Μια διαθήκη είναι παντοτινή

Οταν ήμουν έφηβη, η πρόεδρός μας των Νέων Γυναικών έδωσε σε κάθε νέα γυναίκα ένα δώρο: μια απεικόνιση ναού. Μας μίλησε για διαθήκες και για να ζούμε μια καθαρή ζωή. Κατόπιν μας ενθάρρυνε να θέσουμε ένα στόχο να πάμε μια ημέρα στο ναό.

Πήρα στα σοβαρά τη συμβουλή αυτής της αδελφής και αποφάσισα να θέσω ως προτεραιότητα την προετοιμασία. Δεν υπήρχε ναός στην Κόστα Ρίκα εκείνη την εποχή, όμως ήξερα από το πρόσφατο βάπτισμά μου τι ήταν μια διαθήκη και πρόσβλεπα στην ευκαιρία να κάνω επιπρόσθετες διαθήκες με τον Κύριο.

Κανένας στην οικογένειά μου δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας τότε, γι’ αυτό το ευαγγέλιο δε διδάχθηκε στο σπίτι μας. Αποφάσισα, ωστόσο, ότι μπορούσα να μάθω για τα πρότυπα του ευαγγελίου από μόνη μου και να τα ακολουθήσω. Η προετοιμασία μου περιλάμβανε να παρευρίσκομαι στο σεμινάριο, μολονότι γινόταν πολύ νωρίς το πρωί. Περιλάμβανε να μη βγαίνω ραντεβού μέχρι να φτάσω τα 16. Επίσης, σήμαινε να ζω το νόμο της αγνότητας—κάτι που βεβαίως δεν ήταν δημοφιλές αλλά ούτε και συχνό ανάμεσα στους περισσότερους της ηλικίας μου, όμως κάτι που ήξερα ότι μπορούσα να κάνω διότι είχα συνάψει διαθήκη με τον Κύριο ότι θα έκανα.

Μελετώντας τις γραφές, τόσο στο σεμινάριο και μόνη μου, ενδυνάμωσα την αποφασιστικότητά μου να ζω μια αγνή, καθαρή ζωή. Θυμάμαι ότι είχα ιδιαίτερα εμπνευστεί από τους 2.000 έφηβους πολεμιστές. Όπως αναφέρεται στο Άλμα 53:20–21, αυτοί οι νέοι άνδρες «ήταν εξαιρετικά ανδρείοι, με κουράγιο και με δύναμη και δραστηριότητα. Όμως ιδέστε, αυτό δεν ήταν όλο – ήταν άνδρες που ήταν ειλικρινείς κάθε στιγμή σε οτιδήποτε τους εμπιστεύονταν… Ήταν άνδρες με ειλικρίνεια και σωφροσύνη, γιατί είχαν διδαχτεί να τηρούν τις εντολές του Θεού και να βαδίζουν ορθά ενώπιόν του». Ήθελα κι εγώ να είμαι πιστή στα όσα μου εμπιστεύθηκαν, συμπεριλαμβανομένων των διαθηκών μου βαπτίσματος.

Επιπλέον κατανόηση των διαθηκών ήρθε όταν κλήθηκα να υπηρετήσω στην Ανατολική Ιεραποστολή Ελ Σαλβαδόρ, στο Σαν Σαλβαδόρ. Όταν έλαβα την προικοδότησή μου στο ναό, ήρθε στο νου μου το Διδαχή και Διαθήκες 82:10: «Εγώ, ο Κύριος, είμαι δεσμευμένος όταν εκτελείτε αυτά που σας λέω. Όμως όταν δεν εκτελείτε αυτά που σας λέω, δεν έχετε καμία υπόσχεση». Σε όλη τη διάρκεια της ιεραποστολής μου, εκείνη η ιδέα των διαθηκών—να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί και ο Κύριος να πράττει αυτό που Του αναλογεί—με παρακίνησε να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Πράττοντάς το, οι συνάδελφισσές μου κι εγώ ευλογηθήκαμε στο έργο μας.

Η ιεραποστολή μου ήταν πριν πολλά χρόνια, όμως εξακολουθώ να βρίσκω δύναμη από την τήρηση των διαθηκών μου. Από τότε ευλογήθηκα να υπηρετήσω επί επτά χρόνια στο Ναό Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα. Υπηρετώντας ως λειτουργός ναού, είχα τακτικά ευκαιρίες να θυμάμαι τις διαθήκες που είχα συνάψει. Παρόμοιες υπενθυμίσεις βρήκα υπηρετώντας στην οργάνωση Νέων Γυναικών, όπου προσπάθησα να διδάξω τη σπουδαιότητα των διαθηκών, όπως ακριβώς με δίδαξαν οι ηγέτιδές μου.

Η τήρηση των διαθηκών μας δεν είναι πάντα εύκολη. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι βλέπουν το νόμο της αγνότητας (ή, σε κάποιες περιπτώσεις, τη θρησκευτική συμπεριφορά συνολικά) ως παλιομοδίτικο. Ευτυχώς, δεν αισθάνομαι επιπλέον πίεση από εκείνους που δε συμμερίζονται τα πιστεύω μου ή από το πέρασμα του χρόνου. Θυμάμαι τι ένιωθα ως νέα γυναίκα όταν η ηγέτιδά μας, μας παρότρυνε να προετοιμαστούμε και να ζούμε για τις διαθήκες του ναού. Η απόφαση που πήρα τότε είναι αυτή που ακολούθησα έως σήμερα.

Μπορώ να στέκω ακλόνητη στις αποφάσεις μου, διότι δεν ήταν αποφάσεις που πήρα απλώς για τον εαυτό μου και μόνη μου. Αντίθετα, είναι αποφάσεις που πήρα ως μέρος μιας διαθήκης με ένα στοργικό Επουράνιο Πατέρα. Δεν έχει σημασία τι λέει ο κόσμος. Υποσχέθηκα στον Κύριο ότι θα υπάκουα τις εντολές Του. Είναι ζήτημα τιμής. Οι διαθήκες που είχα συνάψει στο βάπτισμα και οι διαθήκες που είχα συνάψει στο ναό, ισχύουν το ίδιο σήμερα, όσο και την ημέρα που τις έκανα. Μια διαθήκη με τον Θεό είναι παντοτινή.

Δεν είναι πάντοτε εύκολο να ζούμε κατά τον τρόπο που μας ζήτησε ο Θεός να ζούμε, όμως καταθέτω μαρτυρία ότι είναι δυνατόν. Μπορούμε να αποκτήσουμε πεποίθηση και δύναμη ζώντας τις διαθήκες μας και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Επουράνιος Πατέρας δε θα μας αφήσει ποτέ μόνους. Με Εκείνον στο πλευρό μας, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα (βλέπε Μορόνι 7:33).