Όχι όπως δίνει ο κόσμος

Πριν από εκείνο το πρώτο Πάσχα, καθώς ο Ιησούς ολοκλήρωσε τη νέα διάταξη της μετάληψης που είχε χορηγήσει στους Δώδεκα, ξεκίνησε τον επιβλητικό αποχαιρετιστήριο λόγο Του και προχώρησε προς τη Γεθσημανή, την προδοσία και τη σταύρωση. Ωστόσο, νιώθοντας την ανησυχία και ίσως ακόμη και τον ξεκάθαρο φόβο που θα πρέπει να έδειχναν ορισμένοι από εκείνους τους άντρες, είπε σε εκείνους (και σε εμάς):

«Ας μη ταράζεται η καρδιά σας· πιστεύετε στον Θεό, και σε μένα πιστεύετε…

»Δεν θα σας αφήσω ορφανούς, έρχομαι σε σας…

»Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Ας μην ταράζεται η καρδιά σας ούτε να δειλιάζει»¹.

Δύσκολες στιγμές έρχονται σε αυτόν τον θνητό κόσμο, ακόμα και στους πιστούς, αλλά το καθησυχαστικό μήνυμα του Χριστού είναι ότι μολονότι Αυτός, ο πασχαλινός αμνός, θα πήγαινε σαν «πρόβατο στη σφαγή»² και στη συνέχεια θα ανίστατο, για να γίνει, όπως είπε ο ψαλμωδός, «καταφυγή μας και δύναμη, βοήθεια ετοιμότατη μέσα στις θλίψεις»³.

Συνειδητοποιώντας τι δύσκολες ώρες βρίσκονταν μπροστά για τον Χριστό καθώς όδευε προς τον σταυρό και για τους μαθητές Του καθώς θα μετέδιδαν το Ευαγγέλιό Του στον κόσμο στο μεσουράνημα του χρόνου, ελάτε μαζί μου τώρα σε ένα σχετικό μήνυμα για μέλη της Εκκλησίας του Σωτήρος κατά τις τελευταίες ημέρες. Βρίσκεται στον εκπληκτικό αριθμό εδαφίων στο Βιβλίο του Μόρμον που αφιερώνονται σε συγκρούσεις οποιουδήποτε είδους, από την αιώνια ενοχλητική συμπεριφορά του Λάμαν και του Λεμουήλ, μέχρι τις τελικές μάχες, στις οποίες συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες. Ένας από τους προφανείς λόγους για αυτήν την έμφαση είναι ότι καθότι το Βιβλίο του Μόρμον γράφτηκε για το ακροατήριο των τελευταίων ημερών, αυτοί οι συγγραφείς (που βίωσαν τόσο πολύ τον πόλεμο και οι ίδιοι) μας προειδοποιούν προφητικά ότι η βία και οι συγκρούσεις θα είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των σχέσεων κατά τις τελευταίες μέρες.

Βεβαίως, η θεωρία μου σχετικά με τις έριδες κατά τις τελευταίες ημέρες δεν είναι πολύ πρωτότυπη. Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ο Σωτήρας προειδοποίησε ότι κατά τις τελευταίες ημέρες θα υπήρχαν «πόλεμοι και φήμες πολέμων»⁴, λέγοντας αργότερα ότι «η ειρήνη θα αφαιρεθεί από τη γη»⁵. Ασφαλώς αυτός ο Άρχοντας Ειρήνης, ο οποίος δίδαξε με έμφαση ότι η έριδα είναι του διαβόλου⁶, θα πρέπει να κλαίει μαζί με τον Θείο Πατέρα Του για τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας στην εποχή μας που είναι «χωρίς στοργή», η γραφή λέει και που δεν μπορούν να καταλάβουν πώς γίνεται να ζήσουν μαζί με αγάπη⁷.

Αδελφοί και αδελφές, βλέπουμε πάρα πολλή διαμάχη, θυμό και γενικώς αγένεια γύρω μας. Ευτυχώς, η παρούσα γενεά δεν είχε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο για να πολεμήσουμε, ούτε έχουμε βιώσει μια παγκόσμια οικονομική κρίση όπως αυτήν του 1929 που οδήγησε στο Μεγάλο Κραχ. Ωστόσο αντιμετωπίζουμε ένα είδος Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, όχι μια μάχη για να συντρίψουμε τους εχθρούς μας, αλλά μια επιστράτευση που κινητοποιεί τα τέκνα του Θεού να νοιάζονται περισσότερο το ένα για το άλλο και να βοηθούν για να θεραπευθούν οι πληγές που βρίσκουμε σε έναν κόσμο με διαμάχες. Το Μεγάλο Κραχ που αντιμετωπίζουμε τώρα έχει λιγότερο να κάνει με την εξωτερική απώλεια των αποταμιεύσεών μας και περισσότερα να κάνει με την εσωτερική απώλεια της αυτοπεποιθήσεώς μας, με αληθινό έλλειμμα πίστεως, ελπίδας και αγνής αγάπης γύρω μας. Όμως τα εργαλεία που χρειάζεται να δημιουργήσουμε μία λαμπρότερη ημέρα και να αναπτύξουμε την οικονομία μίας γνήσιας καλοσύνης στην κοινωνία παρέχονται εν αφθονία στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Δεν αντέχουμε –και αυτός ο κόσμος δεν αντέχει– την αποτυχία μας να αξιοποιήσουμε πλήρως αυτές τις έννοιες του Ευαγγελίου και να οχυρώσουμε τις διαθήκες στο έπακρο προσωπικώς και δημοσίως.

Έτσι, σε έναν κόσμο «θλιμμέν[ο], ταραγμέν[ο], απαρηγόρητ[ο]» όπως είπε ο Ιεχωβά ότι θα ήταν, πώς βρίσκουμε ότι Εκείνος κάλεσε «διαθήκη τής ειρήνης»; Την βρίσκουμε, στρεφόμενοι σε Εκείνον που είπε ότι θα είχε έλεος σε εμάς και «με παντοτινή καλοσύνη» θα έδιδε ειρήνη στα παιδιά μας⁸. Παρά τις τρομακτικές προφητείες και τις ανησυχητικές γραφές που δηλώνουν ότι η ειρήνη θα αφαιρεθεί γενικώς από τη γη, οι προφήτες, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας αγαπητού Ράσσελ Νέλσον, έχουν διδάξει ότι δεν πρέπει να αφαιρεθεί από εμάς ατομικά!⁹ Οπότε, αυτό το Πάσχα ας προσπαθήσουμε να ασκήσουμε γαλήνη με έναν προσωπικό τρόπο, εφαρμόζοντας τη χάρη και το θεραπευτικό βάλσαμο της Εξιλέωσης του Κυρίου Ιησού Χριστού σε εμάς και στην οικογένειά μας και σε όλους αυτούς που μπορούμε να προσεγγίσουμε γύρω μας. Ευτυχώς, ακόμη και με τρόπο εκπληκτικό, αυτό το απαλυντικό βάλσαμο διατίθεται σε εμάς «χωρίς χρήματα και χωρίς τιμή»¹⁰.

Μία τέτοια βοήθεια και ελπίδα χρειάζονται πολύ, επειδή σε αυτό το παγκόσμιο εκκλησίασμα σήμερα είναι πολλοί αυτοί που παλεύουν με κάποιες δοκιμασίες – σωματικές ή συναισθηματικές, κοινωνικές ή οικονομικές ή άλλα δεκάδες είδη προβλημάτων. Αλλά πολλοί από εμάς δεν είμαστε αρκετά ισχυροί για να τις αντιμετωπίσουμε μέσα μας και από μόνοι μας, γιατί η βοήθεια και η ειρήνη που χρειαζόμαστε δεν είναι το είδος που «δίνει ο κόσμος»¹¹. Όχι, για τα πραγματικά δύσκολα προβλήματα χρειαζόμαστε αυτό που οι γραφές αποκαλούν τις «δυνάμεις των ουρανών» και για να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτές τις δυνάμεις πρέπει να ζήσουμε με αυτό που οι ίδιες εκείνες γραφές αποκαλούν τους «θεσμούς της χρηστότητας»¹². Τώρα, η κατανόηση αυτής της συνδέσεως μεταξύ της αρχής και της δυνάμεως είναι το μοναδικό μάθημα που η ανθρώπινη οικογένεια δεν φαίνεται ποτέ να μπορεί να μάθει, έτσι λέει ο Θεός του ουρανού και της γης!¹³

Και ποιες είναι αυτές οι αρχές; Λοιπόν, έχουν απαριθμηθεί επανειλημμένως στις γραφές, διδάσκονται ξανά και ξανά σε συνελεύσεις όπως αυτή, και στη θεϊκή νομή μας, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ τις διδάχθηκε ως απάντηση στη δική του εκδοχή της κραυγής «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»¹⁴ Στον κρύο, άσπλαχνο εγκλεισμό της φυλακής Λίμπερτυ, διδάχτηκε ότι οι αρχές της χρηστότητας περιελάμβαναν αρετές όπως η υπομονή, η μακροθυμία, η πραότητα και η γνήσια αγάπη¹⁵. Ούσες απούσες αυτές οι αρχές, ήταν βέβαιο ότι τελικά θα αντιμετωπίζαμε διχόνοια και εχθρότητα.

Υπό αυτό το πρίσμα, επιτρέψτε μου να μιλήσω μια στιγμή για την απουσία σε κάποια τεταρτημόρια αυτών των αρχών χρηστότητας στην εποχή μας. Κατά κανόνα, είμαι ένας αισιόδοξος, ευδιάθετος τύπος, και υπάρχουν τόσα πολλά που είναι καλά και όμορφα στον κόσμο μας. Ασφαλώς έχουμε πολλές περισσότερες υλικές ευλογίες από οιανδήποτε γενεά στην Ιστορία, αλλά στην κουλτούρα του 21ου αιώνα γενικώς και πάρα πολύ συχνά στην Εκκλησία, βλέπουμε ακόμη ζωές που είναι με προβλήματα, με συμβιβασμούς που έχουν ως αποτέλεσμα πολλές παραβιασθείσες διαθήκες και πάρα πολλές ραγισμένες καρδιές. Σκεφθείτε την άσεμνη γλώσσα που συμβαδίζει με την σεξουαλική παράβαση, αμφότερες εκ των οποίων είναι πανταχού παρούσες σε ταινίες ή στην τηλεόραση, ή σημειώστε τη σεξουαλική παρενόχληση και άλλα είδη απρέπειας στον εργασιακό χώρο για τα οποία διαβάζουμε τόσα πολλά αυτές τις μέρες. Σε ζητήματα αγνότητας διαθηκών, το ιερό πάρα πολύ συχνά γίνεται κοινό και το άγιο πάρα πολύ συχνά γίνεται χυδαίο. Προς όσους μπαίνουν σε πειρασμό να βαδίζουν ή να μιλούν ή να φέρονται με αυτούς τους τρόπους –«όπως δίνει ο κόσμος» ας πούμε– μην περιμένετε αυτό να οδηγήσει σε ειρηνική εμπειρία. Σας υπόσχομαι στο όνομα του Κυρίου ότι δεν θα γίνει. «Η κακία ποτέ δεν αποτέλεσε ευδαιμονία»¹⁶ είπε κάποτε ένας αρχαίος προφήτης. Όταν τελειώνει ο χορός, ο αυλητής πρέπει πάντα να πληρώνεται, και συχνότατα είναι με το νόμισμα των δακρύων και των τύψεων¹⁷.

Ή ίσως βλέπουμε άλλες μορφές κακοποίησης ή αναξιοπρέπειας. Πόσο διπλά προσεκτικοί πρέπει να είμαστε ως μαθητές του Κυρίου Ιησού Χριστού, ώστε να μην συμμετάσχουμε σε οποιαδήποτε τέτοια συμπεριφορά. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να βρεθούμε ένοχοι για οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης ή ανήθικου εξαναγκασμού ή άδικης κυριαρχίας – ούτε σωματικής ούτε διανοητικής ούτε εκκλησιαστικής ή οποιουδήποτε άλλου είδους. Θυμάμαι ότι ένιωθα τη ζέση του Προέδρου Γκόρντον Χίνκλυ πριν από ορισμένα χρόνια, όταν μίλησε από αυτόν τον άμβωνα στους άνδρες της Εκκλησίας σχετικά με εκείνους που ήταν «τύραννοι στα ίδια τους τα σπίτια»¹⁸:

«Πόσο τραγικό και παντελώς αηδιαστικό φαινόμενο είναι η κακοποίηση της συζύγου» είπε. «Οποιοσδήποτε άνδρας σε αυτή την Εκκλησία, ο οποίος κακοποιεί τη σύζυγό του, την υποβιβάζει, την προσβάλει, ο οποίος ασκεί αχρεία κυριαρχία επ’ αυτής, είναι ανάξιος να φέρει την ιεροσύνη… [Αυτός] είναι ανάξιος να φέρει εγκριτικό ναού»¹⁹. Εξίσου απεχθής, είπε, ήταν οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης παιδιού – η οποιοδήποτε άλλο είδος κακοποιήσεως²⁰.

Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, κατά τ’ άλλα πιστοί άνδρες, γυναίκες και ακόμη και παιδιά μπορούν να είναι ένοχοι, επειδή μιλούν αγενώς, ακόμη και καταστρεπτικά, προς εκείνους στους οποίους μπορούν κάλλιστα να είναι επισφραγισμένοι από μία αγία διάταξη στον ναό του Κυρίου. Όλοι έχουν το δικαίωμα να αγαπηθούν, να νιώθουν ειρηνικά και να βρίσκουν ασφάλεια στο σπίτι. Παρακαλώ, είθε να προσπαθούμε να διατηρούμε αυτό το περιβάλλον εκεί. Όταν είστε ειρηνοποιοί έχετε την υπόσχεση ότι το Άγιο Πνεύμα θα είναι ο διαρκής σύντροφός σας και ευλογίες θα ρέουν προς εσάς «χωρίς εξαναγκαστικά μέσα» παντοτινά²¹. Κανείς δεν μπορεί να μεταχειρίζεται τραχεία γλώσσα ή αγενή λόγια και να εξακολουθεί να «ψάλλε[ι] το τραγούδι της λυτρωτικής αγάπης»²².

Θα ήθελα να κλείσω εκεί όπου άρχισα. Αύριο είναι το Πάσχα, καιρός οι χρηστές αρχές του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού και της Εξιλέωσής Του να μας βοηθήσουν – να αποφύγουμε τη σύγκρουση και τη διχόνοια, να αποφύγουμε την απόγνωση και την παράβαση, και τελικά να νικήσουμε τον θάνατο. Είναι καιρός να υποσχεθούμε την απόλυτη αφοσίωση με έργα και πράξεις στον Αμνό του Θεού, που «βάσταξε τις ασθένειές μας, και επιφoρτίστηκε τις θλίψεις μας»²³ στην αποφασιστικότητά Του να ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας για λογαριασμό μας.

Παρά την προδοσία και τον πόνο, την κακομεταχείριση και τη σκληρότητα, και που έφερε όλες τις συσσωρευμένες αμαρτίες και τις θλίψεις της ανθρώπινης οικογένειας, ο Υιός του ζώντος Θεού κοίταξε το μακρύ μονοπάτι της θνητότητας, είδε εμάς αυτό το Σαββατοκύριακο και είπε: «Eιρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας, όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Aς μη ταράζεται η καρδιά σας μήτε να δειλιάζει»²⁴. Να έχετε ένα ευλογημένο, χαρούμενο και ειρηνικό Πάσχα. Οι ανείπωτες δυνατότητές του έχουν ήδη πληρωθεί από τον Άρχοντα της Ειρήνης, τον οποίο αγαπώ με όλη μου την καρδιά, του οποίου είναι αυτή η Εκκλησία και για τον οποίο δίνω αδιαμφισβήτητη μαρτυρία, στον Κύριο Ιησού Χριστό, αμήν.