Η Εξιλέωση του Σωτήρος: Το θεμέλιο της αληθινής χριστιανοσύνης

Το τρίτο άρθρο της πίστης λέει: «Πιστεύουμε ότι μέσω της Εξιλέωσης του Χριστού μπορεί να σωθεί όλη η ανθρωπότητα, με την υπακοή στους νόμους και τις διατάξεις του Ευαγγελίου».

Το «να σωθεί» σε αυτό το γενικό πλαίσιο αναφέρεται στην επίτευξη του υψηλότερου βασιλείου δόξας στο σελέστιο βασίλειο. Η Ανάσταση χορηγείται σε όλους όσοι έρχονται στη γη, αλλά για να λάβει αιωνία ζωή, τις πλήρεις ευλογίες της αιώνιας προόδου, κάθε άτομο πρέπει να υπακούει στους νόμους, να λαμβάνει τις διατάξεις και να συνάπτει τις διαθήκες του Ευαγγελίου.

Γιατί μπορούσε ο Ιησούς Χριστός, και μόνον Εκείνος, να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του κόσμου; Πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις.

Ο Ιησούς γεννήθηκε από Επουράνιους Γονείς στον προγήινο κόσμο. Ήταν ο Πρωτότοκος του Επουρανίου Πατρός μας. Επελέγη από την αρχή. Ήταν υπάκουος στο θέλημα του Πατέρα Του. Οι γραφές συχνά κάνουν λόγο για τη χαρά που είχε ο Επουράνιος Πατέρας για τον Υιό Του.

Στο Κατά Ματθαίον διαβάζουμε: «Και ξάφνου, μια φωνή από τους ουρανούς, που έλεγε: Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα» (Κατά Ματθαίον 3:17).

Στο Κατά Λουκάν καταγράφεται: «Και έγινε φωνή από τη νεφέλη, που έλεγε: Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός· αυτόν να ακούτε» (Κατά Λουκάν 9:35).

Και στον ναό στη γη Αφθονία που ακολούθησε την Ανάσταση του Σωτήρος, ο λαός άκουσε τη φωνή του Πατέρα: «Ιδέστε, ο Υιός μου ο Αγαπητός στον οποίο ευαρεστούμαι» (Νεφί Γ´ 11:7).

Αγγίζει ιδιαιτέρως την καρδιά μου, όταν διαβάζω ότι ενώ ο Ιησούς υπέφερε στον κήπο της Γεθσημανή, ο Πατέρας, από τη μεγάλη του αγάπη και συμπόνια για τον Μονογενή Του Υιό, έστειλε έναν άγγελο να Τον παρηγορήσει και να Τον ενδυναμώσει (βλέπε Κατά Λουκάν 22:43).

Εικόνα

Christ before the crowd

Να! ο άνθρωπος, υπό J. Kirk Richards

Ο Ιησούς έπρεπε να δώσει προθύμως τη ζωή Του για εμάς.

Στο μέγα Συμβούλιο στους ουρανούς, ο Εωσφόρος, «ο γιος της αυγής» (Ησαΐας 14:12, Δ&Δ 76:26-27), είπε:

«Ιδές, εγώ είμαι εδώ, στείλε εμένα, εγώ θα είμαι ο γιος σου, και εγώ θα λυτρώσω όλη την ανθρωπότητα, ώστε να μη χαθεί ούτε μια ψυχή, και πράγματι θα το κάνω. Γι’ αυτό δώσε μου τη δόξα σου.

»Όμως, ιδές, ο Υιός μου ο Αγαπητός, ο οποίος ήταν ο Αγαπητός μου και ο Εκλεκτός μου από την αρχή, μου είπε -- Πατέρα, ας γίνει το θέλημά σου, και η δόξα να είναι δική σου για πάντα» (Μωυσή 4:1-2. Βλέπε, επίσης, Αβραάμ 3:27).

Λόγω της μεγάλης αγάπης που έχει ο Υιός για τον Πατέρα Του και για καθέναν από εμάς, είπε: «Στείλε εμένα». Όταν είπε «στείλε εμένα», χρησιμοποίησε την ελευθέρα βούλησή Του.

«Καθώς ο Πατέρας γνωρίζει εμένα, και εγώ γνωρίζω τον Πατέρα· και την ψυχή μου βάζω για χάρη των προβάτων.

»Γι’ αυτό ο Πατέρας με αγαπάει, επειδή εγώ βάζω την ψυχή μου, για να την πάρω ξανά.

»Κανένας δεν την αφαιρεί από μένα, αλλ’ εγώ τη βάζω από μόνος μου· εξουσία έχω να τη βάλω, και εξουσία έχω να την πάρω ξανά. Αυτή την εντολή πήρα από τον Πατέρα μου» (Κατά Ιωάννην 10:15, 17-18).

Εάν το είχε επιθυμήσει ο Σωτήρας, λεγεώνες αγγέλων θα μπορούσαν να τον είχαν πάρει από τον σταυρό απευθείας στον οίκο του Πατέρα Του. Αλλά χρησιμοποίησε την ελεύθερη βούλησή Του για να θυσιασθεί για εμάς, ώστε να ολοκληρώσει την αποστολή Του στη θνητότητα και να υπομείνει μέχρι τέλους, ολοκληρώνοντας την εξιλεωτική θυσία.

Ο Ιησούς ήθελε να έλθει στη γη και πληρούσε τις προϋποθέσεις. Και όταν ήλθε, είπε: «Επειδή, κατέβηκα από τον ουρανό, όχι για να κάνω το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που με απέστειλε» (Κατά Ιωάννην 6:38).

Ο Πέτρος δίδαξε ότι ο Ιησούς «ήταν προορισμένος πριν από τη δημιουργία του κόσμου» (βλέπε Πέτρου Α´ 1:19-21).

Οι προφήτες σε όλες τις θεϊκές νομές προείπαν για τον ερχομό του Ιησού Χριστού και ποια θα ήταν η αποστολή Του. Μέσω μεγάλης πίστης, ο Ενώχ είδε ένα θαυμαστό όραμα της γέννησης, του θανάτου, της Αναλήψεως και της Δευτέρας Παρουσίας του Σωτήρος:

«Και ιδές, ο Ενώχ είδε την ημέρα τού ερχομού του Υιού τού Ανθρώπου, δηλαδή ενσαρκωμένου, και η ψυχή του αγαλλίασε, και είπε: Ο Δίκαιος ανυψώθηκε, και το Αρνίο σκοτώθηκε από καταβολής κόσμου…

»Και ο Κύριος είπε στον Ενώχ: Κοίτα, και αυτός κοίταξε και είδε τον Υιό τού Ανθρώπου υψωμένο επάνω στον σταυρό, κατά τον τρόπο των ανθρώπων.

»Και άκουσε μια δυνατή φωνή, και οι ουρανοί ήταν καλυμμένοι, και όλα τα δημιουργήματα τού Θεού θρηνούσαν, και η γη βόγκηξε, και οι πέτρες σχίστηκαν, και οι άγιοι αναστήθηκαν, και στέφθηκαν στο δεξί χέρι του Υιού τού Ανθρώπου, με στέφανα δόξας…

»Και ο Ενώχ είδε τον Υιό τού Ανθρώπου να ανεβαίνει προς τον Πατέρα…

»Και έγινε ώστε ο Ενώχ είδε την ημέρα του ερχομού του Υιός τού Ανθρώπου, κατά τις τελευταίες ημέρες, για να κατοικήσει επάνω στη γη μέσα σε χρηστότητα για διάστημα χιλίων ετών» (Μωυσή 7:47, 55-56, 59, 65).

Περίπου 75 έτη πριν από τη γέννηση του Χριστού ο Αμουλέκ κατέθεσε μαρτυρία: «Ιδέστε, σας λέω, ότι ξέρω ότι ο Χριστός θα έλθει ανάμεσα στα τέκνα των ανθρώπων, για να πάρει επάνω του τις παραβάσεις του λαού του, και ότι θα εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του κόσμου, γιατί ο Κύριος ο Θεός το είπε» (Άλμα 34:8).

Εικόνα

Mary at the tomb

ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΗΓΑΝ; υπό J. Kirk Richards

Μόνον ο Ιησούς Χριστός θα μπορούσε να πραγματοποιήσει την εξιλεωτική θυσία -- γεννημένος από θνητή μητέρα, τη Μαρία, και έχοντας λάβει τη δύναμη της ζωής από τον Πατέρα Του (βλέπε Κατά Ιωάννην 5:26). Λόγω αυτής της δύναμης της ζωής, υπερνίκησε τον θάνατο, η δύναμη του τάφου εκμηδενίσθηκε και έγινε ο Σωτήρας και Μεσολαβητής μας και ο Κύριος της Ανάστασης -- το μέσον διά του οποίου η σωτηρία και η αθανασία δόθηκαν σε όλους μας. Θα αναστηθούμε όλοι και θα γίνουμε αθάνατοι λόγω της εξιλεωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού.

Το δεύτερο άρθρο της πίστεως δηλώνει: «Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι θα τιμωρηθούν για τις δικές τους αμαρτίες, και όχι για το παράπτωμα του Αδάμ».

Μέσω της χρήσης της ελευθέρας βουλήσεώς μας, επιλέγουμε να ασκούμε την πίστη μας. Με επιμέλεια μπορούμε να μετανοήσουμε· χωρίς την Εξιλέωση δεν μπορούμε.

Στο Μωυσή διδασκόμαστε: «Από αυτό διαδόθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους, ότι ο Υιός τού Θεού εξιλεώθηκε για την πρωταρχική ενοχή, οπότε οι αμαρτίες των γονέων δεν μπορούν να απαντιούνται στα κεφάλια των τέκνων» (Μωυσή 6:54).

Στο Νεφί Β´ μας δίδεται μία μεγάλη διδασκαλία:

«Γιατί όπως ο θάνατος επέρχεται σε όλους τους ανθρώπους, για να εκπληρωθεί το ευσπλαχνικό σχέδιο τού μεγάλου Δημιουργού, πρέπει και είναι ανάγκη να υπάρχει δύναμη ανάστασης, και η ανάσταση πρέπει και είναι ανάγκη να συμβεί στον άνθρωπο εξαιτίας τής πτώσης. Και η πτώση ήλθε εξαιτίας τής παράβασης. Επειδή λοιπόν ο άνθρωπος υπέστη πτώση, αποκόπηκαν από την παρουσία τού Κυρίου.

»Γι’ αυτό, πρέπει και είναι ανάγκη να υπάρξει μια απέραντη εξιλέωση. Αν δεν υπάρξει απέραντη εξιλέωση, ετούτη η φθαρτότητα δε θα μπορέσει να φορέσει την αφθαρσία. Γι’ αυτό, η πρώτη κρίση που επιβλήθηκε στον άνθρωπο θα έπρεπε αναγκαστικά να είχε παραμείνει για ατελείωτο διάστημα. Και αν γινόταν αυτό, ετούτη η σάρκα θα αφηνόταν να σαπίσει και να αποσυντεθεί στη μητέρα γη, για να μην αναστηθεί ποτέ» (Νεφί Β´ 9:6-7).

Στο Διδαχή και Διαθήκες, ο Σωτήρας λέει: «Πατέρα, ιδές τα πάθη και το θάνατο αυτού που δεν αμάρτησε, που μ’ αυτόν είσαι ευχαριστημένος. Ιδές το αίμα τού Υιού σου που χύθηκε, το αίμα εκείνου τον οποίο εσύ έδωσες ώστε να δοξαστείς εσύ» (Δ&Δ 45:4).

Ο Ιησούς ήταν το μοναδικό ανθρώπινο ον που ήταν τέλειο, χωρίς αμαρτίες. Θυσία στην Παλαιά Διαθήκη σήμαινε θυσία αίματος -- που συμβόλιζε τη θυσία του Κυρίου και Λυτρωτή μας επάνω στον σταυρό για να εκπληρώσει την εξιλεωτική θυσία. Όταν γίνονταν θυσίες αίματος στους αρχαίους ναούς, οι ιερείς θυσίαζαν ένα ακηλίδωτο πρόβατο, τέλειο με κάθε τρόπο. Ο Σωτήρας συχνά αναφέρεται στις γραφές ως «ο Αμνός του Θεού» λόγω της αγνότητάς Του (βλέπε, για παράδειγμα, Κατά Ιωάννην 1:29, 36, Νεφί Α΄ 12:6, 14:10, Δ&Δ 88:106).

Ο Πέτρος δίδαξε ότι εξιλεωνόμαστε «με το πολύτιμο αίμα του Χριστού, ως αμνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα» (Πέτρου Α΄ 1:19).

Τα ακόλουθα εδάφια κάνουν ξεκάθαρο ότι μέσω της Εξιλεώσεώς Του, ο Σωτήρας πλήρωσε το τίμημα για τις αμαρτίες μας:

«Όλοι εμείς, σαν πρόβατα, πλανηθήκαμε. Στραφήκαμε ο καθένας στο δικό του δρόμο. Και ο Κύριος έθεσε επάνω σ’ αυτόν τις ανομίες όλων μας» (Μωσία 14:6).

«Ο Θεός, όμως, δείχνει τη δική του αγάπη σε μας, επειδή, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας·

»Επειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου τού θανάτου τού Υιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του.

»Και όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχώμαστε στον Θεό διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου τού οποίου λάβαμε τώρα τη συμφιλίωση.

»Επειδή, όπως με την παρακοή τού ενός ανθρώπου οι πολλοί καταστάθηκαν αμαρτωλοί, έτσι και με την υπακοή τού ενός οι πολλοί θα κατασταθούν δίκαιοι» (Προς Ρωμαίους 5:8, 10-11, 19).

«Για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον προφήτη Ησαΐα, λέγοντας: Αυτός πήρε τις ασθένειές μας, και βάσταξε τις αρρώστιες μας» (Κατά Ματθαίον 8:17).

«Όμως ο Θεός δεν παύει να είναι Θεός, και η ευσπλαχνία διεκδικεί τον μεταμελούμενο, και η ευσπλαχνία επέρχεται εξαιτίας τής εξιλέωσης. Και η εξιλέωση πραγματοποιεί την ανάσταση των νεκρών. Και η ανάσταση των νεκρών ξαναφέρνει τους ανθρώπους στην παρουσία τού Θεού. Και έτσι αποκαθίστανται στην παρουσία του, για να κριθούν ανάλογα με τα έργα τους, ανάλογα με το νόμο τής δικαιοσύνης.

»Και έτσι ο Θεός πραγματοποιεί τους μεγάλους και αιώνιους σκοπούς του, οι οποίοι είχαν προετοιμαστεί από καταβολής κόσμου. Και έτσι πραγματοποιείται η σωτηρία και η λύτρωση των ανθρώπων, και επίσης η καταστροφή και η αθλιότητά τους» (Άλμα 42:23, 26).

Εικόνα

Christ on the cross

Γκρίζα μέρα στον Γολγοθά,υπό J. Kirk Richards

Ο Ιησούς Χριστός υπέμεινε τις δοκιμασίες, τα βάσανα, τη θυσία και τις δεινά της Γεθσημανής, καθώς και την αγωνία του Γολγοθά επάνω στον σταυρό. Κατόπιν, τελικά, θα μπορούσε να πει: «Τετέλεσται» (Κατά Ιωάννην 19:30). Είχε ολοκληρώσει το έργο Του στη θνητότητα και υπέμεινε μέχρι τέλους, ολοκληρώνοντας έτσι την εξιλεωτική θυσία.

Στον κήπο είπε: «Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι· όμως, όχι όπως εγώ θέλω, αλλ’ όπως εσύ» (Κατά Ματθαίον 26:39).

Στο Διδαχή και Διαθήκες διδασκόμαστε:

«Το μαρτύριο δε αυτό, έκανε εμένα, το Θεό, τον ανώτερο όλων, να τρέμω από τον πόνο, και να υποφέρω τόσο κατά το σώμα όσο και κατά το πνεύμα -- και ήθελα να μπορούσα να μην πιω το πικρό ποτήρι, και να υποχωρήσω --

»Παρ’ όλα αυτά, ας είναι δοξασμένος ο Πατέρας· και το ήπια και τελείωσα τις προετοιμασίες μου προς τα τέκνα των ανθρώπων» (Δ&Δ 19:18-19).

Ο Ιησούς είπε στον Πατέρα Του: «Εγώ σε δόξασα επάνω στη γη· το έργο, που μου έδωσες να κάνω, το τελείωσα» (Κατά Ιωάννην 17:4).

Κατόπιν, επάνω στον σταυρό «όταν, λοιπόν, ο Ιησούς το πήρε, είπε: Τετέλεσται· και αφού έγειρε το κεφάλι, παρέδωσε το πνεύμα» (Κατά Ιωάννην 19:30).

Ο Ιησούς ήλθε στη γη, κράτησε τη θεϊκότητά Του έτσι ώστε να μπορεί να εκτελέσει την εξιλεωτική θυσία και υπέμεινε μέχρι τέλους.

Σήμερα θυμόμαστε την εξιλεωτική θυσία του Σωτήρος με τα σύμβολα του ψωμιού και του νερού -- σύμβολα του σώματος και του αίματός Του -- όπως καθιερώθηκαν στον Μυστικό Δείπνο του Κυρίου με τους Αποστόλους Του.

«Και παίρνοντας άρτον, αφού ευχαρίστησε, έκοψε, και έδωσε σ’ αυτούς, λέγοντας: Τούτο είναι το σώμα μου, που δίνεται για σας· αυτό να το κάνετε στη δική μου ανάμνηση.

»Παρόμοια και το ποτήρι, αφού δείπνησαν, λέγοντας: Τούτο το ποτήρι είναι η καινούργια διαθήκη με βάση το αίμα μου, που χύνεται για σας» (Κατά Λουκάν 22:19-20).

Στο Κατά Ιωάννην 11:25-26 διαβάζουμε:

«Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή· αυτός που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει.

»Και καθένας που ζει και πιστεύει σε μένα, δεν πρόκειται να πεθάνει στον αιώνα».

Επίσης διαβάζουμε: «Εγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός, που κατέβηκε από τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ’ αυτόν τον άρτο, θα ζήσει στον αιώνα. Και, μάλιστα, ο άρτος τον οποίο εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου, που εγώ θα δώσω χάρη τής ζωής τού κόσμου» (Κατά Ιωάννην 6:51).

«Η ζωή του κόσμου» σημαίνει αιώνια ζωή.

Πρέπει να προετοιμάζουμε τον εαυτό μας και την οικογένειά μας εβδομαδιαίως ώστε να είμαστε άξιοι να μεταλαμβάνουμε και να ανανεώνουμε τις διαθήκες μας με μεταμελημένη καρδιά.

Εικόνα

Resurrected Christ

Μην απιστείς, Θωμά,υπό J. Kirk Richards

Ο Πατέρας έστειλε τον Υιό Του στη γη -- η συγκατάβαση -- για να Του επιτρέψει να σταυρωθεί και να περάσει όλα όσα έπρεπε να περάσει. Στο Κατά Ιωάννην διαβάζουμε:

«Ο Ιησούς λέει…, εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού·

»αν γνωρίζατε εμένα, θα γνωρίζατε και τον Πατέρα μου· και από τώρα τον γνωρίζετε, και τον είδατε» (Κατά Ιωάννην 14:6-7).

«Σε τούτο βρίσκεται η αγάπη, όχι ότι εμείς αγαπήσαμε τον Θεό, αλλ’ ότι αυτός μας αγάπησε και απέστειλε τον Υιό του ως μέσον εξιλασμού για τις αμαρτίες μας» (Ιωάννη Α´ 4:10).

Εξιλασμός σημαίνει συμφιλίωση ή κατευνασμός.

Οιοσδήποτε έρχεται στη γη και λαμβάνει θνητό σώμα θα αναστηθεί, όμως θα πρέπει να εργαζόμαστε για να λάβουμε την ευλογία της υπερυψώσεως μέσω της πίστης μας, της ελευθέρας βουλήσεώς μας, της υπακοής μας και της μετάνοιάς μας. Η ευσπλαχνία θα δοθεί με δικαιοσύνη, επιτρέποντας την μετάνοια.

Λόγω του ότι έχουμε επιλέξει να ακολουθήσουμε και να δεχθούμε τον Ιησού Χριστό ως τον Λυτρωτή μας, παίρνουμε επάνω μας το όνομά Του στο βάπτισμα. Δεχόμαστε τον νόμο της υπακοής. Υποσχόμαστε ότι θα Τον θυμόμαστε πάντα και θα τηρούμε τις εντολές Του. Ανανεώνουμε τις διαθήκες μας όταν μεταλαμβάνουμε.

Με την ανανέωση των διαθηκών μας, δίνουμε την υπόσχεση ότι πρέπει το Πνεύμα Του να είναι μαζί μας πάντα. Εάν επιτρέψουμε το Πνεύμα Του να έλθει στη ζωή μας και να κατευθύνει τη ζωή μας, μπορούμε να επιστρέψουμε στην παρουσία του Επουράνιου Πατέρα και του Υιού Του, Ιησού Χριστού, που είναι το σχέδιο ευδαιμονίας για εμάς -- το σχέδιο σωτηρίας.