GELUK IN HET GEZIN

Een gelukkig gezin is een belangrijk doel, niet alleen in dit leven maar ook in de eeuwigheid. En ouders hebben de plicht om al het mogelijke te doen om dat doel te bereiken. Over onze beperkingen door de keuzevrijheid van anderen heeft ouderling Henry B. Eyring van het Quorum der Twaalf Apostelen gezegd: ‘Wij kunnen niet bepalen wat anderen kiezen. Daarom kunnen we onze kinderen niet de hemel in dwingen, maar we kunnen wel bepalen wat we zelf doen. En wij kunnen besluiten dat wij alles zullen doen wat in ons vermogen ligt om de machten des hemels af te roepen over ons gezin dat wij zo graag voor altijd willen hebben.’²

‘Ouders zijn meesterleerkrachten’, heeft ouderling Dallin H. Oaks van het Quorum der Twaalf Apostelen gezegd. ‘Zij onderwijzen het beste door hun voorbeeld. Het gezin is de ideale plek om vriendelijkheid, vergevensgezindheid, geloof in God en alle andere deugden van het evangelie te leren en toe te passen.’³

Het is in de hedendaagse wereld niet gemakkelijk om kinderen te helpen bij hun ontwikkeling om geestelijk toegewijde volwassenen te worden, maar de ouders staan er niet alleen voor. Ze zijn partners van onze hemelse Vader. De Heer heeft de zendelingen beloofd: ‘Ik zal aan uw rechter- en aan uw linkerhand zijn, en mijn Geest zal in uw hart zijn, en mijn engelen zullen rondom u zijn om u te schragen’ (LV 84:88). Omdat het onderricht van hun kinderen wellicht het belangrijkste zendingswerk is, kunnen ouders zelfverzekerd op soortgelijke beloften vertrouwen.

President Spencer W. Kimball (1895–1985) heeft ooit gezegd: ‘Er zijn twee manieren om licht te verspreiden: zelf het licht zijn of de spiegel zijn die het licht weerkaatst. Als ouders kunnen we allebei zijn.’⁴ Als ouders naar de Geest van de Heer streven, zal hun voorbeeld een helder licht voor hun kinderen zijn en zal hun goedheid een weerspiegeling van een veel groter licht zijn.

Soms moeten kinderen bijgestuurd en gedisciplineerd worden. Daarom moeten ouders Leer en Verbonden 121:41–44 nauwkeurig bestuderen. President Gordon B. Hinckley heeft de volgende wijze raad gegeven: ‘Natuurlijk moet er in een gezin discipline zijn. Maar discipline met hardheid, discipline met wreedheid, zal geenszins tot verbetering leiden maar eerder tot wrok en verbittering. Het lost niets op en maakt het probleem alleen maar groter.’⁵

‘Kinderen mogen niet tot gehoorzaamheid gedwongen worden’, heeft president James E. Faust, tweede raadgever in het Eerste Presidium, uitgelegd. ‘De beste manier om kinderen terecht te wijzen wanneer ze iets fout gedaan hebben, is door vastberadenheid, liefde, geduld, vriendelijkheid, overreding en redelijkheid.’⁶

Gezinnen worden sterker als ze samen tijd doorbrengen. Ouderling Oaks heeft uitgelegd:

‘Gezinnen moet samen bidden. Ze moeten ’s morgens en ’s avonds neerknielen om God te bedanken voor hun zegeningen en Hem om hulp bij hun problemen te vragen.

‘Gezinnen moeten samen naar de kerk gaan om aan de diensten en activiteiten deel te nemen.

‘Gezinnen moeten ook (…) samen studeren en leren.

‘Gezinnen moeten samen werken. (…) Ze moeten ook samen spelen, zodat de gezinsactiviteiten prettige en ontspannende ervaringen opleveren.

‘Gezinnen moeten samen overleggen, en alle zaken bespreken die met de gezinsleden te maken hebben.

‘Gezinnen moeten ook samen eten. De maaltijden zorgen voor een natuurlijk samenzijn waarbij het gezin kan communiceren. Het is jammer als die gelegenheid verloren gaat door meningsverschillen of als de gezinsleden eten opscheppen en zich door het huis verspreiden alsof de keuken een snelbuffet is.’⁷

Ondanks alle goede inspanningen van de ouders om hun kinderen te onderrichten en eenheid in het gezin te scheppen, hebben kinderen soms moeite en komen ze zelfs in opstand. Zij die het gevoel hebben dat er spanningen in het gezin zijn, dat ze tijdelijk de strijd om het geluk verliezen, kunnen de volgende belofte van ouderling Eyring op de proef stellen: ‘Ik beloof u dat als u uw gaven gebruikt om anderen te dienen, u de liefde van de Heer voor die persoon zult voelen. En dan zult u ook zijn liefde voor u voelen.’⁸ Soms kunnen we als ouders niets anders doen dan liefhebben en dienen, zonder iets terug te verwachten. Maar door die inspanningen krijgen we gemoedsrust. En uiteindelijk, als de storm voorbij is en onze gevoelens zijn verzacht, kunnen we ook de vruchten ontvangen waar we het meest naar verlangen: geluk in ons gezin — nu en in de eeuwigheid.