Ang Walay Katapusang Pag-ula ni Jesukristo

Didto [sa] Konseho sa kalangitan ang plano nga kinahanglan sagupon kalabut ngadto sa mga anak sa Dios kinsa mga espiritu, ug wala pa makaangkon og mga lawas, kay, kon tan-awon ang paglalang sa kalibutan ug ang pagpahimutang sa mga tawo dinhi niini, diin kon posible alang kanila sa pag-angkon og mga lawas, ug kadtong mga lawas nga mosunod sa mga balaod sa kinabuhi, ug uban kanila pag-usab mahimaya taliwala sa mga Dios, kita giingnan, nga niadtong panahona, “nanag-awit ang mga bitoon sa kabuntagon, ug ang tanang mga anak sa Dios nagkaduyog sa pagsinggit sa kalipay.” [Job 38:7.] Ang pangutana miabut, sa unsa nga paagi, ug sa unsa nga baruganan, nga ang kaluwasan, kahimayaan, ug mahangturong himaya sa mga anak sa Dios mapahinabo?

Tataw nga didto niana nga Konseho piho nga mga plano nga gisugyot ug gihisgutan, ug human sa daghang panaghisgot niini nga mga baruganan, ug ang pamahayag sa kabubut-on sa Amahan kalabut sa Iyang plano, si Lucifer miduol sa Amahan, uban sa iyang kaugalingong plano, nag-ingon, “Tan-awa, [ania] ako, ipadala ako, ako mahimo nga imong anak, ug ako motubos sa tanan nga mga katawhan, nga walay usa nga kalag nga mawala, ug sa pagkatinuod ako mobuhat niini; busa ihatag kanako ang imong dungog.” [Tan-awa sa Moises 4:1] Apan si Jesus, sa pagkadungog niini nga pamahayag nga gihimo ni Lucifer, miingon, “Amahan, ang imong pagbuot mao ang matuman, ug ang himaya imo sa kahangturan.” [Moises 4:2.]

Gikan niini nga mga pamahayag nga gihimo sa hinigugmang Anak, kita makahukom nga sa panaghisgot niining hilisgutan ang Amahan mipahibalo sa Iyang kabubut-on ug mipalambo sa Iyang plano ug nagplano kalabut niining mga butanga, ug ang tanang gusto buhaton sa Iyang hinigugmang Anak mao ang pagpatuman sa kabubut-on sa Iyang Amahan, ingon nga makita kaniadto sa wala pa ikapadayag. Siya usab buot nga ang himaya ihatag ngadto sa Iyang Amahan, kinsa, isip Dios nga Amahan, ug ang tigpa- siugda ug tighimo sa plano, adunay katungod sa tanang dungog ug himaya.

Apan si Lucifer buot. … mosupak sa kabubut-on sa iyang Amahan, ug mapangahasong nagtinguha sa paghikaw sa tawo sa iyang gawasnong kabubut-on, sa ingon naghimo kaniya nga usa ka ulipon, ug nagbutang kaniya sa usa ka kahimtang diin imposible alang kaniya nga mahimaya nga gihimo sa Dios kon ang tawo, pinaagi sa pagkamasulundon sa balaod nga Iyang gisugyot. … Kon ang tawo walay iyang kabubut-on, o kon siya gihikawan sa iyang kabubut-on, siya dili unta matintal sa yawa, o sa bisan unsang laing gahum, kay kon ang kabubut-on sa Dios mopatigbabaw, ug gipadayon nga wala ang buhat o kabubut-on sa tawo, imposible unta alang kaniya nga makabuhat og bisan unsang butang nga sayop, kay siya gihikawan sa gahum sa pagbuhat niana nga sayop. Kini mao ang kahimtang nga gitinguha ni Satanas nga ihatag, dili lamang sa mga espiritu sa kalangitan, apan usab sa mga tawo dinhi sa yuta. Ug si Satanas miingon, “Sa pagkatinuod ako moluwas sa matag usa kanila, busa ihatag kanako ang imong dungog.”³

Ang plano ni [Satanas]. … gisalikway ingon nga supak sa tambag sa Dios, iyang Amahan. Ang hinigugmang Anak dayon misulti sa Amahan, ug kay sa pagsugyot sa paghimo sa bisan unsang plano sa iyang kaugalingon nga nakahibalo unsa ang kabubut- on sa Iyang Amahan, miingon, “Ang imong pagbuot ang matuman; Akong himoon ang imong mga plano ug ang imong mga laraw, ug, kon ang tawo mapukan, ako mohalad sa akong kaugalingon isip usa ka pag-ula sumala sa imong kabubut-on, O Dios. Ni ako magtinguha sa dungog, apan imo ang himaya;” [tan-awa sa Moises 4:2] ug usa ka pakigsaad gihimo tali Kaniya ug sa Iyang Amahan, diin Siya miuyon sa pag-ula sa mga sala sa kalibutan, ug Siya sa ingon, ingon sa gipahayag, nahimong Kordero nga gipatay gikan sa katukuran sa kalibutan [tan-awa sa Moises 7:47].⁴

Sa higayon nga ang tawo adunay iyang gawasnong kabubut-on ug naulipon ngadto sa gahum sa pagtintal, sa kahuyang sa unod, sa pagkamadanihon sa kalibutan, ug sa mga gahum sa kangitngit, nahibaloan nga siya kinahanglan nga mapukan, ug ang pagkapukan, imposible alang kaniya nga matubos sa iyang kaugalingon, ug nga, sumala sa mahangturong balaod sa hustisya, kini nagkinahanglan og walay katapusan, mabayaron nga pag-ula sa pagtubos sa tawo, sa pagluwas kaniya gikan sa mga epekto ug kadaot sa Pagkapukan, ug sa pagbutang kaniya sa usa ka kondisyon diin siya mapahiuli pag-usab ngadto sa pagpabor sa Dios, sumala sa mahangturong mga balaod sa hustisya ug kalooy; ug makakaplag sa iyang agianan balik ngadto sa atubangan sa Amahan. …

Ug tungod niini, sama sa gisulti ni Jesus Mismo, ingon niini ang nahisulat, nga ang Kristo kinahanglan gayud magaantus, ug sa ikatulo nga adlaw siya mabanhaw gikan sa mga patay: ug nga ang iyang ngalan kinahanglan nga igawali ang paghinulsol ug pagpasaylo sa mga sala sa tanang mga kanasuran, sugod sa Jerusalem.” [Lucas 24:46–47.]⁵

Diha sa pagdumala sa Dios ug sa plano nga gitanyag sa Makagagahum, gisangkap nga ang tawo ibutang ubos sa usa ka balaod nga tataw nga yano, apan ang pagsulay niana nga balaod puno sa grabe nga mga sangputanan. Ang pagsunod niana nga balaod makasiguro sa kinabuhing dayon, ug ang silot sa pagsupak niana nga balaod mao ang kamatayon. … Kon ang balaod wala pa masupak [pinaagi sa Pagkapukan], ang tawo nagpakabuhi unta; apan ang tawo nga nagpakabuhi makahimo kaha sa pagpanganak, ug sa ingon makatuman sa mga plano sa Dios sa pag-andam og mga lawas alang sa mga espiritu nga gilalang didto sa kalibutan sa espiritu? Ug dugang pa, sila ba nga nagkinahanglan og Tigpataliwala, kinsa mao ang mahimong tigtubos [o maulaong sakripisyo] kay ang paglapas niining balaod, nga ingon og makita gikan sa kahimtang nga kini masupak, o ang mahangturong kauswagan ug pagtubos sa tawo makapadayon, ug ang iyang taas nga kahimayaan ngadto sa Dios nga kapangulohan matuman, kon wala ang matubsanong pag-ula ug sakripisyo sa Anak sa Dios?⁶

Kon dili pa tungod sa pag-ula ni Jesukristo, sa sakripisyo nga iyang gihimo, ang tanang tawhanong pamilya magpabilin diha sa lubnganan sa tibuok kahangturan nga walay bisan unsang paglaum. Apan ang Dios misangkap, pinaagi sa pag-ula ni Ginoong Jesukristo, sa pamaagi diin kita mahibalik ngadto sa dughan ug sa atubangan sa Amahan, sa pag-apil kaniya uban sa mga Dios sa mahangturong mga kalibutan—siya nga misangkap niana, misangkap usab sa pagkabanhaw. Siya mipahayag sa iyang kaugalingon nga mao ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi. Siya miingon, “Ako mao ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi: ang mosalig kanako, bisan siya mamatay, mabuhi siya.” (Juan 11:25.) Sa dili madugay ang mga lubnganan mabukas ug ang mga patay makadungog sa tingog sa Anak sa Dios, ug sila motungha, sila kinsa nakabuhat og maayo ngadto sa pagkabanhaw sa makiangayon, ug sila kinsa nakabuhat og dautan ngadto sa pagkabanhaw sa dili makiangayon.⁷

Kita giingnan nga “gawas sa pagpaagas sa dugo walay mahimong pasaylo” sa mga sala [Mga Hebreohanon 9:22]. Dili nato kini masabtan. Si Jesus kinahanglan nga mokuha sa sala pinaagi sa pagsakripisyo sa Iyang kaugalingon, sa makiangayon alang sa dili makiangayon. … Samtang Siya sa Iyang kaugalingong pagkatawo mipas-an sa mga sala sa tanan, ug miula alang kanila pinaagi sa pagsakripisyo sa Iyang kaugalingon, mao nga diha Kaniya ang kabug-at ug panghingutas sa mga panahon ug sa mga kaliwatan, ang dili mahulagway nga panghingutas tungod niining dako nga sakripisyo sa pag-ula diin Siya mipas-an sa mga sala sa kalibutan, ug nag-antus ang Iyang kaugalingon sa mga sangputanan sa usa ka mahangturong balaod sa Dios nga gisupak sa tawo. Tungod niini ang Iyang hilabihang kasakit, ang Iyang dili mahulagway nga kaguol, ang Iyang dili mabuntog nga kasakit, ang tanang nasinati aron sa pagtuman sa. … mga kinahanglanon sa usa ka dili mausab nga balaod.

Ang pag-antus sa Anak sa Dios dili lamang ang pag-antus sa personal nga kamatayon; kay sa pagdawat sa katungdanan nga Iyang gidawat sa paghimo sa pag-ula alang sa mga sala sa kalibutan Siya mipas-an sa kabug-at, sa responsibilidad, ug sa alantu- son sa mga sala sa tanang mga tawo, nga, alang kanato dili matugkad. Ingon nga gipahayag, “ang Ginoo, nga imong Manunubos, nag-antus sa kamatayon diha sa lawas; busa siya nag-antus sa kasakit sa tanan nga mga tawo;” [tan-awa sa D&P 18:11] ug si Isaias miingon: “Sa pagkamatuod gipas-an niya ang atong kasakitan ug gipas-an niya ang atong kasub-anan,” usab, “ug gibutang sa Ginoo diha kaniya ang kasal-anan nato nga tanan,” ug usab, “Iyang gibu-bo ang iyang kalag ngadto sa kamatayon, ug siya giisip uban sa mga malapason; bisan pa iyang gipasan ang sala sa daghan;” [Isaias 53:4, 6, 12] o, ingon nga kini gisulat sa Ikaduhang Basahon ni Nephi: “Kay tan-awa, siya miantus sa mga kasakit sa tanan nga mga tawo, oo, ang mga kasakit sa tanan nga mga buhi nga binuhat, mga lalaki, mga babaye, ug mga bata, nga nahisakop sa banay ni Adan;” [2 Nephi 9:21] samtang sa Mosiah gipahayag: “Siya moantus sa mga pagsulay, ug sakit sa lawas, kagutom, kauhaw, ug kakapoy, gani labaw nga ang tawo makaantus, gawas kini ngadto sa kamatayon; kay tan-awa, dugo manggawas gikan sa matag lungag sa iyang panit, hilabihan ka dako sa iyang kasubo tungod sa mga pagkadautan ug sa mga pagkasalawayon sa iyang mga katawhan.” [Tan-awa sa Mosiah 3:7.] …

…Isip usa ka Dios, Siya mikunsad ubos sa tanang mga butang, ug mipaulipon sa Iyang kaugalingon sa napukan nga kahimtang sa tawo; isip usa ka tawo, Siya nakigbisog sa tanang kahimtang kalabut sa Iyang pag-antus sa kalibutan. Sa pagkatinuod, gidihogan, sa lana sa kamaya ibabaw sa Iyang mga kauban, Siya nakigbisog ug mibuntog sa mga gahum sa tawo ug sa mga yawa, sa yuta ug impyerno hiusahon; ug tinabangan niining dakong gahum sa Dios nga Kapangulohan, Siya mibuntog sa kamatayon, impyerno ug sa lubnganan, ug mibarug nga madaugon isip Anak sa Dios, ang Amahan sa Kahangturan, ang Mesiyas, ang Prinsipe sa kalinaw, ang Manunubos, ang Manluluwas sa kalibutan, nga nakahuman ug nakakompleto sa buhat kalabut sa pagula, nga gihatag sa Iyang Amahan nga Iyang buhaton isip Anak sa Dios ug Anak sa tawo. Isip Anak sa Tawo, Siya milahutay sa tanang posible alang sa dugo ug unod sa paglahutay; isip Anak sa Dios Siya nagmadaugon sa tanan, ug sa kahangturan mikayab ngadto sa tuong kamot sa Dios.⁸

Ang Manluluwas sa ingon nahimong ginoo sa sitwasyon—ang utang nabayran, ang katubsanan nahimo, ang pakigsaad natuman, ang hustisya natagbaw, ang kabubut-on sa Dios natuman, ug ang tanang gahum anaa na sa mga kamot sa Anak sa Dios— ang gahum sa pagkabanhaw, ang gahum sa katubsanan, ang gahum sa kaluwasan, ang gahum sa paghimog mga balaod sa pagpadayon ug pagtuman niini nga plano. Tungod niini ang kinabuhi ug pagka-imortal gidala ngadto sa kahayag, ang Ebanghelyo gipaila, ug Siya mao ang tigpasiugda sa kinabuhing dayon ug kahimayaan. Siya ang Manunubos, ang Tigpabanhaw, ang Manluluwas sa tawo ug sa kalibutan. …

Ang plano, ang pagkahan-ay, ang kasabutan, ang pakigsaad gihimo, gikasabutan ug gidawat sa wala pa ang katukuran sa kalibutan; kini gihulagway nang daan pinaagi sa mga sakripisyo, ug natuman ug nahingpit diha sa krus.

Tungod kay mao ang tigpataliwala tali sa Dios ug sa tawo, Siya pinaagi sa katungod nahimong magmamando ug direktor sa yuta ug sa langit alang sa mga buhi ug alang sa mga patay, alang sa nangagi, sa karon, ug sa umaabot, kalabut sa tawo ingon nga gihiusa niini nga yuta o sa mga langit, karon o sa kahangturan, ang Kapitan sa atong kaluwasan, ang Apostol ug High Priest sa atong propesyon, ang Ginoo ug Tighatag sa kinabuhi.

Gipasipad-an ba ang hustisya? Wala; kini natagbaw, ang utang nabayran. Nahilayo ba ang pagkamatarung? Wala; matarung kini nga buhat. Natuman ang tanang mga panginahanglan. Nasupak ba ang paghukom? Wala; ang mga gipangayo niini natuman. Nagmadaugon ba ang kalooy? Wala; miangkon lamang siya sa iyaha. Hustisya, paghukom, kalooy ug kamatuoran ang tanang nagkatagbo isip mga hiyas sa Dios. “Ang hustisya ug ang kamatuoran nagkatagbo, ang pagkamatarung ug ang kalinaw nanagkatagbo.” [Tan-awa sa Salmo 85:10.] Ang hustisya ug paghukom modaug ingon man usab ang kalooy ug kalinaw; ang tanang mga hiyas sa Dios nagkatakdo niining mahinungdanon, dako, importante, makiangayon, makatarunganon, maloloy-on ug bililhon nga buhat.⁹

Mahimong ikapangutana kini dinhi, Unsa ang kalainan tali sa Anak sa Dios, isip Anak sa Dios, ang Manunubos, ug niadtong kinsa mituo Kaniya ug miambit sa mga panalangin sa Ebanghelyo?

Usa ka butang, samtang kita mobasa, mao nga ang Amahan mihatag Kaniya og gahum sa pagbaton og kinabuhi sa Iyang kaugalingon: “Kay maingon nga ang Amahan may kinabuhi diha sa iyang kaugalingon, maingon man gitugot niya sa Anak ang pagbaton usab og kinabuhi diha sa iyang kaugalingon;” [Juan 5:26] ug dugang pa, Siya may gahum, kon ang tanang katawhan mamatay, sa pagbanhaw kanila pag-usab; ug tungod niini Siya mao ang Pagkabanhaw ug ang Kinabuhi, kansang gahum walay laing tawo nga nanag-iya.

Ang laing kalainan mao, nga ang pagbaton niini nga kinabuhi sa Iyang kaugalingon, Siya adunay gahum, sama sa Iyang giingon, sa pagtugyan sa Iyang kinabuhi ug sa pagkuha niini pagusab, kansang gahum gihatag usab sa Amahan ngadto Kaniya. Kini mao usab ang gahum nga walay laing binuhat nga nanag-iya niini nga yuta.

Usab, Siya mao ang kahayag sa himaya sa Iyang Amahan ug ang tukma nga hulad sa Iyang kinaiya. Usab, Siya nagabuhat unsa ang Iyang nakita nga gibuhat sa Amahan, samtang kita nagbuhat lamang niana nga gitugot kanato nga buhaton ug Iyang gihatagan og gahum sa pagbuhat sa ingon.

Siya mao ang Gipili, ang Pinili, ug usa sa Kapangulohan sa kalangitan, ug diha Kaniya nagpuyo ang tanang kahingpitan sa linawas sa Dios nga Kapangulohan, nga dili ikasulti bahin kanato sa bisan hain niining mga butanga.

Lain nga butang mao, nga ang tanang gahum gihatag ngadto Kaniya sa langit ug sa yuta, nga walay yutan-ong binuhat nga makasulti.

Gipahayag usab nga si Lucifer diha na sa wala pa si Adan; mao usab si Jesus. Ug si Adan, ingon man usab sa tanang mga tumutuo, gisugo sa pagbuhat sa tanan nga iyang gibuhat sa ngalan sa Anak, ug sa pagtawag sa Dios pinaagi sa Iyang ngalan hangtud sa hangtud; kansang dungog dili alang sa bisan unsang yutan-ong binuhat.

Siya, sa kasuod sa Iyang relasyon ngadto sa Amahan, ingon og nag-okupar og usa ka katungdanan nga walay laing tawo nga nag-okupar. Siya gitawag nga Iyang hinigugma nga Anak, isip ang Bugtong Anak sa Amahan—wala kini magpasabut nga ang bugtong anak sa unod? Kon siya mao ang unang natawo ug masulundon ngadto sa mga balaod sa Iyang Amahan, wala ba niya mapanunod ang katungdanan pinaagi sa katungod nga representante sa Dios, ang Manluluwas ug Manunubos sa kalibutan? Ug dili ba ang iyang lahi nga katungod ug kahigayunan isip unang natawo, ang tinuod nga manununod sa Dios, ang Amahan sa Kahangturan, sa paghimo, pagtuman ug pagbuhat sa mga plano sa Iyang Langitnong Amahan kabahin sa katubsanan, kaluwasan ug kahimayaan sa tawo? Ug mismo ang Iyang kaugalingon nga walay sala (nga walay laing tawo), Siya miangkon sa katungdanan sa pagka-Manluluwas ug Manunubos, nga pinaagi sa katungod alang Kaniya isip unang natawo. Ug dili ba ingon nga ang pag-angkon og usa ka lawas giandam na sa linain nga paagi, ug nga anak sa Dios, sa lawas ug sa espiritu, Siya nagbarug nga halangdon sa katungdanan nga Anak sa Dios, o sa dapit sa pagka- Dios, ug mao ang Dios, ug sa ingon angay ug ang bugtong personahe nga makasarang sa paghimo og usa ka walay katapusan nga pag-ula? …

…Bisan og ang uban mahimong mga anak sa Dios pinaagi Kaniya, apan nagkinahanglan kini sa Iyang lawas, sa Iyang pagtuman sa balaod, sa sakripisyo o sa paghalad niana nga lawas diha sa pag-ula, sa dili pa kining uban, kinsa mga anak sa Dios sa pagkatawo didto sa kalibutan sa espiritu, makakab-ot ngadto sa katungdanan sa mga anak sa Dios sama Kaniya, ug nga pinaagi lamang sa Iyang pagpataliwala ug pag-ula. Aron nga diha Kaniya, ug tungod Kaniya, ug pinaagi Kaniya, pinaagi sa baruganan sa pagsagop, kita makaangkon lamang sa katungdanan nga gipamulong ni Juan: “Mga hinigugma, kita karon mga anak sa Dios, kon maunsa unya kita, kini wala pa ipakita, apan kita nasayud nga sa igapadayag na siya, kita mahisama kaniya, kay kita magasud- ong man unya kaniya sa iyang pagkamao.” Sa ingon ang Iyang pag-ula nakapahimong posible alang kanato nga makaangkon og kahimayaan, nga dili unta nato maangkon kon wala pa kini.¹⁰