Het mooiste geschenk

Toen ik twaalf was, woonden we op een boerderij in Brazilië, ver van de stad vandaan. In december oogstten mijn broer en ik noten voor een andere boer toen het opeens begon te regenen. Dagenlang regende het zo hard dat we niet konden werken.

Het was bijna Kerstmis en thuis was er haast geen eten meer. Mijn moeder maakte zich zorgen dat we geen kerstmaal zouden hebben, dus vroeg ze mijn oudere broer en mij om de boer om het loon te vragen dat we hadden verdiend. Het zou niet veel zijn, maar we konden er ten minste een klein beetje eten mee kopen, niets vergeleken met wat anderen met de kerst op tafel zouden zetten.

Mijn broer en ik liepen kilometers over een modderige weg naar het huis van de boer. Toen we er waren, was de boer verbaasd. ‘Wat brengt jullie deze kant op in deze regen?’ vroeg hij. We legden de situatie uit, waarna hij zei: ‘Ik heb geen geld in huis, maar ik kan een cheque voor jullie uitschrijven. We gingen akkoord en haastten ons om op tijd in de stad te zijn om de cheque te innen en boodschappen te doen.

Tegen de tijd dat we in de stad aankwamen, waren bijna alle zaken al dicht voor Kerstmis. We waren doodmoe en het was ons niet gelukt om de cheque te innen.

Toen we zonder boodschappen thuiskwamen, waren mijn moeder en acht broers en zussen heel teleurgesteld. Alles wat we hadden was de cheque, die ons op dat moment weinig soelaas bood. De kerstavond brak aan zonder cadeaus en met weinig eten. We aten een beetje rijst en gingen naar bed.

Op kerstmorgen ontwaakten we en hoorden onze buren buiten kerst vieren, maar wij bleven binnen, omdat we hoopten op een wonder dat ons eten zou brengen. Tegen twaalven werd er geheel onverwachts op onze deur geklopt. Het was een van onze buren, die een enorme schaal in een theedoek in haar handen had.

‘Ik kom jullie dit brengen’, zei ze. Mijn moeder nam de schaal dankbaar aan, en toen we onder de doek keken, zagen we dat ze vol was met kerstgerechten. Voor ons was het een banket, een heus wonder!

Dat kerstmaal was het mooiste geschenk dat ik ooit heb ontvangen, omdat we op die bijzondere dag te eten hadden. Hoewel onze buurvrouw niets afwist van onze omstandigheden weet ik dat onze hemelse Vader het wel wist, en Hij gaf ons die Kerstmis via haar te eten. Ik weet dat wanneer er geen andere oplossing is, de Heer in zijn oneindige barmhartigheid en goedertierenheid grote wonderen in ons leven verricht. En bij ons thuis leerden we die kerst dat we de Heer kunnen dienen — zoals onze buurvrouw deed — door in het leven van anderen wonderen te bewerkstelligen.