Φωνές των Αγίων των Τελευταίων Ημερών
Διασώθηκα στον προθάλαμο
Εικονογράφηση υπό Allen Garns
Ο σύζυγός μου συχνά πρέπει να εργάζεται τις Κυριακές, αφήνοντάς με υπεύθυνη να πηγαίνω τους τέσσερεις υιούς μας στην εκκλησία μόνη. Μία συγκεκριμένη Κυριακή κατά τη συγκέντρωση μεταλήψεως, τα δύο νήπια μάλωναν. Αν έκανα ένα από τα αγόρια να ενδιαφερθεί για ένα βιβλίο, ο αδελφός του το ήθελε. Δοκίμασα κολατσιό, παιγνίδια και χρωματισμό, αλλά τίποτε δεν είχε αποτέλεσμα. Είχα καταβληθεί από τα παιδιά μου, τα οποία φαινόταν ότι δεν μπορούσαν να καθίσουν ήσυχα για μία ώρα.
Έβγαλα ένα μικρό παιγνίδι από την τσάντα μου και το έδωσα στο ενός έτους παιδί μου. Αμέσως μία κραυγή ήλθε από τον τρίχρονο υιό μου, τον Τάισον, καθώς χίμηξε στον μικρότερο αδελφό του, προσπαθώντας να πάρει το παιγνίδι. Ήμουν ταπεινωμένη καθώς κουβαλούσα δύο μικρά αγόρια που φώναζαν και μάλωναν στον προθάλαμο.
Το πρόσωπό μου αμέσως υγράνθηκε με καυτά δάκρυα. Γιατί θα πρέπει αυτό να είναι τόσο σκληρό; Έκανα ό,τι ήθελε να κάνω ο Επουράνιος Πατέρας, φέρνοντας την οικογένειά μου στην εκκλησία, σωστά; Όμως δεν μπορούσα να το κάνω πλέον. Ήταν εξουθενωτικό και ντροπιαστικό να ξεμπερδεύω τα αγόρια μου κατά τη συγκέντρωση μεταλήψεως μόνη μου κάθε εβδομάδα. Δεν ήθελα να ξαναγυρίσω ποτέ.
Είχα αυτές τις σκέψεις μόνο για περίπου 15 δευτερόλεπτα και μετά μία αδελφή την οποία μετά βίας γνώριζα ήλθε στον προθάλαμο να με βρει. Το όνομά της ήταν αδελφή Μπους. Συνήθως καθόταν μόνη, καθώς ο σύζυγός της υπηρετούσε στην επισκοπική ηγεσία και τα παιδιά της ήταν μεγάλα. Είπε: «Πάντοτε είσαι εδώ μόνη! Βλέπω ότι προσπαθείς τόσο σκληρά. Θα μπορούσε ο Τάισον να καθίσει μαζί μου;» Δεν μπορούσα καν να σκεφθώ μία απάντηση! Απλώς έκανα νεύμα καθώς τον έπαιρνε από το χέρι και τον οδηγούσε τώρα ήρεμο και ευτυχισμένο πίσω στην κυρίως εκκλησία.
Σκούπισα τα δάκρυά μου, σήκωσα το μωρό μου και ταπεινά μπήκα μέσω στην κυρίως εκκλησία για να απολαύσω την υπόλοιπη συγκέντρωση με γαλήνη.
Την επόμενη Κυριακή καθώς μπαίναμε στη συγκέντρωση μεταλήψεως, ο Τάισον αναζητούσε τη νέα του φίλη. Τη νύχτα προσευχόταν: «Σε ευχαριστώ, Επουράνιε Πατέρα, για την αδελφή Μπους. Την αγαπώ τόσο πολύ!»
Είναι πάνω από τρία χρόνια και ο Τάισον ακόμη ψάχνει στην κυρίως εκκλησία την αδελφή Μπους. Πέρυσι εκλήθη να είναι η δασκάλα Προκαταρκτικής του Τάισον. Ήταν το πιο ευτυχισμένο μικρό αγόρι που γεννήθηκε ποτέ.
Είμαι τόσο ευγνώμων για την αδελφή Μπους και την προθυμία της να αγαπά και να υπηρετεί άλλους. Ξέρω ότι μπορούμε να ευλογούμε τη ζωή άλλων, όταν υπηρετούμε όπως υπηρετούσε ο Σωτήρας.