Συλλογιστείτε την καλοσύνη και τη μεγαλοσύνη του Θεού

Σε όλη την ιστορία του κόσμου, ακόμη και ειδικά σε δύσκολες εποχές, προφήτες μας έχουν παροτρύνει να θυμόμαστε τη μεγαλοσύνη του Θεού και να συλλογισθούμε ό,τι έχει κάνει για εμάς ως άτομα, ως οικογένειες και ως ανθρώπους¹. Αυτή η κατεύθυνση βρίσκεται σε όλες τις γραφές, όμως κυριαρχεί ιδιαιτέρως στο Βιβλίο του Μόρμον. Η σελίδα τίτλου εξηγεί ότι ένας από τους σκοπούς του Βιβλίου του Μόρμον είναι «να δείξει στο υπόλειμμα του οίκου του Ισραήλ τι σπουδαία έχει κάνει ο Κύριος για τους πατέρες τους»². Ο επίλογος του Βιβλίου του Μόρμον περιλαμβάνει την επίκληση του Μορόνι: «Ιδού, θα ήθελα να σας προτρέψω, όταν θα τα διαβάσετε αυτά… να θυμηθείτε πόσο πολυεύσπλαχνος υπήρξε ο Κύριος προς τα τέκνα των ανθρώπων… και θα τα συλλογιστείτε μέσα στην καρδιά σας»³.

Η συνέπεια των εκκλήσεων των προφητών να συλλογισθούμε την καλοσύνη του Θεού είναι εντυπωσιακή⁴. Ο Επουράνιος Πατέρας μας θέλει από εμάς να θυμηθούμε την καλοσύνη Εκείνου και του Αγαπημένου Του Υιού, όχι για δική Τους ικανοποίηση, αλλά για την επίδραση που έχει αυτή η ανάμνηση σε εμάς. Σκεπτόμενοι την καλοσύνη Τους, η προοπτική και η κατανόησή μας διευρύνονται. Συλλογιζόμενοι τη συμπόνια Τους, γινόμαστε πιο ταπεινοί, πιο ευλαβείς και σταθεροί.

Μία συναισθηματικά συγκινητική εμπειρία με έναν πρώην ασθενή δείχνει πώς η ευγνωμοσύνη για τη γενναιοδωρία και τη συμπόνια μπορεί να μας μεταμορφώσει. Το 1987 γνώρισα τον Τόμας Νίλσον, έναν αξιοθαύμαστο άνδρα που χρειαζόταν μεταμόσχευση καρδιάς. Ήταν 63 ετών και ζούσε στο Λόγκαν της Γιούτας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά τη στρατιωτική θητεία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, παντρεύθηκε την Ντόννα Γουίλκς στον Ναό του Λόγκαν στη Γιούτα. Έγινε ένας δραστήριος και επιτυχημένος κτίστης. Τα τελευταία χρόνια απολάμβανε ειδικά να εργάζεται με τον μεγαλύτερο εγγονό του, Τζόναθαν, κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών. Οι δύο ανέπτυξαν έναν ξεχωριστό δεσμό, εν μέρει επειδή ο Τομ έβλεπε μεγάλο μέρος του εαυτού του στον Τζόναθαν.

Η εμπειρία της αναμονής δότη καρδιάς ήταν απογοητευτική για τον Τομ. Δεν ήταν ένας ιδιαιτέρως υπομονετικός άνθρωπος. Μπορούσε πάντα να θέτει και να επιτυγχάνει στόχους μέσω σκληρής εργασίας και απόλυτης αποφασιστικότητας. Ενώ αγωνιζόταν με την καρδιακή ανεπάρκεια, με τη ζωή του σε αναμονή, ο Τομ μερικές φορές με ρωτούσε τι έκανα για να επιταχύνω τη διαδικασία. Στα αστεία, πρότεινε τρόπους που θα μπορούσα να ακολουθήσω, κάτι που θα του έκανε μία καρδιά δότη διαθέσιμη πιο νωρίς.

Μία χαρούμενη αλλά φοβερή ημέρα, μία ιδανική καρδιά δότη έγινε διαθέσιμη για τον Τομ. Το μέγεθος και η ομάδα αίματος ταίριαζαν και ο δότης ήταν νέος, μόλις 16 ετών. Η καρδιά του δότη ανήκε στον Τζόναθαν, στον αγαπημένο εγγονό του Τομ. Νωρίτερα εκείνη την ημέρα, ο Τζόναθαν είχε τραυματισθεί θανάσιμα, όταν το αυτοκίνητο που επέβαινε χτυπήθηκε από ένα διερχόμενο τρένο.

Όταν επισκέφθηκα τον Τομ και την Ντόννα στο νοσοκομείο ήταν απεγνωσμένοι. Είναι δύσκολο να φαντασθεί κάποιος τι περνούσαν, γνωρίζοντας ότι η ζωή του Τομ θα μπορούσε να επιμηκυνθεί με τη χρήση της καρδιάς του εγγονού του. Αρχικά, αρνήθηκαν να σκεφθούν την προσφερθείσα καρδιά από τους γονείς του Τζόναθαν που θρηνούσαν, την κόρη τους και τον γαμπρό τους. Ο Τομ και η Ντόννα ήξεραν, αν και ο Τζόναθαν ήταν εγκεφαλικά νεκρός, και κατάλαβαν ότι οι προσευχές τους για έναν δότη καρδιάς για τον Τομ δεν είχαν προκαλέσει το δυστύχημα του Τζόναθαν. Όχι, η καρδιά του Τζόναθαν ήταν ένα δώρο που θα μπορούσε να ευλογήσει τον Τομ στην ώρα της ανάγκης του. Αναγνώριζαν ότι κάτι καλό θα μπορούσε να προκύψει ως αποτέλεσμα αυτής της τραγωδίας και αποφάσισαν να προχωρήσουν.

Οι διαδικασίες της μεταμόσχευσης πήγαν καλά. Μετά ο Τομ έγινε άλλος άνθρωπος. Η αλλαγή ξεπέρασε τη βελτίωση της υγείας ή ακόμη και την ευγνωμοσύνη. Μου είπε ότι σκεπτόταν κάθε ημέρα τον Τζόναθαν, την κόρη και τον γαμπρό του, το δώρο που είχε λάβει και ό,τι αυτό το δώρο είχε συνεπιφέρει. Παρόλο που το έμφυτο καλό χιούμορ και το θάρρος του ήταν ακόμη εμφανές, παρατήρησα ότι ο Τομ ήταν πιο σοβαρός, συμπονετικός και καλόκαρδος.

Ο Τομ έζησε ακόμη 13 χρόνια μετά τη μεταμόσχευση, χρόνια που διαφορετικά δεν θα τα είχε ζήσει. Η νεκρολογία του δήλωσε ότι αυτά τα χρόνια του επέτρεψαν να αγγίξει τη ζωή της οικογένειάς του και άλλων με γενναιοδωρία και αγάπη. Υπήρξε ένας ιδιωτικός ευεργέτης και ένα παράδειγμα αισιοδοξίας και αποφασιστικότητας.

Όπως ο Τομ, ο καθένας μας έχει λάβει δώρα που δεν θα μπορούσαμε να παράσχουμε στον εαυτό μας, δώρα από τον Επουράνιο Πατέρα μας και τον Αγαπημένο Του Υιό, συμπεριλαμβανομένης της απολύτρωσης μέσω της εξιλεωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού⁵. Έχουμε λάβει ζωή σε αυτόν τον κόσμο. Θα λάβουμε υλική ζωή στη μέλλουσα ζωή και αιώνια σωτηρία και υπερύψωση –εάν το επιλέξουμε– όλα λόγω του Επουράνιου Πατέρα και του Ιησού Χριστού.

Κάθε φορά που χρησιμοποιούμε, επωφελούμεθα ή ακόμη σκεφτόμαστε αυτά τα δώρα, οφείλουμε να σκεφθούμε τη θυσία, τη γενναιοδωρία και τη συμπόνια των δωρητών. Η ευλάβεια για τους δωρητές μάς κάνει να είμαστε κάτι περισσότερο από ευγνώμονες. Η σκέψη για τα δώρα Τους μπορεί και θα πρέπει να μας μεταμορφώσει.

Μία αξιοσημείωτη μεταμόρφωση ήταν εκείνη του Άλμα του νεότερου. Καθώς ο Άλμα «πήγαινε επαναστατώντας εναντίον του Θεού»⁶, ένας άγγελος εμφανίστηκε. Με «φωνή κεραυνού»⁷, ο άγγελος επετίμησε τον Άλμα που καταδίωκε την Εκκλησία και «κλέπτοντας τις καρδιές του λαού»⁸. Ο άγγελος προσέθεσε την εξής νουθεσία: «Πήγαινε, και θυμήσου την αιχμαλωσία των πατέρων σου… και θυμήσου τι σπουδαία πράγματα [ο Θεός] έχει κάνει γι’ αυτούς»⁹. Από όλες τις πιθανές προτροπές, εκείνη ήταν που τόνισε ο άγγελος.

Ο Άλμα μετανόησε και θυμήθηκε. Αργότερα ανέφερε τη νουθεσία του αγγέλου στον υιό του, Ήλαμαν. Ο Άλμα συμβούλευσε: «Θα ήθελα να ενεργείς όπως εγώ έχω ενεργήσει, ενθυμούμενος την αιχμαλωσία των πατέρων μας· επειδή αυτοί ήταν σε υποδούλωση, και κανένας δεν μπορούσε να τους απελευθερώσει παρά μόνον ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ, και ασφαλώς τους απελευθέρωσε από τα βάσανά τους»¹⁰. Ο Άλμα είπε απλά: «Όντως βασίζομαι σε Αυτόν»¹¹. Ο Άλμα κατάλαβε ότι ενθυμούμενοι την απελευθέρωση από τη σκλαβιά και την υποστήριξη κατά τη διάρκεια «δοκιμασ[ιών] και όλων των ειδών τα βάσανα», γνωρίζουμε τον Θεό και τη βεβαιότητα των υποσχέσεών Του¹².

Λίγοι από εμάς έχουμε μία εμπειρία τόσο δραματική όσο του Άλμα, όμως η μεταμόρφωσή μας μπορεί να είναι εξίσου βαθιά. Ο Σωτήρας δεσμεύθηκε στα αρχαία χρόνια:

«Και θα σας δώσω καρδιά νέα· και θα βάλω μέσα σας πνεύμα νέο και, αφού θα έχω αποσπάσει την πέτρινη καρδιά από τη σάρκα σας, θα σας δώσω καρδιά σάρκινη.

»Και θα βάλω μέσα σας το Πνεύμα μου…

»…Και θα είστε λαός μου, κι εγώ θα είμαι Θεός σας»¹³.

Ο ανεστημένος Σωτήρας είπε στους Νεφίτες πώς αρχίζει αυτή η μεταμόρφωση. Προσδιόρισε ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό στο σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα, όταν είπε:

«Και ο Πατέρας μου με έστειλε για να μπορέσω να υψωθώ επάνω στον σταυρό. Και ύστερα, μετά την ύψωσή μου επάνω στον σταυρό, να μπορέσω να τραβήξω όλους τους ανθρώπους προς εμένα…

»Και γι’ αυτόν το λόγο έχω υψωθεί. Επομένως, σύμφωνα με τη δύναμη του Πατέρα θα τραβήξω όλους τους ανθρώπους προς εμένα»¹⁴.

Τι σημαίνει για εσάς να σας προσελκύσει ο Σωτήρας; Σκεφθείτε την υποταγή του Ιησού Χριστού στο θέλημα του Πατέρα Του, τη νίκη Του επί του θανάτου, την ανάληψη εκ μέρους Του των αμαρτιών και των λαθών σας, τη λήψη Του δύναμης από τον Πατέρα να μεσιτεύει για εσάς και την υπέρτατη απολύτρωσή Του για εσάς¹⁵. Δεν είναι αυτά τα πράγματα αρκετά για να σας προσελκύσουν προς Εκείνον; Είναι για εμένα. O Ιησούς Χριστός «στέκεται με ανοικτές αγκάλες, ελπίζοντας και ων πρόθυμος να θεραπεύσει, συγχωρήσει, καθαρίσει, ενδυναμώσει, εξαγνίσει και καθαγιάσει [εσάς και εμένα]»¹⁶.

Αυτές οι αλήθειες θα πρέπει να μας δώσουν μία νέα καρδιά και να μας προτρέψουν να επιλέξουμε να ακολουθούμε τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό. Εντούτοις και οι νέες καρδιές μπορεί να είναι «επιρρεπείς στην περιπλάνηση …επιρρεπείς να εγκαταλείψουν τον Θεό που αγαπού[με]»¹⁷. Για να καταπολεμήσουμε αυτή τη ροπή, χρειάζεται να συλλογιζόμαστε κάθε ημέρα τα δώρα που έχουμε λάβει και ό,τι συνεπιφέρουν. Ο βασιλεύς Βενιαμίν συμβούλευσε: «Θα ήθελα να θυμάστε, και πάντα να διατηρείτε στη θύμησή σας τη μεγαλοσύνη του Θεού …και την καλοσύνη και μακροθυμία Του προς εσάς»¹⁸. Εάν το πράξουμε, πληρούμε τις προϋποθέσεις για αξιοσημείωτες επουράνιες ευλογίες.

Το να σκεπτόμαστε την καλοσύνη και την ευσπλαχνία του Θεού μάς βοηθά να γίνουμε περισσότερο πνευματικώς δεκτικοί. Με τη σειρά, η αυξημένη πνευματική ευαισθησία μάς επιτρέπει να γνωρίσουμε την αλήθεια των πάντων με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος¹⁹. Αυτό συμπεριλαμβάνει μία μαρτυρία για την αλήθεια του Βιβλίου του Μόρμον, γνωρίζοντας ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο προσωπικός μας Σωτήρας και Λυτρωτής και αποδεχόμενοι ότι το Ευαγγέλιό Του έχει αποκατασταθεί σε αυτές τις τελευταίες ημέρες²⁰.

Όταν θυμόμαστε τη μεγαλοσύνη του Επουράνιου Πατέρα μας και του Ιησού Χριστού και ό,τι έχουν κάνει για εμάς, δεν θα τα λάβουμε ως δεδομένα, ακριβώς όπως δεν έλαβε ο Τομ την καρδιά του Τζόναθαν ως δεδομένη. Με χαρούμενο και ευλαβικό τρόπο ο Τομ θυμόταν κάθε ημέρα την τραγωδία που του έδωσε επιμήκυνση ζωής. Με τον ενθουσιασμό της γνώσης ότι μπορούμε να σωθούμε και να υπερυψωθούμε, χρειάζεται να θυμόμαστε ότι η σωτηρία και η υπερύψωση ήλθαν με μεγάλο κόστος²¹. Μπορούμε να είμαστε ευλαβικά χαρούμενοι καθώς συνειδητοποιούμε ότι χωρίς τον Ιησού Χριστό είμαστε καταδικασμένοι, αλλά με Εκείνον μπορούμε να λάβουμε το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να δώσει ο Επουράνιος Πατέρας²². Πράγματι, αυτή η ευλάβεια μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε την υπόσχεση για «την αιώνια ζωή σε αυτόν τον κόσμο» και τελικώς να λάβουμε «την αιώνια ζωή… και την αθάνατη δόξα» στον μελλοντικό κόσμο²³.

Όταν σκεφτόμαστε την καλοσύνη του Επουράνιου Πατέρα μας και του Ιησού Χριστού, η εμπιστοσύνη μας σε Εκείνους αυξάνεται. Οι προσευχές μας αλλάζουν, επειδή ξέρουμε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας μας και είμαστε τα τέκνα Του. Επιζητούμε να μην αλλάξουμε το θέλημα Του, αλλά να ευθυγραμμίσουμε τη θέλησή μας με τη δική Του και να εξασφαλίσουμε για εμάς τις ευλογίες που θέλει να μας χορηγήσει με την προϋπόθεση να τις ζητήσουμε²⁴. Επιζητούμε να είμαστε πιο πράοι, πιο αγνοί, πιο σταθεροί, πιο πολύ σαν τον Χριστό²⁵. Αυτές οι αλλαγές πληρούν για εμάς τις προϋποθέσεις για επιπρόσθετες επουράνιες ευλογίες.

Με την αναγνώριση ότι κάθε καλό πράγμα προέρχεται από τον Ιησού Χριστό, θα μεταδίδουμε την πίστη μας πιο αποτελεσματικά στους άλλους²⁶. Θα έχουμε θάρρος όταν αντιμετωπίζουμε φαινομενικά αδύνατα έργα και περιστάσεις²⁷. Θα ενδυναμώσουμε την αποφασιστικότητά μας να τηρούμε τις διαθήκες που έχουμε συνάψει να ακολουθούμε τον Σωτήρα²⁸. Θα είμαστε γεμάτοι από την αγάπη του Θεού, θα θέλουμε να βοηθήσουμε αυτούς που έχουν ανάγκη χωρίς να είμαστε επικριτικοί, θα αγαπούμε τα παιδιά μας και θα τα μεγαλώνουμε με χρηστότητα, θα διατηρούμε άφεση των αμαρτιών μας και πάντα θα αγαλλιούμε²⁹. Αυτοί είναι οι αξιοσημείωτοι καρποί της ανάμνησης της καλοσύνης και της ευσπλαχνίας του Θεού.

Σε αντίθεση, ο Σωτήρας προειδοποίησε: «Και σε τίποτε δεν πρέπει ο άνθρωπος να προσβάλλει τον Θεό, δηλαδή εναντίον κανενός δεν εξάπτεται η οργή του, παρά μόνον εναντίον εκείνων που δεν ομολογούν το χέρι του στα πάντα»³⁰. Δεν νομίζω ότι ο Θεός προσβάλλεται όταν Τον ξεχνάμε. Αντιθέτως, νομίζω ότι απογοητεύεται βαθιά. Γνωρίζει ότι έχουμε στερηθεί από την ευκαιρία να πλησιάσουμε πιο κοντά σε Εκείνον ενθυμούμενοι Εκείνον και την καλοσύνη Του. Κατόπιν χάνουμε την ευκαιρία να μας πλησιάζει πιο κοντά και τις συγκεκριμένες ευλογίες που έχει υποσχεθεί³¹.

Σας προσκαλώ να θυμάστε κάθε ημέρα τη μεγαλοσύνη του Επουράνιου Πατέρα και του Ιησού Χριστού και τι έχουν κάνει για εσάς. Αφήστε το ενδιαφέρον σας για την καλοσύνη Τους να δέσει πιο σθεναρά την περιπλανώμενη καρδιά σας με Εκείνους³². Συλλογισθείτε την συμπόνια Τους και θα είσθε ευλογημένοι με πρόσθετη πνευματική ευαισθησία και θα γίνετε πιο πολύ σαν τον Χριστό. Η σκέψη της ενσυναίσθησής Τους θα σας βοηθήσει «να παραμείν[ετε] πιστοί μέχρι τέλους» ώστε «να κατοικήσ[ετε] με τον Θεό σε μία κατάσταση ατελείωτης ευδαιμονίας»³³.

Ο Επουράνιος Πατέρας μας, αναφερόμενος στον Αγαπημένο Του Υιό είπε: «Αυτόν να ακούτε!»³⁴. Καθώς ενεργείτε σύμφωνα με αυτά τα λόγια και ακούτε Εκείνον, να θυμάστε, με χαρά και ευλάβεια, ότι ο Σωτήρας αγαπά να αποκαθιστά ό,τι δεν μπορείτε να αποκαταστήσετε, αγαπά να θεραπεύει τα τραύματα που δεν μπορούν να θεραπευθούν, αγαπά να διορθώνει ό,τι έχει σπάσει ανεπανόρθωτα³⁵. Θα εξαλείψει κάθε αδικία που σας προκαλούν³⁶ και Του αρέσει να διορθώνει μόνιμα ακόμη και τις ραγισμένες καρδιές³⁷.

Καθώς συλλογίζομαι τα δώρα από τον Επουράνιο Πατέρα μας και από τον Ιησού Χριστό, έχω φτάσει στο σημείο να ξέρω την άπειρη αγάπη Τους και την ακατάληπτη συμπόνια Τους για όλα τα τέκνα του Επουράνιου Πατέρα³⁸. Αυτή η γνώση με έχει αλλάξει και θα σας αλλάξει επίσης. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.