ้าท่านมาด้วยเจตคติที่ดี ใช้ศรัทธาในพระเจ้า และความคาดหวังที่ต้องอดทนกับตนเองและผู้อื่น พระเจ้าจะประทานรางวัลและพรแก่ท่าน พึงระลึกถึงคำแนะนำที่ประทานแก่ศาสดาพยากรณ์โจเซฟ สมิธในยามที่ยากลำบากมากในชีวิตท่าน “จงรู้ไว้เถิด, ลูกพ่อ, ว่าสิ่งทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้จะเป็นประสบการณ์แก่เจ้า, และจะเกิดขึ้นเพื่อความดีของเจ้า.” (คพ. 122:7)