Ang Kinabuhi ug Pangalagad ni Gordon B. Hinckley

Sa dihang si Gordon Bitner Hinckley natawo niadtong Hunyo 23, 1910, siya ang unang anak sa iyang inahan, apan walo ka mas magulang nga mga igsoon ang mihangup kaniya sa pamilya. Ang amahan ni Gordon, si Bryant Stringham Hinckley, naminyo kang Ada Bitner human sa kamatayon sa iyang unang asawa, si Christine. Sila si Ada ug Bryant dunay upat pa ka mga anak human ni Gordon, ug ilang giamumahan ang ilang dakong pamilya uban sa gugma—ug walay kalahian sama sa mga half brother ug half sister. Gikan sa iyang pagkabata, nakat-unan ni Gordon ang paghatag og bili sa iyang pamilya.

Ang apelyido sa amahan ug apelyido sa inahan ni Gordon mga pahinumdom sa iyang halangdon nga panulundon. Ang iyang mga katigulangan nga Hinckley naglakip sa unang mga pilgrim sa dapit nga maoy nahimong United States of America. Ang uban gipalayas ngadto nianang dapita sa mga 1600 tungod sa ilang Kristohanong mga gituohan. Ang uban mga pasahero niadtong 1620 sa Mayflower, usa sa unang mga barko nga nagdala sa mga emigrante gikan sa Europe ngadto sa North America. Sobra sa duha ka siglo human niana, ang apohang lalaki ni Gordon sa habig sa amahan, si Ira Nathaniel Hinckley, usa sa unang mga pioneer nga mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Pagka-1843, isip usa ka 14 anyos nga ilo, mipasakop si Ira sa Simbahan didto sa Nauvoo, Illinois, human makadungog nila ni Joseph ug Hyrum Smith nga nagsangyaw. Ang apohan sa tuhod ni Gordon nga si Anna Barr Musser Bitner Starr usa usab ka pioneer. Ang iyang anak nga si Breneman Barr Bitner, ang apohan ni Gordon sa habig sa inahan, sa wala madugay nahinumdom sa ilang biyahe ngadto sa Salt Lake Valley pagka-1849: “Nagmaneho ko [11 anyos] og duha ka baka ug puno sa karga nga karwahe agi sa init ug tugnaw tabok sa mga disyerto ug mga suba ug mga kabukiran paingon niini nga walog.”⁷

Kanunayng pahinumduman ni Bryant Hinckley ang iyang mga anak ug mga apo bahin sa ilang talagsaong panulundon. Naghisgot bahin sa makalilisang nga biyahe sa mga pilgrim sakay sa Mayflower ug sa taas, grabe nga winter nga ilang nasinati sa dihang miabut sila sa ilang destinasyon, sa makausa miingon siya: “Sa dihang ang Mayflower andam na nga mobalik sa tingpamulak, 49 lamang [sa 102] ka mga tawo ang naluwas. Walay usa ang mibalik [ngadto sa England]. Kini nga diwa nahimugso diha kaninyo mga minahal—ang diwa nga dili gayud mobalik.”⁸ Samtang matinud-anong gisunod ni Gordon kini nga baruganan, nakadawat siya og mga oportunidad nga makakat-on ug makaserbisyo ug makapamatuod nga dili niya mahunahuna.

Sa bata pa, si Gordon Hinckley dili usa ka lagsik, himsug nga indibidwal nga nailhan sa mga tawo sa dihang dako na siya. Usa siya ka “niwang, maluyahon nga bata,” dali nga masakit.⁹ Sa dihang ang dos anyos nga si Gordon “natakbuyan og grabe nga ubo, … usa ka doktor ang misulti ni Ada nga ang bugtong tambal klaro, hangin sa probinsya. Gisolusyunan kana ni Bryant pinaagi sa pagpalit og duha ka ektarya nga uma … ug nagtukod og gamayng balay nga bakasyunan.”¹⁰ Ang uma, nga nahimutang sa dapit sa Salt Lake Valley nga gitawag og East Mill Creek, usa ka panalangin alang sa tibuok pamilya, naghatag sa mga bata og usa ka dapit nga kasuroyan ug kadulaan ug sa pagkat-on og bililhong mga leksyon samtang kauban silang nagtrabaho.

Sila si Ada ug Bryant Hinckley positibo, kugihan nga mga ginikanan kinsa naghimo og mga oportunidad alang sa ilang mga anak nga molambo ug molampus. Nagpahigayon sila og mga family home evening sa dihang gipaila ang programa niadtong 1915. Mipakigbahin sila og mga istorya panahon sa tingkatulog, kasagaran gikan sa mga kasulatan. Migahin sila og usa ka kwarto sa ilang balay isip librarya diin ang mga anak makabasa og maayong mga basahon. Gidasig nila ang disiplina diha sa ilang mga anak pinaagi sa pag-awhag nila ug gilauman ang pinakamaayo diha nila.

Sa pagdako ni Gordon, milambo ang iyang pagtuo, giamumahan pinaagi sa padayon nga impluwensya sa pagtuo sa iyang mga ginikanan. Dayon usa ka adlaw duna siyay kasinatian nga nakatabang aron matukod ang pundasyon sa iyang pagpamatuod bahin ni Propeta Joseph Smith:

“Sa dihang bata pa ko, dose anyos ang edad, gidala ko sa akong papa ngadto sa usa ka miting sa priesthood sa stake diin kami nagpuyo. Naglingkod ko sa likod nga bahin samtang siya, isip presidente sa stake, naglingkod sa atubangan. Atol sa pagsugod niana nga miting, ang una sa matang niini nga akong natambungan sukad, tulo o upat ka gatus ka kalalakin-an ang namarug. Mga kalalakin-an sila gikan sa lain-laing gigikanan ug daghang mga trabaho, apan matag usa dunay sama nga kombiksyon diha sa iyang kasingkasing, diin dungan silang nanganta niining talagsaong mga pulong:

“Usa ka butang ang nahitabo sulod kanako samtang akong nadungog kadtong mga lalaki nga dunay hugot nga pagtuo nga nag-awit. Nakabaton ko og kahibalo sa akong kahiladman, nga gibutang sa Balaang Espiritu, nga si Joseph Smith sa pagkatinuod usa ka propeta sa Labawng Makagagahum.”¹¹

Imahe

young Gordon B. Hinckley

Sa sayong bahin sa iyang pagkabata, wala malingaw si Gordon sa eskwelahan, mas ganahan siya sa gawas kay sa mga bong-bong ug mga lingkuranan diha sa klasehanan. Hinoon, sa pagkahamtong niya, nakat-unan niya ang pagdayeg sa mga basahon, mga eskwelahan, ug ang librarya sa balay ingon man usab ang umahan diin siya magdagan-dagan nga magtiniil samtang bata pa. Migradwar siya gikan sa high school niadtong 1928 ug nagsugod og eskwela sa University of Utah nianang samang tuig.

Ang iyang upat ka tuig sa unibersidad nakahatag niya og hilabihan nga mga hagit. Pagka-1929 ang stock market sa Estados Unidos nahagsa, ug ang Grabe nga Depresyon mikuyanap sa nasud ug sa kalibutan. Ang kawalay trabaho mga 35 porsyento sa Siyudad sa Salt Lake, apan swerte si Gordon nga dunay trabaho isip trabahante sa maintenance aron pangbayad sa iyang tuition ug mga gamit sa eskwelahan. Si Bryant, kinsa nagtrabaho isip tigdumala sa Deseret Gym sa Simbahan, mipaminos sa kaugalingon niyang sweldo aron ang ubang mga trabahante magpabilin sa ilang mga trabaho.¹²

Mas grabe pa kay sa mga problemang pinansyal mao ang pagkadiskubre nga ang mama ni Gordon dunay kanser. Namatay siya niadtong 1930 sa edad nga 50, sa dihang 20 anyos si Gordon. Ang mga samad nga miabut tungod sa kamatayon sa iyang mama “lawom ug sakit,” miingon si Gordon.¹³ Kining personal nga pagsulay, inubanan sa impluwensya sa kalibutanong mga pilosopiya ug sa kawalay pagsalig sa uban nianang panahona, nakapahimo niya sa pagpangutana og lisud nga mga pangutana. “Usa kadto ka panahon sa hilabihan nga kawalay kadasig,” nahinumdom si Gordon, “ug mabati gyud ni diha sa eskwelahan. Ako mismo mibati gani niini. Misugod ko sa pagpangutana sa pipila ka mga butang, lakip tingali sa gamayng bahin sa pagtuo sa akong mga ginikanan. Komon ra kana sa mga estudyante sa unibersidad, apan ang kahimtang lahi gayud nianang panahona.”¹⁴

Bisan tuod nga ang mga pangutana ni Gordon nakapahasol kaniya, wala kini makapaluya sa iyang pagtuo. “Dunay sukaranang pundasyon sa gugma alang nako nga nagagikan sa halangdong mga ginikanan ug usa ka maayong pamilya, usa ka talagsaong bishop, mapahinunguron ug matinud-anong mga magtutudlo, ug mga kasulatan nga mabasa ug mapamalandong,” nahinumdom siya. Namulong bahin sa mga hagit niadtong panahona alang niya ug sa iyang mga kaedad, miingon siya: “Bisan kon sa among kabatan-on duna kami problema sa pagsabut sa daghang butang, diha sa among kasingkasing dunay gugma alang sa Dios ug sa iyang talagsaong buhat nga midala kanamo ibabaw sa bisan unsang mga pagduda ug mga kahadlok. Among gihigugma ang Ginoo ug among gihigugma ang buotan ug dungganong mga higala. Gikan sa maong gugma nakakuha kami og dakong kalig-on.”¹⁵

Migradwar si Gordon gikan sa University of Utah niadtong Hunyo 1932 nga dunay major sa English ug minor sa ancient languages. Usa ka tuig human niana kinahanglan siya nga mohimo og importante nga desisyon nga nakapausab sa iyang kinabuhi. Nagpaabut siya sa pagpadayon sa iyang edukasyon aron mahimo siyang usa ka journalist. Bisan taliwala sa Depresyon, nakahimo pa gihapon siya sa pagtigum og igong kwarta aron sa pagsuporta sa iyang pag-eskwela. Naghunahuna usab siya nga magminyo. Siya ug si Marjorie Pay, usa ka batan-ong babaye nga nagpuyo tabok sa dalan, nagkaanam sila og kasuod sa usag usa.

Dayon, sa hapit na ang iyang ika-23 nga adlawng natawhan, nakigkita si Gordon sa iyang bishop, si John C. Duncan, kinsa nangutana kon naghunahuna ba siya nga magmisyon. Usa kini “ka makapakurat nga sugyot” ngadto ni Gordon,¹⁶ kay pipila lang ka mga batan-ong lalaki ang natawag nga magmisyon atol sa Depresyon. Ang mga pamilya walay mga kapanguhaan aron sa pagsuporta kanila.

Gisultihan ni Gordon si Bishop Duncan nga moserbisyo siya, apan nabalaka siya kon unsaon sa iyang pamilya sa pagsuporta sa iyang misyon. Ang iyang mga kabalaka misamot sa dihang iyang nahibaloan nga ang bangko nga iyang gideposituhan sa iyang tinigum nanira. “Bisan pa man niana,” miingon siya, “nahinumdom ko nga miingon ang akong amahan, ‘Buhaton namo ang tanan kutob sa among mahimo aron masiguro nga matubag ang imong mga panginahanglan,’ ug siya ug ang akong igsoong lalaki mipasalig nga motabang aron makahuman ko sa akong misyon. Mao kanang panahona nga among nadiskubrihan ang gamayng tinigum nga gibilin sa akong mama—mga sukli nga natigum gikan sa iyang pagpamalit og grocery ug sa uban pang pag-shopping. Pinaagi nianang gamayng tabang nga nadugang, klaro nga makaadto ko sa akong misyon.” Gikonsiderar niya ang mga sinsilyo sa iyang inahan nga sagrado. “Giampingan gyud ni nako og maayo,” miingon siya.¹⁷ Gitawag siya nga magmisyon sa European Mission.

Nakabantay nga ang iyang anak nga lalaki mibati gihapon og kahasol, miandam si Bryant Hinckley og yano nga pahimangno sa tinuod nga tinubdan sa kalig-on. “Sa dihang mibiya ako aron magmisyon” miingon si Gordon sa kaulahian, “ang buotan nakong amahan mihatag nako og kard nga gisulatan niining lima ka mga pulong … : ‘Ayaw kahadlok, sumalig ka lamang’ (Marcos 5:36).”¹⁸ Kadtong mga pulonga nakapadasig ni Elder Gordon B. Hinckley aron moserbisyo og usa ka matinud-anon, dungganon nga misyon, ilabi na sa dihang giubanan kini og unom ka mga pulong nga gisulat sa iyang papa pipila ka semana human niana.

Ang dugang unom ka mga pulong miabut sa panahon sa hilabihang kasagmuyo, nga nagsugod niadtong Hunyo 29, 1933, ang unang adlaw ni Elder Hinckley didto sa Preston, England. Sa dihang miabut siya sa iyang apartment, gisultihan siya sa iyang kompanyon nga mamulong sila sa plasa nianang gabhiona. “Sayop ang tawo nga imong gipili nga ikuyog,” mitubag si Elder Hinckley, apan iya lamang nakita ang iyang kaugalingon nga nagkanta ug namulong gikan sa entablado pipila ka oras human niana, nag-atubang sa pundok sa mga tawo nga mibaliwala kaniya.¹⁹

Nadiskubrihan ni Elder Hinckley nga daghang tawo ang dili andam nga maminaw sa mensahe sa gipahiuli nga ebanghelyo. Ang kakabus nga namugna sa pinansyal nga depresyon sa tibuok kalibutan daw mituhop sa mga kalag sa katawhan nga iyang nasugatan diha sa mga streetcar, ug wala kaayo siyay rason nga makigsuod nila. Dugang pa, nasakit siya. Nahinumdom siya, “Sa England nangalibwag ang mga pollen sa mga sagbut ug mahimong liso sa katapusang bahin sa Hunyo ug sayong bahin sa Hulyo, nga mao gyuy akong pag-abut.”²⁰ Naka-trigger ni sa iyang mga allergy, nga nakapasamot pa sa sitwasyon. Gimingaw siya sa iyang pamilya. Gimingaw siya ni Marjorie. Gimingaw siya sa iyang nasud. Ang buhat makapadismaya. Siya ug ang iyang mga isigka-misyonaryo dunay pipila lang ka mga oportunidad sa pagtudlo og mga investigator, bisan tuod nga nagtudlo ug namulong sila sa gagmayng mga branch kada Dominggo.

Mibati nga nag-usik-usik lang siya sa iyang panahon ug sa kwarta sa iyang pamilya, misulat si Elder Hinckley ngadto sa iyang papa nga nagpasabut sa iyang magul-anong sitwasyon. Mitubag si Bryant Hinckley pinaagi sa tambag nga gisunod sa iyang anak sa tibuok niyang kinabuhi. “Minahal kong Gordon,” misulat siya, “Nadawat nako ang bag-o nimong sulat. Aduna lamang akoy usa ka sugyot.” Ug dayon kadtong unom ka mga pulong midugang og gibug-aton sa lima nga iyang unang gisulat: “Kalimti ang imong kaugalingon ug trabaho.”²¹ Kini nga tambag mipahinumdom ni Elder Hinckley sa tudling sa kasulatan nga iyang nabasa uban sa iyang kompanyon sa sayo nianang adlawa: “Kay bisan kinsa nga buot magapatunhay sa iyang kinabuhi mawagtangan hinoon siya niini; apan bisan kinsa nga magawagtang sa iyang kinabuhi tungod kanako ug tungod sa maayong balita, magapatunhay niini” (Marcos 8:35).

Pinaagi sa sulat sa iyang papa diha sa iyang kamot, ang batan-ong Elder Hinckley miluhod ug misaad nga iyang itugyan ang iyang kaugalingon ngadto sa Ginoo. Ang epekto hapit diha-diha dayon. “Ang tibuok kalibutan nausab,” miingon siya. “Ang gabon nahanaw. Ang adlaw misugod sa pagdan-ag sa akong kinabuhi. Duna koy bag-ong tinguha. Nakita nako ang katahum niining dapita. Nakita nako ang katalagsaon sa katawhan. Misugod ko sa pagbati nga kabahin ko niining talagsaong dapit.”²²

Imahe

Elder Gordon B. Hinckley

Nahinumdom niadtong mga panahona, gipasabut ni Gordon nga nakadawat usab siya og tabang gikan sa iyang inahan. Gibati niya ang makahupay niya nga presensya, ilabi na atol sa makasagmuyo ug makapawala og kadasig nga mga panahon. “Gisulayan nako nianang panahona, sama sa pagsulay nako sukad, sa pagpakabuhi ug sa pagpahigayon sa akong katungdanan nga magdala og dungog sa iyang ngalan,” miingon siya. “Ang paghunahuna nga mapakyas ko sa pagtuman sa gilauman sa akong inahan sakit, ug nakahatag nako og disiplina nga wala unta nako.”²³

Nahimo siyang usa ka misyonaryo nga dunay katuyoan ug kadasig. Ang mga rekord sa unang walo ka bulan sa iyang misyon nagpakita nga bisan tuod nga wala siyay nabunyagan, nakaapud-apod siya og 8,785 ka mga pamphlet, migahin og sobra sa 440 ka oras uban sa mga miyembro, mitambong og 191 ka mga miting, dunay 220 ka mga panag-istoryahanay bahin sa ebanghelyo, ug nakakumpirmar og usa ka tawo.²⁴

Pagka-Marso 1934, si Elder Hinckley nabalhin gikan sa Preston ngadto sa London aron magtrabaho isip assistant ngadto ni Elder Joseph F. Merrill sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, kinsa midumala sa British ug European Mission.²⁵ Gigahin niya ang nahabilin niyang misyon didto, nagtrabaho sa opisina maadlaw ug nagtudlo sa ebanghelyo magabii. Ang mga bunyag sa nakabig gamay ra, apan diha sa kasingkasing sa anak nga lalaki nila ni Bryant ug Ada Hinckley, ang kidlap sa pagkakabig nahimong usa ka dilaab nga nagmalungtaron.

Sa dihang nauli na si Gordon gikan sa iyang misyon, miingon siya, “Dili na gyud ko gusto pang mobiyahe og usab. Nakabiyahe na ko sa gilay-on nga gusto nakong adtoan.”²⁶ Siya ug ang duha ka misyonaryo nga mga kompanyon milibot sa Europe ug sa Estados Unidos sa ilang pagpauli, usa ka naandang buhaton niadtong panahona, ug naluya gyud siya. Sa dihang ang iyang pamilya nagbakasyon sa wala madugay human sa iyang pagbalik, nagpabilin siya. Bisan pa man sa iyang kaluya, natagamtam niya ang katagbawan samtang namalandong siya bahin sa iyang mga biyahe: iyang gibati nga nakita niya ang katumanan sa bahin sa iyang patriyarkal nga panalangin. Daghang katuigan ang milabay miingon siya:

Nakadawat ko og patriyarkal nga panalangin sa bata pa ko. Niana nga panalangin miingon kini nga mamulong ko og kusog ug mopamatuod sa kamatuoran ngadto sa kanasuran sa yuta. Nagtrabaho ko didto sa London sulod sa taas nga panahon ug mihatag sa akong pagpamatuod sa daghang higayon didto. [Miadto kami sa Amsterdam], ug ako dunay oportunidad sa usa ka miting nga mosulti og pipila ka pulong ug mihatag sa akong pagpamatuod. Miadto dayon kami sa Berlin, diin duna koy susama nga oportunidad. Miadto dayon kami sa Paris, diin duna koy susama nga oportunidad. Miadto dayon kami sa Estados Unidos, ngadto sa Washington, D.C., ug sa usa ka Dominggo didto duna koy susama nga oportunidad. Sa dihang miabut ko sa balay, naluya gyud ko. … Miingon ko, ‘… Nakompleto nako [kanang] bahina sa akong panalangin. Napadungog nako ang akong tingog sa dagkong kaulohan sa kalibutan. …’ Ug mibati gyud ko nianang paagiha.”²⁷

Sa dili pa makonsiderar ni Gordon nga nahuman na ang iyang misyon, kinahanglan una niyang tumanon ang usa pa ka buluhaton. Si Elder Joseph F. Merrill mihangyo niya nga makigkita sa Unang Kapangulohan sa Simbahan aron ireport ang mga panginahanglan sa British ug European Mission. Sa buntag niadtong Agosto 20, 1935, wala pay usa ka bulan human siya nakapauli, gipasulod si Gordon ngadto sa council room sa Church Administration Building. Samtang nakiglamano sa matag sakop sa Unang Kapangulohan—nila ni Presidente Heber J. Grant, J. Reuben Clark Jr., ug David O. McKay—kalit siyang nabug-atan sa buluhaton nga gihatag kaniya. Miingon si Presidente Grant, “Brother Hinckley, hatagan ka namo og kinse minutos aron sultihan kami kon unsay gusto ni Elder Merrill nga among madunggan.”²⁸

Sulod sa misunod nga 15 minutos, ang bag-ohay lang nga nakabalik nga misyonaryo mipresentar sa problema ni Elder Merrill—nga ang mga misyonaryo nagkinahanglan og mas maayo nga naimprinta nga mga materyal aron sa pagtabang kanila sa ilang trabaho. Agig tubag, si Presidente Grant ug ang iyang mga magtatambag nangutana og daghan, ug ang miting misobra pa og usa ka oras kay sa naplanuhan.

Sa iyang pagpauli gikan sa miting, wala gayud damha ni Gordon kon sa unsang paagiha nga makaapekto sa iyang kinabuhi kadtong 75 minutos. Duha ka adlaw human niana nakadawat siya og tawag gikan ni Presidente McKay, nga mitanyag niya og trabaho isip executive secretary sa bag-ong natukod nga Radio, Publicity, ug Mission Literature Committee sa Simbahan. Kini nga committee, nga gilangkuban sa unom ka mga sakop sa Korum sa Napulog Duha, magtrabaho aron matubag ang mga panginahanglan nga gilatid ni Gordon sa iyang miting uban sa Unang Kapangulohan.²⁹

Imahe

Gordon B. Hinckley

Sa makausa pa, wala una gipadayon ni Gordon ang iyang mga plano sa graduate school ug career isip usa ka journalist. Mitrabaho siya sa paghimo og mga script alang sa mga programa sa radyo ug mga filmstrip, nagsulat og mga pamphlet alang sa mga misyonaryo, nagpalambo og propesyunal nga mga relasyon sa mga media pioneer, ug nag-research ug nagsulat bahin sa kasaysayan sa Simbahan. Mitampo siya sa mga mensahe nga gitumong aron sa pag-ugmad og pagtuo sa mga miyembro sa Simbahan ug mikuha og atensyon sa mga tawo gawas sa Simbahan. Usa ka higala kausa mipadala niya og sulat nga midayeg niya bahin sa usa ka script sa radyo ug nangutana kon giunsa niya pagpalambo ang maong gasa sa pagsulat ug pagpamulong. Mitubag si Gordon:

“Kon duna koy talento sa pagpamulong o pagsulat, hilabihan gayud ako kamapasalamaton sa akong Amahan sa Langit. Dili ko motuo nga duna gyud koy natural nga abilidad sa pagpamulong ug pagsulat; hinoon, bisan unsang gahum nga naa nako miabut pinaagi sa mga oportunidad nga gihatag ngari nako.”³⁰

Ang trabaho ni Gordon uban sa committee nakapalambo sa iyang mga kahanas isip usa ka manunulat. Nagtanyag usab kini og bililhong oportunidad nga makakat-on gikan sa mga apostoles ug mga propeta. Samtang nakita ni Gordon ang unom ka mga sakop sa Napulog Duha nga mainampingong naghimo og mga desisyon ug nagtudlo sa usag usa, mas nakasabut siya sa balaang calling niining nagkadaiyang mga kalalakin-an ug sa proseso sa pagpadayag nga nahitabo sa dihang nagtinambagay sila.

Si Elder Stephen L Richards, kinsa sa kaulahian nagserbisyo isip Unang Magtatambag sa Unang Kapangulohan, mao ang chairman sa committee. Gihulagway siya ni Gordon isip “mahunahunaon, motimbang-timbang og maayo, mainampingon, ug maalamon. Dili gayud siya magdali-dali sa paglihok apan mainampingong motan-aw sa dili pa siya magpadayon. Akong nakat-unan nga mas maayo kon mainampingon nimong ipadayon kini nga buhat, tungod kay bisan unsa nga desisyon nga imong buhaton duna kini mga sangputanan ug makaapekto sa kinabuhi sa daghang tawo.”³¹

Ang laing lima ka mga sakop sa committee mao sila si Elder Melvin J. Ballard, John A. Widtsoe, Charles A. Callis, Alonzo A. Hinckley (uyoan ni Gordon), ug Albert E. Bowen. Bahin kanila, miingon si Gordon:

“Nindot kaayo ang akong relasyon niadtong halangdon nga kalalakin-an, kinsa mabination kaayo nako. Apan akong nakat-unan nga mga tawo ra sila. Duna silay mga kahuyang ug mga problema, apan wala kana makahasol nako. Gani, nakapalambo pa kini sa akong opinyon bahin nila tungod kay nakita nako nga dunay elemento sa kabalaan nga mas labaw pa kay sa mortal nga kinaiya, o mapahinunguron sila sa talagsaong paningkamot nga maoy kinatas-ang prayoridad sa ilang kinabuhi. Akong nakita ang inspirasyon nga naglihok sa ilang kinabuhi. Wala koy pagduha-duha kalabut sa ilang propetikanhong mga calling o sa kamatuoran nga ang Ginoo namulong ug naglihok pinaagi nila. Nakita nako ang ilang tawhanong kinaiya, ang ilang mga kahuyang—ug duna silay pipila. Apan nakita usab nako ang hilabihan nga kalig-on sa ilang pagtuo ug gugma alang sa Ginoo, ug sa ilang hingpit nga kamatinud-anon ngadto sa buhat ug sa pagsalig nga gihatag kanila.”³²

Siyempre, wala lang maghunahuna si Gordon bahin sa trabaho. Ang iyang pagpangulitawo ni Marjorie Pay nagpadayon sa dihang mibalik siya gikan sa England. Ang iyang pagbiya lisud alang kang Marjorie maingon nga lisud usab kini alang kaniya. “Bisan sa kahinam nako nga moserbisyo siya og misyon,” miingon si Marjorie sa wala madugay, “dili gyud nako malimtan ang kahaw-ang ug kaguol nga akong gibati sa dihang kana nga tren mibiya na sa estasyunan.”³³

Sa tinglarag sa 1929, upat ka tuig sa wala pa mibiya si Gordon ngadto sa England, nagpa-enrol si Marjorie alang sa mga klase sa University of Utah, apan ang iyang papa nawad-an og trabaho tungod sa Grabe nga Depresyon. Dali niyang gihunong ang pagtambong sa mga klase ug nakakita og trabaho isip secretary aron makatabang sa pagsuporta sa iyang mga ginikanan ug sa iyang lima ka manghud—usa ka paningkamot nga nagpadayon human makabalik si Gordon gikan sa iyang misyon niadtong 1935. Wala na gyud siyay oportunidad nga makabaton og pormal nga edukasyon, apan determinado siya nga magpadayon sa pagkat-on, mao nga iyang gi-edukar ang iyang kaugalingon pinaagi sa pagbasa.

Ang malipayong disposisyon ni Marjorie, kinaiya sa trabaho, ug tinuoray nga pagsalig ngadto sa ebanghelyo nakapadani ni Gordon kaniya, ug nakadayeg siya sa iyang kabuotan ug pagtuo. “Samtang hapit na mi magminyo,” miingon siya, “gibati nako nga hingpit nga masaligon nga gihigugma ko ni Gordon. Apan nasayud usab ako nga dili gyud ko maoy una diha niya. Nasayud ko nga ikaduha ra ko sa iyang kinabuhi ug nga ang Ginoo maoy una. Ug okey ra na.” Mipadayon siya: “Para nako kon nasabtan nimo ang ebanghelyo ug ang katuyoan nganong nia kita dinhi, ganahan ka og bana nga unahon ang Ginoo. Mibati ko og kasiguroan kay nasayud nga usa siya ka lalaki nga sama niana.”³⁴

Naminyo sila si Gordon ug Marjorie sa Templo sa Salt Lake niadtong Abril 29, 1937, ug mibalhin ngadto sa balay nga bakasyunan sa mga Hinckley didto sa East Mill Creek. Gitauran nila kini og pugon [furnace], mihimo og laing mga kalamboan nga gikinahanglan aron mapuy-an sa tibuok tuig, miatiman sa mga prutasan ug mga garden, ug misugod sa pagtukod og kaugalingon nilang balay diha sa kasikbit nga dapit. Ug mao nga ang dapit sa probinsya nga ganahan ni Gordon panahon sa summer sa iyang pagkabata nahimong dapit diin siya ug si Marjorie mohimo sa ilang balay ug mopadako sa ilang mga anak—sila si Kathleen, Richard, Virginia, Clark, ug Jane.

Imahe

Marjorie Pay

Sila si Gordon ug Marjorie miestablisar og panimalay nga dunay gugma, pagtahud sa usag usa, kakugi, ug pagsunod sa ebanghelyo. Ang inadlaw nga pag-ampo sa pamilya nakahatag og paagi aron makita sa mga anak ang pagtuo ug gugma sa ilang mga ginikanan. Samtang ang pamilya dungan nga nag-ampo, nakabantay usab ang mga anak sa kaduol sa ilang Amahan sa Langit.

Ang panimalay sa mga Hinckley usa ka dapit nga dunay pipila ka mga lagda apan dagko og mga gilauman. Naghisgot si Marjorie bahin sa mga butang nga dili angayang lalisan. Naghulagway sa usa ka pamaagi sa ginikanan sa pagpadako sa mga anak nga gigamit nila sa iyang bana, miingon siya: “Akong nakat-unan nga kinahanglan kong mosalig sa akong mga anak, mao nga gisulayan nako nga dili gayud moingon nga dili kon posible ko nga moingon og oo. Sa dihang nagpadako mi sa pamilya, usa kadto ka butang nga kinahanglang maagian kada adlaw ug malingaw samtang gibuhat kini. Kay akong nakita nga dili nako mahimo ang mga desisyon sa tanan nakong mga anak, gisulayan nako nga dili mabalaka sa ginagmayng butang.”³⁵ Isip resulta sa pagsalig sa ilang mga ginikanan, gibati sa mga anak nga gitahud ug nakabaton og kasinatian ug pagsalig. Ug kon ang tubag dili, nakasabut ang mga anak nga ang maong tubag wala gihatag nga walay maayong rason.

Ang panimalay sa mga Hinckley puno usab sa katawa. Kausa miingon si Marjorie: “Ang bugtong paagi aron makasagubang sa kinabuhi mao nga kataw-an lamang nimo kini. Mahimo kang mokatawa o mohilak. Mas gusto kong mokatawa. Ang paghilak makapasakit sa akong ulo.”³⁶ Kay dunay mga ginikanan nga makakatawa sa ilang kaugalingon ug makakita og kataw-anan sa inadlawng kinabuhi, nakita sa mga anak ang ilang panimalay nga usa ka malipayong kadangpan.

Ang pagserbisyo sa Simbahan kanunayng kabahin sa kinabuhi nila ni Gordon ug Marjorie. Miserbisyo si Gordon isip stake Sunday School superintendent ug gitawag ngadto sa Sunday School general board, diin miserbisyo siya sulod sa siyam ka tuig. Sa wala madugay miserbisyo siya isip counselor sa stake presidency ug isip stake president, samtang si Marjorie miserbisyo sa Primary, Young Women, ug Relief Society. Nakasaksi ang ilang mga anak sa pagserbisyo sa Simbahan isip makalipay nga pribilehiyo—usa ka sumbanan nga gisunod sa matag usa nila sa ilang katuigan sa pagkahamtong.

Sulod sa unang unom ka tuig sa kaminyoon nila ni Marjorie ug Gordon, nagpadayon si Gordon sa pagtrabaho sa Radio, Publicity, ug Mission Literature Committee sa Simbahan. Mapahinunguron siya sa iyang trabaho, ug ang mga proyekto ug mga tagal [deadline] kasagaran magkinahanglan sa labing dako nga paningkamot—ug labaw pa—sa paggamit sa iyang mga abilidad ug mga kasinatian. Sa sulat ngadto sa usa ka higala, misulat siya:

“Daghang buhatunon. Ang trabaho niini nga committee nga dunay taas nga ngalan mas nagkadako ug nagkakomplikado ug mas makapainteresado. …

“… Ang radyo, mga pelikula, ug literature sa nagkadaiyang matang … miresulta sa padayon nako nga pag-ampo, mapainubsanon, busy, ug naa sa trabaho sulod sa taas nga oras. … Tanan niini miresulta nga mas magdepende ko sa mga antiyuhos, … mas dako og gamay, mas kalma, ug mas puno sa katingala kon asa kini tanan padulong.”³⁷

Sa sayong bahin sa mga 1940, ang Ikaduhang Gubat sa Kalibutan nagdala og kausaban sa panarbaho ni Gordon. Ang full-time nga misyonaryo nga buhat hapit wala na tungod sa gubat, mao nga ang iyang trabaho sa paghatag og misyonaryo nga mga materyal wala na kaayo kinahanglana. Mibati og responsibilidad sa pagtabang sa paningkamot kalabut sa gubat, mi-apply siya sa eskwelahan sa pagka-opisyal sa United States Navy. Apan, ang iyang problema sa mga allergy mihimo niyang dili kwalipikado. “Nasagmuyo ko nga gibalibaran ko,” miangkon siya sa wala madugay. “Nagpadayon ang gubat, ug ang tanan nagbuhat og butang aron makatabang. Gibati nako nga kinahanglan kong moapil sa laing paagi.”³⁸ Kini nga tinguha miresulta sa iyang pag-apply og trabaho isip assistant superintendent alang sa Denver ug Rio Grande Railroad. Tungod kay ang mga tren importante man sa pagdala sa mga tropa ug kagamitan alang sa gubat, gibati ni Gordon nga kini nga trabaho makatabang niya sa pagserbisyo sa iyang nasud. Gidawat siya sa kompanya niadtong 1943, ug nagtrabaho siya sa ilang depot sa Siyudad sa Salt Lake hangtud siya ug ang iyang pamilya nabalhin sa Denver, Colorado, pagka-1944.

Nakadayeg ang mga supervisor sa trabaho ni Gordon, ug sa dihang nahuman na ang gubat pagka-1945, ila siyang gitanyagan og permanente nga posisyon nga dunay hayag nga ugma sa panarbaho. Sa samang higayon, si Elder Stephen L Richards mitawag ug mihangyo ni Gordon nga mobalik sa full-time nga trabaho sa Simbahan. Bisan tuod nga ang railroad makatanyag og mas dakong sweldo kay sa Simbahan, gisunod ni Gordon kon unsay naa sa iyang kasingkasing ug mibalik ngadto sa Siyudad sa Salt Lake.³⁹

Imahe

Gordon B. Hinckley

Ang pagtrabaho ni Gordon sa punoang buhatan sa Simbahan sa wala madugay mipalapad sa mas una niyang mga responsibilidad. Pagka-1951 gitudlo siya isip executive secretary sa General Missionary Committee sa Simbahan ug gisangunan nga magdumala sa inadlaw-adlaw nga mga operasyon sa bag-ong natukod nga Missionary Department. Kini nga department ang nagdumala sa tanang may kalabutan sa pagsangyaw sa ebanghelyo, lakip na ang produksyon, paghubad, ug pag-apud-apod sa mga materyal nga gigamit sa mga misyonaryo; training alang sa mga misyonaryo ug mga mission president; ug sa public relations media nga gigamit aron sa pag-establisar og relasyon ug pagwagtang sa sayop nga mga hunahuna bahin sa Simbahan.⁴⁰

Sa tinglarag sa 1953, gipatawag ni Presidente David O. McKay si Gordon ngadto sa iyang opisina ug mihangyo niya sa pagkonsiderar sa usa ka pangutana nga dili direktang may kalabutan sa mga katungdanan diha sa Missionary Department. “Brother Hinckley,” misugod siya, “sama sa imong nahibaloan, nagtukod kita og templo sa Switzerland, ug lahi kini sa uban natong mga templo tungod kay kinahanglan gayud kining moserbisyo sa mga miyembro nga mosulti og daghang pinulongan. Gusto kong mangita ka og paagi sa pagpresentar sa instruksyon sa templo sa nagkalain-laing pinulongan sa Europe samtang manginahanglan og gamay ra nga mga temple worker.”⁴¹

Mihatag si Presidente McKay og usa ka dapit diin makapangayo si Gordon og inspirasyon ug makalikay sa bug-at nga gimbuhaton sa iyang trabaho diha sa Missionary Department. Magabii sa mga adlaw sa semana, mga Sabado, ug pipila ka Dominggo, nagtrabaho si Gordon sa usa ka gamayng kwarto sa ikalimang andana sa Templo sa Salt Lake. Sa daghang Dominggo sa buntag, miapil niya si Presidente McKay aron mopakigbahin og mga ideya, motan-aw og maayo sa presentasyon sa endowment, ug mag-ampo alang sa giya.

Human sa pagpamalandong, pag-ampo, ug pagtinguha og pinadayag, mirekomendar si Gordon nga ang presentasyon sa endowment ibutang sa pelikula, nga ang mga pulong nianang sagradong instruksyon dunay audio recording sa pipila ka mga pinulongan. Si Presidente McKay ug ang uban miaprubar sa iyang rekomendasyon ug mi-assign niya nga himuon ang pelikula. Nagtrabaho si Gordon uban sa usa ka team nga dunay talento ug matinud-anong mga propesyunal nga mikompleto sa proyekto pagka-Septyembre 1955. Personal dayon niyang gidala ang mga pelikula ngadto sa Templo sa Bern Switzerland ug midumala sa teknikal nga mga preparasyon alang sa inisyal nga mga sesyon sa endowment.⁴²

Natandog si Gordon nga makita ang iyang buhat nga nakahatag og kalipay sa mga Santos sa Europe: “Samtang nakita nako kadtong mga katawhan nga nagpundok gikan sa napulo ka mga nasud aron moapil sa mga ordinansa sa templo; samtang nakita nako ang edaran nga mga tawo gikan sa komunista nga mga nasud [Iron Curtain] nga nawad-an sa ilang mga pamilya tungod sa gubat nga mikatap sa ilang mga dapit, ug nakasaksi sa mga pagpadayag sa kalipay ug mga luha sa kamaya nga naggikan sa ilang kasingkasing isip resulta sa mga oportunidad nga gihatag ngadto nila; samtang nakita nako ang batan-ong mga bana ug mga asawa uban sa ilang mga pamilya—ang ilang malipayon ug matahum nga mga anak—ug nakita kadtong mga pamilya nga nahiusa sa mahangturong relasyon, nasayud ko uban sa kasiguroan nga lapas pa sa unsay akong nahibaloan sa una nga si [Presidente McKay] dinasig ug gigiyahan sa Ginoo sa pagdala niining bililhong mga panalangin ngadto sa kinabuhi niadtong mga kalalakin-an ug kababayen-an nga dunay hugot nga pagtuo nga nagpundok gikan sa kanasuran sa Europe.”⁴³

Baynte ka tuig ang milabay sukad nakabalik si Gordon gikan sa iyang misyon, ug wala niya matuman ang iyang damgo nga makadawat og advanced degree ug mahimong usa ka journalist. Hinoon, iyang nakat-unan ang paggamit sa bag-ong teknolohiya sa pagsangyaw sa pulong sa Dios, mipalambo og positibong mga relasyon ngadto sa ubang mga tawo sa laing tinuohan, mituon ug misulat og mga butang bahin sa kasaysayan sa Simbahan, ug mitabang sa pag-andam og paagi aron ang liboan ka mga Santos sa Ulahing mga Adlaw makadawat og mga panalangin sa templo. Kini nga mga kasinatian maoy magsilbi isip pundasyon sa pagserbisyo nga iyang ihatag sa tibuok niyang kinabuhi.

Pagka-Sabado, Abril 5, 1958, ang anak nga lalaki nila ni Gordon ug Marjorie nga si Richard mitubag og tawag sa telepono. Ang nanawag wala mopaila sa iyang kaugalingon, apan nakaila si Richard sa tingog ni Presidente David O. McKay ug dali nga mipahibalo sa iyang papa. Human makaistorya si Presidente McKay, nagdali nga naligo si Gordon, nag-ilis sa iyang sinina, ug miadto sa opisina sa Presidente sa Simbahan. Tungod kay nakadawat siya og mga assignment gikan ni Presidente McKay sa una, nagpaabut siya nga hangyuon nga motabang alang sa usa ka butang agig pagpangandam sa sunod adlaw nga sesyon sa kinatibuk-ang komperensya. Nakuratan siya sa pagkahibalo nga duna diay laing nahunahunaan si Presidente McKay. Human sa mahigalaong pangumusta, gihangyo ni Presidente McKay si Gordon nga moserbisyo isip Assistant sa Napulog Duha. Ang mga kaigsoonan nga nagserbisyo niini nga katungdanan, nga gihunong na niadtong 1976, mga General Authority sa Simbahan. Nagserbisyo si Gordon isip presidente sa East Mill Creek Stake sa dihang giisyu ni Presidente McKay kini nga calling.

Pagkasunod adlaw, si Elder Gordon B. Hinckley nakadawat og mapaluyuhong boto sa kinatibuk-ang komperensya. Bisan tuod nga iyang giangkon sa iyang unang pakigpulong sa komperensya nga siya “nabug-atan sa pagbati nga dili angayan,” gihangup niya ang iyang bag-ong responsibilidad uban sa kinaiya sa pagtuo ug kadasig.⁴⁴

Usa ka dakong katungdanan nga miabut kang Elder Hinckley isip Assistant sa Napulog Duha mao ang pagdumala sa buhat sa Simbahan sa tibuok Asia. Gamay ra ang iyang nahibaloan bahin sa mga tawo didto ug dili makaistorya sa ilang mga pinulongan, apan dali siyang nakapalambo og pagmahal kanila, ug sila nakapalambo og pagmahal kaniya. Si Kenji Tanaka, usa ka Japanese nga Santos sa Ulahing mga Adlaw, misaysay bahin sa unang miting ni Elder Hinckley didto sa Japan: “Ang kadasig ni Elder Hinckley makita sa masanagon niya nga mga mata. Ang una niyang pulong ngari namo mao ang Subarashii! [‘Talagsaon!’] Ang kahimtang niana nga miting nausab gikan sa dili relaks ug pormal ngadto sa kamahigalaon ug kasuod ngadto niya, ug usa ka mainitong pagbati ang mipatigbabaw.”⁴⁵

Kini ang pagbati nga iyang gipakigbahin bisan asa siya moadto sa Asia. Gitabangan niya ang mga tawo nga makita nga pinaagi sa pagtuo diha sa Ginoo, makakab-ot sila og dagkong butang ug makatabang nga molambo ang Simbahan diha sa ilang mga yutang natawhan. Nagpabilin usab siya nga suod sa full-time nga mga misyonaryo, kay nasayud nga ang ilang kakugi dunay direkta nga epekto sa mga tawo nga ilang giserbisyuhan.

Laing makapausab sa kinabuhi nga tawag sa telepono miabut sa laing Sabado—Septyembre 30, 1961. Niining higayuna si Marjorie ang nakadungog sa pamilyar nga tingog ni Presidente McKay diha sa telepono. Nagdali na usab si Gordon B. Hinckley ngadto sa opisina sa Presidente sa Simbahan. Nakuratan na usab siya ug nabug-atan sa dihang nahibaloan niya ang rason sa panag-istoryahanay. Sa iyang pag-abut, gisultihan siya ni Presidente McKay, “Gibati nako nga mopili nimo nga maoy mohulip sa nabakante nga dapit diha sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, ug gusto namo nga paluyohan ka karon sa komperensya.”⁴⁶ Si Elder Hinckley mipadayon pag-usab uban sa pagtuo ug kadasig bisan pa man sa mga pagbati nga dili angayan.

Isip usa ka Apostol, nakadawat si Elder Hinckley og dugang nga mga responsibilidad. Nakighimamat siya usahay sa mga lider sa gobyerno ug ubang mga dignitary. Kanunay siyang hangyuon nga mamulong sa publiko alang sa Simbahan aron tubagon ang mga pagpanaway ug kultural nga mga kagubot sa Estados Unidos. Nangulo siya sa mga paningkamot sa paglig-on sa mga kapabilidad sa Simbahan sa pagsibya ug paggamit sa teknolohiya sa pagsangyaw sa ebanghelyo sa tibuok kalibutan. Bisan niining nagkalapad nga mga tahas, wala gayud mawala ang iyang panglantaw sa iyang responsibilidad sa paglig-on sa pagtuo sa mga indibidwal ug sa mga pamilya. Namulong man siya sa usa ka tawo o sa napulo ka libo ka tawo, personal niyang natandog ang mga tawo, nga nahimong ilhanan sa iyang pangalagad: sa pagdala sa mga tawo, sa tagsa-tagsa, ngadto ni Kristo.

Si Elder Hinckley padayon nga midumala sa buhat didto sa Asia sa sunod nga pito ka tuig, ug nagmaya siya nga makita ang paglambo sa iyang mga higala didto. Mikomentaryo siya, “Usa kini ka makapadasig nga kasinatian … nga makasaksi sa paagi sa pagtuman sa iyang hingpit nga plano niadtong … mga bahin sa yuta.”⁴⁷

Sa pagkausab sa mga assignment diha sa Korum sa Napulog Duha, nakadawat si Elder Hinckley og mga oportunidad nga makaserbisyo sa laing bahin sa kalibutan. Bisan asa siya moadto, nagpakita siya og pagpakabana sa indibidwal. Niadtong 1970, sa dihang nagdumala siya sa buhat sa Simbahan didto sa South America, mibiyahe siya sa Chile human midumala og usa ka stake conference sa Peru. Duha ka adlaw human miabut sa Chile, iyang nahibaloan nga usa ka makagun-ob nga linog ang miigo sa Peru ug upat ka mga misyonaryo ang nawala. Dali siya nga mihimo og mga plano nga mobalik sa Peru bisan kon malangay ang iyang pagpauli sa balay. “Dili ko mahimutang nga mopauli sa balay samtang dunay mga misyonaryo nga nawala,” miingon siya.⁴⁸

Miabut siya sa Lima, Peru, pagkasunod buntag. Sa dihang ang nawala nga mga misyonaryo nakakita og usa ka ham radio operator, nakatawag sila sa Lima, ug nakaistorya nila si Elder Hinckley. Ang mga misyonaryo naa sa gamayng kwarto nga puno sa ubang mga naluwas, ug ang ilang panag-istoryahanay nasibya gamit ang usa ka speaker. “Sa dihang ang tingog ni Elder Hinckley nadungog diha sa speaker nianang kwarto nga napuno sa mga tawo nga namugos nga makaistorya sa radyo, usa ka dali nga kahilum ang nabati sa tibuok kwarto. Bisan kon Iningles ang iyang sinultihan, ug kining mga tawhana Kinatsila ang sinultihan sa tanan, nagsugod sila sa pagsultihanay sa usag usa nga naghunghong ug nangutana, ‘Kinsa man kanang tawhana?’ Dihay usa ka pagbati, bisan taliwala sa kagubot, nga kana nga tingog iya sa dili ordinaryo nga tawo.”⁴⁹

Atol sa iyang unang duha ka tuig sa pagdumala sa Simbahan sa South America, si Elder Hinckley milibut sa tanang misyon; mihimo og bag-ong mga misyon sa Colombia ug Ecuador; mitabang sa paghimo og bag-ong mga stake sa Lima, Peru, ug São Paulo, Brazil; ug mitabang sa pagsulbad sa mga problema sa pagkuha og visa alang sa mga misyonaryo nga gitawag nga moserbisyo sa Argentina. Diha siya taliwala sa pagbuhat og dugang pa sa dihang, niadtong Mayo 1971, gi-assign siya sa pagdumala sa walo ka mga misyon sa Europe.⁵⁰

Kanunayng gibati ni Elder Hinckley ang kakapoy sa iyang busy nga iskedyul. Kanunay siyang malipayon nga mopauli sa balay ug mogahin og panahon uban ni Marjorie ug sa mga anak. Hinoon, makaingon si Marjorie nga kon dugay kaayo nga wala siya sa trabaho, dili siya mahimutang. Ang iyang calling isip usa ka Apostol—usa sa “talagsaon nga mga saksi sa ngalan ni Kristo sa tibuok nga kalibutan” (D&P 107:23)—dili gayud layo sa iyang hunahuna.

Niadtong Hulyo 15, 1981, human makaserbisyo sa Korum sa Napulog Duha sulod sa hapit 20 ka tuig, nakadawat si Elder Hinckley og laing makapakurat nga calling. Si Presidente Spencer W. Kimball, nga nianang higayuna maoy Presidente sa Simbahan, mihangyo kaniya nga moserbisyo isip magtatambag sa Unang Kapangulohan, agig dugang ngadto nila ni Presidente N. Eldon Tanner ug Marion G. Romney. Dili kini kasagaran apan dili ingon nga wala pa mahitabo nga eksepsyon sa sumbanan sa pagbaton og duha ka mga magtatambag. Si Presidente Kimball ug ang iyang mga magtatambag dili maayo ang panglawas ug nagkinahanglan og dugang nga suporta diha sa Kapangulohan.⁵¹

Sa una niyang pakigpulong sa kinatibuk-ang komperensya sa bag-o niyang katungdanan, namulong si Presidente Hinckley: “Ang bugtong nakong tinguha mao ang pagserbisyo uban sa kamatinud-anon bisan asa ko tawagon. … Kining sagradong calling nakapahinumdom nako sa akong mga kahuyang. Kon nakapasilo man ko sa bisan unsa nga higayon, nangayo ko og pasaylo ug nanghinaut nga inyo kong mapasaylo. Madugay man o madali kini nga assignment, gisaad nako ang akong labing maayo nga paningkamot, nga gihatag uban sa gugma ug pagtuo.”⁵²

Ang iyang labing maayo nga paningkamot gikinahanglan samtang ang panglawas nila ni Presidente Kimball, Tanner, ug Romney mikunhod. Kadaghanan sa inadlaw-adlaw nga buluhaton sa Unang Kapangulohan nasangun ngadto ni Presidente Hinckley. Gipas-an usab niya ang kadaghanan sa responsibilidad alang sa mas dagkong mga paningkamot, sama sa pagpahinungod sa Templo sa Jordan River Utah. Agig dugang, giatubang usab niya ang pagsaway sa publiko sa Simbahan ug sa mga lider niini, kaniadto ug sa kasamtangan. Sa Abril 1982 nga kinatibuk-ang komperensya mitambag siya:

“Nagpuyo kita sa katilingban kon asa ang mga tawo magmaya sa pagsaway. … Giawhag ko kamo nga magbaton og lapad nga panglantaw ug hunungon ang kabalaka sa ginagmayng mga kasaypanan. … Ginagmay ra kini nga bahin sa dakong serbisyo sa [mga lider sa Simbahan] ug sa kahalangdon sa ilang mga tampo.”⁵³

Namatay si Presidente Tanner niadtong Nobyembre 27, 1982, ug ang panglawas nila ni Presidente Kimball ug Romney mikunhod ngadto na sa punto nga sa Abril 1983 nga kinatibuk-ang komperensya, si Presidente Hinckley, nga nianang higayuna gitawag nga Ikaduhang Magtatambag sa Unang Kapangulohan, naglingkod tupad sa bakante nga mga lingkuranan diha sa atubangan. Sa hilabihan ka personal nga paagi, iyang gibati ang gitawag niya kausa nga “ang kamingaw sa pagpangulo.”⁵⁴

Imahe

Presidente Gordon B. Hinckley

Nagpadayon si Presidente Hinckley uban sa pag-amping ug pag-ampo, dili gustong molihok nga wala ang awtoridad sa propeta. Nanawagan siya sa senior nga mga sakop sa Napulog Duha—ilabi na ni Elder Ezra Taft Benson, ang presidente sa korum—alang sa panabang sa pagpadagan sa inadlaw nga buluhaton sa Simbahan. Nakigtambayayong si Presidente Hinckley sa Korum sa Napulog Duha, kanunay nga gigiyahan sa tambag gikan ni Presidente Kimball. Bisan pa man niana, gibati niya ang dakong palas-anon.

Bisan tuod nga ang mga responsibilidad ni Presidente Hinckley sa Unang Kapangulohan sa kasagaran nakahimo niya sa pagpabilin sa Siyudad sa Salt Lake, usahay mobiyahe siya aron mangalagad sa mga miyembro ug sa mga misyonaryo sa laing bahin sa kalibutan. Niadtong 1984 mibalik siya sa Pilipinas. Dise-otso ka tuig na sukad iyang gipahinungod ang unang chapel didto; karon iyang ipahinungod ang unang templo. Sa pagpahinungod nga pag-ampo, miingon siya:

“Kining nasud sa Pilipinas usa ka nasud nga daghan og mga isla kansang mga katawhan nahigugma sa kagawasan ug kamatuoran, kansang mga kasingkasing daling mobati sa pagpamatuod sa imong mga sulugoon, ug kinsa bukas ngadto sa mensahe sa mahangturong ebanghelyo. Magpasalamat kami kanimo sa ilang hugot nga pagtuo. Magpasalamat kami kanimo sa ilang diwa sa pagsakripisyo. Magpasalamat kami kanimo sa milagro sa kalamboan sa imong buhat niining dapita.”⁵⁵

Ang nagpadayon nga kalamboan sa Simbahan klaro niadtong Hunyo 1984 sa dihang, sa ngalan sa Unang Kapangulohan, gipahibalo ni Presidente Hinckley ang calling sa mga Area Presidency—mga sakop sa Seventy kinsa magpuyo sa tibuok kalibutan ug modumala sa buhat sa Simbahan sa i-assign nga mga dapit. Magtrabaho ubos sa direksyon sa Unang Kapangulohan ug sa Korum sa Napulog Duha, kining mga kaigsoonan mosangkap sa kasagaran sa pagpangulo ug training diha sa ilang mga dapit. “Dili kita makahimo sa tanang desisyon sa Siyudad Salt Lake,” miingon siya. “Kinahanglang duna kitay buhaton bahin sa pag-decentralize sa awtoridad.”⁵⁶ Mga usa ka tuig human niana, namulong sa mga lider sa Simbahan sa tibuok kalibutan, miingon si Presidente Hinckley: “Masaligon ko nga usa kini ka dinasig ug dakong lakang paingon sa kalamboan nga atong gihimo nining miaging pipila ka bulan. Masaligon ko nga ang kanunayng presensya niining buotan nga mga kalalakin-an diha sa inyong taliwala makahatag ninyo og dakong kasiguroan. Kining mga Kaigsoonan naghiusa sa tibuok Simbahan.”⁵⁷

Human sa pagpangulo sa Simbahan og 12 ka tuig sa talagsaong kalamboan, si Presidente Spencer W. Kimball namatay niadtong Nobyembre 5, 1985. Ang senior nga Apostol, si Presidente Ezra Taft Benson, gi-set apart isip Presidente sa Simbahan. Gihangyo niya si Gordon B. Hinckley nga moserbisyo isip Unang Magtatambag sa Unang Kapangulohan ug si Thomas S. Monson nga moserbisyo isip Ikaduhang Magtatambag. Uban sa tulo ka himsug nga mga sakop sa Unang Kapangulohan, gibati ni Presidente Hinckley nga migaan ang iyang gipas-an ug dunay daghang oportunidad sa pagbisita sa mga Santos sa tibuok kalibutan.

Imahe

First Presidency

Sulod sa pipila ka tuig, ang panglawas ni Presidente Benson misugod sa pagkunhod, ug ang inadlaw nga mga responsibilidad sa pagpadagan sa Simbahan nasangun na usab ngadto ni Presidente Hinckley. Niining higayuna, hinoon, wala na siya mag-inusara sa Unang Kapangulohan. Uban sa kadasig ug kusog, sila si Presidente Hinckley ug Monson mipabilin sa Simbahan diha sa pagpadayon, kanunayng nagtahud sa calling ni Presidente Benson isip propeta, manalagna, ug tigpadayag. Nakapalambo sila og lig-on, malungtarong panaghigalaay ug panag-uban.

Namatay si Presidente Benson niadtong Mayo 30, 1994, ug si Presidente Howard W. Hunter nahimong Presidente sa Simbahan. Sa makausa pa, sila si Presidente Hinckley ug Monson miserbisyo isip mga magtatambag. Pagka-Hunyo, sila si Presidente ug Sister Hinckley mikuyog ni Presidente Hunter ug sa iyang asawa nga si Inis ug ni Elder M. Russell Ballard ug sa iyang asawa, nga si Barbara, ngadto sa Nauvoo, Illinois, aron mosaulog sa ika-150 ka tuig nga paghinumdom sa pagkamartir nila ni Joseph ug Hyrum Smith. Kini lamang ang biyahe nga magkauban sila si Presidente Hunter ug Presidente Hinckley. Nanlimbasug si Presidente Hunter sa mga problema sa panglawas sulod sa mga katuigan, ug ang iyang panglawas paspas nga mikunhod human niini nga biyahe. Niadtong Pebrero 27, 1995, gihangyo niya si Presidente Hinckley alang sa panalangin sa priesthood. Niana nga panalangin, nangamuyo si Presidente Hinckley alang sa kinabuhi ni Presidente Hunter apan miingon usab nga anaa siya sa mga kamot sa Ginoo.⁵⁸ Pipila ka adlaw human niana, pagka-Marso 3, 1995, namatay si Presidente Hunter.

Ang kamatayon ni Presidente Hunter, bisan dili makapakurat, naghatag og kabug-aton sa mga Hinckley. Isip senior nga Apostol, si Presidente Hinckley mao ang sunod nga mahimong Presidente sa Simbahan. Nahinumdom si Sister Hinckley sa higayon nga nadawat nila ang balita sa kamatayon ni Presidente Hunter: “Patay na si Presidente Hunter, ug nahabilin kami aron magpadayon. Gibati nako ang tumang kaguol, nag-inusara gayud. Mao usab si Gordon. Nabug-atan gayud siya. Ug gibati niya nga hilabihan gayud nga kaguol. Wala nay nahabilin nga makasabut kon unsay iyang giagian.”⁵⁹

Human sa lubong ni Presidente Hunter, nakakita og kahupayan si Presidente Hinckley diha sa templo. Nag-inusara sa kwarto nga mitinganan sa Unang Kapangulohan ug Korum sa Napulog Duha diha sa Templo sa Salt Lake, gibasa niya og maayo ang mga kasulatan ug namalandong sa unsay iyang gibasa. Namalandong siya sa kinabuhi, pangalagad, ug Pag-ula ni Jesukristo. Dayon gitun-an niya ang mga hulagway diha sa bong-bong, nga nagpakita sa tanang mga Presidente sa Simbahan gikan ni Joseph Smith ngadto ni Howard W. Hunter. Iyang girekord kini nga kasinatian sa iyang journal:

“Naglakaw-lakaw ko sa atubangan niining mga hulagway ug mitan-aw sa mga mata sa kalalakin-an nga girepresentar didto. Akong gibati nga morag maistorya nako sila. Akong gibati nga morag nakig-istorya sila nako ug naghatag nako og kasiguroan. … Naglingkod ko sa lingkuranan nga akong gi-okupar isip unang magtatambag sa Presidente. Migahin ko og igong panahon sa pagtan-aw niadtong mga hulagway. Ang tanan morag buhi. Ang ilang mga mata morag nagtan-aw nako. Akong gibati nga nag-awhag sila nako ug misaad sa ilang suporta. Morag moingon sila nako nga namulong sila alang kanako didto sa konseho sa kalangitan, nga dili ko angayang mahadlok, nga mapanalanginan ko ug mapaluyohan sa akong pangalagad.

“Miluhod ko ug nangamuyo sa Ginoo. Dugay kong nakig-istorya Kaniya diha sa pag-ampo. … Masaligon ko nga pinaagi sa gahum sa Espiritu, nadungog nako ang pulong sa Ginoo, dili sa bokal, apan sa mainitong pagbati nga akong gibati sulod sa akong kasingkasing kalabut sa akong mga pangutana diha sa pag-ampo.”⁶⁰

Human niini nga kasinatian girekord na usab niya ang iyang mga hunahuna: “Mas maayo na ang akong gibati, ug duna koy mas lig-on nga kasiguroan sa akong kasingkasing nga ang Ginoo naglihok sa Iyang kabubut-on kalabut sa Iyang kawsa ug gingharian, nga mapaluyohan ko isip Presidente sa Simbahan ug propeta, manalagna, ug tigpadayag, ug moserbisyo sa panahon kon pagbuot sa Ginoo. Uban niining kumpirmasyon sa Espiritu sa akong kasingkasing, andam na ko karon nga magpadayon sa labing maayong buhat nga akong nahibaloan kon unsaon sa paghimo. Lisud alang nako nga makatuo nga ang Ginoo mipahimutang nako niining labing taas ug sagrado nga responsibilidad. … Nanghinaut ko nga gibansay ko sa Ginoo sa pagbuhat sa unsay Iyang gilauman nako. Ihatag nako Kaniya ang hingpit nga kamatinud-anon, ug sigurado nga tinguhaon nako ang Iyang giya.”⁶¹

Si Presidente Gordon B. Hinckley gi-set apart isip Presidente sa Simbahan niadtong Marso 12, 1995, ug pagkasunod adlaw namulong siya sa usa ka press conference ug mitubag sa mga pangutana sa mga reporter. Si Elder Jeffrey R. Holland mireport nga “duol sa katapusan sa mahigalaon, usahay kinomedya, kanunay nga madanihong panaghisgot sa daghang mga pangutana nga gipasupot niini nga news conference, si Presidente Hinckley gipangutana sa usa ka reporter, ‘Unsa man ang imong tutukan? Unsa man ang tema sa imong administrasyon?

“Diha-diha mitubag siya, ‘Ipadayon. Oo. Ang among tema mao ang ipadayon ang mahinungdanong buhat nga gipangulohan sa mga nag-una kanamo.’”⁶²

Si Presidente Hinckley matinuoron niana nga saad. Uban sa pagtahud sa mga propeta nga nag-una kaniya, gipadayon niya ang buhat nga ilang gihimo. Ug uban sa hugot nga pagtuo sa Dios nga Amahan ug kang Jesukristo, gisunod niya ang pagpadayag sa pagpahigayon niana nga buhat sa bag-ong mga paagi.

Imahe

President Gordon B. Hinckley

Pagbiyahe taliwala sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw

Dili ganahan si Presidente Hinckley sa kakapoy sa pagbiyahe, apan ang iyang tinguha nga moserbisyo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw mipatigbabaw kay sa iyang tinguha nga magpabilin sa balay. Miingon siya nga gusto niya nga “makaadto sa atong mga katawhan aron ipaabut ang pagpasalamat ug pagdasig, ug sa pagpamatuod sa pagkabalaan sa buhat sa Ginoo.”⁶⁷ Sa sayong bahin sa iyang administrasyon mikomentaryo siya, “Determinado ko samtang duna pa koy kusog nga makig-uban taliwala sa katawhan dinhi ug sa gawas sa nasud. … Gitinguha nako nga madasigong magtrabaho kutob sa akong mahimo. Ganahan ko nga makig-uban sa mga tawo nga akong gimahal.”⁶⁸

Atol sa iyang pagserbisyo isip Presidente sa Simbahan, makadaghan siya nga nakabiyahe sa sulod sa Estados Unidos ug nakahimo og sobra sa 90 ka pagbisita sa mga nasud gawas sa Estados Unidos. Sa tanan, nakabiyahe siya og sobra sa usa ka milyon ka milya (1.6 milyon ka kilometro) isip Presidente sa Simbahan, nakighimamat sa mga Santos sa tanang bahin sa kalibutan.⁶⁹

Imahe

President Gordon B. Hinckley

Sa ubang mga dapit, ang mga tawo kinahanglang mohimo og mas dako pa nga paningkamot nga makakita niya kay sa iyang nahimo sa pagpakigkita nila. Pananglitan, niadtong 1996 siya ug si Sister Hinckley mibisita sa Pilipinas, diin ang gidaghanon sa mga miyembro sa Simbahan mitubo sa sobra sa 375,000. Si Presidente ug si Sister Hinckley nakaiskedyul nga mamulong sa gabii atol sa usa ka miting sa Araneta Coliseum sa Manila. Sa udto nianang adlawa, ang coliseum “napuno labaw pa sa kapasidad niini. Nagsugod ang linya sa alas 7:00 sa buntag alang sa usa ka miting nga nakaiskedyul nga sugdan dose pa ka oras. Ang opisyal nga ihap sa wala madugay nagpakita nga mga 35,000 ka mga miyembro ang nagpundok sa coliseum nga dunay 25,000 ka mga lingkuranan ingon man usab ang mga aisle [lakwanan] ug mga concourse. Daghang mga Santos ang mibiyahe og baynte ka oras sakay sa barko ug bus aron makaabut sa Manila. Alang sa uban, ang gasto sa biyahe mokantidad og pipila ka bulan nga sweldo. …

“Sa dihang nadunggan ni Presidente Hinckley nga ang coliseum napuno ug nga ang tigdumala sa building naghunahuna kon duna bay laing paagi nga masugdan nila og sayo ang miting, dali siyang nakaingon og, ‘Sugdan nato.’ Siya ug si Sister Hinckley misulod sa dakong arena. … Morag gisugo sila sa pagbuhat sa ingon, ang kongregasyon diha-diha mibarug, namakpak, ug dayon nagsugod sa pagkanta og usa ka emosyonal nga paagi sa ‘We Thank Thee, O God, for a Prophet.’”⁷⁰

Kay nasayud nga siya ug ang mga kaigsoonan dili makaadto bisan asa nga gusto nilang adtoan, giawhag ni Presidente Hinckley ang paggamit sa teknolohiya aron sa pagtudlo sa mga lider sa tibuok kalibutan. Gamit ang teknolohiya sa satellite, gipangulohan niya ang mga pagsibya sa tibuok kalibutan nga pagbansay sa pagpangulo, ang una gipahigayon niadtong Enero 2003.

Nagpamatuod bahin sa Kabalaan sa Kaminyoon ug sa Pamilya

Sa kinatibuk-ang miting sa Relief Society nga gipahigayon niadtong Septyembre 23, 1995, si President Hinckley miingon:

“Uban sa daghang hiwi nga pangatarungan nga gipakatap nga maoy tinuod, uban sa daghang panglingla kabahin sa mga sumbanan ug mga hiyas, uban sa daghang pangdani ug tintasyon nga anam-anam nga nagmantsa sa kalibutan, among gibati nga mopasidaan ug mopahimangno. Sa pagpadayon niini, kami sa Unang Kapangulohan ug ang Konseho sa Napulog Duha ka mga Apostoles karon mopagawas niini nga pamahayag ngadto sa Simbahan ug sa kalibutan isip usa ka pamahayag ug pagpalanog pag-usab sa mga sumbanan, mga doktrina, ug mga buhat nga may kalabutan sa pamilya diin ang mga propeta, mga manalagna, ug mga tigpadayag niini nga simbahan mibalik-balik sa pagpahayag niini sa tibuok kasaysayan.”⁷⁷

Pinaagi niini nga pasiuna, gibasa ni Presidente Hinckley, sa unang higayon ngadto sa publiko, “Ang Pamilya: Usa ka Pamahayag ngadto sa Kalibutan.”

Imahe

Hinckleys with grandchildren

Ang kabalaan sa kaminyoon ug sa pamilya usa ka padayon nga tema sa mga pagtulun-an ni Presidente Hinckley. Gipanghimaraut niya ang pag-abuso sa bisan unsa nga matang ug miawhag sa mga ginikanan ug sa mga anak nga magmapailubon sa usag usa, sa paghigugma sa usag usa, sa pagtudlo sa usag usa, ug sa pagserbisyo sa usag usa. Sa usa ka sulat nga pinetsahan og Pebrero 11, 1999, siya ug ang iyang mga magtatambag sa Unang Kapangulohan miingon:

“Nanawagan kami sa mga ginikanan sa paggahin sa ilang pinakamaayong paningkamot sa pagtudlo ug pagmatuto sa ilang mga anak diha sa mga baruganan sa ebanghelyo nga maoy magpabilin kanila nga duol sa Simbahan. Ang panimalay mao ang basihan sa usa ka matarung nga kinabuhi, ug walay laing himan ang makahulip sa dapit niini o makatuman sa importanteng mga gamit niini sa pagpadayon niining hinatag sa Dios nga responsibilidad.

“Motambag kami sa mga ginikanan ug mga anak sa paghatag og pinakataas nga prayoridad sa pag-ampo sa pamilya, family home evening, pagtuon ug panudlo sa ebanghelyo, ug maayo nga mga kalingawan sa pamilya. Bisan unsa pa kanindot ug kaangayan ang ubang mga panginahanglan o mga kalihokan, kinahanglang dili kini tugutan nga mosakmit sa mga responsibilidad nga balaanong gihatag nga mahimo lamang buhaton sa mga ginikanan ug mga pamilya.”⁷⁸

Pagtukod og Templo

Imahe

President Hinckley applies mortar

Niadtong 1910, ang tuig sa pagkatawo ni Gordon B. Hinckley, dunay upat ka magamit nga mga templo sa kalibutan, ug tanan niini naa sa Utah. Niadtong 1961, sa dihang naordinahan siya nga Apostol, ang gidaghanon misaka sa 12. Kini nga kalamboan importante, apan kanunayng gipahayag ni Elder Hinckley ang kabalaka nga daghang mga tawo sa tibuok kalibutan ang limitado og access sa mga panalangin sa templo. Niadtong 1973, samtang nagserbisyo isip chairman sa Temple Committee sa Simbahan, misulat siya sa iyang journal: “Ang Simbahan makatukod og [daghang mas gagmayng] mga templo sa parehong gasto sa Templo sa Washington [nga nianang higayuna gitukod pa]. Modala kini sa mga templo ngadto sa mga tawo imbis mobiyahe ang mga tawo og lagyo aron makaadto niini.”⁸¹

Sa dihang gipaluyohan siya isip Presidente sa Simbahan niadtong 1995, ang gidaghanon sa magamit nga mga templo misaka sa 47, apan ang iyang tinguha alang sa dugang pa nga mga templo kusog pa gihapon. Miingon siya, “Kini ang padayon nakong tinguha nga dunay templo kon asa gikinahanglan aron ang atong katawhan, bisan asa man sila, makahimo, nga dili kaayo magsakripisyo og dako, sa pag-adto sa Balay sa Ginoo alang sa kaugalingon nilang mga ordinansa ug alang sa oportunidad sa paghimo sa buhat alang sa patay.”⁸²

Niadtong Oktubre 1997 nga kinatibuk-ang komperensya, si Presidente Hinckley mihimo og makasaysayanong pahibalo: ang Simbahan magsugod sa pagtukod og mas gagmayng mga templo sa tibuok kalibutan.⁸³ Sa wala madugay miingon siya, “Ang konsepto sa gagmayng mga templo miabut, ako nagtuo, isip usa ka direkta nga pinadayag.”⁸⁴ Niadtong 1998 gipahibalo niya nga 30 ka bag-ong mas gagmayng mga templo, kauban sa uban pang templo nga naplanuhan na o gitukod pa, mohimo “sa total nga 47 ka bag-ong templo agig dugang sa 51 nga magamit karon.” Sa kamaya sa tanan nga naminaw, si Presidente Hinckley midugang dayon, “Siguro mas maayong dugangan nato og 2 pa aron mahimo kining 100 sa tapos niini nga siglo, 2,000 ka tuig na ‘sukad sa pag-anhi sa atong Ginoo ug Manluluwas nga si Jesukristo diha sa unod’ (D&P 20:1).” Dayon misaad siya, “Dunay dugang pa nga moabut.”⁸⁵

Niadtong Oktubre 1, 2000, gipahinungod ni Presidente Hinckley ang Templo sa Boston Massachusetts, ang ika-100 nga templo nga magamit. Sa wala pa matapos ang tuig 2000, gipahinungod niya ang duha pa ka templo. Sa dihang namatay siya pagka-2008, ang Simbahan duna nay 124 ka templo nga magamit, may dugang pa nga 13 ang gipahibalo. Apil si Presidente Hinckley sa pagplano ug sa pagtukod sa kadaghanan niini, ug personal siya nga mipahinungod sa 85 niini ug mipahinungod pag-usab sa 13 (8 sa mga gipahinungod pag-usab mga templo nga iya nang gipahinungod sa una).

Ang Conference Center

Imahe

Conference Center

Niadtong Oktubre 1995 nga kinatibuk-ang komperensya, si Presidente Hinckley mihatag og ideya nga naa na sa iyang hunahuna. Namulong gikan sa Tabernacle sa Temple Square, miingon siya: “Kining dako nga Tabernacle morag nag-anam ka gamay kada tuig. Nagkatigum kita karon uban sa mas daghan pa nga nagpundok ubos sa usa ka atup sa pipila ka regional conference.”⁸⁶ Sa Abril 1996 nga kinatibuk-ang komperensya, mihisgot og dugang si Presidente Hinckley bahin sa iyang ideya:

“Naguol ko nga daghang gusto nga makighimamat nato sa Tabernacle karong buntaga nga wala makasulod. Dunay daghan kaayo nga naa sa nataran. Kining walay kaparehas ug talagsaon nga tigumanan, nga gitukod sa atong katigulangan ug gipahinungod aron sa pagsimba sa Ginoo, makapahiluna og mga 6,000. Ang uban ninyo nga naglingkod nianang gahi nga mga lingkuranan sulod sa duha ka oras mahimong mokwestiyon sa pulong nga komportable.

“Gipahayag nako ang akong gugma niadtong gustong makasulod ug wala nay kalingkuran. Mga usa ka tuig na ang milabay misugyot ko sa mga Kaigsoonan nga tingali miabut na ang panahon nga tun-an nato ang posibilidad sa pagtukod og laing ipahinungod nga balay sa pagsimba sa mas dakong dapit nga makapahiluna og tulo o upat ka pilo sa gidaghanon sa makalingkod niini nga building.”⁸⁷

Niadtong Hulyo 24, 1997, sa ika-150 nga anibersaryo sa pag-abut sa mga pioneer didto sa Salt Lake Valley, gisugdan ang seremonya sa pagtukod sa bag-ong building—nga gitawag og Conference Center—sa dapit sa amihanang bahin sa Temple Square. Wala pa kaabut og tulo ka tuig human niana, pagka-Abril 2000, ang unang mga sesyon sa kinatibuk-ang komperensya gipahigayon didto, bisan kon wala pa hingpit nga nahuman ang building. Gipahinungod ni Presidente Hinckley ang Conference Center atol sa Oktubre 2000 nga kinatibuk-ang komperensya. Sa wala pa mahalad ang pagpahinungod nga pag-ampo, mibarug siya sa pulpito, nga hinimo gikan sa usa ka itom nga kahoy nga walnut nga gitanum niya sa kaugalingon niyang nataran, ug miingon:

“Karon ato kining ipahinungod isip usa ka balay diin simbahon ang Dios nga Mahangturong Amahan ug ang Iyang Bugtong Anak, si Ginoong Jesukristo. Manghinaut kita ug mag-ampo kita nga dunay padayon nga mogawas ngadto sa kalibutan gikan niining pulpito nga mga pamahayag sa pagpamatuod ug doktrina, pagtuo diha sa Buhi nga Dios, ug pasalamat alang sa mahinungdanon nga maulaong sakripisyo sa atong Manunubos.”⁸⁸