Natchnione przez Boga lekcje o rodzicielstwie
Rodzice zaczynają współpracować ze swym Ojcem Niebieskim, aby poprowadzić swe drogocenne dzieci z powrotem do nieba.
Czy kiedykolwiek trzymaliście w ramionach noworodka? Jest światło emanujące z każdego noworodka, co wprowadza wyjątkową więź miłości, która może napełnić serca rodziców radością1. Meksykański literat napisał: „Dowiedziałem się, że kiedy noworodek po raz pierwszy ściska palec swojego ojca swą malutką rączką, to łapie go na wieczność”2.
Rodzicielstwo jest jednym z najbardziej niezwykłych przeżyć. Rodzice zaczynają współpracować ze swym Ojcem Niebieskim, aby poprowadzić swe drogocenne dzieci z powrotem do nieba3. Dzisiaj chciałbym podzielić się pewnymi lekcjami o rodzicielstwie, które znajdują się w pismach świętych i są nauczane przez żyjących proroków, a ich celem jest pomóc nam pozostawić nasze dziedzictwo rodzicielstwa.
Wspiąć się na wyższy poziom kultury ewangelii
Musimy wspiąć się na wyższy poziom kultury ewangelii z naszymi rodzinami. Prezydent Russell M. Nelson oświadczył: „Rodziny zasługują na przewodnictwo z nieba. Rodzice nie mogą odpowiednio doradzać dzieciom w oparciu o osobiste doświadczenia, osobisty strach czy uczucia współczucia”4.
Chociaż nasze kulturowe pochodzenie, style rodzicielstwa i osobiste doświadczenia mogą być wartościowe pod względem rodzicielstwa, te umiejętności są niewystarczające, aby pomóc naszym dzieciom w powrocie do nieba. Musimy mieć dostęp do bardziej wzniosłego „[zbioru] wartości […] i zwyczajów […]”5, kultury uwzględniającej zarówno miłość, jak i oczekiwania, poprzez które możemy mieć interakcje z naszymi dziećmi, co odbywa się „w lepszy, świętszy sposób”6. Prezydent Dallin H. Oaks opisał kulturę ewangelii jako „wyróżniający się sposób życia — zbiór wartości, oczekiwań i zwyczajów […]. Owa kultura ewangelii […] bierze się z planu zbawienia, przykazań Boga oraz nauk […] żyjących proroków. Prowadzi nas zarówno w sposobie wychowywania naszych rodzin, jak i sposobie życia każdego z nas”7.
Jezus Chrystus jest centralną postacią tej kultury ewangelii. Przyjęcie kultury ewangelii w naszych rodzinach jest newralgiczne w tworzeniu podatnego gruntu, na którym nasiono wiary może rozkwitnąć. Aby wspiąć się na wyższy poziom, Prezydent Oaks zaprosił nas, żebyśmy „porzucili wszelkie osobiste lub rodzinne tradycje czy praktyki, które są sprzeczne z naukami Kościoła Jezusa Chrystusa”8. Rodzice, którzy boją się ustanowić kulturę ewangelii, mogą pozwolić przeciwnikowi ustanowić przyczółek w swoich domach albo, co gorsza, w sercach swoich dzieci.
Gdy dokonamy wyboru, aby sprawić, iż kultura ewangelii będzie przeważająca w naszej rodzinie, wtedy za sprawą pełnego mocy wpływu Ducha Świętego9, nasze aktualne style rodzicielstwa, tradycje i zwyczaje zostaną przesiane, dopasowane, oczyszczone i rozszerzone.
Sprawić, aby dom był centrum uczenia się ewangelii
Prezydent Russell M. Nelson nauczał, że dom powinien być „[centralnym] miejscem uczenia się ewangelii”10. Celem wszelkich wysiłków związanych z uczeniem się ewangelii jest „pogłębienie naszego nawrócenia do Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa i [stawanie się bardziej podobnymi] do Nich”11. Rozważmy trzy kluczowe obowiązki rodzicielskie przedstawione przez proroków i apostołów, które mogą pomóc nam ustanowić wznioślejszą kulturę ewangelii w naszych domach.
Po pierwsze: Otwarcie nauczać
Ojciec Niebieski poinstruował Adama odnośnie do Jezusa Chrystusa i Jego doktryny. Uczył go, aby „nauczał otwarcie swoje dzieci tych spraw”12. Inaczej mówiąc, Ojciec Niebieski uczył Adama, aby nauczał tych spraw swobodnie, hojnie i bez ograniczeń13. Z pism świętych dowiadujemy się, że „Adam i Ewa błogosławili imię Boga, i wyjawili wszystkie sprawy swoim synom i córkom”14.
Uczymy nasze dzieci hojnie, kiedy spędzamy z nimi wartościowy czas. Uczymy bez ograniczeń, kiedy dyskutujemy na delikatne tematy, jak na przykład „czas przed ekranem”, korzystając z materiałów, które udostępnił Kościół15. Uczymy swobodnie, kiedy studiujemy pisma święte z naszymi dziećmi, korzystając z publikacji Przyjdź i naśladuj mnie i pozwalamy Duchowi, aby był nauczycielem.
Po drugie: Modelować bycie uczniem
W Ewangelii Jana czytamy, że kiedy kilku Żydów przepytywało Zbawiciela w kwestii Jego zachowania, Jezus skierował ich uwagę na Swój Model, Swojego Ojca. Nauczał: „Nie może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to, co widzi, że Ojciec czyni; co bowiem On czyni, to samo i Syn czyni”16. Rodzice, jaki model przekażemy naszym dzieciom? Model bycia uczniem.
Jako rodzice, możemy nauczać o ważności stawiania Boga na pierwszym miejscu, kiedy omawiamy najważniejsze przykazanie, a modelujemy to, kiedy odkładamy na bok to, co nas rozprasza ze świata, i co tydzień zachowujemy świętość dnia sabatu. Możemy nauczać o ważności przymierzy świątynnych, kiedy mówimy o doktrynie celestialnego małżeństwa, ale modelujemy to, kiedy szanujemy nasze przymierza i traktujemy swojego małżonka z godnością.
Po trzecie: Zaprosić do działania
Wiara w Jezusa Chrystusa powinna być sednem świadectwa naszych dzieci, a te świadectwa muszą one otrzymać poprzez osobiste objawienia17. Aby asystować naszym dzieciom w budowaniu ich świadectwa, musimy zachęcić je, żeby korzystały ze swojej wolnej woli i wybierały to, co jest dobre18, i przygotować je do kroczenia przez całe życie ścieżką przymierza z Bogiem19.
Mądrze będzie zachęcić każde z naszych dzieci, aby przyjęło zaproszenie Prezydenta Nelsona, aby zająć się swoim własnym świadectwem o Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii, by nad nim pracowało, żeby pielęgnowało je, aby mogło wzrastać, żeby karmiło je prawdą, a nie zanieczyszczało fałszywymi filozofiami niewierzących kobiet i mężczyzn20.
Prawe, intencjonalne rodzicielstwo
Boskie intencje Ojca Niebieskiego jako rodzica zostały ujawnione w objawieniu danym Mojżeszowi: „Albowiem to dzieło moje i chwała moja — by przynieść nieśmiertelność i życie wieczne człowiekowi”21. Prezydent Nelson dodał: „Bóg uczyni wszystko, co w Jego mocy, nie naruszając waszej wolnej woli, abyście nie przegapili najwspanialszych błogosławieństw całej wieczności”22.
Jako rodzice, jesteśmy pełnomocnikami Boga w troszczeniu się o nasze dzieci23. Musimy uczynić wszystko, co w naszej mocy, aby stworzyć środowisko, w którym nasze dzieci będą mogły odczuwać Jego boski wpływ.
Ojciec Niebieski nigdy nie nakazał nam, jako rodzicom, byśmy byli obserwatorami przyglądającymi się, jak toczy się duchowe życie naszych dzieci. Pozwólcie, że zilustruję tę ideę intencjonalnego rodzicielstwa osobistym doświadczeniem. Kiedy uczęszczałem do Organizacji Podstawowej w małej gminie w Gwatemali, moi rodzice zaczęli nauczać mnie o wartości błogosławieństwa patriarchalnego. Mama poświęciła czas, aby opowiedzieć mi swoje osobiste doświadczenie otrzymania cennego błogosławieństwa patriarchalnego. Nauczała mnie doktryny związanej z błogosławieństwem patriarchalnym i zaświadczyła o obiecanych błogosławieństwach. Jej intencjonalne rodzicielstwo natchnęło mnie, abym miał pragnienie otrzymania własnego błogosławieństwa patriarchalnego.
Kiedy miałem 12 lat moi rodzice pomogli mi poszukać patriarchy. Było to konieczne, ponieważ w dystrykcie, w którym mieszkaliśmy, nie było patriarchy. Udałem się do patriarchy, który był w paliku, a znajdował się 156 km (97 mil) od nas. Dobrze pamiętam, kiedy patriarcha położył swe ręce na mojej głowie, aby udzielić mi błogosławieństwa. Wiedziałem, dzięki pełnemu mocy duchowemu potwierdzeniu, bez cienia wątpliwości, że mój Ojciec Niebieski mnie zna.
Dla 12-letniego chłopca z małego miasta, miało to ogromne znaczenie. Moje serce zwróciło się do mojego Ojca Niebieskiego tego dnia za sprawą intencjonalnego rodzicielstwa mojej mamy i mojego taty, i za to jestem im na wieki wdzięczny.
Siostra Joy D. Jones, która służyła jako Generalna Prezydent Organizacji Podstawowej, nauczała: „Nie możemy czekać, aż nawrócenie po prostu wydarzy się w życiu naszych dzieci. Nawrócenie z przypadku nie jest zasadą ewangelii Jezusa Chrystusa”24. Nasza miłość i natchnione zaproszenia mogą zmienić na dobre to, jak nasze dzieci będą korzystać ze swojej wolnej woli. Prezydent Nelson podkreślił: „Żadna praca nie przewyższa prawego, świadomego rodzicielstwa!”25.
Podsumowanie
Rodzice, ten świat jest pełen filozofii, kultur, idei, które walczą o uwagę naszych dzieci. Wielki i rozległy budynek codziennie reklamuje członkostwo w swym gronie, używając najaktualniejszych kanałów multimedialnych. „Lecz, składając w darze Swego Syna”, jak nauczał prorok Moroni, „Bóg przygotował jeszcze wspanialszą drogę”26.
Gdy współpracujemy z Bogiem poprzez przymierza i stajemy się Jego pełnomocnikami w troszczeniu się o nasze dzieci, On uświęci nasze intencje, natchnie nasze nauki i będzie miarkować nasze zaproszenia, „aby nasze dzieci wiedziały, z jakiego źródła mogą oczekiwać odpuszczenia grzechów”27. W imię Jezusa Chrystusa, amen.