Το Μέγα Σχέδιο

Όλο αυτό είναι τμήμα ενός θείου σχεδίου του οποίου ο σκοπός είναι να καταστήσει ικανά τα τέκνα του Θεού να υπερυψωθούν και να γίνουν σαν Εκείνον. Αναφέρεται στις γραφές ως το «μέγα σχέδιο της ευδαιμονίας», «το σχέδιο της απολύτρωσης» και το «μέγα σχέδιο σωτηρίας» (Άλμα 42:8, 11, 5), αυτό το σχέδιο –που απεκαλύφθη στην Αποκατάσταση– άρχισε με ένα Συμβούλιο στους Ουρανούς. Ως πνεύματα, επιθυμούσαμε να επιτύχουμε την αιώνια ζωή που απολαμβάνουν οι επουράνιοι γονείς μας. Σε αυτό το σημείο είχαμε προοδεύσει όσο πιο πολύ μπορούσαμε χωρίς θνητή εμπειρία με ένα υλικό σώμα. Για να παράσχει αυτή την εμπειρία, ο Θεός Πατέρας σχεδίασε να δημιουργήσει αυτή τη γη. Στη σχεδιασμένη θνητή ζωή, θα λερωνόμασταν από την αμαρτία καθώς θα αντιμετωπίζαμε την αντίθεση που είναι απαραίτητη για την πνευματική μας ανάπτυξη. Θα γινόμασταν επίσης υποκείμενοι στον υλικό θάνατο. Για να μας ανακτήσει από τον θάνατο και την αμαρτία, το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας θα παρείχε έναν Σωτήρα. Η Ανάστασή Του θα λύτρωνε όλους από τον θάνατο και η εξιλεωτική Του θυσία θα πλήρωνε το τίμημα που είναι απαραίτητο για όλους για να καθαρισθούμε από την αμαρτία υπό τις προϋποθέσεις που προδιαγράφηκαν για να προαγάγουν την ανάπτυξή μας. Αυτή η Εξιλέωση του Ιησού Χριστού είναι κεντρική στο σχέδιο του Πατέρα.

Στο συμβούλιο στους Ουρανούς, παρουσιάσθηκε σε όλα τα τέκνα-πνεύματα του Θεού το σχέδιο σωτηρίας του Πατέρα, συμπεριλαμβανομένων των θνητών συνεπειών και δοκιμασιών του, των επουράνιων βοηθειών του και του ένδοξου προορισμού του. Βλέπουμε το τέλος από την αρχή. Όλες οι μυριάδες θνητών που έχουν γεννηθεί σε αυτή τη γη επέλεξαν το σχέδιο του Πατέρα και αγωνίσθηκαν γι’ αυτό στον επουράνιο αγώνα που ακολούθησε. Πολλοί επίσης συνήψαν διαθήκες με τον Πατέρα σχετικά με αυτό που θα έκαναν στη θνητότητα. Με τρόπους που δεν έχουν αποκαλυφθεί, οι πράξεις μας στον κόσμο των πνευμάτων έχουν επηρεάσει τις συνθήκες μας στη θνητότητα.

Θα συνοψίσω τώρα μερικά από τα κύρια στοιχεία του σχεδίου του Πατέρα, όπως μας επηρεάζουν κατά τη διάρκεια του θνητού μας ταξιδιού και του κόσμου των πνευμάτων που έπεται.

Ο σκοπός της θνητής ζωής και της μεταθανάτιας ανάπτυξης που μπορεί να ακολουθήσει, είναι να γίνουν οι απόγονοι του Θεού όπως είναι Εκείνος. Αυτή είναι η επιθυμία του Επουράνιου Πατέρα για όλα τα τέκνα Του. Για να επιτύχουμε αυτόν τον περιχαρή προορισμό, οι αιώνιοι νόμοι απαιτούν ότι πρέπει να γίνουμε εξαγνισμένα όντα μέσω της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού, ώστε να μπορούμε να κατοικήσουμε στην παρουσία του Πατέρα και του Υιού και να απολαύσουμε τις ευλογίες της υπερύψωσης. Όπως διδάσκει το Βιβλίο του Μόρμον, Εκείνος προσκαλεί «προσκαλεί όλους να έλθουν προς αυτόν και να γευθούν την καλοσύνη του. Και δεν απαρνείται κανέναν που έρχεται προς αυτόν, μαύρο και λευκό, δέσμιο και ελεύθερο, άρρενα και θήλυ. Και θυμάται τους ειδωλολάτρες. Και όλοι είναι ίδιοι για τον Θεό» (Νεφί Β΄ 26:33. Βλέπε, επίσης, Άλμα 5:49).

Το θείο σχέδιο για εμάς να γίνουμε αυτό για το οποίο είμαστε προορισμένοι να γίνουμε απαιτεί από εμάς να κάνουμε επιλογές για να απορρίψουμε την κακή αντίθεση που βάζει σε πειρασμό τους θνητούς να ενεργούν εναντίον των εντολών του Θεού και του σχεδίου Του. Επίσης απαιτείται να είμαστε υποκείμενοι σε άλλη θνητή αντίθεση, όπως αυτή από τις αμαρτίες άλλων ή από κάποια εκ γενετής ελαττώματα. Μερικές φορές η αναγκαία μας ανάπτυξη επιτυγχάνεται καλύτερα με βάσανα και αντιξοότητα παρά με άνεση και ηρεμία. Και καμία από αυτές τις θνητές εναντιώσεις δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν τον αιώνιο σκοπό τους, εάν η θεία παρέμβαση μας απάλλασσε από όλες τις αρνητικές συνέπειες της θνητότητας.

Το σχέδιο αποκαλύπτει τον προορισμό μας στην αιωνιότητα, τον σκοπό και τις συνθήκες του ταξιδιού μας στη θνητότητα και τις επουράνιες βοήθειες που θα λάβουμε. Οι εντολές του Θεού μας προειδοποιούν ενάντια στην απομάκρυνση σε επικίνδυνες συνθήκες. Οι διδασκαλίες εμπνευσμένων ηγετών καθοδηγούν το μονοπάτι μας και δίνουν διαβεβαιώσεις που προάγουν το αιώνιο ταξίδι μας.

Το σχέδιο του Θεού μας δίνει τέσσερεις διαβεβαιώσεις για να μας βοηθήσουν στο ταξίδι μας μέσω της θνητότητας. Όλες μας δίνονται μέσω της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού, της πιο σημαντικής πτυχής του σχεδίου. Η πρώτη μας διαβεβαιώνει ότι μέσω του μαρτυρίου Του για τις αμαρτίες που μετανοούμε, μπορούμε να καθαρισθούμε από αυτές τις αμαρτίες. Κατόπιν ο ευσπλαχνικός τελικός κριτής δεν θα «τις θυμά[ται] πια» (Διδαχή και Διαθήκες 58:42).

Δεύτερον, ως τμήμα της Εξιλέωσης του Σωτήρος μας, Εκείνος πήρε επάνω Του όλες τις άλλες θνητές ατέλειες. Αυτό μας επιτρέπει να λάβουμε θεία βοήθεια και δύναμη να φέρουμε τα αναπόφευκτα βάρη της θνητότητας, προσωπικής και γενικής, όπως σε πόλεμο ή λοιμό. Το Βιβλίο του Μόρμον παρέχει την πιο ξεκάθαρη περιγραφή μας αυτής της ουσιώδους δύναμης της Εξιλέωσης. Ο Σωτήρας πήρε επάνω Του «τους πόνους και τις ασθένειες [και τις ατέλειες] του λαού Του… Και θα πάρει επάνω του τις αδυναμίες τους, ώστε τα σπλάχνα του να γεμίσουν με έλεος, σύμφωνα με τη σάρκα, ώστε να μάθει σύμφωνα με τη σάρκα πώς να συμπαρίσταται στον λαό του σύμφωνα με τις αδυναμίες τους» (Άλμα 7:11-12).

Τρίτον, ο Σωτήρας, μέσω της απέραντης Εξιλέωσής Του, αίρει την οριστικότητα του θανάτου και μας δίνει την χαρούμενη διαβεβαίωση ότι όλοι μας θα αναστηθούμε. Το Βιβλίο του Μόρμον διδάσκει: «Αυτή η αποκατάσταση θα έλθει σε όλους, και γέρους και νέους, και ελεύθερους και σκλάβους, και άρρενες και θήλεις, και στους κακούς και στους δίκαιους. Και μάλιστα ούτε μία τρίχα της κεφαλής τους δε θα χαθεί, αλλά το καθετί θα αποκατασταθεί στο τέλειό του πλαίσιο» (Άλμα 11:44).

Εορτάζουμε την πραγματικότητα της Ανάστασης αυτήν την εποχή του Πάσχα. Αυτό μας δίνει την προοπτική και τη δύναμη να υπομείνουμε τις θνητές δυσκολίες που αντιμετώπισε ο καθένας μας και αυτοί που αγαπούμε, τέτοια πράγματα όπως οι σωματικές, διανοητικές ή συναισθηματικές αναπηρίες που αποκτούμε εκ γενετής ή βιώνουμε κατά τη διάρκεια της θνητής ζωής μας. Λόγω της Ανάστασης, ξέρουμε ότι αυτές οι θνητές αναπηρίες είναι μόνο προσωρινές!

Το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο μάς διαβεβαιώνει ότι η Ανάσταση μπορεί να περιλαμβάνει την ευκαιρία να είμαστε μαζί με τα μέλη της οικογένειάς μας – τον σύζυγο, τη σύζυγο, τα παιδιά και τους γονείς. Αυτή είναι μία δυνατή ενθάρρυνση για εμάς για να εκπληρώσουμε τις οικογενειακές μας ευθύνες στη θνητότητα. Μας βοηθά να ζούμε ενωμένοι με αγάπη σε αυτή τη ζωή εν αναμονή των προσεχών χαρούμενων επανασυνδέσεων και συναναστροφών.

Τέταρτον και τελικό, η σύγχρονη αποκάλυψη μας διδάσκει ότι η πρόοδός μας δεν χρειάζεται να ολοκληρώνεται με το τέλος της θνητότητας. Έχουν αποκαλυφθεί λίγα γι’ αυτή τη σημαντική διαβεβαίωση. Μας έχει ειπωθεί ότι αυτή η ζωή είναι ο καιρός να προετοιμασθούμε να συναντήσουμε τον Θεό και ότι δεν θα πρέπει να αναβάλουμε τη μετάνοιά μας (βλέπε Άλμα 34:32-33). Ωστόσο, έχουμε διδαχθεί ότι στον κόσμο των πνευμάτων το Ευαγγέλιο κηρύττεται ακόμη και στους «ανόμους και τους ανυπάκουους που είχαν αρνηθεί την αλήθεια» (Διδαχή και Διαθήκες 138:29) και ότι αυτοί που διδάχθηκαν είναι ικανοί να μετανοήσουν πριν από την Τελική Κρίση (βλέπε εδάφια 31-34, 57-59).

Ορίστε μερικές άλλες βασικές αρχές του σχεδίου του Επουράνιου Πατέρα μας:

Το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μάς δίνει μία μοναδική προοπτική στα θέματα της αγνότητας, του γάμου και της τεκνογονίας. Μας διδάσκει ότι ο γάμος, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, είναι απαραίτητος για την επίτευξη του σκοπού του σχεδίου του Θεού, για να παράσχει το θεϊκά ορισμένο πλαίσιο για τη θνητή γέννηση και να προετοιμάσει τα μέλη της οικογένειας για την αιώνια ζωή. «Ο γάμος έχει οριστεί από τον Θεό προς τον άνθρωπο» λέει ο Κύριος, «…για να μπορέσει η γη να ανταποκριθεί στον σκοπό της δημιουργίας της» (Διδαχή και Διαθήκες 49:15). Αυτό, το σχέδιό Του, φυσικά, έρχεται σε αντίθεση με κάποιες ισχυρές εγκόσμιες δυνάμεις δικαίου και εθίμου.

Η δύναμη της δημιουργίας θνητής ζωής είναι η πλέον εξυψωμένη δύναμη που έχει δώσει ο Θεός στα παιδιά Του. Η χρήση της ανετέθη στην πρώτη εντολή προς τον Αδάμ και την Εύα, αλλά μία άλλη σημαντική εντολή εδόθη για να απαγορεύσει την κακή χρήση αυτής. Εκτός των δεσμών του γάμου, όλες οι χρήσεις της δύναμης της τεκνογονίας είναι στον ένα ή στον άλλο βαθμό μία αμαρτωλή υποβάθμιση και διαστρέβλωση του πιο θείου χαρακτηριστικού των ανδρών και των γυναικών. Η έμφαση του αποκατεστημένου Ευαγγελίου που τίθεται σε αυτόν τον νόμο της αγνότητος, είναι λόγω του σκοπού των δυνάμεών μας της τεκνογονίας στην επίτευξη του σχεδίου του Θεού.

Κατά τη διάρκεια αυτής της 200ής επετείου του Πρώτου Οράματος που έθεσε σε εφαρμογή την Αποκατάσταση, γνωρίζουμε το σχέδιο του Κυρίου και παροτρυνόμαστε εδώ και δύο αιώνες για τις ευλογίες του μέσω της αποκατεστημένης Εκκλησίας Του. Το 2020, έχουμε αυτό που ευρέως αποκαλείται 20/20 οπτική οξύτητα για τα γεγονότα του παρελθόντος.

Καθώς ατενίζουμε το μέλλον, ωστόσο, η όρασή μας δεν είναι τόσο ξεκάθαρη. Ξέρουμε ότι δύο αιώνες μετά την Αποκατάσταση, ο κόσμος των πνευμάτων τώρα περιλαμβάνει πολλούς έμπειρους στη θνητότητα εργάτες για να ολοκληρώσουν το κήρυγμα που συμβαίνει εδώ. Ξέρουμε επίσης ότι έχουμε τώρα περισσότερους ναούς για να επιτελούμε τις διατάξεις της αιωνιότητας για εκείνους που μετανοούν και ασπάζονται το Ευαγγέλιο του Κυρίου στην άλλη πλευρά του καταπετάσματος του θανάτου. Όλα αυτά προωθούν το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας. Η αγάπη του Θεού είναι τόσο μεγάλη ώστε, εκτός από τους λίγους που εσκεμμένως γίνονται υιοί της απώλειας, έχει παράσχει έναν προορισμό δόξας για όλα τα τέκνα Του (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 76:43).

Ξέρουμε ότι ο Σωτήρας θα επιστρέψει και ότι θα υπάρξει μία χιλιετία ειρηνικής βασιλείας που θα περατώσει το θνητό μέρος στο σχέδιο του Θεού. Ξέρουμε επίσης ότι θα υπάρξουν διαφορετικές αναστάσεις, των δικαίων και των αδίκων, με την τελική κρίση κάθε ατόμου πάντα ακολουθούμενη από την ανάστασή του.

Θα κριθούμε σύμφωνα με τις πράξεις μας, τις επιθυμίες της καρδιάς μας και το είδος του ατόμου που έχουμε γίνει. Αυτή η κρίση θα αναγκάσει όλα τα τέκνα του Θεού να προχωρήσουν σε ένα βασίλειο δόξας για το οποίο η υπακοή τους τούς έχει δώσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις και όπου θα είναι άνετοι. Ο δικαστής όλου αυτού είναι ο Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός (βλέπε Κατά Ιωάννην 5:22, Νεφί Β΄ 9:41). Η παντογνωσία Του Τού δίνει τέλεια γνώση όλων των πράξεων και των επιθυμιών μας, τόσο των αμετανόητων ή των αμετάβλητων όσο και των μετανοημένων ή των ενάρετων. Επομένως, μετά την κρίση Του όλοι θα ομολογήσουμε «ότι οι κρίσεις του είναι δίκαιες» (Μωσία 16:1).

Συμπερασματικά αναφέρω την πεποίθηση που έχει έλθει σε εμένα από πολλές επιστολές και με την επανεξέταση πολλών αιτημάτων επιστροφής στην Εκκλησία μετά την αφαίρεση ονόματος ή την αποστασία. Πολλά από τα μέλη μας δεν καταλαβαίνουν πλήρως αυτό το σχέδιο σωτηρίας, που απαντά στις περισσότερες ερωτήσεις για τη διδαχή και τις εμπνευσμένες πολιτικές της αποκατεστημένης Εκκλησίας. Εμείς που γνωρίζουμε το σχέδιο του Θεού και που έχουμε συνάψει διαθήκη να συμμετέχουμε, έχουμε ξεκάθαρη ευθύνη να διδάξουμε αυτές τις αλήθειες και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τις προωθήσουμε για τους άλλους και για τις δικές μας περιστάσεις στη θνητότητα. Καταθέτω μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, τον Σωτήρα μας και Λυτρωτή, ο οποίος τα καθιστά όλα δυνατά, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.