Ο προσωπικός μας Σωτήρας

Πριν από τριάντα τέσσερα χρόνια, ο συνάδελφός μου ιεραπόστολος και εγώ γνωρίσαμε και διδάσκαμε έναν εξόχως διανοούμενο άνδρα ο οποίος ήταν συνεργαζόμενος γράφων σε μία τοπική εφημερίδα στην Νταβάο Σίτυ των Φιλιππίνων. Απολαμβάναμε να τον διδάσκουμε, επειδή είχε πολλές ερωτήσεις και σεβόταν πολύ τα πιστεύω μας. Η πιο αξιομνημόνευτη ερώτηση που μας έκανε ήταν: «Ποια γνώμη έχετε για τον Χριστό;»² Εμείς, ασφαλώς, αναφέραμε τα συναισθήματά μας και δώσαμε τη μαρτυρία μας για τον Ιησού Χριστό. Αργότερα εκείνος εξέδωσε ένα άρθρο επί του ίδιου θέματος που περιείχε υπέροχα λόγια και φράσεις για τον Σωτήρα. Θυμάμαι που εντυπωσιάσθηκα, αλλά δεν με εξύψωσε πνευματικώς. Είχε καλές πληροφορίες, αλλά έμοιαζε ρηχό και ελλιπές σε πνευματική δύναμη.

«Ποια γνώμη έχετε για τον Χριστό;» Συνειδητοποιώ ότι το πόσο προσωπικώς γνωρίζω τον Σωτήρα επηρεάζει σημαντικώς την ικανότητά μου να Τον ακούω καθώς και το πώς ανταποκρίνομαι. Πριν από λίγα χρόνια, ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Μπέντναρ έκανε τις ακόλουθες ερωτήσεις ως μέρος των σχολίων του: «Μόνο γνωρίζουμε για τον Σωτήρα ή αυξάνουμε τη γνώση μας για Εκείνον; Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον Κύριο;»³

Καθώς μελετούσα και συλλογιζόμουν, συνειδητοποίησα έντονα ότι όσα γνώριζα για τον Σωτήρα υπερείχαν σε μεγάλο βαθμό του πόσου πραγματικά Τον γνώριζα. Απεφάσισα τότε να καταβάλω περισσότερη προσπάθεια για να Τον γνωρίσω. Είμαι πολύ ευγνώμων για τις γραφές και τις μαρτυρίες πιστών μαθητών και μαθητριών του Ιησού Χριστού. Το ταξίδι μου τα τελευταία χρόνια με έχει πάει σε πολλούς δρόμους μελέτης και ανακαλύψεως. Προσεύχομαι το Άγιο Πνεύμα να σας μεταφέρει σήμερα ένα μήνυμα κατά πολύν μεγαλύτερο από τα ανεπαρκή λόγια που έχω γράψει.

Πρώτον, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η γνώση για τον Σωτήρα είναι η πιο σημαντική επιδίωξη της ζωής μας. Θα πρέπει να έχει προτεραιότητα από οτιδήποτε άλλο.

«Κι αυτή είναι η αιώνια ζωή, το να γνωρίζουν εσένα τον μόνον αληθινό Θεό, και εκείνον τον οποίον απέστειλες, τον Ιησού Χριστό»⁴.

«Ο Ιησούς λέει σ’ αυτόν: Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού»⁵.

«Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όποιος ακολουθεί εμένα, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως τής ζωής»⁶.

Δεύτερον, καθώς αυξάνουμε τη γνώση μας για τον Σωτήρα, οι περικοπές των γραφών και τα λόγια των προφητών γίνονται τόσο προσωπικώς σημαντικά για εμάς, ώστε γίνονται τα δικά μας λόγια. Δεν έχει να κάνει με την αντιγραφή λόγων, συναισθημάτων και εμπειριών άλλων, όσο με το να γνωρίζουμε αφ’ εαυτού μας, με τον δικό μας μοναδικό τρόπο, πειραματιζόμενοι με τον λόγο⁷ και λαμβάνοντας μαρτυρία από το Άγιο Πνεύμα. Όπως ο προφήτης Άλμα διακήρυξε:

«Δεν υποθέτετε ότι τα γνωρίζω αυτά εγώ ο ίδιος; Ιδού, σας καταθέτω μαρτυρία ότι γνωρίζω ότι αυτά για τα οποία σας έχω μιλήσει είναι αληθινά. Και πώς υποθέτετε ότι γνωρίζω για τη βεβαιότητά τους;

»Ιδού, σας λέω, αυτά έγιναν γνωστά σε εμένα από το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Ιδού, έχω νηστέψει και προσευχηθεί πολλές ημέρες, ώστε να γνωρίζω αυτά αφ’ εαυτού μου. Και τώρα γνωρίζω αφ’ εαυτού μου ότι είναι αληθινά, διότι ο Κύριος ο Θεός μού τα φανέρωσε με το Άγιο Πνεύμα Του, και αυτό είναι το πνεύμα της αποκαλύψεως το οποίο είναι μέσα μου»⁸.

Τρίτον, μία αυξανόμενη κατανόηση ότι η Εξιλέωση του Ιησού Χριστού ισχύει για εμάς προσωπικώς και ατομικώς θα μας βοηθήσει να Τον γνωρίσουμε. Συχνάκις, είναι ευκολότερο να σκεπτόμαστε και να μιλούμε για την Εξιλέωση του Χριστού με γενικότερους όρους από το να αναγνωρίζουμε την προσωπική σημασία της στη ζωή μας. Η Εξιλέωση του Ιησού Χριστού είναι άπειρη και αιώνια και πλήρης στο εύρος και βάθος της, αλλά απολύτως προσωπική και ατομική στα αποτελέσματά της. Λόγω της εξιλεωτικής θυσίας Του, ο Σωτήρας έχει δύναμη να μας καθαρίζει, να μας θεραπεύει και να μας ενδυναμώνει έναν προς έναν.

Η μόνη επιθυμία του Σωτήρος, ο μόνος σκοπός Του από την αρχή, ήταν να κάνει το θέλημα του Πατέρα. Το θέλημα του Πατέρα ήταν να βοηθήσει Εκείνος στην «[πραγματοποίηση] τη[ς] αθανασία[ς] και αιώνια[ς] ζωή[ς] του ανθρώπου»⁹ γενόμενος ο «παράκλητος προς τον Πατέρα»¹⁰. Συνεπώς «παρόλο που ήταν υιός, έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε. Kαι αφού έγινε τέλειος, καταστάθηκε αίτιος αιώνιας σωτηρίας σε όλους αυτούς που τον υπακούν»¹¹.

«Και αυτός θα έλθει, υποφέροντας πόνους και βάσανα και πειρασμούς κάθε είδους…

»Και θα πάρει επάνω του τον θάνατο, ώστε να λύσει τα δεσμά του θανάτου… Και θα πάρει επάνω του τις αδυναμίες τους, ώστε τα σπλάχνα του να γεμίσουν με έλεος… ώστε να μάθει σύμφωνα με τη σάρκα πώς να συμπαρίσταται στον λαό του σύμφωνα με τις αδυναμίες τους.

»…Παρά ταύτα ο Υιός του Θεού υποφέρει σύμφωνα με τη σάρκα, ώστε να μπορέσει να πάρει επάνω του τις αμαρτίες του λαού του, ώστε να μπορέσει να σβήσει τις παραβάσεις τους σύμφωνα με τη δύναμη της ελευθέρωσής του»¹².

Θα ήθελα να αναφέρω μία απλή εμπειρία που επεξηγεί τον αγώνα που ενίοτε δίνουμε, ώστε να ενστερνιστούμε την προσωπική φύση της Εξιλεώσεως του Κυρίου.

Πριν από χρόνια, κατόπιν προσκλήσεως του προεδρεύοντος ηγέτη μου, διάβασα το Βιβλίο του Μόρμον από το εξώφυλλο μέχρι το οπισθόφυλλο και σημείωσα τα εδάφια που ανέφεραν την Εξιλέωση του Κυρίου. Ο ηγέτης μου με κάλεσε επίσης να προετοιμάσω σύνοψη μίας σελίδος με όσα έμαθα. Είπα στον εαυτό μου: «Μία σελίδα; Ασφαλώς, είναι εύκολο». Προς έκπληξή μου, ωστόσο, ανεκάλυψα ότι η εργασία ήταν υπερβολικά δύσκολη και απέτυχα.

Έκτοτε έχω συνειδητοποιήσει ότι απέτυχα, επειδή έχασα τον στόχο και είχα εσφαλμένες εικασίες. Πρώτον, ανέμενα η σύνοψη να είναι εμψυχωτική προς όλους. Η σύνοψη προοριζόταν για εμένα και όχι για κάποιον άλλον. Προοριζόταν να αποτυπώσει τα συναισθήματά μου για τον Σωτήρα και τι έχει κάνει Εκείνος για εμένα, ώστε κάθε φορά που την διαβάζω να φέρνει στην επιφάνεια υπέροχες, έντονες και προσωπικές πνευματικές εμπειρίες.

Δεύτερον, ανέμενα η σύνοψη να είναι μεγαλοπρεπής και πολύπλοκη και να περιέχει σπουδαίες λέξεις και φράσεις. Δεν επρόκειτο περί σπουδαίων λέξεων. Προοριζόταν να είναι μία ευκρινής και απλή δήλωση πεποιθήσεως. «Επειδή η ψυχή μου αγαλλιάζει με την απλότητα, γιατί με τέτοιον τρόπο ο Κύριος ο Θεός εκτελεί τα έργα του ανάμεσα στα τέκνα των ανθρώπων. Γιατί ο Κύριος ο Θεός φωτίζει τη νοημοσύνη»¹³.

Τρίτον, ανέμενα να είναι τέλεια, μία σύνοψη που θα τελείωνε όλες τις συνόψεις –μία τελική σύνοψη στην οποία κάποιος δεν μπορεί και δεν θα πρέπει να προσθέσει– αντί ενός έργου εν εξελίξει στην οποία μπορώ να προσθέσω μία λέξη εδώ ή μία φράση εκεί καθώς αυξάνεται η κατανόησή μου για την Εξιλέωση του Ιησού Χριστού.

Ως νέος άνδρας, έμαθα πολλά από τις συζητήσεις μου με τον επίσκοπό μου. Κατά τα τρυφερά χρόνια εκείνα, έμαθα να αγαπώ αυτά τα λόγια από έναν αγαπημένο ύμνο:

Ο προφήτης Μορόνι μας κάλεσε: «Και τώρα, θα σας πρότεινα να επιζητήσετε αυτόν τον Ιησού για τον οποίο έχουν γράψει οι προφήτες και οι απόστολοι»¹⁵.

Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον υποσχέθηκε ότι «αν προχωρήσουμε να μάθουμε όλα όσα μπορούμε για τον Ιησού Χριστό… η ικανότητά [μας] να αποστρεφόμαστε την αμαρτία θα αυξηθεί. Η επιθυμία [μας] να τηρούμε τις εντολές θα αυξηθεί ραγδαία»¹⁶.

Αυτήν την Κυριακή του Πάσχα, όπως ο Σωτήρας εξήλθε του πέτρινου μνήματος, είθε να ξυπνήσουμε από τον πνευματικό μας ύπνο και να υψωθούμε επάνω από τα νέφη της αμφιβολίας, τη λαβή του φόβου, τη μέθη της υπερηφάνειας και την ανάπαυλα της αυταρεσκείας. Ο Ιησούς Χριστός και ο Επουράνιος Πατέρας ζουν. Καταθέτω μαρτυρία για την τέλεια αγάπη Τους για εμάς. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.